Οι Αμερικάνοι, θρύλοι του NBA, που δεν ήξερες ή δεν θυμόσουν ότι έπαιξαν στην Ευρώπη (vids)

Δώδεκα παίκτες που άφησαν το στίγμα τους στο ΝΒΑ, κάποιοι εκ των οποίων έγραψαν ιστορία στο κορυφαίο πρωτάθλημα, ήρθαν στην Ευρώπη για να αγωνιστούν. Με αφορμή την απόφαση του Κέμπα Ουόκερ να υπογράψει στη Μονακό, το Sportal σας παρουσιάζει τους μεγαλύτερους αστέρες του «μαγικού πλανήτη» που πέρασαν τον Ατλαντικό...

Δεν είναι συχνό το φαινόμενο τα άστρα να πέφτουν και να καταλήγουν στα παρκέ ευρωπαϊκών ομάδων. Κάθε καλοκαίρι σύλλογοι της Γηραιάς Ηπείρου, σε όλα τα πλάτη και τα μήκη και σε όλα τα αγωνιστικά επίπεδα, καλούν Αμερικανούς για συνεργασία. Κάποιοι από αυτούς έχουν στο βιογραφικό τους μία πορεία στο ΝΒΑ. Μερικές φορές αυτή η πορεία είναι αξιόλογη. Πολύ σπάνια όμως, ένας All-Star του κορυφαίου πρωταθλήματος επιλέγει -έστω και στα βάθη της καριέρας του- να εμφανιστεί στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Ελλάδα ή οπουδήποτε. 

Αυτό που έκανε φέτος ο Κέμπα Ουόκερ, συμβαίνει το πολύ μια φορά τη δεκαετία! Στα 33 του ο Νεοϋορκέζος γκαρντ επέλεξε το Μονακό για τον επόμενο σταθμό της καριέρας του που ξεκίνησε εντυπωσιακά από τη Σάρλοτ το 2011 και έφθασε μέχρι τις τρεις συνεχόμενες παρουσίες σε All-Star (2017-2020). 

Άλλωστε αναφερόμαστε σε έναν παίκτη που τη σεζόν 2018-19, την τελευταία του με τους Χόρνετς, είχε 25,6 πόντους μέσο όρο, ενώ στο σύνολο της δωδεκαετούς πορείας του (με Σέλτικς, Νικς και Μάβερικς) στον «μαγικό πλανήτη» έχει αγωνιστεί σε 750 παιχνίδια και έχει καταγράψει 19,3 πόντους ανά αγώνα. 

Και μιας που ο Ουόκερ, ο οποίος ήταν το Νο 9 στο Draft του 2011, τη σεζόν που κατέκτησε το κολεγιακό πρωτάθλημα με το Κονέκτικατ, μεταφέρει τη λάμψη του στο γαλλικό πρωτάθλημα και στην Euroleague, άπαντες περιμένουν να δουν πως θα ανταποκριθεί και σε τι κατάσταση βρίσκεται. Ταυτόχρονα, το Sportal θυμήθηκε τα... τεράστια ονόματα του Αμερικάνικου μπάσκετ που (συνήθως) στο τέλος της καριέρας τους και για διαφορετικούς λόγους ο καθένας επέλεξαν να αγωνιστούν πολύ μακριά από τη χώρα και τον μέχρι τότε τόπο δράσης τους. Ήρθαν σε ευρωπαϊκούς προορισμούς, σε παράξενους χρόνους. Και δεν αναφερόμαστε σε παίκτες που έκαναν καριέρα στο ΝΒΑ, αλλά σε αθλητές που άφησαν το στίγμα τους, έγιναν θρύλοι και οι ιστορίες και οι μύθοι που τους ακολουθούν είναι ανεξάντλητοι... 

No 12

Ρον Αρτέστ / 2015 (Καντού)

Την πρώτη φορά που ήρθε για δουλειές στην Ευρώπη ήρθε στη χώρα μας. Πήγε στο Πέραμα και έγραψε μερικά τραγούδια με τους Active Member. 

Τότε, ο Ρον Αρτέστ (το 2000), ήταν συμπαίκτης του Ντράγκαν Τάρλατς στους Σικάγο Μπουλς και ο Σέρβος σέντερ, ο οποίος έκανε καριέρα στον Ολυμπιακό, του έκανε την... επαφή. 

Η πρώτη φορά όμως, που ήρθε να αγωνιστεί στην από εδώ πλευρά του Ατλαντικού, εκτός του ότι ήταν η τελευταία του και δεν διήρκησε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το έκανε για την ιταλική Καντού στα 36 του και το πέρασμα αυτό δεν ήταν ξεχωριστό, ούτε λαμπερό. Περισσότερο τσακωνόταν, παρά έβαζε πόντους... 

Στις ΗΠΑ πάντως, άφησε εποχή με το δυναμικό του παιχνίδι, έγινε All-Star το 2004 ως παίκτης των Ιντιάνα Πέισερς, ενώ το 2010 πήρε το πρωτάθλημα με τους Λος Άντζελες Λέικερς, παρέα με τον Κόμπι Μπράιαντ και τον Πάου Γκασόλ. 

Νο 11

Ντάριλ Ντόουκινς / 1989-1994 (Τορίνο, Μιλάνο, Φορλί)

Ήταν ο ορισμός του σέντερ στα τέλη της δεκαετίας του '70, αλλά και καθ' όλη τη διάρκεια των eighties. Τα δυναμικά του καρφώματα, τράνταζαν τα αντίπαλα καλάθια. Μάλιστα, πολλές φορές τα κατεδάφιζε κιόλας. Το ΝΒΑ για να αντιμετωπίσει τις φθορές που προκαλούσε ο Ντάριλ Ντόουκινς, αποφάσισε να φτιάξει μπασκέτες με καλύτερα υλικά. Διότι, τα... απλά δεν άντεχαν τις δυνάμεις που ασκούσε. 

Ήταν το Νο 5 στο Draft του 1975 και με τους Φιλαδέλφεια Σίξερς συνδύασε το μεγαλύτερο κομμάτι της καριέρας του. Στο τέλος της αμερικάνικης πορείας του, το 1989, πήρε το πρώτο του πρωτάθλημα ως μέλος των Ντιτρόιτ Πίστονς. Την επόμενη σεζόν βρέθηκε στο Τορίνο της Ιταλίας, τη χώρα που επέλεξε να αγωνιστεί μέχρι το 1994. Φόρεσε επίσης τις φανέλες της Φίλιπς Μιλάνο και της Φορλί, ενώ ολοκλήρωσε την αγωνιστική του παρουσία στις ΗΠΑ το 1995, με την ομάδα επίδειξης, τους Χάρλεμ Γκλόουμπτρότερς. 

Νο 10

Μπάιρον Σκοτ / 1997-98 (Παναθηναϊκός)

Χωρίς αυτόν το Showtime των Λος Άντζελες Λέικερς της δεκαετίας του '80 δεν θα υπήρχε. Ο Μπάιρον Σκοτ όταν είπε το «ναι» στον Παναθηναϊκό, το καλοκαίρι του 1997, ήρθε στην Αθήνα και έφερε μαζί του τρία δακτυλίδια πρωταθλητή (1985, 1987, 1988) που κατέκτησε παρέα με τη θρυλική ομάδα των Λιμνανθρώπων, πρωταγωνιστώντας στο παρκέ δίπλα στο Μάτζικ Τζόνσον. Ήταν βασικός και αναντικατάστατος. Στη σεζόν της τελευταίας του κατάκτησης στο Λ.Α. είχε 21,7 πόντους. 

Στη χώρα μας, προσέφερε άφθονο θέαμα και ένα ακόμα πρωτάθλημα στη συλλογή του Παναθηναϊκού: το 1998. Αυτός ήταν ο δεύτερος μεγαλύτερος αστέρας του ΝΒΑ που έχουν αποκτήσει ποτέ οι «πράσινοι». Ο μεγαλύτερος... ακολουθεί! 

Νο 9

Ντένις Ρόντμαν / 2005 (Tόρπαν), 2006 (Μπράιτον)

O κορυφαίος ριμπάουντερ στην ιστορία του ΝΒΑ το 2000 έκανε ένα μικρό πέρασμα από τους Ντάλας Μάβερικς και αυτή ήταν η τελευταία του παρουσία στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Είχαν προηγηθεί απίστευτες μέρες και έργα του «Σκουληκιού». Πήρε πέντε πρωταθλήματα, ένα με τους Ντιτρόιτ Πίστονς το 1989 (παρέα με τον Ντόουκινς) και άλλα τέσσερα στο πλευρό του Μάικλ Τζόρνταν και του Σκότι Πίπεν στο Σικάγο. 

Έπαιξε δύο φορές σε All-Star Game και βραβεύτηκε άλλες τόσες ως κορυφαίος αμυντικός του πρωταθλήματος. Είχε 13,1 ριμπάουντ μέσο όρο στο σύνολο της καριέρας του στις ΗΠΑ, όπου αγωνίστηκε από το 1986 έως το 2000.   

Το 2005 πήγε να παίξει στη Σουηδία! Τον Νοέμβρη εκείνου του έτους, βρήκε δουλειά στην Τόρπαν Πότζατ, με την οποία βέβαια έπαιξε μόλις σε έναν αγώνα. Πιο πολύ... διαφημιστική ήταν η παρουσία του παρά αγωνιστική. 

Νο 8

Άρτις Γκίλμορ / 1988–1989 (Αρίμο Μπολόνια)

Με έξι συμμετοχές σε All-Star Games, ο Άρτις Γκίλμορ ήταν ένας από τους πιο εύστοχους παίκτες της γενιάς του. Το ποσοστό του ήταν το καλύτερο σε ολόκληρο το ΝΒΑ τέσσερις συνεχόμενες χρονιές, ενώ στην καλύτερη εξ αυτών (1980-81) είχε 67% στα σουτ. 

To 1975 ήταν ο MVP και πρωταθλητής ABA με το Κεντάκι, ενώ το 1976-77 ενσωματώθηκε στο ΝΒΑ και έπαιξε τα πρώτα του χρόνια με τους Σικάγο Μπουλς. Είχε σχεδόν μόνιμα μέσους όρους double double, ενώ αγωνίστηκε επίσης στους Σαν Αντόνιο Σπερς και στους Μπόστον Σέλτικς. Συνολικά σε 1329 αγώνες είχε 18,8 πόντους και 12,3 ριμπάουντ. 

Με αυτό το βιογραφικό πήγε το 1988 για μία σεζόν στην Ιταλία. Έπαιξε με την Αρίμο Μπολόνια και σε ηλικία 39 ετών είχε 12,3 πόντους και 11 ριμπάουντ ανά αγώνα. 

Νο 7

Άλεξ Ίνγκλις / 1991-92 (Νάπολι)

Ένας από τους πιο ταλαντούχους σκόρερ στην ιστορία του ΝΒΑ το 1991 βρέθηκε στη Νάπολι. Πριν πάρει το αεροπλάνο για να προσγειωθεί στο νότο της Ιταλίας είχαν προηγηθεί 15 χρόνια υπέρλαμπρης παρουσίας στον «μαγικό πλανήτη». 

O Άλεξ Ίνγκλις μπορεί αν μην κατάφερε να προσφέρει στους αγαπημένους του Ντένβερ Νάγκετς αυτό που προσέφερε φέτος ο Νίκολα Γιόκιτς (το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία του οργανισμού), αλλά ήταν ο πρώτος που έκανε τους Σβόλους διεκδικητές και μάλιστα τους έβαλε εννέα διαδοχικές χρονιές στα Play Offs. 

Ξεκίνησε την καριέρα του στο Μιλγουόκι με τους Μπακς, έπαιξε με τους Πέισερς της Ιντιάνα, αλλά από το 1980 έως το 1990 ήταν στο Ντένβερ. Εκεί έγινε οκτώ διαδοχικές χρονιές All-Star, ενώ το 1983 ήταν πρώτος σκόρερ ολόκληρου του ΝΒΑ με 28,4 πόντους. Στο σύνολο της καριέρας του (1.193 ματς) είχε 21,5 πόντους. 

Όλα αυτά τα στοιχεία κουβάλησε μαζί του στη Νάπολι για τη σεζόν 1991-92, που μετά τον Μαραντόνα έχει να θυμάται και τον Άλεξ Ίνγκλις. 

Νο 6

Μπομπ ΜάκΑντου / 1986-1992 (Mιλάνο, Φορλί, Φαμπριάνο)

Πρωταθλητής ΝΒΑ το 1982 και το 1985 με τους Λος Άντζελες Λέικερς (και αυτός), MVP της σεζόν 1974-75, ο Μπομπ ΜάκΑντου έβαλε 18.787 πόντους στο κορυφαίο πρωτάθλημα με μέσους όρους πάνω από 22 πόντους και 9 ριμπάουντ. Αγωνίστηκε επίσης στους Μπρέιβς, τους Νικς, τους Σέλτικς, τους Πίστονς, τους Νετς και τους Σίξερς, ενώ το 1986 αποχώρησε από το αμερικάνικο πρωτάθλημα στην ηλικία των 35 ετών. 

Επέλεξε την Ιταλία και δεν πήγε για διακοπές εκεί. Αγωνίστηκε τέσσερα χρόνια με την Ολίμπια Μιλάνο (1986-90) και δύο από τις τέσσερις χρονιές κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών, όπως ονομαζόταν τότε η σημερινή Euroleague. 

Του άρεσε τόσο πολύ η Ιταλία πάντως, που αγωνίστηκε επίσης στη Φορλί για σχεδόν δύο χρόνια και το 1992 σταμάτησε το μπάσκετ φορώντας τη φανέλα της Φαμπριάνο. 

Νο 5

Τζορτζ Γκέρβιν / 1986-97 (Μπάνκο Ρόμα), 1989-90 (Μανρέσα)

Είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία των Σαν Αντόνιο Σπερς. Αρκεί αυτό ως κατόρθωμα; Αν όχι, προσθέστε ότι ο Τζορτζ Γκέρβιν έγινε 9 φορές All-Star, τέσσερις φορές ήταν πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος, ενώ από το 1972 μέχρι το 1986 έβαλε 26.595 πόντους. 

Το 1985 πήγε στο Σικάγο και έπαιξε για μία σεζόν μαζί με τον Μάικλ Τζόρνταν στα πρώιμα χρόνια του «Air» κι όταν ο Γκέρβιν ήταν 34ων χρονών και το σώμα του όχι και τόσο φρέσκο. Το καλοκαίρι του 1986 πήρε την απόφαση να αγωνιστεί στην Ευρώπη και η Ιταλία ήταν τότε της μόδας. Πήγε στη Ρόμα και στην πρώτη του ευρωπαϊκή σεζόν είχε 26 πόντους μέσο όρο. Έπαιξε και στην Ισπανία (Μανρέσα) με την ίδια παραγωγή πόντων και το 1990 κρέμασε μια και καλή τα παπούτσια του.  

Νο 4

Ντομινίκ Ουίλκινς / 1995-96 (Παναθηναϊκός), 1997-98 (Φορτιτούντο Μπολόνια)

Το 1995 δεν είχαμε ευρώ, είχαμε δραχμές και το αεροδρόμιο δεν ήταν στο Μαρκόπουλο, ήταν στο Ελληνικό. Το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς έγινε... ο χαμός! Κι αυτό γιατί ο Παναθηναϊκός έφερε στην Ελλάδα έναν από τους μεγαλύτερους σούπερ σταρ του ΝΒΑ. Ένας από τους πιο θεαματικούς παίκτες στην ιστορία του σπορ και τον άνθρωπο που έπαιξε σε 9 All-Star Game, κατέκτησε δύο φορές τον διαγωνισμό καρφωμάτων και έβαλε πάνω από 25.000 πόντους. Τους περισσότερους εκ των οποίων με τους Ατλάντα Χοκς. Η φανέλα του Ντομινίκ Ουίλκινς με το Νο 21 έχει αποσυρθεί από τα Γεράκια και αυτός είναι ο κορυφαίος παίκτης στην ιστορία του οργανισμού. 

Ο «Human Highlight Film» κυριάρχησε στο ΝΒΑ από το 1982 μέχρι το 1995 και το ίδιο έκανε τη σεζόν 1995-96 στην Ευρώπη με τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Κατέκτησε την Euroleague και ήταν ο MVP του Final Four. Την αμέσως επόμενη χρονιά επέστεψε στο ΝΒΑ στα 36 του, για τους Σαν Αντόνιο Σπερς. Ακολούθως ήρθε ξανά στην Ευρώπη για μία σεζόν με την Φορτιτούντο Μπολόνια και το 1999 ολοκλήρωσε την αθλητική του καριέρα ως παίκτης των Ορλάντο Μάτζικ. 

Νο 3

Σκότι Πίπεν / 2008 (Tόρπαν, Σούντσβαλ)

Η περίπτωσή του δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστήσεις. Κυριάρχησε στο ΝΒΑ παρέα με τον Μάικλ Τζόρνταν. Κατέκτησε έξι πρωταθλήματα στο Σικάγο τη δεκαετία του '90 και το 2004 ολοκλήρωσε τη καριέρα του στο κορυφαίο πρωτάθλημα. Εγκατέλειψε το μπάσκετ και τέσσερα χρόνια αργότερα, στα 42 χρόνια επέστρεψε. 

Το έκανε για την εμπειρία της Ευρώπης, αλλά ήταν μία ολιγοήμερη εμπειρία στο Σουηδικό πρωτάθλημα. Έκανε ένα συμβόλαιο με απολαβές 66.000 δολάρια ανά ματς. Αγωνίστηκε σε τρία παιχνίδια με την Τόρπαν, ένα με την Σούντβαλ και έπειτα ολοκλήρωσε το έργο του στον κόσμο του μπάσκετ. 

Νο 2

Άλεν Άιβερσον / 2010 (Μπεσίκτας)

To 2010 η καριέρα του στο ΝΒΑ έλαβε τέλος. Είχαν προηγηθεί θαύματα πάνω στο παρκέ από τον καλύτερο... κοντό σκόρερ της ιστορίας. Ο Άλεν Αϊβερσον εμφανίστηκε στον πλανήτη στα τέλη της δεκαετίας του '90 και κυριάρχησε στο ξεκίνημα του 21ου αιώνα. Ήταν ο MVP του 2001 και έπαιξε 11 φορές σε All-Star Game. 

Είχε 26,7 πόντους ανά αγώνα, ήταν τέσσερις φορές πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος και τρεις φορές πρώτος στα κλεψίματα, ενώ στη Φιλαδέλφεια (ειδικά) ο μύθος του δεν θα σβήσει ποτέ. 

Τον Φεβρουάριο του 2010 έπαιξε το τελευταίο του παιχνίδι στην Αμερική με τη φανέλα των αγαπημένων του Σίξερς και οκτώ μήνες αργότερα πήγε στην Τουρκία. Η Μπεσίκτας του προσέφερε τέσσερα εκατομμύρια, ποσό που υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν αμελητέο για έναν παίκτη της κλάσης του και των συμβολαίων που είχε υπογράψει, αλλά ο Άιβερσον είχε χρεοκοπήσει.  Στο ντεμπούτο του είχε 15 πόντους σε 23 λεπτά, αλλά τελικά αγωνίστηκε συνολικά σε 10 αγώνες και εγκατέλειψε. 

Νο 1

Μάτζικ Τζόνσον / 1999-2000 (Μπόρας), 2000 (Μάτζικ Γκρέιτ Ντέινς)

Από που να ξεκινήσει κανείς και που να καταλήξει. Η δεκαετία του '80 ήταν... δικιά του. Ο ίδιος έκανε το παιχνίδι δελεαστικό με τον τρόπο που αγωνιζόταν. Στο παρκέ δημιουργούσε καταστάσεις και εικόνες που κανείς -μέχρι την εμφάνισή του- δεν μπορούσε ούτε καν να φανταστεί. 

Ο Μάτζικ Τζόνσον κυριάρχησε με τους Λος Άντζελες Λέικερς, πήρε πέντε πρωταθλήματα και το 1991 αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το μπάσκετ. Ήταν η χρονιά που διεγνώσθη ως φορέας του ιού HIV και πέντε χρόνια αργότερα επέστρεψε στους Λέικερς για μισή σεζόν. 

Το 1999 έπαιξε ξανά μπάσκετ, αλλά μακριά από την πατρίδα του. Στα 40 του χρόνια αποδέχθηκε την πρόταση της M7 Mπόρας. Πήγε στη Σουηδία, έπαιξε πέντε παιχνίδια και οδήγησε την ομάδα σε ισάριθμες νίκες. Έπειτα αποχώρησε και έγινε (για ένα διάστημα) επενδυτής και συνιδιοκτήτης. Το 2000 έκανε κάποιες εμφανίσεις στη Δανία με την ομάδα Μάτζικ Γκρέιτ Ντέινς και μετά... τέλος το μπάσκετ γι' αυτόν.