Εργκίν Αταμάν: «Είχα διαίσθηση για τον Παναθηναϊκό, ήθελα να έρθω και να τα αλλάξω όλα!» (vid)

Όλοι ήθελαν μία συνέντευξη του Εργκίν Αταμάν με το που σήκωσε την κούπα στο Βερολίνο με τον Παναθηναϊκό και ο Τσίμα Μονέκε, σταρ της Μπασκόνια και ανερχόμενος YouTuber, του πήρε μία από τις καλύτερες...

Με το που τελείωσε τις υποχρεώσεις του για την αγωνιστική περίοδο 2023-24 ο Εργκίν Αταμάν είχε πολλές... κλήσεις για συνεντεύξεις. Άλλωστε, ο Παναθηναϊκός που αυτός καθοδήγησε κατέκτησε την Euroleague και τοποθέτησε την κυριαρχία του και εντός των συνόρων, με την στέψη του ως πρωταθλητής Ελλάδας.

Ο Τούρκος κόουτς μίλησε στην ισπανική As, αλλά και στην Fanatik της πατρίδας του, αναλύονται όλα τα δεδομένα, πως ξεκίνησε η χρονιά, πως κύλησε και τελικά τι γεύση του άφησε. Αυτή τη φορά το έκανε με συνομιλητή του τον Τσίμα Μονέκε της Μπασκόνια.

Ο Νιγηριανοαμερικανός φόργουορντ εκτός από ταλαντούχος στο μπάσκετ και πρωταγωνιστής στην Euroleague είναι και YouTuber. Οι συνεντεύξεις που κάνει έχουν ενδιαφέρον και αυτή τη φορά δίπλα του κάθισε ο Αταμάν και φάνηκε να το απολαμβάνουν και οι δύο.

Οι δυο τους έπιασαν το νήμα από πολύ παλιά. Από την εποχή που ο Αταμάν δεν ήταν προπονητής, αλλά σκεφτόταν να γίνει. Ήξερε εξ αρχής πως «είναι δύσκολη δουλειά, αλλά μου αρέσει τόσο πολύ», όπως χαρακτηριστικά είπε. Εξήγησε πως του... ήρθαν οι υψωμένες γροθιές, κάτι που πλέον έχει γίνει το σήμα κατατεθέν του και θυμήθηκε όλους όσους τον αμφισβήτησαν στην διάρκεια της καριέρας του.

Το ξεκίνημα της προπονητικής του πορείας και οι επιρροές του

«Ξεκίνησα στα 22 μου και στην Εφές ως βοηθός και στα 30 μου ήμουν πρώτος προπονητής και πήγα στους τελικούς της Τουρκίας», δήλωσε. Και πρόσθεσε πως «δεν έχω πίεση όταν είμαι στο γήπεδο. Για μένα είναι διασκέδαση, είναι δουλειά αλλά και χόμπι. Έπαιζα μπάσκετ, ήθελα να γίνω επαγγελματίας αλλά δεν ήμουνα αρκετά καλός για να το κάνω. Μετά μου δόθηκε η ευκαιρία να προπονήσω ομάδες σε μικρές ηλικίες από τα 22 μου. Έμαθα πολλά από τον Αϊντιν Ερς. Όταν ένιωσα έτοιμος στα 29 μου προχώρησα ως πρώτος προπονητής».

Επίσης ρωτήθηκε για την πιο περήφανη στιγμή του και η αλήθεια είναι ότι «έχω πολλές περήφανες στιγμές. Ήμουν ο πρώτος Τούρκος προπονητής που στα 33 μου προπόνησα ομάδα στην Ιταλία, την Σιένα. Ήταν ένα όνειρο για μένα. Στην πρώτη συνέντευξη Τύπου εκεί και όταν με ρώτησαν τους στόχους μου τους είπα πως ήρθα για να πάρουμε το Κύπελλο Σαπόρτα. Και την άλλη μέρα έγραφαν στις εφημερίδες «να δούμε πόσες μέρες θα αντέξει αυτός ο κόουτς». Και μετά μέσα στη σεζόν πήραμε το Σαπόρτα, την επόμενη σεζόν παίξαμε στην Ευρωλίγκα και μία σεζόν μετά ήμασταν στο Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκα. Για μένα ήταν τρομερό. Μου αρέσουν οι προκλήσεις. Στην πρώτη μου χρονιά στη Γαλατάσαραϊ κερδίσαμε τον πρώτο τίτλο μετά από 27 χρόνια. Στην Μπεσίκτας μετά από 57 χρόνια κερδίσαμε τα πάντα. Το Κύπελλο, το πρωτάθλημα και Ευρωπαϊκό».

Ο χαλαρός... Αταμάν, έξω από το παρκέ

«Μου αρέσει να μιλάω με τους ανθρώπους στον δρόμο. Στην Αθήνα πήγαινα το καλοκαίρι στην παραλία το χειμώνα για να κολυμπήσω και με έβλεπαν και αναρωτιόντουσαν τι κάνω εκεί. Τίποτα! Είμαι ένας απλός άνθρωπος που απολαμβάνει τη ζωή», είπε όταν ο Μονέκε έφυγε από τον προπονητή Αταμάν και πήρε στον άνθρωπο Εργκίν. «Με τους παίκτες είμαι σαν φίλος, άλλες φορές είμαι πιο σκληρός, μόνο που τους σέβομαι όλους και ως επαγγελματίες, αλλά σέβομαι και την ύπαρξή τους γενικότερα. Δεν είναι μηχανές. Είμαι ο κόουτς αλλά δεν παίζω… playstation. Δουλεύω με ανθρώπους, τους σέβομαι και αν με σέβονται όλα είναι... καθαρά».

Έξω από το παρκέ λοιπόν, «είμαι χαλαρός. Μπορεί να με βλέπετε να μαλώνω με κάποιον μέσα στο γήπεδο αλλά αυτό είναι για το μπάσκετ. Δε συμβαίνει αυτό έξω από το γήπεδο. Παλεύω, μάχομαι για τη δόξα, για την ομάδα μου, τους παίκτες μου. Πάντα παλεύω στο γήπεδο για να δείξω στους παίκτες μου ως ηγέτης ότι πρέπει να το κάνουν και αυτοί. Άλλες φορές με αποβάλλουν οι διαιτητές, αλλά όλα γίνονται βάσει πλάνου. Οι παίκτες πρέπει να δουν ότι αυτός θέλει να κερδίσει και βγάζει πάθος. Μου αρέσει να το μεταδίδω αυτό στους παίκτες μου».

Η πρώτη μνήμη από τις «σφιγμένες γροθιές»

«Βασικά, δε θυμάμαι πως ξεκίνησε αυτό, έγινε σταδιακά», παραδέχθηκε αφού πρώτα προσπάθησε να θυμηθεί, αλλά απέτυχε. Όταν όμως, «είδα ότι άρεσε στον κόσμο αυτό και το συνέχισα. Αυτό είναι συναίσθημα, επικοινωνία με τους οπαδούς . Μου αρέσει να τους δίνω το πάθος μου. Είναι κάτι σπέσιαλ για μένα. Ακόμα και όταν χάνω, στην Μπαρτσελόνα όταν αποκλειστήκαμε, πάλι έδειξα τις γροθιές μου γιατί δείχνω πως δεν τα παρατάω. Στον τελικό όμως θα κερδίσουμε και στο τέλος πήραμε τον τίτλο με την Εφές».

Ο Γιαννακόπουλος και η διαίσθηση του Αταμάν

Και κάπως έτσι έφθασε η κουβέντα στον Παναθηναϊκό και στην τρομερή πορεία της ομάδας την πρώτη χρονιά που ο Αταμάν κάθισε στον πάγκο αυτής. Και εκεί είχε πολλά να πει... Και ουσιαστικά τα επανέλαβε για το πως έφτιαξε την ομάδα και για τη διαίσθηση που είχε όταν συναντήθηκε με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο.

Στην αρχή όταν είχε στα χέρια του την πρόταση από τον Παναθηναϊκό, αποκάλυψε πως «όλοι μου έλεγαν ότι δεν είναι καλό για μένα. "Είσαι δύο φορές πρωταθλητής Ευρώπης", μου έλεγαν, "το να πάρεις δηλαδή μια ομάδα από τη 17η θέση και που δεν έχει πάει σε Final Four για 12 χρόνια και οι φίλαθλοι έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στην ομάδα είναι επικίνδυνο". Αλλά είχα σπουδαία διαίσθηση στην πρώτη μου συνάντηση με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο».

Για τον μεγαλομέτοχο του Παναθηναϊκού είπε πως «είναι ένας διαφορετικός άνθρωπος, με πολύ πάθος και με σέβεται πολύ. Όταν μου έκανε την πρόταση την δέχτηκα αμέσως και έβαλα στον εαυτό μου μια πρόκληση. Είπα πως δε θα δουλέψω με την ομάδα που τερμάτισε 17η, αλλά θέλω να τα αλλάξω όλα. Μου έλεγαν πώς θα αλλάξεις 10-11 παίκτες; Τους είπα να μην ανησυχούν γιατί το ίδιο είχα κάνει στην Εφές το 2018, όταν πήγα εκεί».

Έτσι, «χτίσαμε μια πολύ καλή ομάδα, με προσωπικότητες και παίκτες με χαρακτήρα. Όλοι πίστευαν πως ξοδέψαμε πολύ μεγάλο μπάτζετ. Μπορεί να έχουμε έναν ή δύο παίκτες πιο ακριβούς αλλά οι υπόλοιποι είναι στο κανονικό μπάτζετ. Βέβαια, επειδή ήταν ένδεκα νέοι παίκτες, πολλοί πιστεύουν ότι κοστίζουν όσο ο Σλούκας. Ήταν μια διαφορετική περίπτωση ο Κώστας. Ήταν ένα από τα αστέρια της Euroleague, ο παίκτης-κλειδί για τον αντίπαλό μας, τον Ολυμπιακό και μετά χτίσαμε την ομάδα μας με καλούς χαρακτήρες. Όταν ξεκινήσαμε τη σεζόν καταλάβαμε πως κάτι μας λείπει. Τι ήταν; Ο Κέντρικ Ναν. Ήταν ελεύθερος και μας έδωσε πολλά επιθετικά. Αμυντικά κάναμε σπουδαία δουλειά όλο το σταφ με τους παίκτες.Και σταδιακά χτίσαμε την αυτοπεποίθησή μας. Κάναμε ρεκόρ στις νίκες εκτός έδρας και αυτό μας έδωσε αυτοπεποίθηση για τα πλέι οφ. Πιστεύαμε περισσότερο στους εαυτούς μας και η νίκη στην έδρα της Ρεάλ ήταν πολύ σημαντική. Και έτσι φτάσαμε στο Φάιναλ Φορ και στον τελικό. Δεν ήξερα αν θα είμαστε πρωταθλητές αλλά για μένα ήταν απίστευτο. Από την 17η θέση να πηγαίνεις στον τελικό ήταν εκπληκτικό για όλους μας».