Ο νέος ηγέτης της Καρδίτσας, Ρέι ΜακΚάλουμ, ξεδιπλώνει τις σκέψεις του στο Sportal για τη νέα σελίδα στην καριέρα του, τον μεγάλο στόχο του για τη σεζόν και όχι μόνο.
Η μεταγραφή του, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, προκάλεσε θόρυβο. Διότι για μια ομάδα σαν την Καρδίτσα, που βρίσκεται μόλις στη δεύτερη σεζόν της στην Stoiximan Basket League, το να αποκτά έναν παίκτη με το δικό του στάτους και την εμπειρία του αλλά και τις δικές το παραστάσεις, αποτελεί μεγάλη υπόθεση.
Ο Ρέι ΜακΚάλουμ, με την τεράστια καριέρα τόσο στο ΝΒΑ, όσο και στην Ευρώπη πήρε το... ταλέντο του και μετακόμισε στην Θεσσαλία, για λογαριασμό της ομάδας του Νίκου Παπανικολόπουλου. Αφού πέρασε το πρώτο μισό της σεζόν στο Πέζαρο, χωρίς να καταφέρει να αλλάξει τον ρου της ομάδας του, ο Αμερικανός γκαρντ μπήκε στη «μηχανή» της ομάδας για να δώσει στοιχεία που έλειπαν στο παιχνίδι της.
Με το... καλημέρα το impact του έγινε εμφανές. Διότι τόσο απέναντι στον ΠΑΟΚ, όσο και κόντρα στον Απόλλωνα Πάτρας ο άλλοτε γκαρντ της Ουνικάχα Μάλαγα και της Νταρουσάφακα έλαμψε. Το κίνητρό του άλλωστε ήταν και παραμένει μεγάλο, ακόμα και τώρα που βρίσκεται στα 32 του χρόνια.
Το Sportal είχε τη δυνατότητα να συνομιλήσει μαζί του. Φιλικός, άνετος και με μεγάλη αυτοπεποίθηση, ο ΜακΚάλουμ απάντησε σε όλα χωρίς φόβος. Για τους λόγους που επέλεξε την Καρδίτσα, τον ρόλο του ηγέτη στην ομάδα της Θεσσαλίας, τον μεγάλο στόχο του για φέτος, αλλά και την ζωή μετά το μπάσκετ, τα πλάνα για την επόμενη μέρα του και όχι μόνο...
-Λίγο πριν φύγει το 2023 πήρατε μια μεγάλη νίκη με την Καρδίτσα. Και αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που η ομάδα σε έκανε δικό της. Πόση πίεση πήρε από τους ώμους σας αυτό το αποτέλεσμα;
«Ήταν μια μεγάλη νίκη. Η Καρδίτσα την χρειαζόταν. Ήταν μια μεγάλη νίκη. Και οι δύο ομάδες πάλευαν για το αποτέλεσμα αυτό. Μία εβδομάδα πριν, κόντρα στον ΠΑΟΚ προσπαθήσαμε να πάρουμε μια μεγάλη νίκη, αλλά η προσπάθεια δεν ολοκληρώθηκε. Είχαμε κάποιες προσθήκες στην ομάδα, παίκτες που ήταν μαζί περίπου 10 μέρες και ακόμα προσαρμόζονται. Ήταν πολύ ωραίο να πανηγυρίζεις μαζί με τον κόσμο και είναι εξαιρετικό να είσαι μέλος αυτής της προσπάθειας».
-Στο προηγούμενο παιχνίδι, απέναντι στον ΠΑΟΚ ήσουν αυτός που πήρε το τελευταίο σουτ, το οποίο όμως δεν μπήκε. Το πήρες... προσωπικά να ηγηθείς της ομάδας σου στο επόμενο παιχνίδι και να την οδηγήσεις στη νίκη;
«Σίγουρα. Ήθελα να σιγουρευτώ ότι θα κάνω τη δουλειά μου. Έχω εμπειρία και ως βετεράνος στα παρκέ στην Ευρώπη θέλω να φέρω αυτή την εμπειρία στην ομάδα μου. Είναι καταστάσεις που βοηθούν την ομάδα και είναι στο δικό μου χέρι να κάνω ό,τι μπορώ να βοηθήσω την ομάδα να φτάσει στη νίκη και να παίξουν οι συμπαίκτες μου καλά. Ο Τέβιν Μακ έβαλε ένα μεγάλο σουτ και μας έδωσε τη νίκη. Ήταν σπουδαίο».
-Στην τελευταία φάση είχες τη μπάλα στα χέρια σου και όλοι περίμεναν να εκτελέσεις τη φάση. Εσύ όμως, πάσαρες τη μπάλα. Είναι αυτό ένα κομμάτι της νοοτροπίας σου, να φτιάχνεις φάσεις και να κάνεις καλύτερους και πιο... χαρούμενους τους συμπαίκτες σου;
«Όλοι στο γήπεδο ήξεραν πως θα σουτάρω στην τελευταία φάση. Πριν από μερικές φάσεις έβαλα κάποια pull up και έπαιξα καλή άμυνα. Είδα τον Τέβιν στην γωνία να περιμένει την μπάλα. Είμαστε μαζί περίπου μία εβδομάδα αλλά μαθαίνουμε ο ένας το παιχνίδι του άλλου, αποκτώ εμπιστοσύνη στο παιχνίδι των συμπαικτών μου. Ο Τέβιν είναι παίκτης που δουλεύει πολύ μετά τις προπονήσεις, μένει στο γήπεδο για παραπάνω σουτ και σε αυτή την φάση με τον Απόλλωνα έκανε το σωστό play. Εγώ κάνω ό,τι καλύτερο για την ομάδα μου και αυτό κάνει τη ζωή μου πιο εύκολη στο παρκέ».
-Πώς θα μπορούσες να περιγράψεις την προσαρμογή σου στην ομάδα;
«Δεν είχα ιδέα τι να περιμένω. Ξεκίνησα την σεζόν στην Ιταλία και σκεφτόμουν ότι θα ήμουν εκεί ως το τέλος της σεζόν. Δυστυχώς τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα περίμενα στην Ιταλία. Μετά από 2-3 μέρες που έφυγα σκέφτηκα πως θα πρέπει να βρω μια άλλη κατάσταση. Η Καρδίτσα ήρθε και εγώ δεν είχα ξαναπαίξει στην Ελλάδα. Μόνο κόντρα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό στην Ευρωλίγκα. Η πρόταση ήρθε, έχω φίλους που παίζουν εδώ, μίλησα με τον προπονητή για το τι ήθελε και είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για μένα να μάθω ένα νέο πρωτάθλημα. Είναι μια νέα αρχή να εδραιώσω την παρουσία μου σε ένα νέο πρωτάθλημα. Σαν παίκτης θέλω δύο πράγματα, να με θέλουν και να είμαι αναγκαίος σε μια ομάδα. Αυτό ένιωσα με τον προπονητή και το μάνατζμεντ όταν μιλήσαμε. Δεν υπήρχε κάτι να περιμένω. Όλα όμως είναι πολύ ωραία εδώ, ο καιρός, το φαγητό,, οι άνθρωποι. Εγώ είμαι σε μια αποστολή, μπασκετικά, να κρατήσω την ομάδα στην κατηγορία».
-Το γεγονός πως σου έδωσαν τον ρόλο του ηγέτη ήταν ένας ακόμα λόγος για να υπογράψεις στην ομάδα;
«Σίγουρα. Είναι η 11η σεζόν μου ως επαγγελματίας. Σαν παίκτης θέλεις να απολαμβάνεις το παιχνίδι. Το να είσαι ηγέτης και να έχεις την ευθύνη της ομάδας είναι κάτι που δεν έρχεται συχνά. Είσαι σε μια ομάδα που το χρειάζεται και σε χρησιμοποιεί έτσι πρέπει να το εκμεταλλεύεσαι. Για μένα η παρουσία στην Καρδίτσα είναι εξαιρετική».
-Η πρώτη σου σεζόν στην Ευρώπη ήρθε το 2017 με την Ουνικάχα Μάλαγα. Έκτοτε ποια είναι η μεγαλύτερη διαφορά στο παιχνίδι σου και πόσο πιο ώριμος νιώθεις σαν παίκτης;
«Όταν πήγα στην Μάλαγα δεν είχα ιδέα τι να περιμένω από το παιχνίδι. Έπαιζα στην Ευρωλίγκα, αλλά σαν παίκτης από το ΝΒΑ που ερχόταν για πρώτη φορά στην Ευρώπη δεν καταλάβαινα πώς λειτουργούσε το παιχνίδι εδώ. Η rookie σεζόν μου στην Ευρώπη ήταν σαν ρόλερ-κοστερ. Πολλά σκαμπανεβάσματα όχι μόνο στην Ευρωλίγκα, αλλά και στην ACB. Ήταν πολλές οι προκλήσεις για έναν παίκτη που έκανε την μετάβαση από το ΝΒΑ και την G-League στην Ευρώπη. Μου πήρε 2 χρόνια να αρχίσω να νιώθω άνετα και να καταλαβαίνω το παιχνίδι. Τώρα είμαι 7 χρόνια στην Ευρώπη και στο μονοπάτι μου δεν ήταν εύκολο, έπαιξα σε αρκετές ομάδες. Ευχόμουν η καριέρα μου στην Ευρώπη να είχε διαφορετική κατεύθυνση αλλά κάθε πέρασμα που είχα με έμαθε πράγματα. Τώρα στην Καρδίτσα έχω τα κλειδιά του αμαξιού και δείχνω ότι μπορώ να παίξω ακόμα, παρά τα όσα έχω περάσει. Είναι μια τρελή διαδρομή, αλλά έμαθα πολλά, γνώρισα πολλούς συμπαίκτες».
-Μιλώντας για τη διαδρομή αυτή, ποιο ήταν το μεγαλύτερο μάθημα που πήρες;
«Το μεγαλύτερο μάθημα που έχω λάβει είναι να μην ενθουσιάζεσαι, ούτε να απογοητεύεσαι μέσα στη σεζόν. Είναι διαφορετικό κάθε παιχνίδι. Είναι η πρώτη φορά που παίζω ένα παιχνίδι την εβδομάδα. Πρέπει να μένεις συνεπής γιατί τη μία εβδομάδα μπορεί να έχεις ένα καλό ματς και την επόμενη να μην είναι τόσο καλό. Δεν πρέπει ποτέ το κακό παιχνίδι να κρίνει την σεζόν σου. Πρέπει να έχεις κοντή μνήμη και να κοιτάζεις το επόμενο παιχνίδι».
-Η παρουσία στην Καρδίτσα είναι μια ευκαιρία για σένα να συστήσεις εκ νέου τον εαυτό σου και να αποδείξεις πως μπορείς να παίξεις σε υψηλό επίπεδο;
«Σίγουρα το σκέφτομαι έτσι. Θέλω να βρίσκομαι σε ένα μέρος στο οποίο θα παίζω όλη τη σεζόν. Το πλάνο μου στο ξεκίνημα της σεζόν ήταν να πάω στην Ιταλία και να εδραιώσω την παρουσία μου σε μια νέα -για μένα- αγορά. Μπορώ ακόμα να παίξω σε υψηλό επίπεδο για 4 χρόνια, αυτός είναι ο στόχος μου. Ο κόσμος του μπάσκετ αλλάζει γρήγορα. Η ευκαιρία στην Ελλάδα ήταν καλή για μένα. Το σώμα μου είναι σε πολύ καλή κατάσταση, είμαι υγιής. Το να παίξω σε τέτοιο επίπεδο είναι κάτι που το εκμεταλλεύομαι και θέλω να παίξω για καιρό στην Ελλάδα».
-Για σένα ποια είναι η μεγαλύτερη ευλογία και τι ιστορία θα ήθελες να μοιραστείς με τον κόσμο, όσον αφορά τον τρόπο που αγωνίζεσαι;
«Αγαπώ το παιχνίδι. Ο πατέρας μου είναι προπονητής. Το μπάσκετ είναι στο αίμα μου. Είμαι 32 ετών και πιθανότατα έχω περισσότερα χρόνια καριέρας πίσω μου παρά μπροστά μου. Οπότε κάθε ευκαιρία που έχω για να παίζω είναι κάτι που προσπαθώ να εκμεταλλεύομαι και να την απολαμβάνω. Μια μέρα το παιχνίδι θα φύγει και εγώ θέλω να απολαύσω το παιχνίδι. Έχω βρεθεί σε πολλές διαφορετικές χώρες και θέλω να απολαύσω το παιχνίδι».
-Πώς θες να σε θυμάται ο κόσμος;
«Θέλω να με θυμούνται σαν έναν καλό τύπο. Σαν κάποιον που ανέβαζε τους άλλους γύρω του, έφερνε θετική ενέργεια στην ομάδα. Ένα πράγμα που λέω σε όλους είναι ότι μπορεί να μην αρέσει στους άλλους το παιχνίδι μου, αλλά ο χαρακτήρας και η προσωπικότητά μου είναι κάτι που δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να πει κακό λόγο για μένα. Θέλω να είμαι ένας καλός τύπος».
-Ποιος είναι ο μεγαλύτερος σκοπός σου παίζοντας μπάσκετ;
«Μεγάλωσα σε μπασκετική οικογένεια. Ο πατέρας μου ήταν προπονητής και έτσι το μπάσκετ ήταν στο αίμα μου. Είναι η 11η σεζόν μου, έχω παίξει στο ΝΒΑ, στην Ευρωλίγκα, σε όλο τον κόσμο. Οι γονείς μου βλέπουν όλα τα παιχνίδια μου και με παίρνουν τηλέφωνο και ακόμα με καθοδηγούν. Αυτό είναι κάτι που απολαμβάνω. Όσο απολαμβάνουν και εκείνοι να με βλέπουν εγώ θα συνεχίζω με αυτόν τον σκοπό».
-Μεγαλώνοντας σε μπασκετική οικογένεια, η προπονητική είναι στο πίσω μέρος του μυαλού σου για την επόμενη μέρα σου;
«Δύο πράγματα σκέφτομαι. Το ένα είναι η προπονητική και το δεύτερο να γίνω ατζέντης. Όταν έρθει η ώρα θα πάρω την απόφασή μου. Είτε θα είμαι προπονητής είτε ατζέντης».
-Πού θεωρείς ότι θα είσαι καλύτερος;
«Αυτό είναι δύσκολο να το πω. Έχω κάποιες καλές διασυνδέσεις, ξέρω πολύ κόσμο. Για έναν ατζέντη είναι σημαντικί να έχει την εμπειρία ενός επαγγελματία παίκτη. Εγώ έχω γυρίσει όλο τον κόσμο και έχω την εμπειρία. Όσον αφορά την προπονητική, το μπάσκετ είναι στο αίμα μου, έχω γνώση για το άθλημα, είμαο πλέι μέικερ. Έχω ακόμα 4-5 χρόνια καριέρας, οπότε δεν θα βιαστώ να πάρω απόφαση».
-Ο σχολιασμός είναι στο πλάνο σου; Έχεις το δικό σου podcast άλλωστε...
«Είναι κάτι που κάνω. Το πτυχίο μου στο Κολέγιο είναι στην επικοινωνία και μου αρέσει να κάνω podcast. Είναι διαφορετικό ενδιαφέρον και παράλληλα εκφράζω τη γνώση μου για όσα συμβαίνουν στο μπάσκετ από την δική μου σκοπιά».
-Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε όλο και περισσότερους παίκτες από το ΝΒΑ να έρχονται στην Ευρώπη και να μένουν εδώ, δίχως να βάζουν σαν στόχο την επιστροφή στο ΝΒΑ. Κατά τη δική σου γνώμη, γιατί συμβαίνει αυτό;
«Το να έρχεσαι στην Ευρώπη και να προσπαθείς να επιστρέψεις στο ΝΒΑ είναι δύσκολο. Πρέπει να παίξεις για μερικά χρόνια στο ΝΒΑ, ώστε να εδραιώσεις την παρουσία σου εκεί. Το να παίζεις στην Ευρώπη βοηθάει την καριέρα σου. Είναι πιο εύκολο κάποιες φορές να παίξεις στην Ευρώπη και να επιστρέψεις στο ΝΒΑ. Όταν ήρθα στην Ευρώπη το 2017, τα social media και η έκθεση που υπάρχει για το ευρωπαϊκό μπάσκετ δεν ήταν τόσο μεγάλη, όπως είναι τώρα. Τώρα βλέπουν στις ΗΠΑ αγώνες Ευρωλίγκα και βλέπουν την εμπειρία που υπάρχει εδώ. Η κατάσταση στην Ευρώπη είναι καλή γιατί οι παίκτες καταλαβαίνουν ότι τους σέβονται και τους δίνουν ρόλο, αλλά και τους αγαπάει ο κόσμος. Προτιμούν να μείνουν στην Ευρώπη, παρά να πάνε στο ΝΒΑ με minimum συμβόλαιο ή με μη εγγυημένο. Προφανώς είναι δύσκολο γιατί το ΝΒΑ είναι δύσκολο μέρος να τα καταφέρεις και ακόμα πιο δύσκολο να επιστρέψεις. Το μπάσκετ στην Ευρώπη αναπτύσσεται την ίδια στιγμή».
-Παίκτες που έρχονται από το ΝΒΑ στην Ευρώπη δυσκολεύονται σε αυτό το στυλ. Γιατί συμβαίνει αυτό;
«Είναι εντελώς διαφορετικό παιχνίδι. Το spacing, οι κατοχές, ο ρόλος που έχει ένας παίκτης. Βλέπουν έναν παίκτη οι φίλαθλοι και λένε "οκ είναι NBAer, έχει παίξει σε All-Star Game, ήταν επιλογή πρώτου γύρου στο NBA Draft". Το παιχνίδι είναι διαφορετικό και θέλει χρόνο να προσαρμοστείς και να το βρεις. Είσαι τυχερός αν βρεις χρόνο και ρόλο. Αν όμως παίξεις 8-10 λεπτά σε πολύ ανταγωνιστική λίγκα και η μπάλα δεν είναι στα χέρια σου, πρέπει να μάθεις να είσαι τρομερά αποτελεσματικός και αυτό θέλει το χρόνο του. Εμένα μου πήρε 2 χρόνια να νιώσω άνετα και ακόμα υπάρχουν στιγμές που λέω τι θα μπορούσα να κάνω διαφοετικά. Είναι θέμα προσαρμογής».
-Από τα λόγια σου ήρθε στο μυαλό ένας παίκτης που προσπαθεί να κάνει αυτή τη μετάβαση και να προσαρμοστεί σε ένα νέο ρόλο, ο Κέμπα Ουόκερ. Δεν έχει τον ίδιο ρόλο στην Μονακό με αυτόν που είχε στο ΝΒΑ. Από πλευράς προσαρμογής, είναι κάποιου είδους πρόκληση για τον ίδιο να μπει σε μια νέα κατάσταση;
«Μιλώντας με τον Κέμπα ως παράδειγμα, έχω δει όλα τα παιχνίδια του. Όλοι περίμεναν ο Κέμπα να είναι ένας από τους καλύτερους πόιντ γκαρντ, είναι παίκτης που έχει βγάλει πολλά λεφτά, έχει παίξει στο All-Star Game. Έχει μπροστά του τον Μάικ Τζέιμς, τον Έλι Οκόμπο, τον Τζόρνταν Λοιντ. Τρεις παίκτες που έχουν εδραιώσει την παρουσία τους στην Ευρώπη και ξέρουν το παιχνίδι. Ο Κέμπα παίζει 8-10 λεπτά και είναι δύσκολο γι αυτόν να βγει και να σκοράρει 20 πόντους. Είναι πόιντ γκαρντ και πρέπει να βρει το σωστό τρόπο στο παιχνίδι και επιπλέον παίζει μόνο 1 φορά την εβδομάδα, στην Ευρωλίγκα. Πρέπει να προσαρμοστεί και χειάζεται χρόνο. Εάν ο Κέμπα έπαιζε 20-25 λεπτά θα είχε τα νούμερα που όλοι θέλουν. Η κατάσταση όμως δεν είναι αυτή γιατί μπροστά του έχει 3 παίκτες που έχουν εδραιώσει την παρουσία τους στην Ευρώπη και ο κόσμος μιλάει γι αυτούς. Αν δεις τον ρόλο του, οι ευκαιρίες όμως δεν είναι ίδιες».
-Κλείνοντας την συζήτηση, επιστροφή σε σένα. Ποιος είναι ο απόλυτος στόχος σου για τη φετινή σεζόν;
«Ο απόλυτος στόχος για τη φετινή σεζόν, πρώτα απ' όλα να σιγουρευτώ ότι η Καρδίτσα θα μείνει. Γι αυτό ήρθα εδώ. Έχουμε μια ομάδα που πιστεύει, είναι πεινασμένη και θέλει τη νίκη. Όλοι στην ομάδα πιστεύουν στον στόχο. Είναι ο πιο σημαντικός στόχος και παράλληλα να παίξω στο υψηλότερο επίπεδο και να μείνει η ομάδα ψηλά».