Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο!

Ο Παναθηναϊκός θα συγκρουστεί με την «παλιά αγάπη» του κόουτς Άταμαν, ο οποίος δεν ήθελε να συναντήσει την Αναντολού Εφές στα πλέι οφ της Euroleague για να μην χρειαστεί να τη στεναχωρήσει! Γράφει ο Κώστας Σωτηρίου.

Ανάλογα με τους συνδυασμούς των αποτελεσμάτων στους αγώνες της τελευταίας αγωνιστικής της Ευρωλίγκας, ο σίγουρα τρίτος Παναθηναϊκός (όποια έκβαση κι αν είχε η δική του αναμέτρηση με τον Ερυθρό Αστέρα) θα αντιμετώπιζε μια εξαιρετικά ποιοτική και επικίνδυνη ομάδα. Θα μπορούσε να είναι η Μπαρτσελόνα, η Παρί, ο Ερυθρός Αστέρας, ακόμη και η Ρεάλ Μαδρίτης. Τελικά, επικράτησαν οι τρεις γηπεδούχοι (Εφές, ΠΑΟ, Μπάρτσα) και οι πρωταθλητές Ευρώπης θα συγκρουστούν με πλεονέκτημα έδρας με την τουρκική Αναντολού Εφές, η οποία το τελευταίο δίμηνο… βγάζει φωτιές!

Για τον κόουτς Έργκιν Άταμαν, ο οποίος έχει περάσει περισσότερα από δέκα χρόνια της ζωής του στον τουρκικό σύλλογο, αν συνυπολογίσουμε και τον πρώτο καιρό που προπονούσε τις μικρές ηλικίες, η σύνδεσή του με την Εφές παραπέμπει στο τραγούδι των Πυξ Λαξ ή για να ακριβολογούμε στο βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη, που ενέπνευσε το σπουδαίο συγκρότημα.

«Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο», συνιστούν μια ωδή στη ζωή, μια ερωτική εξομολόγηση στη νοσταλγία. Η ίδια η συγγραφέας αναφέρει στο οπισθόφυλλο: «Η νοσταλγία είναι διεγερτική γιατί ο άνθρωπος ποθεί την αιωνιότητα. Αν δεν μπορεί να τη συναντήσει τραβώντας μπροστά, στρέφεται πίσω, αναζητώντας την αρχή του. Διαισθάνεται πως μονάχα σπάζοντας το φράγμα του χρόνου, του μέλλοντος χρόνου και του παρελθόντος, ίσως φτάσει στον χώρο τον άχρονο και να ειρηνεύσει».

Η διαφορά είναι ότι ο κόουτς Άταμαν δεν αισθάνεται την ίδια νοσταλγία για την πρώην μεγάλη αγάπη του, διότι μαζί της έγραψε ιστορία στην Ευρωλίγκα κλείνοντας έναν συγκλονιστικό κύκλο. Και τι δεν πέτυχε ειδικά αυτά τα τελευταία έξι χρόνια (2017-2023) στον πάγκο της; Δύο Ευρωλίγκες, έναν τελικό και ένα τρόπαιο, που έχασε ή έστω δεν κατάφερε να διεκδικήσει λόγω κορονοϊού. Υπό αυτή την έννοια, για να δανειστούμε τη φράση της συγγραφέως, ο 59χρονος Τούρκος έχει… ειρηνεύσει στον απόλυτο βαθμό εκπληρώνοντας όλα τα όνειρά του μέσα στη σχέση του με την Εφές και από πέρσι ανέλαβε να κυβερνήσει το… υπερωκεάνιο, που λέγεται Παναθηναϊκός έχοντας ήδη πανηγυρίσει τρεις τίτλους: Ευρωλίγκα, Πρωτάθλημα, Κύπελλο.

Βέβαια, ο απαιτητικός κόουτς Άταμαν δεν παραμυθιάζεται πιστεύοντας ότι μόνο με το όνομα και τη φανέλα με τα επτά αστέρια, ο Παναθηναϊκός θα αποκλείσει την τουρκική ομάδα και θα προκριθεί στο Φάιναλ Φορ του Άμπου Ντάμπι. «Με αυτή την άμυνα που παίζουμε στην έδρα μας στα τελευταία ματς, δεν θα έχουμε πλεονέκτημα στα πλέι οφ. Σήμερα (σσ. χθες 11/4) κερδίσαμε το ματς με την επιθετική ικανότητα των παικτών μας, με τυχερά σουτ. Δεν θα είναι έτσι στα πλέι οφ. Έχουμε δέκα ημέρες για να προετοιμαστούμε ψυχολογικά, σωματικά και στο κομμάτι της τακτικής για να παίξουμε άμυνα. Χωρίς άμυνα δεν θα φτάσουμε στον μεγάλο μας στόχο», εξομολογήθηκε μιλώντας στην κάμερα του «Sportal» και αυτή τη φορά δεν επρόκειτο για «mind games» προς τους παίκτες του, αλλά για καταγραφή της πραγματικότητας.

Μιας πραγματικότητας, βέβαια, που πρώτοι οι παίκτες του γνωρίζουν καλά από τις τόσες εμπειρίες τους στη διοργάνωση. Όχι μόνο από τις σκληρές περυσινές μάχες με την Μακάμπι Τελ Αβίβ, η οποία έσπασε την έδρα του Παναθηναϊκού στο Game 1, αλλά για τους παλαιότερους -όπως ο τετράκις πρωταθλητής Ευρώπης Κώστας Σλούκας- και από τα προηγούμενα χρόνια. Κάποτε, σε μια συνέντευξη Τύπου, ο αείμνηστος Ντούσαν Ιβκοβιτς είχε πει εν όψει πλέι οφ ότι «τώρα αρχίζουν τα εύκολα και όχι τα δύσκολα, όπως λέτε οι περισσότεροι» εννοώντας προφανώς ότι ο παίκτης δεν χρειάζεται ειδικό κίνητρο για να βγάλει στα παρκέ όλο το ταλέντο και τις δυνατότητές του.

Μπες ΕΔΩ και βρες όλα τα video της EuroLeague!

Υπό αυτό το πρίσμα, oι οκτώ σερί νίκες της Αναντολού Εφές, η οποία έχει να χάσει στην Ευρωλίγκα από… τις 6 Φεβρουαρίου (Παναθηναϊκός - Εφές 104-89, Ναν 36 π., - Τόμπσον 14 π.), αποτελούν από μόνες τους το μεγαλύτερο καμπανάκι για τους πρωταθλητές Ευρώπης, που θα κληθούν 1) να φορέσουν την αμυντική πανοπλία τους για να σταματήσουν τους χαρισματικούς γκαρντ της (Λάρκιν, Νουόρα, Μπράιαντ, Τόμπσον, Ντόζιερ) και 2) να περιορίσουν την έφεση κάποιων παικτών (Οτούρου, Πουαριέ) στα επιθετικά ριμπάουντ. Αν οι Πράσινοι δείξουν προσήλωση, ομαδική ταχύτητα και αποφασιστικότητα στις «close-out» άμυνες, θα έχουν κάνει το πρώτο βήμα για την πρόκριση και η «παλιά αγάπη» του κόουτς θα πάει όντως στον παράδεισο…