Γιάννης Ιωαννίδης: Ο «Ξανθός»... δεν ήταν σαν τους άλλους

Ο Γιάννης Ιωαννίδης απεβίωσε σε ηλικία 78 ετών και το Sportal θυμάται τον σπουδαίο «Ξανθό» του ελληνικού μπάσκετ, έναν προπονητή που έγραψε ιστορία στους πάγκους.

Ο Γιάννης Ιωαννίδης δεν είναι πια μαζί μας.

Ο «Ξανθός», μετά από χρόνια που τα προβλήματα υγείας τον είχαν κρατήσει μακριά από την δημοσιότητα, άφησε τελικά την τελευταία του πνοή την Τετάρτη (4/10), σε ηλικία 78 ετών, βυθίζοντας σε θλίψη τον χώρο του ελληνικού μπάσκετ και όχι μόνο.

Η αλήθεια είναι πως σε όλη του την καριέρα και την ζωή ήταν... διαφορετικός από τους άλλους προπονητές. Έφτασε μια ανάσα από το να κατακτήσει τα πάντα με Άρη, Ολυμπιακό και ΑΕΚ, όμως στην Ευρώπη δεν μπόρεσε να κάνει το βήμα παραπάνω. Παρόλα αυτά, στην πορεία του στα εγχώρια δεν είχε κανέναν που να μπορούσε να τον κοντράρει για πολλά χρόνια.

Η εκρήξεις στον πάγκο, το ιδιαίτερο ταπεραμέντο του, οι τίτλοι του, το σακάκι που έβαζε κι έβγαζε κατά την διάρκεια του αγώνα, τα... γούρια του, το τσιγάρο του. Ο Γιάννης Ιωαννίδης δεν ήταν σαν τους άλλους. Ποτέ του δεν ήταν. Αυτό τον έκανε και τόσο ξεχωριστό και ανάγκασε άπαντες να υποκλιθούν σε εκείνον.

Ας τα πάρουμε όμως με την σειρά.

Στις 26 Φεβρουαρίου 1945 στην Θεσσαλονίκη, η Ελένη Ιωαννίδη, η σύζυγος του Δημήτρη Ιωαννίδη, έφερε στον κόσμο τον Γιάννη, μια προσωπικότητα που έμελε να κάνει την διαφορά στο μπασκετικό χώρο.

Ο Γιάννης Ιωαννίδης από μικρός έδειξε την αγάπη του για την πορτοκαλί μπάλα και σε ηλικία μόλις 15 ετών, κέρδισε μια θέση στην ομάδα του Άρη, ομάδα στην οποία αγωνίστηκε σε όλη του την καριέρα, η οποία τελείωσε στα 33 του χρόνια, το 1978.

Στο ενδιάμεσο είχε βρει θέση και στην Εθνική ομάδα με την οποία μέτρησε 17 συμμετοχές με οχτώ πόντους, κατακτώντας την 3η θέση στους Βαλκανικούς Αγώνες του 1967, όμως οι πάγκοι ήταν εκεί που πραγματικά έλαμψε.

Στον Άρη έφτιαξε μια Αυτοκρατορεία

Το 1978 έγινε πρώτος προπονητής στον Άρη και με το καλημέρα έδειξε ότι είναι φτιαγμένος για τίτλους!

Με τον Παπαγεωργίου να τελειώνει το Πρωτάθλημα με μέσο όρο 35,5 πόντων και έχοντας στις τάξεις του ακόμη τους Αλεξανδρή, Χωλόπουλο, Σκόνδρα, Παραμανίδη, Ανανιάδη, Βαμβακούδη, Καλαντίδη, Σπάρταλη, Νάστο, Σπηλιώτη, Βορκάδη, Στυλιανού και Δελεμερτζή, ο Άρης έφτασε στον τίτλο μετά από 49 χρόνια, πρωτάθλημα το οποίο ήταν το πρώτο από τα πολλά που θα πρόσθετε ο Γιάννης Ιωαννίδης στην τροπαιοθήκη του. Παράλληλα είχε και μια άλλη ανάγνωση αυτό το τρόπαιο, καθώς ο Νίκος Γκάλης, ο οποίος μέχρι τότε δεν ήξερε πολλά για την Ελλάδα, επέλεξε τον Άρη, αφού εκείνος είχε κατακτήσει τον τίτλο το προηγούμενο καλοκαίρι!

Παρόλα αυτά, στην συνέχεια αποφάσισε να αποχωρήσει και να μετακομίσει στην Λάρισσα, οδηγώντας το 1980 τον Γυμναστικό Σύλλογο στην άνοδο στην Α’ Εθνική. Έμεινε στον Θεσσαλικό κάμπο μέχρι το 1981, ενώ το καλοκαίρι του 1982 ήρθε η στιγμή της επιστροφής στον αγαπημένο του Άρη.

Μαζί με τον «Ξανθό» επέστρεψε ο Χάρης Παπαγεωργίου ενώ η ομάδα ενισχύθηκε με τους ελληνοαμερικανούς Χριστοφάκη και Καραγιώργη καθώς ακόμη και με τον Μηνά Τουκμενίδη από τον ΒΑΟ ενώ αποχώρησαν Γιαννουζάκος και Ανανιάδης. Με ρεκόρ 22-4 ο Άρης πήρε το Πρωτάθλημα του 1983, ενώ από το 1985 και μετά, είχε πάθει... υπερκούπωση!

Η απόκτηση του Παναγιώτη Γιαννάκη από τον Ιωνικό Νικαίας δημιούθργησε ένα μυθικό δύδιμο μαζί με τον τον Νίκο Γκάλη, που σάρωσε τα πάντα στην Ελλάδα.

Μέχρι το 1991 το πρωτάθλημα ήταν μόνιμα... κίτρινο, με τον Άρη να μετρά επτά διαδοχικούς τίτλους, 6 εκ των οποίων ήταν με τον Ιωαννίδη στον πάγκο τους. Τότε ξεκίνησαν οι μπασκετικοί να αποκαλούν τον Άρη «Αυτοκράτορα» του ελληνικού μπάσκετ! 

Ο Ξανθός αποχώρησε το 1990, έχοντας οδηγήσει την ομάδα του Άρη σε ακόμα πέντε τίτλους Κυπέλλου Ελλάδας (1985, 1987, 1988, 1989, 1990) και βέβαια στα τρία final four του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1988, 1989, 1990).

Η κυριαρχία του Ολυμπιακού

Μετά από μία σεζόν μακριά από τους πάγκους, ο Γιάννης Ιωαννίδης ανέλαβε το καλοκαίρι του 1991 τον Ολυμπιακό και τον αναγέννησε!

Με τον Ζάρκο Πάσπαλι, τον Γιώργο Σιγάλα, τους Καμπούρης, Ελληνιάδης, Αγγέλου και αρκετούς νεαρούςν παίκτες, κατάφερε να οδηγήσει τους ερυθρόλευκους από την 8η θέση της προηγούμενης σεζόν, στη 2η για να χάσει τον τίτλο από τον ΠΑΟΚ.

Βεβαια αυτή η 2η θέση ήταν και η αρχή της επιστροφής του Ολυμπιακού στην ελίτ, εκεί όπου ο Ιωαννίδης τον κράτησε για χρόνια. Οι Πειραιώτες κατέκτησαν τους τίτλος των 1993, 1994, 1995, 1996, ενώ το 1994 κατέκτησε και το Κύπελλο.

Σε ευρωπαϊκό επίπεδο έφτασε δύο φορές στο final four, παίρνοντας μάλιστα και την πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών δύο φορές (1994, 1995).

Κεφάλαιο ΑΕΚ

Το καλοκαίρι του 1996 ανέλαβε την προσπάθεια αναγέννησης της ΑΕΚ. Η Ένωση, με τον Ιωαννίδη στον πάγκο της, έχασε στην ισοβαθμία την πρωτιά της κανονικής περιόδου από τον Ολυμπιακό (21-5) και έφτασε μέχρι τους τελικούς τους οποίους έχασε με 1-3 από τους Πειραιώτες. Η σεζόν 1997-98 μπορεί να μην εξελίχθηκε με ανάλογο τρόπο στο Πρωτάθλημα καθώς τερμάτισε 4η, ωστόσο η ΑΕΚ έφτασε μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών όπου ηττήθηκε από τη Βίρτους Μπολόνια του Ριγκοντό και του Ντανίλοβιτς στη Βαρκελώνη με 58-44. Αυτό ήταν και το τέλος του Ιωαννίδη από τον Κιτρινόμαυρο πάγκο.

Ξανά στον Ολυμπιακό

Μετά από μια σεζόν ξεκούρασης, ο Ιωαννίδης επέστρεψε για την τελευταία χρονιά της προπονητικής του καριέρας σε συλλογικό επίπεδο στον αγαπημένο του Ολυμπιακό, αναλαμβάνοντας τα ηνία της ομάδας την περίοδο 1999-2000.

Οι ερυθρόλευκοι πήραν την πρωτιά της κανονικής περιόδου στην ισοβαθμία με τον Παναθηναϊκό, όμως στα ημιτελικά αποκλείστηκαν με 0-2 από τον ΠΑΟΚ και περιορίστηκαν στην κατάκτηση της 3ης θέσης. Κάπως έτσι τελείωσε η παρουσία του Γιάννη Ιωαννίδη στο συλλογικό επίπεδο.

Η Εθνική Ελλάδας

Πέραν από την παρουσία του ως παίκτης, ο Γιάννης Ιωαννίδης είχε τιμήσει την χώρα μας και ως προπονητής. Είχε δύο θητείες στον πάγκο της Εθνικής ομάδας, το 1980-81 και το 2001-04. Σε συνολικά 63 παιχνίδια είχε 46 νίκες και 17 ήττες.

Η πολιτική

Μετά το τέλος της προπονητικής, ο Ιωαννίδης δραστηριοποιήθηκε στην πολιτική και διετέλεσε βουλευτής της Α' Θεσσαλονίκης από το 2004 ως τον Ιανουάριο του 2015. Διετέλεσε μάλιστα υφυπουργός Πολιτισμού, αρμόδιου για θέματα αθλητισμού από το 2007 ως το 2009 και από το 2012 ως το 2013.

Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση της υγείας του τον είχε κρατήσει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, με τον ίδιο να φεύγει από την ζωή σε ηλικία 78 ετών, βυθίζοντας έτσι τους απανταχού μπασκετόφιλους σε θλίψη.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει...