Γίγαντας... από πηλό: Το πιο μεγάλο «what if» του ΝΒΑ που δεν έφτασε ούτε στο ελάχιστο εκεί που μπορούσε

Όσοι τον έβλεπαν στα μέσα της δεκαετίας του 2000 έκαναν λόγο για τον επόμενο dominant παίκτη της λίγκας. Αυτό δεν συνέβη ποτέ. Τραυματισμοί, καταχρήσεις, κατάθλιψη συνέθεσαν έναν «εκρηκτικό» καμβά. Αυτή είναι η πορεία του Γκρεγκ Όντεν πριν φτάσει στην... αυτοκάθαρση.

To NBA βρισκόταν σε μια πολύ καλή περίοδο, με νέους σταρ να έχουν κάνει την εμφάνισή τους στο κορυφαίο επίπεδο. Ο ΛεΜπρόν Τζέιμς άρχισε ήδη να γράφει τα δικά του χιλιόμετρα, ο Κόμπε Μπράιαντ είχε εδραιωθεί ως το νέο πρόσωπο της λίγκας, ο Κέβιν Ντουράντ ερχόταν από το Κολέγιο. Σε αυτούς φιλοδοξούσε να βρεθεί και ένας παίκτης που οι συστάσεις που τον ακολουθούσαν ήταν οι καλύτερες δυνατές.

Το σώμα του εντυπωσιακό, το ύψος του καθήλωνε, η ικανότητά του στο post έκοβε την ανάσα. Ο Γκρέγκορι Ουέιν Όντεν Τζούνιορ, Γκρεγκ Όντεν για τον πολύ κόσμο, ήταν ο παίκτης που έδειχνε έτοιμος να κυριαρχήσει για πολλά χρόνια στο κορυφαίο επίπεδο. Είχε το πλήρες πακέτο. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι μάλιστα που έβλεπαν στο πρόσωπό του την συνέχεια του Σακίλ Ο'Νιλ. Όχι στη σωματική διάπλαση, αλλά στο επιβλητικό της παρουσίας κοντά στο καλάθι.

Ήταν τόσο καλός που στην μοναδική (one and done που λένε και στις ΗΠΑ) σεζόν της καριέρας του στο NCAA οδήγησε το Οχάιο Στέιτ του Θαντ Μάτα στον τελικό, το 2007. Εκεί όμως έπεσε σε... τοίχο από το Φλόριντα των Αλ Χόρφορντ και Γιοακίμ Νόα.

Αυτό δεν τον πτόησε όμως. Λίγους μήνες αργότερα, στο NBA Draft άκουσε πρώτος το όνομά του από τον Ντέιβιντ Στερν, με τους Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς να «επενδύουν» το μέλλον τους στις μεγάλες πλάτες του -αλλά και στα αδύναμα, όπως αποδείχθηκαν πόδια του. Ο ενθουσιασμός ήταν μεγάλος, το hype γύρω από την περίπτωσή του, ακόμα μεγαλύτερο.

Κάθε νόμισμα όμως έχει δύο όψεις και όση λάμψη τον ακολουθούσε στο ξεκίνημα, άλλο τόσο ήταν και το σκοτάδι που ακολούθησε της επαγγελματικής παρουσίας του.

Τα προβλήματα ξεκίνησαν με το καλημέρα. Στην πρώτη σεζόν της καριέρας του ο Όντεν τραυματίζεται στο γόνατο. Τόσο σοβαρά, ώστε να τεθεί εκτός για όλη τη σεζόν, με σκοπό να μπει στην επόμενη «καθαρός» και με ελεύθερο το πεδίο να λάμψει. Δεν ήθελαν να ρισκάρουν στο Όρεγκον. Όμως και η δουλειά του ιατρικού επιτελείου δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή. Δεν το βάζει κάτω όμως και προσπαθεί να επιστρέψει.

Την επόμενη σεζόν πατάει και πάλι παρκέ, όμως ένας τραυματισμός στο γόνατο τον θέτει εκτός και πάλι, σε ένα σημείο στο οποίο προσπαθούσε να βρει τον εαυτό του αγωνιστικά. Ήταν ένα ακόμα πισωγύρισμα για τον ίδιο, που παρά την θέλησή του, έβλεπε το σώμα του να μην «υπακούει».

Οι επεμβάσεις συνεχίστηκαν, μέχρι το 2012. Είχε υποβληθεί έως τότε σε τρεις σοβαρές επεμβάσεις στα γόνατά του, τα οποία έμοιαζαν αδύναμα να αντέξουν το βάρος των δυνατότατών και του ταλέντου που είχε. Κάτι που έπαιξε ρόλο στην πορεία της ζωής του. Στις 15 Μαρτίου του 2012 μπήκε οριστικά «τέλος» στην παρουσία του στους Μπλέιζερς, οι οποίοι και τον αποδέσμευσαν.

Οι Μαϊάμι Χιτ, που βρίσκονταν στο απόγειό τους το 2013, του έδωσαν μια ευκαιρία ακόμα. Περίμεναν πως θα έχει και το κίνητρο και τη διάθεση να δώσει απαντήσεις. Εκείνος πάτησε ξανά παρκέ στις 15 Ιανουαρίου του 2014. Έκανε ό,τι μπορούσε όμως ήταν ξεκάθαρο πως το σώμα του δεν υπάκουγε, δεν είχε τις δυνάμεις να ακολουθήσει και δεν θύμιζε τον dominant Όντεν που έβλεπαν άπαντες πριν από μερικά χρόνια.

Η παρουσία του στην Κίνα, για λογαριασμό των Jiangsu Dragons ήταν ο επίλογος μιας επίπονης και τραυματικής καριέρας. Η οποία δεν είχε μόνο χειρουργεία, αλλά και προβλήματα άλλου είδους. Όπως για παράδειγμα με τον Νόμο.

Ο Όντεν κατηγορήθηκε για βιαιοπραγία εις βάρος της πρώην φίλης του το 2014. Ήταν μια πολύ σκοτεινή περίοδος για εκείνον, που λίγο έλειψε να πιάσει πάτο. Έπαιρνε παυσίπονα για να αντέξει τον πόνο, ενίοτε τα έπαιρνε για να κοιμηθεί. Μάλιστα για μια περίοδο έπαιρνε παυσίπονα με αλκοόλ, κάτι που επιδείνωσε τον οργανισμό του και τον έκανε να χάσει το μυαλό του.

Και πάλι όμως ο Θαντ Μάτα θα ερχόταν στον δρόμο του, ως... σωτήρας. Το 2016 προσλήφθηκε από τους Buckeyes του Οχάιο Στέιτ, του Κολεγίου που έγραψε ιστορία, ως συνδετικός κρίκος ομάδας και προπονητικού σταφ. Κάτι που έκανε και λίγα χρόνια αργότερα στο Μπάτλερ, ακολουθώντας εκ νέου τον Μάτα στο επόμενο βήμα του.

Αν μπορούσε κάποιος να περιγράψει τον Γκρεγκ Όντεν όμως θα μπορούσε κάλλιστα να σταθεί σε ένα βίντεο. Ως μέλος των Buckeyes συναντήθηκε τυχαία στον δρόμο με μία ηλικιωμένη γυναίκα. Εκείνη τον ρώτησε «παίζετε μπάσκετ;», με τον Όντεν να απαντάει «έπαιζα» και ένα μελαγχολικό ύφος κατά την αποχώρησή του να θυμίζει τα χρόνια πόνου που έζησε και όσα δεν κατάφερε ποτέ να φτάσει. Διότι ο Γκρεγκ Όντεν ήταν ένας γίγαντας με... πήλινα πόδια.