Το είπαν και το έκαναν: Οι οπαδοί του Άρη «γύρισαν» την πλάτη στο φιλικό με τη Χάποελ Τελ Αβίβ

Το είπαν και το έκαναν: Οι οπαδοί του Άρη «γύρισαν» την πλάτη στο φιλικό με τη Χάποελ Τελ Αβίβ

Sportal newsroom 20:45 - 12.09.2024 / Ανανεώθηκε: 20:45 - 12.09.2024

Ο Άρης αντιμετωπίζει τη Χάποελ Τελ Αβίβ στο «Nick Galis Hall» και το γήπεδο είναι... άδειο.

Ο Άρης συνεχίζει την προετοιμασία του ενόψει της νέας αγωνιστικής περιόδου. Οι «κίτρινοι» αντιμετωπίζουν αυτή την ώρα (12/09, 20:30) τη Χάποελ Τελ Αβίβ σε ένα πολύ δυνατό ματς, ωστόσο το «Nick Galis Hall» είναι... άδειο. Οι οπαδοί του Άρη είχαν ενημερώσει νωρίτερα μέσα στη μέρα την άρνησή τους για να παίξει η ομάδα κόντρα σε έναν σύλλογο από το Ισραήλ.

Τα λόγια τους έγιναν πράξη, μιας και ελάχιστοι άνθρωποι βρίσκονται στο γήπεδο για να παρακολουθήσουν από κοντά την αναμέτρηση κόντρα στη Χάποελ. Η στάση του κόσμου, είναι μία αντίδραση κατά του Ισραήλ, λόγω των όσων έχουν γίνει στη Παλαιστίνη.

Αντιδρούν οι οργανωμένοι οπαδοί του Άρη για το φιλικό με τη Χάποελ: «Το κράτος του Ισραήλ είναι υπεύθυνο για πάνω από 40.000 δολοφονημένους Παλαιστίνιους»
ΜΠΑΣΚΕΤ

12:26 - 12.09.2024

Αντιδρούν οι οργανωμένοι οπαδοί του Άρη για το φιλικό με τη Χάποελ: «Το κράτος του Ισραήλ είναι υπεύθυνο για πάνω από 40.000 δολοφονημένους Παλαιστίνιους»

Οι σύνδεσμοι των οργανωμένων οπαδών του Άρη εξέδωσαν ανακοίνωση μέσω της οποίας ξεκαθαρίζουν πως είναι κάθετοι με τη διεξαγωγή του αποψινού φιλικού αγώνα με τη Χάποελ Τελ Αβίβ (12/9, 20:30) στο Nick Galis Hall.

Η ενημέρωση των οπαδών του Άρη: «Εδώ και σχεδόν ένα χρόνο, ένα έγκλημα τεράστιων διαστάσεων συντελείται στη Μέση Ανατολή. Το κράτος του Ισραήλ -μαζί με τους συμμάχους του- είναι υπεύθυνο για πάνω από 40.000 δολοφονημένους Παλαιστίνιους (με σχεδόν 17.000 παιδιά ανάμεσά τους), τουλάχιστον 100.000 τραυματίες, πάνω από 10.000 αγνοούμενους και περίπου άλλους τόσους Παλαιστίνιους στις Ισραηλινές φυλακές. Παράλληλα αχεδόν 2.000.000 ανθρώποι εκτοπίστηκαν από τα σπίτια και τη γη τους, προσπαθώντας να επιβιώσουν μέσα στην πείνα και την εξαθλίωση, ενώ ο στρατός του Ισραήλ πραγματοποιούσε επιθέσεις σε σπίτια και σε καλλιέργειες, στα περισσότερα σχολεία και νοσοκομεία της Γαζας, και προχωρούσε ακόμα και σε ενέδρες και σφαγές ανθρώπων την ώρα που παραλάμβαναν τρόφιμα από φορτηγά με ανθρωπιστική βοήθεια.

Μέσα σε αυτο το ζοφερό τοπίο υπάρχει κάπου και ο αθλητισμός. Σε αντίθεση με άλλες συρράξεις ή πολέμους, όπου είδαμε τον αποκλεισμό αθλητών, συλλόγων, εθνικών ομάδων και ομοσπονδιών από διεθνείς οργανώσεις (λες και είναι οι αθλήτριες και οι αθλητές υπεύθυνοι για τα δεινά που προκαλούν τα κράτη), στην προκειμένη όχι απλά δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο (που δεν είναι άλλωστε αυτό που θα θέλαμε), αλλά ο αθλητισμός και ο πολιτισμός χρησιμοποιούνται συστηματικά και καθόλου τυχαία από το Ισραήλ, με τη βοήθεια φυσικά και των ευρωπαϊκών μέσων και κρατών. Με τη διοργάνωση και τη συμμετοχή σε τουρνουά και εκδηλώσεις, γκαλά, συνέδρια, κοκ, και τη φίμωση παράλληλα των φωνών που μιλάνε για το τι συμβαίνει στην Παλαιστίνη, λαμβάνει χώρα μια συντονισμένη προσπάθεια να ξεπλυθεί η εικόνα του κράτος του Ισραήλ και να παρουσιαστεί πως όλα κυλάνε ομαλά στην περιοχή.

Δυστυχώς μέσα σ' αυτήν την προσπάθεια βλέπουμε να έχει μπλεχτεί και το αντρικό τμήμα μπάσκετ του ΑΡΗ. Ένα τμήμα με τεράστια ιστορία, που μας έχει προσφέρει δεκάδες στιγμές υπερηφάνειας, και στο οποίο τα τελευταία χρόνια συντελείται -με αργούς αλλά σταθερούς ρυθμούς- μία αξιέπαινη προσπάθεια για να ορθοποδήσει και πάλι, η οποία αξίζει τη στήριξη όλων μας. Έτσι, είδαμε δυστυχώς την ΚΑΕ να ανακοινώνει αρχικά την παρουσία της σε τουρνουά στο Τελ Αβίβ, δίπλα στα εδάφη που αυτή τη στιγμή συντελείται γενοκτονία, και στη συνέχεια, όταν η Βιλερμπάν απέσυρε τη συμμετοχή της λόγω της κατάστασης και το τουρνουά ματαιώθηκε, να ανακοινώνεται φιλικός αγώνας ανάμεσα στον ΑΡΗ και στη Χαποέλ Τελ Αβίβ, στη Θεσσαλονίκη.

Από την πλευρά μας, σαν οπαδοί του τεράστιου Συλλόγου του ΑΡΗ, που έχει στις πλάτες του 110 χρόνια ιστορίας και χιλιάδες ανθρώπους που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους σε αυτόν, δεν μπορούμε να μείνουμε αδιάφοροι. Ο ΑΡΗΣ που μας άφησαν οι παππούδες και οι πατεράδες μας είναι ο ΑΡΗΣ που εκφράζει τεράστιες μάζες, ενώ αγκαλιάζει παράλληλα τις μειονότητες. Ο ΑΡΗΣ των Ελλήνων, των Εβραίων, και των Σλάβων της πολυπολιτισμικής Θεσσαλονίκης των αρχών του 20ου αιώνα. Ο ΑΡΗΣ των ντόπιων και των προσφύγων, Ελλήνων και Αρμένιων, που επιβίωσαν από αντίστοιχες φρικαλεότητες και εγκλήματα από τους Νεότουρκους 100 χρόνια πριν, και τελικά ο Σύλλογος αποτέλεσε γι'αυτούς καταφύγιο. Ο ΑΡΗΣ των Χριστιανών και των Μουσουλμάνων, όπως ο θρύλος του Συλλόγου Μουφίτ Καλλιόντζης, ενωμένοι όλοι κάτω από έναν Θεό, το Θεό του Πολεμού. Ο ΑΡΗΣ όλων των κοινωνικών τάξεων, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά ήδη από το πρώτο καταστατικό του Συλλόγου.

Αν κάποιοι εξυπηρετούν πολιτικές σκοπιμότητες, καλά θα κάνουν να αφήσουν την οικογένεια του ΑΡΗ ήσυχη. Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε δει διάφορους να προσπαθούν να χτίσουν πολιτικές καριέρες εις βάρος του Συλλόγου, και δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου, ούτε είμαστε παιδάκια για να πιστέψουμε ότι ο ΑΡΗΣ είχε ή θα έχει κάποιο όφελος από κάτι τέτοιο (σε αντίθεση με άλλους συλλόγους που μπορεί να είχαν διάφορες εξυπηρετήσεις, όποιο χρώμα κι αν είχε η εξουσία, ή που μέχρι και πρωθυπουργοί δηλώνουν δημόσια ότι πρέπει να λένε ότι τους υποστηρίζουν, ενώ μόλις δυο χρόνια πριν ένας πιτσιρικάς, ο Άλκης Καμπανός, δολοφονήθηκε επειδή είχε το σθένος να μην κάνει ακριβώς αυτό το πράγμα). Κανένα όφελος δεν έχει ο γίγαντας ΑΡΗΣ (που μπορεί να βρει πολλούς εναλλακτικούς αξιόμαχους αντιπάλους) από ένα φιλικό με μια ομάδα που δυστυχώς στηρίζει και στηρίζεται από ένα καθεστώς που επιτίθεται με όπλα τελευταίας τεχνολογίας ακόμα και σε μικρά παιδιά, παρά μόνο όσοι άμεσα ή έμμεσα διατηρούν σχέσεις με αυτό το καθεστώς.

Σαν Σύνδεσμοι λοιπόν του τεράστιου αυτού Συλλόγου είμαστε ενάντια σε αυτό το "φιλικό" γιατί ακριβώς πιστεύουμε στον αθλητισμό που ενώνει τους λαούς, και όχι στον αθλητισμό που ξεπλένει γενοκτονίες και δολοφονίες μικρών παιδιών. Γιατί, όσο κι αν θα το ήθελαν κάποιοι, οι οπαδοί δεν είμαστε πρόβατα. Τόσο μέσα από το Σύλλογο όσο και από την ίδια μας τη ζωή, γνωρίζουμε στο πετσί μας την αδικία, και -όποιες διαφορετικές απόψεις κι αν έχει ο καθένας μας- έχουμε μάθει να στεκόμαστε στο πλευρό των καταπιεσμένων και των αντιστεκόμενων.

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΜΕ ΟΛΗ ΜΑΣ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΝΑ ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ, ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΜΑΚΡΙΑ ΜΑΣ».