Φασούλας στο Sportal: «Κορυφαίος στην Ευρώπη ο Μπαρτζώκας, απόλυτος σταρ του μπάσκετ ο Γκάλης»!

Ο Παναγιώτης Φασούλας ήταν ασταμάτητος όταν έπαιζε και στο δεύτερο μέρος της συνέντευξής του στο Sportal… σαρώνει!

Στο δεύτερο μέρος της συνέντευξης του Παναγιώτη Φασούλα στο Sportal, η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό, τον κόουτς Γιώργο Μπαρτζώκα και την σύγχρονη πραγματικότητα του ελληνικού μπάσκετ.

Ωστόσο, αναφέρεται και στον Γιάννη Αντετοκούνμπο, όπως επίσης και στον ανεπανάληπτο Νίκο Γκάλη και την επιλογή να τον έχει δίπλα του στις εκλογές της ΕΟΚ.

Ακόμη η «αράχνη» του ελληνικού μπάσκετ αναφέρεται στο 1987 και τις ζωές όλων των παικτών που άλλαξαν από εκείνη την επιτυχία, αποκαλύπτει για πρώτη φορά ένα μήνυμα που δέχθηκε έπειτα από μια επέτειο της κατάκτησης του τροπαίου από τον Αντώνη Νικοπολίδη και λέει για τον ίδιο «δεν είμαι εξαγοράσιμος»!

Απολαύστε τον!

- Παναγιώτη μπαίνοντας στα... βαθιά του ελληνικού μπάσκετ πως βλέπεις φέτος την πορεία του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού;

«Ο Ολυμπιακός παίζει καταπληκτικό μπάσκετ. Προσπαθώ να βλέπω τα πράγματα πάντα αντικειμενικά. Η παροιμία που λέει ο κόσμος ‘’εδώ που ήσουν ήμουνα και εδώ που είμαι θα έρθεις’’ έχει λογική. Κάθε ομάδα έχει πάνω και κάτω το ίδιο και ο Παναθηναϊκός. Ο πανικός δεν οφελεί σε τίποτε. Ο Ολυμπιακός από την άλλη κάνει τρομακτική χρονιά σε Ευρώπη και Ελλάδα. Εύχομαι να την τελειώσει όπως πρέπει.

Αυτό που εγώ θέλω να δω είναι η ισχυροποίηση περισσότερων ομάδων. Καθόμαστε και συζητάμε πολλές φορές. Θυμάστε τι ξένους έφερναν ο Παπάγου, η Δάφνη ή ο Πανιώνιος; Και δεν μιλάω για ΠΑΟΚ, Άρη, Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Τι επίπεδο πρωταθλήματος είχαμε, πόσο καλύτεροι γίνονταν οι έλληνες παίκτες με αυτούς τους ξένους που συνεργάζονταν μαζί. 

Ωραίοι είναι οι ξένοι, αλλά πρέπει να είναι καλύτεροι από τους Έλληνες, να σε τραβάνε προς τα πάνω. Και όχι να σε πηγαίνουν προς τα κάτω. Και αυτή τη στιγμή οι ξένοι που έρχονται πλην ελαχίστων εξαιρέσεων γιατί υπάρχουν και καλοί παίκτες, στο μυαλό τους έχουν πως θα βελτιώσουν τα στατιστικά τους για να πάνε σ’ ένα καλύτερο πρωτάθλημα από το δικό μας».

«Δεν πρέπει να είναι η λογική της ομοσπονδίας ότι είμαστε ιπποφορβείο»

- Η αλήθεια είναι ότι το πρωτάθλημα έχει γίνει σκαλοπάτι για τους περισσότερους ξένους παίκτες, ώστε να πάνε κάπου καλύτερα...

«Πρέπει να το ξαναδούμε αυτό το ζήτημα. Οφελούν τελικά οι έξι ξένοι παίκτες το ελληνικό πρωτάθλημα; Θα μου πεις, δεν μπορεί να παίζει ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός στην Ευρωλίγκα με περορισμό στους ξένους, ασφαλώς. Πρέπει όμως να το ξαναδούμε τι ακριβώς θέλουμε από το ελληνικό μπάσκετ. Μπορούμε να τρέχουμε στους ρυθμούς αυτού του κλειστού κυπέλλου που λέγεται Ευρωλίγκα; Και να καταστρέφουμε όλο το προϊόν εδώ; 

Φτάσαμε να βάλουμε ξένους στην Α2 Κατηγορία, την Β’ και την Γ’ Εθνική γιατί είναι ευρωπαϊκός κανονισμός. Θες κοινοτικούς, θα φέρεις κοοινοτικούς, όχι νατουραλιζέ κοινοτικούς. Και βάλε και έναν περιορισμό. Μπορούν να παίξουν και δέκα κοινοτικοί αρκεί να έχουν παίξει 15 φορές στην Εθνική ομάδα της χώρας τους. Για να έρχονται άνθρωποι που ξέρουν μπάσκετ και μπορούν να οφελήσουν την ομάδα και τα παιδιά της ομάδας. Δεν βρίσκω γιατί ένας 35χρονος Σέρβος που έχει παίξει και στην Εθνική ομάδα δεν θα είναι καλό να περάσει ένα χρόνο στην Ελλάδα. Να παίξει το μπάσκετ του, να παίξει για τη νίκη, γιατί δένονται οι ευρωπαίοι αθλητές με τις ομάδες που παίζουν, να παίξει για τη νίκη, να μάθει στα παιδιά περισσότερο μπάσκετ, αλλά επιτρέπουμε αναφανδόν ξένους σε παιδικές και εφηβικές ομάδες. 

Να τους κάνουμε τι τους ξένους παίκτες; Δεν είμαι κατά; Η κόρη μου ξεκίνησε στην Αμερική να παίζει μπάσκετ και δεν την ρώτησε κανείς αν είναι Ελληνίδα η Αμερικανίδα. Βεβαίως και ο άνθρωπος που αναγκάζεται να είναι στην Ελλάδα για οποιοδήποτε λόγο, να αγωνίζεται στην Ελλάδα. Όμως, να ξεκινήσουμε φάμπρικα να φέρνουμε παιδιά από το εξωτερικό για να τα κάνουμε τι; Είμαστε ιπποφορβείο εδώ πέρα; Δεν πρέπει να είναι η λογική της ομοσπονδίας ότι είμαστε ιπποφορβείο. 

Είμαστε οι άνθρωποι που θέλουμε να μεγαλώσουμε τον αριθμό των σωματείων, των ανθρώπων που παίζουν μπάσκετ, τη δεξαμενή που εξάγουν τα σωματεία, ώστε να μεγαλώσουμε τη δεξαμενή που παίρνουν οι Εθνικές ομάδες παίκτες και παίκτριες και φτάνουν σε αποτελέσματα. Γιατί τελικά αυτό που κάνει τον κόσμο να αγαπήσει το μπάσκετ είναι οι επιτυχίες των Εθνικών ομάδων σε όλα τα επίπεδα. Και για να έχεις επιτυχίες στις Εθνικές ομάδες δεν γίνονται αυτά ούτε με ενέσεις, ούτε δημόσιες σχέσεις, ούτε με διαφημίσεις στην τηλεόραση. Γινονται με τις επιτυχίες, τελεία και παύλα. Και οι επιτυχίες για να έρθουν πρέπει οι παίκτες να νιώθουν ότι παίζουν για κάτι μεγαλύτερο απο τον εαυτό τους. Πρέπει να νιώθουν ότι έχουν ισότιμη μεταχείριση. Να τους εμφυσήσεις να καταλάβουν τι είναι το σημαντικό που κάνουν για το καλοκαίρι που χάνουν;

Το σημαντικό που κάνουν το ένα είναι ότι παίζουν για την πατρίδα και το δεύτερο πολύ σημαντικό, ανεβάζουν την αξία τους στο χρηματιστήριο που λέγεται μπάσκετ. Και για να ανεβάσεις την αξία σου στο χρηματιστήριο που λέγεται μπάσκετ πρέπει να κερδίσεις. Να παίξεις καλά και να είσαι ομάδα».

«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο πρέπει να είναι στην Εθνική ομάδα»

- Η παρουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο δημιουργεί προσδοκία για κάτι καλό;

«Βεβαίως και δημιουργεί. Είναι κορυφαίο όνομα στον πλανήτη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο πρέπει να είναι στην Εθνική ομάδα».

- Θεωρείς ότι έχουμε εξαργυρώσει τη δυναμική του Γιάννη;

«Δεν θέλω να φανώ περίεργος τώρα, αλλά σε μια ομάδα δεν μπορείς να μιλάς για έναν παίκτη μόνο. Και το λέω χωρίς να υποτιμώ την αξία του Γιάννη. Δεν μπορείς να βάλεις σε καμία ζυγαρία τον Αντετοκούνμπο με οποιοδήποτε παίκτη. Στην Εθνική ομάδα όμως είμαστε 12 παίκτες. Ο πρώτος με τον τελευταίο η διαφορά τους είναι ότι αν ο ένας παίζει 40 λεπτά και ο άλλος δεν παίζει καθόλου! Κατά τα άλλα οι συμπεριφορές είναι ίδιες. Κι όση αγωνία έχεις εσύ Γιάννη μου αν θα τραυματιστείς, έχω κι εγώ. Αν εσύ χάσεις 50 εκατομμύρια, εγώ θα χάσω 1 εκατομμύριο. Καταλαβαίνω την αγωνία των Μιλγουόκι Μπακς και των υπολοίπων ομάδων, αλλά η Εθνική ομάδα είναι αυτή».

«Όπως μου λένε και κάποιοι φίλοι μου. Ρε συ Παναγιώτη ωραία η Ευρωλίγκα κερδίζουμε, αλλά εγώ ρε αδερφέ τον Παναθηναϊκό θέλω να κερδίζω».

- Πως σχολιάζεις την παρουσία του Γιώργου Μπαρτζώκα;

«Ο Γιώργος είναι εξαιρετικός, είναι φίλος και κορυφαίος προπονητής στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή. Θέλω να πω κάτι για τους προπονητές γενικά. Ένας προπονητής που δεν πάει καλά η ομάδα και αποτυγχάνει δεν σημαίνει ότι είναι κακός προπονητής. Κάτι δεν πήγε καλά, θα πάει αλλού, εμείς εδώ τα παίρνουμε κατάκαρδα και όταν πρέπει να φύγει ένας προπονητής τον ρίχνουμε στον κοινό τάφο που έχουμε για όλους τους προπονητές και τον σκεπάζουμε με το χώμα. Δεν είναι έτσι...

Ο Μπαρτζώκας είναι ένας προπονητής που έχει βελτιώσει τους παίκτες που έχει στη διάθεση του, τους έχει επιλέξει κιόλας. Είναι σαφές ότι έχει βάλει την ομάδα και παίζει στον τρόπο παιχνιδιού που θέλει. Αυτή την ομαδική παρουσία που έχει ο Ολυμπιακός δεν την έχει καμία ομάδα στην Ευρώπη μέχρι σήμερα και ελπίζω να την κρατήσει μέχρι το τέλος. Το οποίο τέλος, σ’ αυτό το πρωτάθλημα που λέγεται Ευρωλίγκα που δεν είναι πρωτάθλημα, αλλά κύπελλο αυτό είναι το κακό του πράγματος. 

Είναι μια αμερικανιά που δεν έχει εφαρμογή στην ευρώπη. Όλη τη χρονιά παίζουν ένα πρωτάθλημα που στο τέλος καταλήγει σε κύπελλο... Είναι πραγματικά άδικο ο 5ος να μην μπορεί να το διεκδικήσει, η μια ομάδα με 40 νικες και 2 ήττες να χάνει ένα παιχνίδι και να τα χάνει όλα. Θέλω, πιστεύω και ελπίζω, ότι ένα ακόμη ευρωπαϊκό θα το κερδίσει ο Ολυμπιακός».

- Ο Παναθηναϊκός...

«Ο Παναθηναϊκός πέρασε την κρίση του. Όλα τα πάνω έχουν και τα κάτω, είχε και κάποιες διοικητικές εναλλαγές. Φαντάζομαι του χρόνου θα είναι και πάλι ενισχυμένος. Και ο Ολυμπιακός αυτό θέλει. Ο ισχυρός Παναθηναϊκός είναι αυτός που κάνει ισχυρότερο τον Ολυμπιακό και το αντίθετο. Γιατί όπως μου λένε και κάποιοι φίλοι μου. Ρε συ Παναγιώτη ωραία η Ευρωλίγκα κερδίζουμε, αλλά εγώ ρε αδερφέ τον Παναθηναϊκό θέλω να κερδίζω. Φαντάζομαι το ίδιο λένε και στους Αμπελοκήπους».

- Έχεις πετύχει σημαντικά πράγματα. Αποτέλεσες κομμάτι της έκρηξης του μπάσκετ μετά την επιτυχία του ’87...

«Υπήρχε το μπάσκετ και πριν το ’87, αλλά δεν υπήρχε τηλεόραση τότε. Η περηφάνεια η στενοχώρια μετά την ήττα. Ήξερε κανείς αν ο συγχωρεμένος Κολυκυθάς μετά την ήττα της Εθνικής πως αισθάνονταν; Απλώς αυξήθηκαν οι υποχρεώσεις μετά το ’87. Βέβαια εκτός από την αναγνώριση υπήρχαν και αυτοί που μας έβριζαν! Υπάρχει και αυτό, αν δε σε βρύζουνε δεν είσαι τίποτα. Το λέω και στην κόρη μου. Αν δεν δε βρίζουν δεν σημαίνεις κάτι. Το μεγαλύτερο παράσημο έρχεται όταν σε βρίζουν οι αντίπαλοι φίλαθλοι, για αγωνιστικούς λόγους φυσικά!

Την ώρα που αισθανθήκαμε ότι δώσαμε χαρά σε εκατομμύρια έλληνες, νιώθαμε υποχρέωση ότι θέλουμε να ξαναδώσουμε.

Και τώρα έτσι γίνεται, απλώς δεν το πολυκαταλαβαίνουν τα παιδιά, πόσο σημαντικό είναι για το άθλημα μας. Κάτι πρέπει να αφήσουμε πίσω. Έχει σημασία τι αφήνεις πίσω για τα επόμενα παιδιά...».

- Τι θυμάσαι πιο έντονα;

«Ο πρωταθλητισμός σου δίνει έντονες στιγμές, κάθε δυο- τρεις ημέρες, είναι η ζωή στο κόκκινο. Ειλικρινά δεν παίρνω πίσω τίποτε. Τα κρατάω όλα και τις στενοχώριες και τις χαρές τα κρατάω όλα. Αυτά σε φτιάχνουν!».

- Είναι η μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας σου το ’87;

«Ναι, είναι η μεγαλύτερη στιγμή για όλους όσους ήμασταν στην ομάδα. Ήταν όλα διαφορετικά από την επόμενη ημέρα. Μας ήξεραν όλοι, γίναμε ήρωες, δεν θεωρώ ότι ήμασταν ήρωες, αλλά για τον κόσμο ήμασταν ήρωες. Άλλαξε τις ζωές όλων μας, άλλαξε τις ζωές όλων των αθλητών στην Ελλάδα.

Και θα το πω αυτό για πρώτη φορά, σε μια επέτειο του ’87 μου έστειλε μήνυμα ο Αντώνης Νικοπολίδης. «Παναγιώτη χρόνια πολλά από έναν 16χρονο που από εκείνη τη στιγμή αποφάσισα να πάρω πιο σοβαρά το ποδόσφαιρο».

Πιστέψαμε τότε ότι η δουλειά μπορεί να έχει αποτέλεσμα. Ήμασταν η χώρα της σφαλιάρας όπως κινδυνεύουμε να ξαναγίνουμε. Τη δεκαετία του ’80 την Ελλάδα τη λέγανε Ψωροκώσταινα. Υπήρχε μια αντίληψη ότι μας κυνηγάνε όλοι, είμαστε κακομοίρηδες και ξαφνικά είδαμε ότι μπορούμε να πετύχουμε».

«Ο Γκάλης είναι σύμβολο για τη χώρα, σύμβολο για το άθλημα μας»

- Κεφάλαιο Γκάλης, τον είχε δίπλα σου στις προηγούμενες εκλογές της ΕΟΚ...

«Ο Γκάλης ήταν η κορυφή της πυραμίδας, χωρίς να αμφισβητώ την παρουσία κάποιου άλλου αθλητή. Όλη αυτή η τρέλα προήλθε από τον τρόπο που έπαιζε κυρίως ο Νικ!

Έχω πολιτική άποψη για το μπάσκετ, τι πρέπει να κάνω. Θα τη στηρίξω, δεν θα βρίσω, δεν θα λοιδωρήσω. Ορισμένοι δεν το καταλάβανε, μπήκαν να με λοιδωρούν, να με συκοφαντούν και δεν βρέθηκε ένας να πει ρε παιδιά τι κάνετε είναι ο Φασούλας. Και το ίδιο πήγαν να κάνουν και με τον Γκάλη, που δεν κατέβηκε καν στις εκλογές. Απλώς ήθελα το μπάσκετ να διεκδικήσει αυτά που δικαιούται απο την Πολιτεία και τους χορηγούς. Ποιος θα έλεγε όχι σε σχήμα με επικεφαλής επίτιμο πρόεδρο το Νικο Γκάλη;

Ο Γκάλης είναι ένα σύμβολο για τη χώρα, σύμβολο για το άθλημα μας. Αυτός είναι ο λόγος, πρέπει να συμβολίζει το άθλημα μας. Με στενοχωρεί περισσότερο απ’ όλα που φτάσανε κάποιοι να αμφισβητούν ποιον; Το Νίκο Γκάλη. Και από την άλλη κουτσομπολιά και αθλιότητες για μένα...».

«Ο Κόκκαλης, ο πιο σημαντικός παράγοντας στην καριέρα μου μετά τον Γιώργο Παντελάκη στον ΠΑΟΚ»

Γκάλης: «Ο απόλυτος σταρ του μπάσκετ στην Ελλάδα και την Ευρώπη»

Γιαννάκης: «Δεν ήταν σταρ όπως ο Γκάλης, αλλά τίποτε δεν θα γινόταν χωρίς την παρουσία του ίδιου, του Φάνη και των υπολοίπων παιδιών».

Βασιλακόπουλος: «Αδίκησε τον εαυτό του»

Κόκκαλης: «Με τον πρόεδρο έχω τεράστια σχέση αγάπης. Ήταν ο πιο σημαντικός παράγοντας στην καριέρα μου μετά τον Γιώργο Παντελάκη στον ΠΑΟΚ. Τον θεωρώ κορυφαίο παράγοντα».

Παύλος και Θανάσης Γιαννακόπουλος: «Τους εκτιμούσα πολύ και τους δυο και είχαμε πολύ καλή σχέση. Ήμουν και στην κηδεία τους, θεωρούσα πως έχουν δώσει πολλά στο μπάσκετ. Μόνο αγάπη για τον Παναθηναϊκό και το μπάσκετ είχαν».

Γιώργος-Παναγιώτης Αγγελόπουλος και Δημήτρης Γιαννακόπουλος: «Έχουν κάνει μεγάλη υπομονή πέρασαν δύσκολα χρόνια, το αποτέλεσμα τους δικαιώνει. Και αυτοί είναι χαρούμενοι με αυτό το πράγμα. Έχει ανάγκη τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο ο Παναθηναϊκός, όπως επίσης και οι ομάδες της Θεσσαλονίκης ανθρώπους που μπορούν να προσφέρουν. Πρέπει να κάνουμε το σπορ μας πιο διαφανές, πιο ανοικτό και εξωστρεφές για να γυρίσουν στον χώρο επιχειρηματίες που μπορούν να προσφέρουν».

Ίβκοβιτς: «Δεν θα μπω σε διαδικασία να κρίνω ανθρώπους που έφυγαν από τη ζωή».

Ιωαννίδης: «Ο κορυφαίος κόουτς όλων των εποχών. ‘Ένας άνθρωπος που έβλεπε το παιχνίδι. Είχε πολλά ελατώματα, αλλά και ένα βασικό προτέρημα ήταν δίκαιος».

Φασούλας: «Είμαι κανονικός άνθρωπος έχω νεύρα, συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα, ανασφάλειες. Έχω άποψη, πολιτική κομματική, τη συζητάω. Μπορείς να με πείσεις για τη γνώμη σου. Γνώμη αλλάζω, αρχές δεν αλλάζω και δεν είμαι εξαγοράσιμος. Ότι κάνω θέλω να το κάνω με ενθουσιασμό και όχι γιατί έχω σκύψει το κεφάλι».