Ο Απόστολος Ρούμογλου στο Sportal: «Όταν μεγαλώσω θα συνειδητοποιήσω τι έχω πετύχει στο Κονέκτικατ - Ήταν... τρελή δικαίωση το NCAA για μένα»

Ένας πρωταθλητής στο Sportal! O Απόστολος Ρούμογλου έκανε το back to back με το Κονέκτικατ, στο NCAA και μιλάει για τις στιγμές που έζησε τη φετινή σεζόν, αλλά και τη δικαίωση που νιώθει μετακομίζοντας στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Οι Έλληνες παίκτες έχουν πάντα τον τρόπο να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, όποιες κι αν είναι οι συνθήκες. Κάτι που ισχύει και στην περίπτωση του Απόστολου Ρούμογλου, που άφησε τον ΠΑΟΚ και το ελληνικό πρωτάθλημα, το καλοκαίρι του 2022, για να μετακομίσει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, για χάρη του φημισμένου Κονέκτικατ. Ένα κολέγιο πρώτης γραμμής, που αποτελεί μία παραδοσιακή δύναμη στο NCAA.

Στα δύο χρόνια που βρίσκεται στις ΗΠΑ, ο άσος από την Ξάνθη έχει γίνει συλλέκτης τίτλων. Αυτό γιατί όχι μόνο κατέκτησε το πρωτάθλημα στην freshman χρονιά του, αλλά γιατί την αμέσως επόμενη έκανε το back to back, με τους Huskies να κυριαρχούν στο The Tournament και να γράφουν ιστορία.

Το Sportal είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει μαζί του, με την κουβέντα να στρέφεται σε όσα έζησε στο UConn, την εξέλιξή του ως παίκτης, ενώ στάθηκε στην καθοριστική συμβολή του Νταν Χάρλεϊ. Παράλληλα, αναφέρθηκε στους στόχους που βάζει για την πορεία του στα γήπεδα, ενώ αποκαλύπτει τι συζητούσαν αυτός και οι συμπαίκτες του, σχετικά με την μεταγραφή του Κέβιν Πόρτερ τζούνιορ στον ΠΑΟΚ.

-Όταν ξεκίνησε η σεζόν περιμένατε να έχετε τόσο κυριαρχική παρουσία στο πιο κρίσιμο σημείο;

«Ξεκινώντας τη χρονιά όλοι λέγαμε πως πάμε για το back to back, όμως στην πραγματικότητα δεν το πίστευε κανένας. Ο κόουτς Χάρλεϊ το είπε στο τέλος της σεζόν, όμως κανείς δεν πίστευε ότι θα ερχόταν όταν ξεκίνησε η σεζόν. Στο ξεκίνημα χάσαμε ένα φιλικό το οποίο μας ταρακούνησε πολύ. Ο κόουτς βοήθησε με τον τρόπο του και διαχειριστήκαμε μερικές δύσκολες ήττες που είχαμε. Μας έκανε να είμαστε πιο σκληρή και με τον τρόπο που ήρθε η κατάκτηση του τίτλου το χαρήκαμε πολύ περισσότερο».

-Δεύτερη σεζόν στο Κονέκτικατ, δεύτερος τίτλος. Έχεις συνειδητοποιήσει τι έχει γίνει;

«Ακόμα δεν το έχω συνειδητοποιήσει. Εγώ δεν γνώριζα πολλά για το κολεγιακό μπάσκετ πριν πάω στις ΗΠΑ. Δεν ήταν κάτι τόσο σύνηθες για μένα και μου έκανε εντύπωση. Όταν μεγαλώσω τότε θα έχω συνειδητοποιήσει πλήρως τι έχω κάνει στο UConn».

-Πώς ήταν η δεύτερη χρονιά σου στο NCAA; Τι απολογισμό θα έκανες;

«Ουσιαστικά για να πω την αλήθεια, περίμενα να έχω χρόνο συμμετοχής αυτή τη χρονιά. Να έχω 7-8 λεπτά που πιστεύω πως τα άξιζα. Είναι η πολιτική της ομάδας και οι επιλογές του προπονητή όμως. Είναι πράγματα που δεν μπορείς να τα διαχειριστείς εσύ. Εγώ αυτό που κατάλαβα είναι ότι το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να συνεχίσεις να δουλεύεις. Ακόμα κι αν τα πράγματα δεν είναι στο χέρι σου, δεν πρέπει να απογοητεύεσαι και να λες ότι φταίνε οι άλλοι. Πρέπει να δω τα λάθη μου και να βελτιωθώ. Είδα τεράστια βελτίωση όχι μόνο στο παιχνίδι μου, στο πώς αντιλαμβάνομαι το παιχνίδι, αλλά και στο πώς διαχειρίζομαι καταστάσεις που δεν είχα ξαναδεί. Αυτό με βοήθησε να ελευθερωθώ από τις σκέψεις μου και να γίνω ακόμα καλύτερος παίκτης».

-Στο Κονέκτικατ υπάρχουν ομοιότητες σε σχέση με όσα είχες βιώσει στον ΠΑΟΚ;

«Στον ΠΑΟΚ δεν είχαμε τόσες νίκες όσες στο UConn. Το κλίμα στον ΠΑΟΚ ήταν αρνητικό, παρά θετικό, λόγω των ηττών που είχαμε. Στο UConn δεν υπήρχε αυτό σε τόσο μεγάλο βαθμό. Δεν υπάρχει φόβος για φυγή του προπονητή, αλλά υπάρχει ο φόβος που δημιουργεί ο ίδιος ο κόουτς. Είχαμε ένα σερί 7 ηττών στη σεζόν και ο προπονητής μας τρόμαξε. Στις προπονήσεις απλά... επιβιώναμε. Ήταν τόσο εξαντλητικές. Είναι διαφορετικός κόσμος. Οι φίλαθλοι είναι φανατικοί με την ομάδα και ψάχνουν τα πάντα για σένα. Δεν υπάρχουν τόσα αρνητικά σχόλια όσο στην Ελλάδα. Τοξικότητα υπάρχει μεν, αλλά όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό όσο στην Ελλάδα».

-Συνεργάστηκες για δεύτερη σεζόν με τον κόουτς Νταν Χάρλεϊ. Τι είναι αυτό που σου έχει μείνει και πόσο σε έχει βοηθήσει η συνεργασία αυτή;

«Αυτό που κατάλαβα από τον κόουτς Νταν είναι πως είχε έναν πατέρα που ήταν πολύ σκληρός. Ήταν Hall of Famer στο High School. Αυτό τον έκανε να είναι κι αυτός σκληρός και τα πάντα ήταν θέμα αποτελέσματος για εκείνον. Το μπάσκετ, αλλά και τη στάση ζωής του την μετάφερε και στις προπονήσεις. Αν χάσουμε, έβγαζε στην επιφάνεια τα αδύνατα σημεία μας. Δεν ήθελε να είμαστε σοφτ. Ήθελε να κάνουμε τα πάντα καλύτερα απ' όλους. Θα σου πω ένα παράδειγμα. Πετούσαμε για το Λας Βέγκας πέρυσι, είχαμε 6 ώρες πτήσεις και μόλις φτάσαμε στη Νεβάδα κάναμε προπόνηση για να είμαστε καλύτεροι απ' όλους. Μας έλεγε πως αφού δεν το κάνουν οι άλλοι πρέπει να το κάνουμε εμείς για να είμαστε καλύτεροι. Μας πίεζε πάρα πολύ και αυτό στο τέλος μας βγήκε σε καλό γιατί νικούσαμε. Βγάζει τον καλύτερο εαυτό κάθε παίκτη και πολλές φορές έβγαλε πράγματα μπροστά για να το καταφέρει».

-Πόσο δικαιωμένος νιώθεις για την επιλογή σου να αφήσεις την Ελλάδα και να πας στο NCAA;

«Είναι τρελή δικαίωση. Έχω δει πράγματα που δεν έκανα ποτέ στην Ελλάδα. Η δουλειά που έριξα αυτή τη χρονιά, γιατί την freshman χρονιά έμπαινα στις προπονήσεις και δεν ήξερα τι γινόταν πραγματικά και έτσι δεν ήξερα πώς θα αντιδράσει το σώμα μου. Στη δεύτερη σεζόν μου έδωσα βάση σε μερικά πράγματα, όπως το σουτ και αυτό με βοήθησε να ανοίξω και άλλες πτυχές του παιχνιδιού μου. Φτιάχνοντας πολύ καλό σουτ μέσα από τις προπονήσεις, γιατί πολλοί παίκτες με έπαιζαν close out, άρχισα να κάνω πικ εν ρολ παιχνίδι και έτσι αναπτύχθηκα σαν παίκτης. Τέτοια δουλειά που έριξαν φέτος και θα ρίξω στις ΗΠΑ, δεν θα την έριχνα στην Ελλάδα σε 20 χρόνια».

-Υπάρχει στον ορίζοντα επιστροφή στην Ελλάδα;

«Δεν νομίζω άμεσα, γιατί θέλω να πάρω το πτυχίο μου. Έχω ακόμα 2 χρόνια στο Κολέγιο και θέλω να τα εκμεταλλευτώ».

-Το διχτάκι από την κατάκτηση του τίτλου το κράτησες;

«Το περσινό πρέπει να το έχασα, φέτος όμως το έχω φυλάξει ήδη στο σπίτι μου, δεν το χάνω».

-Μπαίνοντας στην τρίτη σεζόν σου στο NCAA, τι είναι αυτό που θες να βελτιώσεις

«Ο χρόνος συμμετοχής μου και το παιχνίδι μου. Θέλω να ανεβάσω το παιχνίδι μου, έχω βάλει προπονήσεις στα πόδια μου, έχω βάλει βελτιώσεις. Λείπει η αυτοπεποίθηση για να τελειοποιήσω το ξεκίνημά μου στο παιχνίδι. Ελπίζω μέσα από τη δουλειά να το καταφέρω κι αυτό».

-Τι όρια θέτεις για τον εαυτό σου και πώς φαντάζεσαι την πορεία σου σε 5-10 χρόνια από τώρα;

«Επειδή κανείς δεν θέλω να μου βάζει εμπόδια στα όνειρά μου, θέλω να βλέπω μέχρι το ταβάνι μου, αλλά και πιο πάνω, να ονειρεύομαι. Το ΝΒΑ είναι δύσκολο για έναν Ευρωπαίο, ώστε να προσαρμοστεί, το είδαμε και στην περίπτωση του Βεζένκοφ, θα ήθελα όμως όταν τελειώσω το Κολέγιο να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου εκεί. Θα ήθελα να πάρω μια ευκαιρία και μετά θέλω να παίξω στην Ευρωλίγκα. Θα προσπαθήσω να δώσω αυτή την ευκαιρία στον εαυτό μου».

-Προέρχεσαι από τον ΠΑΟΚ και η πρώην ομάδα σου έκανε μια μεταγραφή που προκάλεσε θόρυβο, αυτή του Κέβιν Πόρτερ τζούνιορ. Εντός της ομάδας συζητήθηκε καθόλου αυτή η μεταγραφή;

«Συζητήθηκε στην ομάδα και αναφέρθηκε στα αποδυτήρια. Το ανέφεραν οι συμπαίκτες μου. Έλεγαν πως η καριέρα του στο ΝΒΑ τελείωσε και ψαχνει κάτι στην Ευρώπη. Αυτό που έλεγαν όλοι ήταν πως προσπαθούσε να βρει κάτι νέο. Όλοι έλεγαν ότι είναι παικταράς και περιμένουν να σκοράρει 50 πόντους στην Ευρώπη με τον ΠΑΟΚ».

-Το Κονέκτικατ έχει μεγάλη παράδοση στο γυναικείο μπάσκετ και στην ομάδα υπάρχει μια παίκτρια που θεωρείται το Next big thing του παγκοσμίου μπάσκετ, η Πέιτζ Μπέκερς. Ζώντας την από μέσα τι είναι αυτό που ξεχωρίζεις;

«Με την γυναικεία ομάδα έχουμε καλές επαφές. Έχω και εγώ καλή επαφή με τον Πέιτζ. Είναι εξαιρετική. Παίζει σαν... αγόρι. Δεν μπορείς να καταλάβεις τη διαφορά στο παιχνίδι της. Είναι εξαιρετική σαν άνθρωπος. Παρ' όλο που είχε 2 σοβαρούς τραυματισμούς, που την πήγαν πολύ πίσω, δεν το έβαλε κάτω και σε όλο αυτό είπε πως ο Θεός την τεστάρει για να δει πόσο καλή θα γίνει. Έκανε εξαιρετική σεζόν και του χρόνου θα είναι ακόμα καλύτερη».