Η μεγάλη πορεία του Μακεδονικού το 2005 και ο κυρίαρχος Άρης του 2006, είναι οι μόνες ελληνικές ομάδες που έφθασαν μέχρι τον τελικό του Eurocup. Tης διοργάνωσης που τότε εμφανιζόταν ως ULEB Cup, αλλά την ίδια αξία είχε. Ήταν πιο ανταγωνιστική πίσω από την Euroleague και παρά τις δύο ήττες οι στιγμές ήταν μοναδικές!
Στην αυγή του 21ου αιώνα, τότε που οι Millenians είτε πλησίαζαν την ενήλικη ζωής τους, είτε μόλις την είχαν ξεκινήσει, θα θυμούνται τη «γέννηση» της φιλόδοξης ευρωπαϊκής διοργάνωσης με την δύσηχη ονομασία ULEB Cup. Την ίδια χρονιά (το 2002 δηλαδή) οι Boomers αποχαιρέτησαν μια για πάντα το Σαπόρτα και το Κόρατς, με τα οποία είχαν συνδυάσει τη φίλαθλη νιώτη τους, αλλά και σπουδαίες ομαδικές επιτυχίες.
Στο Σαπόρτα άλλωστε, κατακτήθηκε η πρώτη ευρωπαϊκή κούπα από ελληνικό σύλλογο και την έφερε η ΑΕΚ, το 1968, που επανέλαβε την επιτυχία της 32 χρόνια αργότερα. Tο 1991 είχε μεσολαβήσει η πανηγυρική κατάκτηση του ΠΑΟΚ. Και στο Κόρατς είχαμε δύο στέψης: Πάλι του ΠΑΟΚ το 1994, αλλα και του Άρη τρία χρόνια αργότερα, το ‘97.
Το ULEB Cup όμως, ήρθε για να αντικαταστήσει τις δύο διοργανώσεις. Όχι τις μνήμες που είχαν δημιουργήσει, αλλά τη φυσική τους παρουσία. Ιδρύθηκε με υπογραφή και σφαγίδα στις 7 Ιουλίου του 2002 και το ίδιο έτος ξεκίνησε την αγωνιστική του δράση.
Στην πραγματικότητα αναφερόμαστε στη δεύτερη καλύτερη (ή πιο ανταγωνιστική αν προτιμάτε) διασυλλογική διοργάνωση στην Ευρώπη, πίσω -προφανώς- από τη Euroleague. Πρόκειται για το πρωτάθλημα που από το 2008 μετονομάστηκε σε Eurocup και έτσι έχει καθιερωθεί να λέγεται από μέχρι σήμερα.
Μάλιστα, είναι αξιοσημείωτο ότι από το 2016 βάσει χορηγικής συμφωνίας το πλήρες όνομα του θεσμού είναι 7DAYS Eurocup και η αναφορά έχει να κάνει στα… γνωστά κρουασανάκια που όλοι, λίγο ή πολύ, έχουμε τιμήσει. Το ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι πρόκειται για μία συνεργασία με την Chipita, την ελληνική εταιρεία που παράγει πασίγνωστα σνακ από το 1971 και από το 2021 εξαγοράστηκε (έναντι 2 δισεκατομμυρίων ευρώ) από τον αμερικανικό κολοσσό, Mondelez.
13:33 - 21.04.2023
Συνεργασία Euroleague και FIBA με σκοπό την ένωση του Eurocup με το BCL
Δημοσιεύματα από το Ισραήλ αποκάλυψαν την συνάντηση στελεχών της Euroleague με συναδέλφους τους από την FIBA στη Βαρκελώνη, με κεντρικό θέμα συζήτησης τη συνεργασία των δύο για τη δημιουργία ενιαίας λίγκας που θα συγχωνεύσει ουσιαστικά το Eurocup και το Basketball Champions League.
Επιστρέφοντας στο μπάσκετ, το διαχειριστικό μοντέλο και το διοικητικό κομμάτι του Eurocup βρίσκεται (πλέον) εξ ολοκλήρου στα χέρια της EuroLeague Basketball. Δεν έχει καμία σύνδεση (προς το παρόν τουλάχιστον) με τη FIBA, παρά μόνο σχέση ανταγωνισμού με τον Basketball Champions League και συνεχίζει να προοδεύει. Άλλωστε, το κίνητρο συμμετοχής του πρωταθλητή στην Euroleague της επόμενης περιόδου είναι ένα στοίχημα που δεν μπορεί να αγνοηθεί.
Ταυτόχρονά με τον φετινό τελικό (Γκραν Κανάρια - Τουρκ Τέλεκομ) ήρθε η ώρα να θυμηθούμε τις παρουσίες δύο ελληνικών ομάδων στην τελευταία μέρα της διοργάνωσης. Στους μεγάλους τελικούς του 2005 και του 2006.
Η θαυμαστή πορεία του Μακεδονικού
Αυτή τη στιγμή η ομάδα του Μακεδονικού που εδρεύει στην Νεάπολη της Θεσσαλονίκης διαγωνίζεται στο πρωτάθλημα της γ’ εθνικής κατηγορίας, όσον αφορά στο ανδρικό τμήμα. Αυτό δηλαδή, που εμφανίστηκε στα σαλόνια της Α1 (που πλέον συνηθίσαμε να λέμε… Basket League) το 2000, υποβιβάστηκε, επέστρεψε αμέσως και το 2005 με τον Αργύρη Πεδουλάκη στον πάγκο έγραψε σελίδα στο εγχώριο μπάσκετ με καλλιγραφικά και bold γράμματα.
Με τον Αμερικανό σούπερ σκόρερ, Πιτ Μάικλ, πρωταγωνιστή στο παρκέ και με τον συμπατριώτη του Αντρέ Χάτσον να τον πλαισιώνει ο Μακεδονικός έκανε μία… τρελή πορεία (αγωνιζόμενος τα εντός έδρας ματς στην Κοζάνη) μέχρι τον τελικό του Eurocup, που τότε ακόμα ονομαζόταν ULEB Cup.
Όπως και να έχει, μία ομάδα του βορείου τμήματος της χώρας, χωρίς παράδοση και βαριά φανέλα, αλλά με εντυπωσιακό αγωνιστικό προφίλ και με πολύ ενέργεια έφθασε μέχρι τον τελικό. Εκεί που ηττήθηκε έπειτα από συναρπαστικό αγώνα με 78-74 από την Λιέτουβος Ρίτας, στον αγώνα που διεξήχθη στο Spiroudome του Σαρλερουά (Βέλγιο).
Η ομάδα αποτελούνταν, πέραν των δύο ξεχωριστών περιπτώσεων Αμερικανών που προαναφέρθηκαν, από τον Μανώλη Παπαμακάριο, ο οποίος την επόμενη χρονιά πήρε μεταγραφή στον Ολυμπιακό, τον Σλάβεν Ρίματς, που με τη σειρά του αποκτήθηκε αμέσως από την ΑΕΚ, αλλά και παίκτες που τα επόμενα χρόνια έπαιξαν μέχρι και στην Euroleague. Τον Σκούνι Πεν (Τσιμπόνα, Ολυμπιακός, Εφές), τον Παναγιώτη Καυκή (Ολυμπιακός) και τον Ντούσαν Κέτσμαν (Παρτίζαν, Παναθηναϊκός). Στο ρόστερ της ομάδας βρισκόταν και ο Δημήτρης Σπανούλης, ο αδελφός του «Kill Bill» που τότε αγωνιζόταν με το Μαρούσι και έκανε τα πρώτα του… άλματα.
Από την άλλη μεριά, η Λιέτουβος απαρτίζονταν από τον Ρομπέρτας Γιαβτόκας, ο οποίος τη σεζόν 2006-06 αγωνιστηκε με τον Παναθηναϊκό, αλλά και διεθνείς λιθουανούς όπως ο πρώτος σκόρερ του τελικού ΣίμαςΓιασάιτις, ο Γκιντάρας Εϊνίκις και ο Τόμας Ντελινικάιτις (ΠΑΟΚ 2010, ΑΕΚ 2014-15).
Λιέτουβος Ρίτας - Μακεδονικός: 78-74
Τα δεκάλεπτα: 23-14, 44-24, 62-40, 78-74
ΛΙΕΤΟΥΒΟΣ ΡΙΤΑΣ (Τόμο Μάχοριτς): Γιαβτόκας 14, Στελμάχερς 5, Γιασαίτις 16, Σλέζας 5, Μουγεζίνοβιτς 4, Ντελινινκάιτις 9 (1), Εϊνίκις 9 (1), Γιαρουτις, Νέσμπι 16.
ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ (Αργύρης Πεδουλάκης): Μάικλ 24, Λουκόφσκι 3, Χαραλαμπίδης 2, Παπαμακάριος 12, Τσάνακ 2, Χάτσον 7, Ρίματς 14, Πέτρουλας, Καυκής 2, Χίζνιακ 8.
Το μόνο τρόπαιο που λείπει από τη συλλογή του Άρη
Σε αντίθεση με τον Μακεδονικό, ο Άρης είχε τη... βαριά φανέλα να διαχειριστεί και βρήκε το κουράγιο για να τη σηκώσει. Ήταν η εποχή που οι «κιτρινόμαυροι» της Θεσσαλονίκης θυμήθηκαν μεγάλες στιγμές του παρελθόντος. Στα τέλη της δεκαετίας του '90 (όταν και προέκυψε η κατάκτηση του Κόρατς το 1997 με Χοσέ Πικουλίν Ορτίθ, Τσαρλς Σάκλεφορντ, Μάριο Μπόνι και την τριάδα Λιαδέλη-Αγγελίδη-Σιούτη), αλλά και στις αρχές του 2000 δημιούργησε αξιομνημόνευτα σύνολα.
Πέραν από αυτό που κατέκτησε το EuroCup Challenge της FIBA το 2003 και το Κύπελλο Ελλάδας το 2004, στη συγκεκριμένη... ενότητα θα ασχοληθούμε με την πορεία στο Uleb Cup του 2005-2006, που βρίσκεται και στο επίκεντρο. Μία πορεία στο θεσμό που διαδέχθηκε αυτή του Μακεδονικού και με τη σειρά του ο Άρης έφθασε μέχρι τον τελικό. Έναν τελικό που έγινε στο ίδιο γήπεδο (στο Σαρλερουά) και είχε το ίδιο αποτέλεσμα. Ο Άρης έχει κατακτήσει τα... πάντα! Άλλά όχι το Eurocup. Εκεί ηττήθηκε με 73-60 από τη Ντινάμο Μόσχας μπροστά σε πολυάριθμους οπαδούς του που είχαν ταξιδέψει μέχρι το Βέλγιο και προσέφεραν απίστευτη αύρα στο Spiroudome πριν καν ξεκινήσει ο αγώνας
Η ομάδα στο τιμόνι της οποίας ήταν ο Ιταλός τεχνικός, Αντρέα Ματσόν και στο παρκέ τη φανέλα ίδρυνε πρώτος απ’ όλους ο Γιώργος Σιγάλας, αποτελούμενη από ποιοτικούς αμερικανούς όπως οι Κόρεϊ Μπρόυερ, Ράιαν Στακ, Τέρελ Καστλ, Μάικ Ουίλκινσον, αλλά και τον Ρώσο Νικολάι Πάντιους να κάνει την καλύτερη σεζόν της καριέρας του, βρέθηκαν ένα βήμα πριν την επιτυχία.
Και θα είχαν νικήσει οποιαδήποτε ομάδα κι αν είχε βρεθεί απέναντί τους, εκτός από τη Ντιναμό Μόσχας. Εκείνη την περίοδο στην πρωτεύουσα της Ρωσίας κατοικούσαν ο θρυλικός κόουτς Ντούσαν Ίβκοβιτς και δύο από τους καλύτερους παίκτες στην Ευρώπη. Ο Λάζαρος Παπαδόπουλος και ο Αντώνης Φώτσης. Μαζί τους φυσικά ήταν και ο Παναμέζος ασταμάτητος σκόρερ και MVP του τελικού, Ρούμπεν Ντάγκλας, ο οποίος είχε ξεκινήσει την ευρωπαϊκή του καριέρα από τον Πανιώνιο τρία χρόνια πριν.
Ντινάμο Μόσχας - Άρης: 73-60
Tα δεκάλεπτα: 18-19, 28-37, 45-48, 60-73.
ΝΤΙΝΑΜΟ ΜΟΣΧΑΣ (Ντούσαν Ίβκοβιτς): Τσάτμαν 13, Ντάγκλας 17, Παπαδόπουλος 13, Ντομάνι 3, Πόποβιτς 15, Κουμπράκοφ 3, Φώτσης 4.
ΑΡΗΣ (Αντρέα Ματσόν): Σιγάλας 10, Στακ 10, Πάντιους 6, Καστλ 17, Ουίλκινσον 7, Μπρούερ 7, Πέτροβιτς 3, Oρφανός, Κουλ, Τέιλορ, Ασημακόπουλος.