){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
_page-0001.jpg){kind=small}
){kind=small}
EuroLeague
)
Από τα... αλώνια της Α2 στα «σαλόνια» της προετοιμασίας με την Εθνική ομάδα. Ο Μανώλης Χατζηδάκης μιλάει στο Sportal για τα τελευταία 3 χρόνια που έφεραν την «εκτόξευση» και περιγράφει τον δρόμου που βάδισε έως εδώ.
Το φετινό καλοκαίρι η προετοιμασία της Εθνικής έχει πολλές ξεχωριστές ιστορίες να διηγηθεί. Ανάμεσα σε αυτές είναι και παίκτες που έκαναν «άλματα» προς τα εμπρός χάρη στη δουλειά και την επιμονή τους στο πλάνο. Παίκτες που έκαναν restart στην καριέρα τους και με όπλο τη σκληρή δουλειά κατάφεραν να πάνε στο επόμενο επίπεδο.
Μια τέτοια περίπτωση είναι ο Μανώλης Χατζηδάκης. Από το Μαρούσι και την Α2 μέσα σε μια τριετία κατάφερε να βρεθεί στο υψηλότερο επίπεδο τόσο με την μεταγραφή του στην ΑΕΚ, όσο και με την κλήση του στην προετοιμασία της Εθνικής ομάδας. Δύο συνθήκες που έδειξαν πολλά για την πρόοδο του σέντερ από τη Λέρο.
Ο διεθνής άσος μίλησε στο Sportal για την προετοιμασία με την Εθνική ομάδα, αλλά και την δικαίωση που νιώθει, όντας κομμάτι της «γαλανόλευκης» αυτό το καλοκαίρι. Παράλληλα, επισημαίνει πως διεκδικεί ό,τι του αναλογεί από το φετινό καλοκαίρι, ενώ εστιάζει στο κλίμα που υπάρχει εντός των τειχών.
)
«Είναι πολύ μεγάλη χαρά και τιμή όλο αυτό», ανέφερε στην αρχή της τοποθέτησής του, για να προσθέσει στη συνέχεια «Και τον Φλεβάρη με την πρώτη μου κλήση στα παράθυρα, αλλά και τώρα που είμαι με σπουδαίους παίκτες όπως ο Παπανικολάου, ο Παπαπέτρου, ο Παπαγιάννης. Είμαι πολύ χαρούμενος που είμαι μέλος της προετοιμασίας, διεκδικώ και εγώ ό,τι μου αναλογεί. Είναι πολύ μεγάλη δικαίωση για μένα. Πριν από 3 χρόνια ήμουν στην Α2. Έχω δουλέψει και έχω παλέψει αρκετά και το να βρίσκομαι σε αυτή την ομάδα αυτή τη στιγμή και να είμαι μέρος της ομάδας είναι μεγάλη τιμή».
Η τελευταία τριετία του Έλληνα σέντερ ήταν ένα success story από μόνη της. Διότι από την Α2 κατάφερε να βρεθεί στο υψηλότερο επίπεδο, με την κλήση του στην Εθνική να είναι το επιστέγασμα. «Όταν έφυγα από την ΑΕΚ ήταν γιατί ήθελα να πάρω παραστάσεις, ήθελα να παίξω. Επέλεξα να πάω στην Α2, έκατσα 3 χρόνια στην Α2. Ήταν η καλύτερη απόφαση που πήρα στην καριέρα μου. Έπαιξα και είχα πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλες τις ομάδες.
Μετά πήγα στον Κολοσσο Ρόδου έτοιμος να πάρω τις ευκαιρίες που θα μου δινόνταν. Τα 2 χρόνια στον Κολοσσό γινόμουν όλο και καλύτερος και η μεταγραφή στην ΑΕΚ, που ήταν ένα μέρος που ήθελα να παίξω εξ αρχής, από τότε που ξεκίνησα. Είναι πολύ μεγάλη χαρά».
Μιλώντας για την δικαίωση που νιώθει ο ίδιος για όσα βιώνει την τελευταία τριετία αναφέρθηκε στην δουλειά που έριξε στο διάστημα αυτό. «Νιώθεις ότι ο αγώνας σου και η δουλειά σου ανταμείβεται. Το αναγνωρίζει ο κόσμος. Από την κλήση μου στην Εθνική τον Φλεβάρη, που πριν από 3 χρόνια δεν θα μπορούσα να το φανταστώ. Η κλήση μου στην Εθνική και η μεταγραφή στην ΑΕΚ είναι πολύ μεγάλη η χαρά μου, αλλά μου δίνει κίνητρο. Είμαι 23, είμαι μικρός, έχω πολύ όρεξη να δουλέψω και μακάρι να βελτιωθώ κι άλλο».
Στην Εθνική δεν βρίσκεται για πρώτη φορά, καθώς έχει πάρει βάπτισμα πυρός τον περασμένο Φεβρουάριο. Άρα ξέρει πολύ καλά το κλίμα που διαμορφώνεται εντός των τειχών. «Το κλίμα είναι πάρα πολύ καλό. Τα περισσότερα παιδιά γνωρίζονται μεταξύ τους. Και εγώ γνωρίζω αρκετά παιδιά. Οι προπονήσεις είναι σε υψηλό επίπεδο. Η ομάδα είναι μια οικογένεια. Αυτό ήταν πάντα, μια οικογένεια. Όλα τα παιδιά είναι έτοιμα να θυσιάσουν το κορμί τους και τον ιδρώτα τους. Παίζουμε γι αυτό που φοράμε μπροστά. Είναι η μεγαλύτερη τιμή για έναν αθλητή να εκπροσωπεί την εθνική του ομάδα».
Αυτό το καλοκαίρι οι απουσίες είναι αρκετές, αλλά και εξόχως σημαντικές. Ουδείς όμως μένει σε αυτές. «Το ότι θα ήταν ωραίο να ήταν όλοι, προφανώς. Θα ήταν ωραίο να ήταν όλοι μαζί μας. Ο Γιάννης δεν ξέρουμε ακόμα αν θα είναι μαζί μας. Από τη στιγμή που δεν είναι, έχουμε αυτό το υλικό και με αυτό θα παλέψουμε. Οι προπονητές ξέρουν καλύτερα απ' όλους. Θα κάνουμε τον αγώνα μας, να εκπροσωπήσουμε την Ελλάδα όσο καλύτερα γίνεται».
Όσο για το τέλος, περιέγραψε το τι σημαίνει για τον ίδιο η Εθνική ομάδα. «Θα σου πω δύο λέξεις. Η πρώτη είναι τιμή, γιατί είναι τιμή να εκπροσωπέις τη χώρα σου. Η δεύτερη είναι πάθος. Αυτό που ένιωσα τον Φλεβάρη στα Λιόσια, σημαδιακά κιόλας, στην προθέρμανση ένιωσα ένα ρίγος. Το πάθος που νιώθεις όταν μπαίνεις στο γήπεδο είναι τρομερό».
){kind=small}
Greece )
)
)
)
)
)
)
)