Απάντησε στην τουρκική ομοσπονδία ο Λάρκιν: «Ήρθε η ώρα να πούμε την αλήθεια»

Ο Σέιν Λάρκιν απάντησε στην τιμωρία που του επιβλήθηκε από την τουρκική ομοσπονδία.

Ο Σέιν Λάρκιν, όπως και ο Σκότι Ουίλμπεκιν, τιμωρήθηκαν με 90.000 τουρκικές λύρες πρόστιμο και 5 αγωνιστικές εκτός, λόγω της απουσίας τους από την Εθνική Τουρκίας αυτό το καλοκαίρι, με τον πρώτο να περνάει στην αντεπίθεση και, με ένα μακροσκελές μήνυμα, να δίνει την δική του απάντηση για τα όσα έγιναν αυτό το καλοκαίρι.

Αναλυτικά τα όσα είπε:

«Έμεινα σιωπηλός για την κατάσταση που αφορά την εθνική ομάδα αυτό το καλοκαίρι από σεβασμό για τους παίκτες που δούλευαν σκληρά και ετοιμάζονταν να αγωνιστούν στα προκριματικά, αλλά νιώθω ότι τώρα πρέπει. Είναι αποκαρδιωτικός ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται όλα αυτά και είναι ασέβεια προς τον χαρακτήρα μου ως άτομο που βασίζεται στην ΑΛΗΘΕΙΑ αυτού που έχει συμβεί.

Η αλήθεια είναι λοιπόν: η Εθνική μου ζήτησε να μπω στην ομάδα παρόλο που ήταν ήδη γνωστό ότι το σώμα μου ήταν σε άσχημη θέση και θα ήταν ριψοκίνδυνο για εμένα να παίξω στα προκριματικά. Ήμουν στις ΗΠΑ, δούλευα το σώμα μου και προσπαθούσα να συνέλθω από μια σεζόν γεμάτη τραυματισμούς και να προπονηθώ για την επόμενη. Η εθνική ομάδα μου ζήτησε να έρθω πάω στην προετοιμασία και να έρθω να κάνω μαγνητική τομογραφία στα γόνατά μου, για να κάνω σωστή διάγνωση. Πέταξα από το Μαϊάμι στην Κωνσταντινούπολη και ο γιατρός της εθνικής ομάδας μου είπε ότι ήμουν σε κακή κατάσταση και ότι αν πιέσω τον εαυτό μου, θα κινδύνευα με σοβαρή βλάβη στο γόνατό μου βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Λέξη προς λέξη, μου είπαν «αν πιέσεις τον εαυτό σου και δεν του δώσεις χρόνο να θεραπευτεί, θα χρειαστεί ενδεχομένως χειρουργική επέμβαση που θα σε κρατήσει έξω για μήνες. Με ενημέρωσαν να μην κάνω καμία άσχηση που θα επιβάρυνε τα γόνατά μου και να σταματήσω να ασκώ οτιδήποτε στο κάτω μέρος του σώματος. Στη συνέχεια ξεκίνησα θεραπεία με διάφορα φάρμακα για να βοηθήσω τον εαυτό μου να θεραπευθώ και μου ζητήθηκε να επιστρέψω μια εβδομάδα αργότερα για άλλη μαγνητική τομογραφία. Έκανα ακριβώς ό,τι μου ζητήθηκε και όταν επέστρεψα για τη δεύτερη μαγνητική τομογραφία, το οστό θεραπεύονταν αλλά και πάλι όχι σε ένα βαθμό όπου θα ήμουν ασφαλής να πάω και να παίξω στους αγώνες.

Οι τραυματισμοί είναι μέρος του μπάσκετ και κάποιοι είναι αναπόφευκτοι. Είναι ατυχές αλλά πάντα υπάρχει ο κίνδυνος. Ένας από τους συμπαίκτες μου, ο Ντόγκους Οζντεμίρογλου υπέστη ρήξη χιαστών και μόλις σήμερα, ένας άλλος παίκτης που υπέγραψε πρόσφατα στην Τουρκία, ο Ραούλ Νέτο, υπέστη ρήξη επιγονατίδας. Δεν είμαι σίγουρος ποια ήταν η κατάσταση της υγείας τους στα τουρνουά, ωστόσο και οι δύο αυτοί τύποι θα χάσουν πλέον μεγάλα κομμάτια της σεζόν και ποτέ δεν θέλετε να δείτε τέτοιου είδους τραυματισμούς. Εύχομαι και στους δύο καλή τύχη στο δρόμο τους προς την ανάρρωση και ελπίζω να τους δω σύντομα στο γήπεδο. Το λέω αυτό επειδή το γόνατό μου, που βρίσκεται στο 70% αυτή τη στιγμή, θα με έθετε σε πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο από εκείνους, αν έβαζα τον εαυτό μου εκεί έξω.

Πέρυσι, παίζοντας για την εθνική ομάδα, υπέστην δύο ρήξεις συνδέσμων στο χέρι μου και μου είπαν ότι μπορώ να συνεχίσω να παίζω. Έπαιξα άλλα τρία παιχνίδια με αυτόν τον τραυματισμό και στο τέλος του τελευταίου αγώνα, δεν μπορούσα να κουνήσω δύο δάχτυλα στο δεξί μου χέρι –το χέρι του σουτ μου– και δεν μπορούσα να νιώσω την μπάλα καθώς το χέρι μου ήταν μουδιασμένο. Ωστόσο, έκανα ό,τι μπορούσα –ενέσεις, χάπια, θεραπεία– για να είμαι εκεί για την ομάδα. Δεν είχα τίποτα άλλο να δώσω, το ότι ήμουν στο 50% χωρίς το δεξί χέρι, θα έβλαπτε περισσότερο την ομάδα, οπότε αποφάσισα να πάω και να χειρουργηθώ. Έλειψα τότε τέσσερις μήνες με την Εφές και καταλήξαμε να κάνουμε μια τραγική σεζόν, όπως όλοι είδαμε.

Ζητώ συγνώμη πραγματικά από όλους τους φιλάθλους που ήθελαν να με δουν να παίζω για την εθνική ομάδα αυτό το καλοκαίρι και με πλήγωσε που δεν μπόρεσα να είμαι εκεί για να βοηθήσω την ομάδα.

Πάντα ήμουν ευγνώμων για την ευκαιρία να είμαι στην εθνική ομάδα. Και είχα συζητήσεις με διαφορετικούς ανθρώπους εντός της ομοσπονδίας για το μέλλον και πόσο καλοί πιστεύω ότι θα μπορούσαμε να είμαστε. Είναι πραγματικά αποκαρδιωτικό να βλέπω να με εκθέτουν έτσι, όταν έκανα ό,τι μου ζητήθηκε εκτός από το να πάω και να θέσω σε κίνδυνο την υγεία μου παίζοντας με το γόνατο στο 70%. Ειλικρινά εκτιμώ ό,τι σημαίνει αυτή η χώρα στη ζωή μου. Νιώθω ότι αυτό είναι ένα δεύτερο σπίτι για μένα και ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πώς είμαστε ακόμη και σε αυτήν την κατάσταση αυτή τη στιγμή, αλλά υποθέτω ότι ακριβώς έτσι λειτουργούν τα πράγματα. Αγαπώ την Τουρκία και θα αγαπώ πάντα την Τουρκία. Και ανεξάρτητα από το πώς θα γίνει κάτι από όλα αυτά, θα συνεχίσω να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να ανταποδώσω τη χώρα. Σε αυτό το σημείο, η αγάπη μου για την Τουρκία ξεπερνά το μπάσκετ. Κανένα ποσό προστίμου ή τιμωρίας δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό. Η καρδιά μου είναι εδώ και με τον κόσμο και ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ ότι θα το δείτε».