){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
_page-0001.jpg){kind=small}
){kind=small}
EuroLeague
)
Το Παγκόσμιο Κύπελλο μπήκε στη ζωή μας, έτσι όπως το περιμέναμε. Εντυπωσιακά, δείχνοντας την λατρεία που υπάρχει στη Μανίλα για το άθλημα με την πορτοκαλή μπάλα.
Αποστολή στη Μανίλα
Η πρεμιέρα του Παγκοσμίου Κυπέλλου και κατ' επέκταση της εθνικής ομάδας των Φιλιππίνων ήταν το μεγάλο γεγονός όχι μόνο των ημερών, αλλά και της χρονιάς στη χώρα. Ίσως και των τελευταίων πολλών ετών για να είμαστε πιο ακριβείς.
Για κάθε χώρα που μετέχει σε μια διοργάνωση σαν αυτή παιχνίδια τέτοιου βεληνεκούς έχουν την λάμψη τους, όμως εδώ στις Φιλιππίνες τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά, σε όλα τα επίπεδα. Η λατρεία που υπάρχει από τον κόσμο είναι μοναδική, με τους παίκτες των Gilas να λατρεύονται σαν... επίγειοι θεοί και για χάρη τους να αλλάζουν τα πάντα στη χώρα.
Η παρουσία του προέδρου των Φιλιππίνων στο γήπεδο μόνο τυχαίο γεγονός δεν ήταν. Ίσα ίσα, αποτυπώνει τα πάντα σχετικά με την αγάπη των κατοίκων για το άθλημα, αλλά και το πόσο έχουν επενδύσει (οικονομικά, υλικά, πνευματικά) πάνω στο πρότζεκτ που λέγεται Παγκόσμιο Κύπελλο 2023.
)
38 χιλιάδες κάτοικοι, σχεδόν όλοι οι σελέμπριτις της χώρας, αλλά και πολιτικοί πρώτου επιπέδου βρέθηκαν στην Philippine Arena. 38.115 για την ακρίβεια. Αριθμός ρεκόρ.
Ημέρα ιστορική και για το μπάσκετ των Φιλιππίνων, αλλά και για το Παγκόσμιο Κύπελλο, συνολικά.
Και μπορεί οι Φιλιππίνες να ηττήθηκαν από την Δομινικανή Δημοκρατία των Καρλ Άντονι Τάουνς, Άνχελ Ντελγάδο, Ελ Τζέι Φιγκερόα, Ζαν Μοντέρο, αλλά στο τέλος τέλος αυτό δεν θα το θυμούνται. Ή για την ακρίβεια, θα το αποβάλλουν απότη μνήμη τους ως μια κακή ανάμνηση.
Η μέρα άλλωστε ήταν εορταστική. Ο πρόεδρος της χώρας είχε κηρύξει την 25η Αυγούστου εθνική εορτή και για το λόγο αυτό τα σχολεία ήταν κλειστά, ώστε όλο και περισσότερα παιδιά να μπορέσουν να απολαύσουν το καμάρι της χώρας.
Είναι από τις στιγμές που καταλαβαίνει κανείς πόσο σημαντικός είναι ο αθλητισμός και πόσο μπορεί να επηρεάσει τις ζωές των ανθρώπων και να τους δώσει χαρά. Ιδίως εκεί που η τοξικότητα βρίσκεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Αυτές οι μέρες στη Μανίλα είναι τροφή για σκέψη, σχετικά με την οπτική που υπάρχει γύρω από τον αθλητισμό.
Κατά τ' άλλα, αυτό που αξίζει να αναφέρουμε είναι την τήρηση των ωραρίων από πλευράς Φιλιππινέζων. Τα mall, όσο κεντρικά κι αν βρίσκονται, όσο μεγάλα κι αν είναι, έχουν συγκεκριμένο ωράριο και αυτό δεν αλλάζει. 10 το πρωί με 10 το βράδυ. 22.01 κλείσαμε. Σχολαστικοί σε αυτό οι Φιλιππινεζοι, αλλά και σωστοί με τον τρόπο τους.
Κάπως έτσι αποφεύγεται και η κίνηση στους δρόμους, καθώς μετά τις 21.30 συνήθως οι ρυθμοί γίνονται πιο χαλαροί και οι ουρές από αυτοκίνητα όλο και λιγότερες.
)
Κλείνοντας, είναι εντυπωσιακές κάποιες γωνίες τις πόλης. Υπάρχουν στιγμές που «χαζεύεις» τους τεράστιους ουρανοξύστες και τους μεγάλους δρόμους και νομίζεις πως βρίσκεσαι στο Μπέβερλι Χιλς. Οι αμερικανικές επιρροές είναι έντονες στη Μανίλα ακόμα και στην αρχιτεκτονική, αλλά και στην αντίληψη για τα πράγματα. Εξ ού και η «τρέλα» για το μπάσκετ!
){kind=small}
Philippines )
)
)
)
)
)
)
)