Μαυροειδής: «Είχα πει στον πρόεδρο της Μπιλμπάο να μην γελάει και πως θα παίξουμε στην Ευρωλίγκα»

Ο Δημήτρης Μαυροειδής μίλησε για την εμπειρία που έζησε με την Μπιλμπάο.

Στην Ισπανία και την Μπιλμπάο είχε αγωνιστεί ο Δημήτρης Μαυροειδής. Ο ίδιος, μίλησε στο ισπανικό περιοδικό, «gigantes del basket» και μίλησε για τα όσα έζησε στη Χώρα των Βάσκων, αλλά και την ιστορία με τον πρόεδρο της ομάδας και την Ευρωλίγκα.

Διαβάστε όσα είπε:

Από το 2002, όταν έπαιξες για πρώτη φορά ως επαγγελματίας με το Περιστέρι, μέχρι το 2023, όταν αποσύρθηκες ως παίκτης της ΑΕΚ, η διετία στην Μπιλμπάο ήταν η μοναδική φορά που αγωνίστηκες στο εξωτερικό. Πώς το εξηγείς; «Είχα μόλις ολοκληρώσει τη χρονιά με το Μαρούσι, όπου έπαιξα στην Ευρωλίγκα για πρώτη φορά στην καριέρα μου, και είπα στον μάνατζέρ μου, τον μακαρίτη Γιώργο Δημητρόπουλο, ότι ήθελα να πάω στην Ισπανία. Ήταν ξεκάθαρο στο μυαλό μου - επιθυμούσα να αγωνιστώ στην ισπανική λίγκα και πουθενά αλλού!

"Μην κοιτάς αλλού... Μόνο εκεί". Δεν ξέρω πώς μου είχε σφηνωθεί αυτή η ιδέα, απλώς ένιωθα έτοιμος να παίξω στο καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης. Συνέβη τότε ο Φώτης Κατσικάρης να είναι προπονητής στην Μπιλμπάο· με ήξερε και είχα κάνει καλές εμφανίσεις με το Μαρούσι απέναντι στην πρώην ομάδα του, τον Άρη. Το ίδιο καλοκαίρι ήρθε και ο Κώστας Βασιλειάδης. Σε κάθε περίπτωση, η απόφασή μου να παίξω στην Ισπανία ήταν απόλυτα συνειδητή».

Είχες άλλες προτάσεις από την Ισπανία όλα αυτά τα χρόνια; «Ναι, δύο φορές. Η μία ήταν πριν υπογράψω στην ΑΕΚ. Είχα τελειώσει τη σεζόν 2014-15 με την Κηφισιά, που ήταν η πρώτη γεμάτη χρονιά μου μετά τον σοβαρό τραυματισμό. Ήμουν MVP στον πρώτο γύρο του ελληνικού πρωταθλήματος και γενικά έκανα πολύ καλές εμφανίσεις. Είχα συμφωνήσει προφορικά με την ΑΕΚ, όμως οι επαφές διακόπηκαν πριν ολοκληρωθεί η μεταγραφή. Στο μεταξύ, είχα απορρίψει την Ολίμπια Λιουμπλιάνα επειδή πίστευα ότι θα συνέχιζα στην ΑΕΚ.

Τελικά, έχασα και την ΑΕΚ και την Ολίμπια! Ξεκίνησα την επόμενη χρονιά υπογράφοντας ανοιχτό συμβόλαιο με την Κηφισιά. Τότε εκδηλώθηκε ενδιαφέρον από την Τενερίφη, αλλά εμφανίστηκε ξανά η ΑΕΚ. Ο σχεδιασμός τους δεν είχε πάει όπως περίμεναν και στράφηκαν σε μένα. Στο μεταξύ, ο πρόεδρος της Τενερίφης είχε πάει στα γραφεία την Κυριακή για να στείλει τα συμβόλαια και να κλείσει τη μεταγραφή μου. Είπα τότε στον μάνατζέρ μου, "Γιώργο, επειδή δεν θέλω να φανεί ότι δεν τους μιλήσαμε, σε παρακαλώ, πες στην ΑΕΚ ότι έχω αυτή την πρόταση". Τελικά, συμφώνησα με την ΑΕΚ και η μεταγραφή στην Τενερίφη δεν έγινε ποτέ».

Και η δεύτερη; «Ήταν το 2018, τη χρονιά που φτάσαμε στο Final Four του Basketball Champions League στην Αθήνα. Είχαμε αποκλείσει τη Νίμπουρκ στη φάση των "16" και ακολουθούσαν οι αναμετρήσεις με τη Στρασμπούρ για τα προημιτελικά, όταν εμφανίστηκε ενδιαφέρον από τη Μάλαγα. Νομίζω πως είχε τραυματιστεί ένας ψηλός και έψαχναν παίκτη στην αγορά. Τελικά, έμεινα στην ΑΕΚ και κατακτήσαμε το BCL».

Ποιο ήταν το status της Μπιλμπάο εκείνη την περίοδο; Τι περίμενες να βρεις στη Χώρα των Βάσκων και, τελικά, τι βρήκες; «Όταν πήγα στην Μπιλμπάο, η ομάδα δεν είχε κερδίσει ποτέ στα play-offs! Δεν θα ξεχάσω ποτέ μία από τις πρώτες συζητήσεις με τον πρόεδρο. Τον συνάντησα σε ένα εστιατόριο, μιλήσαμε για την ομάδα, και του είπα για πλάκα: "Ξέρετε, σε όποια ομάδα πάω, παίζουμε Ευρωλίγκα. Πήγα στο Μαρούσι και παίξαμε Ευρωλίγκα. Θα το κάνω και εδώ!" Έβαλε τα γέλια! "Μη γελάτε", του είπα, "θα παίξουμε στην Ευρωλίγκα". Την πρώτη χρονιά φτάσαμε στους τελικούς στην Ισπανία, και την επόμενη ζήσαμε το όνειρο! Στο μεταξύ, η Μπιλμπάο δεν είχε ποτέ νίκη στα play-offs, και αποκλείσαμε με μειονέκτημα έδρας τη Βαλένθια και τη Ρεάλ! Στους τελικούς αντιμετωπίσαμε τη μεγάλη Μπαρτσελόνα του Ναβάρο, που κατέκτησε τρεις τίτλους στην Ισπανία εκείνη τη χρονιά. Για εμάς, ήταν πραγματικός άθλος».

Θυμάσαι κάποια ιστορία από εκείνα τα παιχνίδια με την ΤΣΣΚΑ στα προημιτελικά της Ευρωλίγκας; «Η ΤΣΣΚΑ είχε κερδίσει τα δύο ματς στη Μόσχα και ήταν σίγουροι ότι θα κέρδιζαν και το τρίτο στο Μπιλμπάο. Μάλιστα, το αεροπλάνο τους ήταν έτοιμο να αναχωρήσει. Μιλάμε για την ομάδα του Κιριλένκο, του Τεόντοσιτς, του Σισκάουσκας, του Σβεντ και του Κρστιτς. Είχαν αδειάσει και το ξενοδοχείο, είχαν κάνει check-out και ήρθαν στο γήπεδο με τις βαλίτσες τους! Παίξαμε Παρασκευή το δεύτερο ματς στη Μόσχα και την Κυριακή το μεσημέρι είχαμε αγώνα στη Σεβίλλη για το πρωτάθλημα!

Ταξιδέψαμε όλη μέρα, φτάσαμε το βράδυ του Σαββάτου στη Σεβίλλη, πήγαμε να κάνουμε προπόνηση και δεν μπορούσαμε να περπατήσουμε από την κούραση! Βγήκαμε σε ένα μπαρ εκείνο το βράδυ, ξενυχτήσαμε και την επόμενη μέρα κάποιοι ήταν λίγο μεθυσμένοι στον αγώνα (γέλια)! Τελικά, κερδίσαμε στην παράταση. Μετά από δύο μέρες παίζαμε με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, κάναμε δύο τυπικές προπονήσεις απλώς για να ετοιμαστούμε για το παιχνίδι, και τους κερδίσαμε. Είχαμε φτιάξει ένα πολύ μαχητικό σύνολο».

Πώς αντιμετώπισες το κομμάτι της προσαρμογής; Θυμάμαι τον Βασιλειάδη να μου λέει ότι είχε μπει σε ένα πρόγραμμα 15-20 ημερών για να μπορέσει να αντέξει τον ρυθμό της προπόνησης, όχι του αγώνα! «Είναι αυτό που σου εξήγησα πριν. Εμείς δεν παίζαμε πολύ... ισπανικά. Κατάλαβες; Δεν παίζαμε up and down σαν τρελοί, όπως έπαιζε για παράδειγμα η Γκραν Κανάρια με τον Τζέισι Κάρολ. Στην Μπιλμπάο παίζαμε πιο σεταρισμένα. Σε προσωπικό επίπεδο, η προσαρμογή στο παιχνίδι δεν με δυσκόλεψε. Ήταν δύσκολο που ήμουν μόνος μου εκεί, χωρίς την οικογένεια και τους φίλους μου.

Αγωνιστικά, εκείνη η Μπιλμπάο δεν έπαιζε συνέχεια run-and-gun. Παίζαμε... ελληνοϊσπανικό μπάσκετ, με σκληρή άμυνα και flow στην επίθεση. Γι' αυτό είχαμε γυρίσει άπειρα ματς εκείνη τη χρονιά! Θυμάμαι τον Κατσικάρη να μας λέει: "Αν δεν χάνουμε με 20 πόντους στην αρχή του ματς, ανησυχώ" (γέλια)! Είχαμε γυρίσει πάρα πολλά ματς γιατί παίζαμε σκληρά και συγκεντρωμένα. Ήταν μία ομάδα με σκληράδα, χαρακτήρα και μπασκετικό IQ».

Τι θέση έχει η Μπιλμπάο στην καριέρα σου και τη μπασκετική διαδρομή σου; «Νομίζω ότι με βοήθησε να καθιερωθώ στο υψηλό επίπεδο. Μετά την Μπιλμπάο, άνοιξε ο δρόμος για τη μεταγραφή μου στον Ολυμπιακό, με τον οποίο κατέκτησα την Ευρωλίγκα. Επίσης έπαιξα στην Εθνική Ελλάδας. Το Μαρούσι ήταν το σκαλί για το κάτι παραπάνω. Στην Μπιλμπάο, η καριέρα μου έγινε πιο επαγγελματική. Θυμάμαι εκείνα τα χρόνια με χαρά και νοσταλγία».