Ο Χέιλ στο Sportal για τους τραυματισμούς του: «Ένιωθα μεγάλο κενό, ήταν ό,τι πιο δύσκολο έχω περάσει»

Στη μεγάλη συνέντευξη που παραχώρησε στο Sportal, ως ο πρώτος Sportal Guest του 2025, ο Χάντερ Χέιλ μοίρασε ατάκες και αναφέρθηκε στην πιο δύσκολη περίοδο, αυτή του περασμένου καλοκαιριού.

Για τον Χάντερ Χέιλ το 2024 ήταν μια πολύ έντονη χρονιά που είχε τα πάντα. Και μεγάλες, αλλά και δύσκολες στιγμές. Στη διάρκεια των 365 ημερών που πέρασαν τα όριά του δοκιμάστηκαν, κυρίως κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, όταν εκείνος προσπαθούσε να... χτίσει το παιχνίδι του για τη νέα σεζόν.

Μιλώντας στο Sportal Guest, μέσα από τα studio του Sportal.gr, ο Αμερικανός αρχισκόρερ αναφέρθηκε στους δύο τραυματισμούς που είχε, αλλά και στο πώς τους αντιμετώπισε, από πνευματικής πλευράς.

Αναφερόμενος στον τραυματισμό του κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού ο Χέιλ περιέγραψε όλα όσα έγιναν, από τη στιγμή που χτύπησε, μέχρι την άφιξή του στην Αθήνα. «Λοιπόν, επέστρεψα σπίτι. Φυσικά πήρα λίγο χρόνο ξεκούρασης, θέλησα να χαλαρώσω με την οικογένεια. Όταν επέστρεψα σπίτι είχα ένα work out με τους Ατλάντα Χοκς. Ήδη σχεδίαζα να πάω στο Σακραμέντο για το Summer League, αλλά ήθελα να κάνω work out με τους Χοκς για να αρπάξω την ευκαιρία. Ένιωσα ότι ήταν μια ευκαιρία να δείξω ποιος είμαι. Ήμουν εκεί, ήταν 3 Ιουνίου και μετά από 5 λεπτά δουλειάς ένιωσα το πόδι μου να χτυπάει. Το ένιωσα. Ήξερα ότι σε εκείνο το σημείο δεν μπορούσα να περπατήσω.

Οπότε σε εκείνο το σημείο ήθελα να αποφύγω την επέμβαση, να χαλαρώσω και να ξεκουραστώ όσο περισσότερο μπορώ ώστε ο τραυματισμός να φύγει μέσα στο καλοκαίρι. Θα ήταν 6-8 εβδομάδες ο χρόνος ανάρρωσης, όμως ήταν πολύ περισσότερο από αυτό. Ήταν δύσκολο, δεν άγγιξα μπάλα όλο το καλοκαίρι. Αυτό που έκανα ήταν να αναρρώσω, ακόμα και στο Λος Άντζελες που πήγαμε με τον κουμπάρο μου αυτό που κάναμε ήταν ανάρρωση, λόγω και του δικού του τραυματισμού. Όλο το καλοκαίρι είχε ανάρρωση και δεν δούλεψα μέχρι να έρθω στην Αθήνα.

Ήταν πολύ δύσκολο, ήταν ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που πέρασα, σαν παίκτης δεν είχα κάποιον σοβαρό τραυματισμό σαν αυτόν. Ήταν δύσκολο, ήταν πνευματικά ψυχοφθόρο, αλλά στο τέλος της ημέρας με έφερε εδώ. Η ΑΕΚ είχε τη θέληση και ήταν ανοιχτή για να πάρω το χρόνο μου και να επιστρέψω υγιής. Ήταν πολύ επικοινωνιακή και ήταν σπουδαίο. Όταν ήρθα εδώ με υποδέχτηκαν με ανοιχτές αγκάλες. Ένιωσα σαν στο σπίτι μου, με έκανε πραγματικά χαρούμενο. Το να είμαι στο παρκέ, είμαι απλά εκστασιασμένος. Είμαι χαρούμενος που είμαι στο παρκέ, παίζω το παιχνίδι που αγαπώ και βρίσκω ρυθμό τώρα».

Για να επανέλθει στο 100% έκανε μεγάλη προσπάθεια. Ακόμα και επιπλέον δουλειά, όταν όλη η ομάδα είχε ρεπό, κατά την διάρκεια της προετοιμασίας της Ένωσης, ώστε να καλύψει το χαμένο έδαφος.

«Στην κατάσταση που βρισκόμουν, ήμουν πίσω απ' όλους. Όλοί ήταν σε καλύτερη κατάσταση, ένιωθαν καλύτερα από φυσικής κατάστασης, ένιωθαν πιο άνετα με την ομάδα. Ένιωθα ότι ήμουν πίσω. Έπρεπε να το καλύψω αυτό με περισσότερο τρέξιμο, περισσότερο cardio, περισσότερα σουτ. Έπρεπε να κάνω ό,τι χρειαζόταν για να πιάσω την κατάσταση. Είχα χάσει 3 μήνες μπάσκετ και εκείνη την ώρα όλοι έπαιζαν. Ήμουν πίσω στις αρχές της ομάδας. Η ομάδα είχε ήδη φτιάξει πράγματα, συστήματα.

Έπρεπε ερχόμενος να μάθω τα συστήματα, τις αμυντικές καλύψεις και να μάθω τον καθένα ατομικά. Ήμουν πίσω. Ήταν σημαντικό για μένα να έρθω να μάθω τον καθένα αλλά ταυτόχρονα να εστιάσω σε όσα πρέπει για να είμαι καλύτερος παίκτης. Δεν με έφεραν εδώ για να είμαι μέτριος, για να είμαι στο μέσο όρο. Με θέλουν εδώ για να είμαι σπουδαίος και να είμαι αν όχι ο ίδιος παίκτης με πέρυσι, ακόμα καλύτερος. Το πιο σημαντικό για μένα ήταν να έρθω και να δουλέψω για να επιστρέψω πίσω στο ρυθμό μου», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Ο τραυματισμός του, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, δεν ήταν ο μοναδικός μέσα στο 2024. Διότι λίγο μετά την έναρξη της σεζόν ο Χέιλ αποκόμισε ένα ακόμα πρόβλημα, που τον ακολουθούσε για μεγάλο διάστημα της παρουσίας του στην Ένωση.

Αναφερόμενος στον δεύτερο τραυματισμό του, αποκάλυψε πως «είναι τόσο περίεργο, δεν μπορώ να το περιγράψω. Παίζαμε κόντρα στη Ρίγα, στη Λετονία, και θυμάμαι στην τρίτη περίοδο απλώς περπατούσα και ένιωσα έναν πόνο στο πόδι, στο κάτω μέρος, σε διαφορετικό σημείο. Εκείνη τη στιγμή σκεφτόμουν "τι ήταν αυτό που ένιωσα;". Έπαιξα το υπόλοιπο του αγώνα και ήταν κάτι που με ενοχλούσε από τότε για τις επόμενες 6-7 εβδομάδες.

Έπαιζα με αυτό και ήλπιζα να φύγει, που δεν ήταν και το πιο έξυπνο πράγμα, αλλά μου αρέσει να είμαι στο παρκέ να νιώθω ότι μπορώ ακόμα να συνεισφέρω. Ήταν εντελώς διαφορετικός τραυματισμός αλλά ήταν τόσο περίεργο πως την τελευταία εβδομάδα, όπως σου είπα και πριν, δεν ένιωθα τίποτα στο πόδι μου. Ήταν ό,τι πιο κοντινό στο 100% έχω νιώσει εδώ και πολύ καιρό. Σε όλο το παιχνίδι κόντρα στον Άρη ένιωσα τρομερά καλά και είμαι χαρούμενος που νιώθω πολύ καλύτερα».