Ούκιτς: «Προτιμώ Διαμαντίδη από Σπανούλη - Ο Βεζένκοφ ταιριάζει σε όλες τις ομάδες του κόσμου»

Ο Ρόκο Λένι Ούκιτς μίλησε για τον Παναθηναϊκό και θυμήθηκε πολλές ιστορίες από το «πράσινο» παρελθόν του.

Ο Ρόκο Λένι Ούκιτς, σε μια τεράστια συνέντευξη, θυμήθηκε τα χρόνια του στον Παναθηναϊκό, ενώ είχε πολλά να πει για τους Διαμαντίδη - Σπανούλη, την τωρινή ομάδα του Εργκίν Αταμάν, το ΝΒΑ τον Σάσα Βεζένκοφ και πολλά ακόμα!

Μεταξύ άλλων, μιλώντας στο «Overplay» του Amerikanos24.com, ο Ρόκο Λένι Ούκιτς είπε:

Για το αν τα δύο του χρόνια στον Παναθηναϊκό ήταν τα καλύτερα στην καριέρα του:

“Ναι, θα το έλεγα. Την πρώτη σεζόν τραυματίστηκα. Δεν ήταν κανένας μικροτραυματισμός, ήταν αρκετά σοβαρός. Δεν ήταν τραυματισμός που σε κρατά εκτός δράσης, αλλά τραυματισμός που κάνει ζημιά στην ταχύτητά. Ήμουν ένας τύπος που βασιζόταν πολύ στην ταχύτητά του. Και όταν έχασα το βήμα, έχασα το επίπεδο του ανταγωνισμού, ως ένας 31χρονος γκαρντ που είναι ένα βήμα πιο αργός απ’ ό,τι όλοι νομίζουν και που υποτίθεται ότι πρέπει να είναι. Δύο, τρία χρόνια πριν, ήμουν στο peak μου και μετά ήμουν στα κάτω μου. Αλλά δεν πειράζει, επειδή ξεκίνησα πολύ, πολύ νωρίς. Συνήθως οι άνθρωποι είναι στο prime τους περίπου 27 με 33 ετών. Εγώ είχα την καλύτερή μου περίοδο μεταξύ 23 και 31 ετών. Οπότε ξεκίνησα λίγο νωρίτερα και αυτό είναι όλο”.

Για τα… “τρελά” σουτ που έβαζε:

“Θα το έλεγα έτσι. Όταν παίζεις απέναντι σε τέτοιους είδους άμυνα, όπως του Ολυμπιακού, αλλά και την δική μας… Ήμασταν δύο από τις πέντε καλύτερες αμυντικές ομάδες της Ευρώπης. Και στα παιχνίδια αυτά έπαιζαν παίκτες με ταλέντο, όμως την ίδια στιγμή ήταν ένα παιχνίδι με χαμηλό σκορ, επειδή οι άμυνες ήταν τόσο καλές και τόσο συγκεντρωμένες. Δεν μπορούσες να πετύχεις φτηνούς και εύκολους πόντους.

Πρέπει να έχεις παίκτες στο ρόστερ που να μπορούν να βάζουν δύσκολα σουτ και να μπορούν να σκοράρουν από το τίποτα. Επειδή παίζεις με συγκεκριμένο τρόπο και ξέρουν τι θα κάνεις και το σταματούν, μετά έχεις τέσσερα δευτερόλεπτα για το τέλος της επίθεσης και πρέπει να πάρεις ένα δύσκολο σουτ. Αυτή ήταν πάντα η ποιότητά μου, αυτό ήταν το πράγμα στο οποίο ήμουν πραγματικά καλός.

Ήμουν ο παίκτης που έπαιζε λίγο εκτός συστήματος. Εκτός από αυτό που ήθελε ο προπονητής. Στη συγκεκριμένη σειρά αυτό ήταν το μεγάλο μας πλεονέκτημα. Είμαι περήφανος που μπορώ να πω ότι ήμουν ένα μεγάλο μέρος αυτής της επιτυχίας, το να νικήσουμε τον πρωταθλητή Ευρώπης τέσσερις φορές στη σειρά. Δύο χρόνια πήραμε δύο κύπελλα και δύο πρωταθλήματα. Και αυτό ήταν κομβικό για τον Παναθηναϊκό ως ομάδα και για μένα ως παίκτη”.

Για την σύγκριση Σπανούλη – Διαμαντίδη:

“Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να σου πω ότι μισώ τις συζητήσεις για το ποιος είναι καλύτερος. Μισώ το «ΛεΜπρόν ή Τζόρνταν» κλπ. Το σιχαίνομαι αυτό γιατί δεν μπορούμε πραγματικά να συγκρίνουμε τις καταστάσεις, γιατί για το συγκεκριμένο σύστημα ο ένας παίκτης είναι καλύτερος από τον άλλον. Σίγουρα, εγώ έπαιξα με τον Μήτσο, δεν έπαιξα ποτέ με τον Μπίλι. Ο Μπίλι ήταν ο αντίπαλός μου και εγώ έπαιξα πολύ χρόνο εναντίον του. Έχω τεράστιο σεβασμό γι’ αυτόν, φυσικά, για το ταλέντο του, το παιχνίδι του και τα πάντα, αλλά πάντα τον είχα απέναντί μου.

Ο Μήτσος ήταν με το μέρος μου, οπότε φυσικά θα σου πω ότι μου αρέσει ο Μήτσος περισσότερο επειδή ήταν συμπαίκτης μου και μου άρεσε να παίζω μαζί του. Και ήταν ο μόνος σε όλη μου την καριέρα που πραγματικά του έδινα την μπάλα και πήγαινα στο πλάι ως βοηθητικός παίκτης, επειδή ήταν καλύτερος δημιουργός από μένα. Θα μπορούσε να δημιουργήσει πολύ καλύτερα για τους συμπαίκτες μας από ό,τι θα μπορούσα ποτέ να εγώ. Ο ρόλος που είχα, ήταν να παίξω την καλύτερη άμυνα επειδή ήμουν, ειδικά την πρώτη χρονιά στη φυσική μου ακμή.

Και τότε προσπάθησα να πάρω σουτ, όταν η ιδέα που είχε ο Μήτσος στο κεφάλι του, δεν μπορούσε να υλοποιηθεί. Και μετά στο τελευταίο μέρος της επίθεσης, θα προσπαθούσε να δώσει την μπάλα στον Ρόκο, για να πετύχει ένα δύσκολο σουτ. Αυτή ήταν η γενική ιδέα. Αυτή είναι η απάντησή μου, αλλά το καλό και για τους δύο ήταν ότι μπορούσαν πραγματικά να παίξουν καλά.

Μπορούσαν παίζουν σε οποιοδήποτε σύστημα και μπορούσαν να ταιριάζουν με τις δεξιότητές τους σε κάθε ρόλο. Ίσως δεν το είδα αυτό στην εποχή μου στον Παναθηναϊκό με τον Μήτσο, επειδή έπαιζε συνέχεια τον ίδιο ρόλο. Αλλά αν δεις την καριέρα του και όταν θυμάμαι τον εαυτό μου να παίζει εναντίον του, όταν ήταν στην εθνική ομάδα, όταν ήταν νεότερος, ήταν βασικά ένας παίκτης που έπαιζε στο πλάι.

Ήταν ο γκαρντ με τις περισσότερες τάπες στην ιστορία της EuroLeague. Έπαιζε εντελώς διαφορετικό στυλ μπάσκετ. Νομίζω ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημά του. Αυτό, είναι κάτι που δεν είχα. Ήμουν πάντα ο τύπος που μπορούσε να παίξει με έναν ορισμένο τρόπο ίσως δύο ρόλους, αλλά για να φτάσεις στο επίπεδό τους, πρέπει να είσαι σε θέση να παίξεις τρεις, τέσσερις διαφορετικούς ρόλους και να είσαι αποτελεσματικός σε αυτό. Και πραγματικά να παράγεις για τη δική σου ομάδα.

Για παράδειγμα ο Μπίλι σε κάποιο μέρος της καριέρας του ερχόταν από τον πάγκο. Ήταν η σπίθα από τον πάγκο και δεν ήταν ο πρωταρχικός σκόρερ. Ερχόταν από τον πάγκο στην εθνική ομάδα και μπορούσε να σκοράρει 15 πόντους σερί. Ήμουν μέρος του παιχνιδιού μερικές φορές, όμως δεν θα μπορούσα ποτέ να το κάνω αυτό.

Εγώ νομίζω ότι θα διάλεγα τον Μήτσο, όμως σίγουρα η επιλογή μου επηρεάζεται επειδή ήταν συμπαίκτης μου. Αλλά την ίδια στιγμή, νομίζω ότι μπορούσε να επηρεάσει το παιχνίδι με περισσότερους τρόπους από κάθε άλλον γκαρντ στην EuroLeague. Μπορούσε να το επηρεάσει από την επίθεση, από την άμυνα, από το ποστ, με pick and roll, με clutch σουτ, ακόμα και σε παιχνίδι ένας εναντίον ενός στην ακμή του. Νομίζω ότι είναι ο πιο πολυτάλαντος γκαρντ στην ευρωπαϊκή ιστορία”.

Για τον Αργύρη Πεδουλάκη:

“Ο Πεδουλάκης είναι μοναδικός. Πραγματικά τον αγαπώ. Νομίζω ότι με βοήθησε πολύ να πραγματικά να καταλάβω το παιχνίδι με έναν καλύτερο τρόπο. Και για την εμπειρία μου μαζί του, έχω μόνο θετικά λόγια να πω. Γνωρίζω ότι κάποιοι παίκτες μπορεί να μιλήσουν με τελείως διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι εγώ και το σέβομαι. Και τους δύο πρώτους μήνες ήταν πολύ, πολύ δύσκολα για μένα. Επειδή έπρεπε πραγματικά να προσαρμοστώ στο ρόλο μου. Στην Φενέρμπαχτσε και πριν από το ΝΒΑ, όταν ήμουν στη Λοτομάτικα Ρόμα, ήμουν ο κύριος παίκτης στην επίθεση. Όλα περνούσαν από εμένα και ήμουν τύπος που έβγαζε μέσο όρο 15 πόντους ανά παιχνίδι στην EuroLeague ως πόιντ γκαρντ.

Αυτό σημαίνει ότι είχα την μπάλα στα χέρια μου όλη την ώρα και μπορούσα να πάρω οποιαδήποτε απόφαση ήθελα στο γήπεδο. Τότε βρέθηκα σε μια διαφορετική ομάδα και ένα διαφορετικό σύνολο και έπρεπε να προσαρμοστώ. Νομίζω ότι με βοήθησε πολύ να προσαρμοστώ και μόλις κατάλαβα πραγματικά τι θέλει από μένα, ίσως μετά τον πρώτο χρόνο, άρχισα να παίζω πραγματικά καλό μπάσκετ. Και η μόνη στεναχώρια μου είναι αυτός ο τραυματισμός που έπαθα μετά από αυτή τη σεζόν, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού που από την υπερβολική καταπόνηση στο σώμα για πολλά χρόνια, ο αχίλλειός μου απλά άρχισε να μην λειτουργεί πια.

Και όπως είπα και πριν, έγινα πιο αργός και στο δεύτερο χρόνο μου απλά δεν μπορούσα να εκπληρώσω τον ίδιο ρόλο με την ίδια ποιότητα. Έπαιξα καλά, αλλά δεν ήμουν ο ίδιος παίκτης.

Ως αποτέλεσμα αυτού, δεν ήμασταν η ίδια ομάδα, παίζαμε λίγο χειρότερα. Πήραμε το ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά δύο χρόνια στη σειρά δεν μπήκαμε στο Final Four. Χάσαμε και τις δύο χρονιές στο τελευταίο παιχνίδι με 3-2. Και νομίζω ότι αυτός ήταν ο λόγος που η ομάδα άλλαξε κατεύθυνση και άφησε όλους τους ξένους εκτός από τον Γκιστ, που είχε συμβόλαιο, να φύγουν.

Δεν είμαι σίγουρος ότι ήταν η πιο έξυπνη απόφαση από το σύλλογο, αλλά είναι αυτό που είναι, και είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί το ευρωπαϊκό μπάσκετ”.

Για τον Τζέιμς Γκιστ, ο οποίος συνεχίζει το μπάσκετ ακόμα και σήμερα:

“Τα καλύτερα για τον φίλο μου τον Τζέιμς. Έπαιξα μαζί του και στη Φενέρμπαχτσε. Και θυμάμαι πώς τον πήραμε στον Παναθηναϊκό με ανταλλαγή. Νομίζω ότι αυτή ήταν η μια και μοναδική ανταλλαγή στην ευρωπαϊκή ιστορία. Στείλαμε τον Άντι Πάνκο στη Μάλαγα για τον Τζέιμς Γκιστ. Και θυμάμαι ότι ο Πεδουλάκης δεν ήταν 100% σίγουρος ότι τον συμπαθούσε. Του είπα ότι θα μπορούσε πραγματικά να ταιριάξει. Ακόμα κι εγώ δεν ήμουν 100% σίγουρος, επειδή ο Τζέιμς ήταν ακόμη νέος παίκτης εκείνη την εποχή, αλλά έγραψε ιστορία με τον Παναθηναϊκό και έμεινε εκεί για πολύ καιρό. Έγινε ένας από τους καλύτερους αμυντικούς στην Ευρώπη για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Ξέρω το πάθος και την αγάπη του για το παιχνίδι και ήξερα ότι έπαιξε πέρσι στην Τουρκία. Δεν το ήξερα για φέτος, αλλά είμαι πραγματικά χαρούμενος που ακούω ότι παίζει ακόμα”.

Για την απόφαση των Βάσα Μίτσιτς και Σάσα Βεζένκοβ να δοκιμάσουν στο NBA:

“Κάθε κατάσταση είναι διαφορετική και ο καθένας γνωρίζει τι είναι το καλύτερο για τον εαυτό του. Από τη δική μου οπτική γωνία, αν χρειαζόταν να πω «ναι ή όχι», θα έλεγα ναι, γιατί, τι έχεις να χάσεις; Όλοι θα πάνε, ειδικά στις μέρες μας, εκεί και θα πάρουν και αυτοί χρήματα. Είπες για τον Μίτσιτς και τον Βεζένκοβ. Δεν πήγαν εκεί δωρεάν, δεν έκαναν μεγάλη μείωση στους μισθούς τους. Τι έχουν να χάσουν;

Έκαναν ήδη κάτι ξεχωριστό στην Ευρώπη, ειδική ο Μίτσιτς. Και τώρα, ως αθλητής, πρέπει να δοκιμάσεις για να δεις πού είναι τα όριά σου. Αν δεν αισθάνεσαι άνετα με αυτό, και αν θέλεις να είσαι ο βασιλιάς της Ευρώπης, δεν έχω αντίρρηση. Αλλά εγώ πάντα προσπαθούσα να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό.

Ο Βεζένκοβ είναι ακόμα σε μια φάση που προσαρμόζεται στο επίπεδο της φυσικής κατάστασης του ΝΒΑ, τα πιο μακρινά τρίποντα και στο ρόλο ότι δεν είναι ο κύριος εκφραστής στην επίθεση όπως ήταν στον Ολυμπιακό, αλλά και πάλι είναι παίκτης που παίζει χωρίς την μπάλα. Και το σουτ είναι κάτι που έχει. Μπορεί πραγματικά να βοηθήσει οποιαδήποτε ομάδα στον κόσμο, ανεξάρτητα από το πού παίζει.

Ο Μίτσιτς είναι σε λίγο διαφορετική κατάσταση. Είναι αναπληρωματικός πόιντ γκαρντ τώρα, αλλά ήξερε ότι δεν θα είναι βασικός, μπροστά από τον Γκίντι ή τον Γκίλτζεους-Αλεξάντερ. Για μένα αυτό είναι κάτι που πρέπει να αποδεχτείς και να το ξεπεράσεις”.

Για τον Κέντρικ Ναν και την μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό:

“Ο Κέντρικ Ναν ήταν σπουδαίος στο Μαϊάμι και όταν υπέγραψε ως ελεύθερος στους Λέικερς, όλοι είπαν ότι θα είναι το κομμάτι που λείπει, αλλά είχε τραυματισμούς και απλά ποτέ δεν έπαιξε καλά και ποτέ δεν έπαιξε πολύ. Βασικά δεν έπαιξε καθόλου. Ήταν προφανές γι’ αυτόν ότι πρέπει να προσπαθήσει να κάνει κάτι διαφορετικό.

Νομίζω ότι ο Παναθηναϊκός μπορεί να είναι σπουδαία επιλογή, αλλά δεν είναι εύκολο να παίζεις για τον Παναθηναϊκό. Πολλοί ταλαντούχοι παίκτες πήγαν εκεί και δεν είχαν την πνευματική σκληράδα για να παίξουν καλά. Νομίζω πως ο Κέντρικ Ναν έχει αυτά που χρειάζεται και μπορεί να γίνει καλός παίκτης για αυτούς”.

Για την επίσκεψη των οπαδών στο ΟΑΚΑ το 2014:

“Όταν παίζαμε τελικούς τη δεύτερη χρονιά, κερδίσαμε το πρώτο παιχνίδι. Στη συνέχεια χάσαμε το δεύτερο παιχνίδι στο ΣΕΦ και μετά νίκησαν στο τρίτο παιχνίδι στην έδρα μας. Παίζαμε πολύ άσχημα και φαινόταν σαν να είναι καλύτερη ομάδα εκείνη τη στιγμή από εμάς. Επρόκειτο να πάμε στο ΣΕΦ για το τέταρτο παιχνίδι. Μου είπαν πως στην ιστορία, κανείς πραγματικά δεν έκανε την ανατροπή σε ανάλογη περίπτωση. Είχαμε βγει για σουτ στο ΟΑΚΑ. Η ατμόσφαιρα ήταν ήσυχη και στο τέλος της προπόνησης 50 ή 70 σκληροπυρηνικοί οπαδοί του Παναθηναϊκού έρχονται στο γυμναστήριο στο ΟΑΚΑ.

Μπες ΕΔΩ και βρες όλα τα video της EuroLeague!

Η εμφάνισή τους ήταν κάπως φοβιστική επειδή έρχονταν από το… πουθενά. Περπατούσαν σαν στρατός, μαζί. Και σχημάτισαν ένα ημικύκλιο και μας κάλεσαν να μιλήσουμε. Ήταν πολύ ωραίοι. Απλά μας είπαν «παιδιά, όπως πέρσι γράψατε ιστορία και τους κερδίσατε με 3-0 χωρίς να έχετε πλεονέκτημα έδρας, πιστεύουμε σε εσάς και περιμένουμε πως θα ξαναγράψουμε ιστορία. Ξέρουμε ότι εσείς μπορείτε να το γυρίσετε. Απλά να είστε γενναίοι. Θα σας δούμε εδώ στο πέμπτο παιχνίδι». Πήγαμε εκεί και θυμάμαι ο Γκιστ έκανε σπουδαίο ματς. Έπαιξε άμυνα, κάρφωσε αρκετές φορές. Κερδίσαμε αυτό το ματς και μετά στο πέμπτο παιχνίδι δεν ήταν καν κοντά. Τους διαλύσαμε. Το ημίχρονο ήταν 52-23, κάτι τέτοιο. Έτσι κερδίσαμε αυτό το πρωτάθλημα”.