Σπανούλης: «Ήταν γλυκόπικρο το σουτ που έβαλα εναντίον του Διαμαντίδη, του φίλου και συμπαίκτη μου στην εθνική ομάδα»

Ο Βασίλης Σπανούλης μίλησε στην Equipe και ανέφερε μεταξύ άλλων ότι ήταν γλυκόπικρο για εκείνον το σουτ του στους τελικούς του 2016, στο τελευταίο παιχνίδι του φίλου και συμπαίκτη του στην Εθνική Δημήτρη Διαμαντίδη.

Η διαβολοβδομάδα του Δεκεμβρίου ξεκινά για τον Ολυμπιακό από το Μονακό, εκεί όπου το βράδυ της Τετάρτης (4/12, 20:00, Novasports) θα αντιμετωπίσει την ομάδα του... αήττητου «παλιόφιλου», Βασίλη Σπανούλη.

Ο Βασίλης Σπανούλης έδωσε συνέντευξη στη Γαλλική Equipe και αναφέρθηκε φυσικά στο νέο του κεφάλαιο στη Μονακό αλλά και στο αποψινό μεγάλο παιχνίδι απέναντι στον Ολυμπιακό. Παράλληλα, ο Έλληνας τεχνικός αναφέρθηκε στον δεσμό του με τους οπαδούς του Ολυμπιακού, στις προσφορές που είχε λάβει παλαιότερα από άλλες ομάδες της Euroleague αλλά και το τεράστιο τρίποντο που είχε πετύχει στους τελικούς του 2016, στο τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του Δημήτρη Διαμαντίδη.

Για την πρόκληση στη Μονακό:  «Είδα ταλέντο αλλά την ίδια στιγμή, είδα μια ομάδα που δεν έπαιζε αρκετά ενωμένη και παίκτες που δεν το απολάμβαναν στο παρκέ. Έχετε υπόψη ότι τρέφω τεράστιο σεβασμό για την υποδειγματική δουλειά του Σάσα Ομπράντοβιτς εδώ και τρία χρόνια, τρεις προημιτελικοί και ένα Final Four. Βλέπω αυτό το νέο κύκλο ως μια ευκαιρία να αλλάξουμε το δρόμο και το μονοπάτι προς την επιτυχία. Υπάρχουν όλα όσα χρειάζεσαι εδώ. Νιώθω καλά. Η οργάνωση είναι κορυφαίου επιπέδου και το περιβάλλον είναι παρόμοιο με την καθημερινότητά μου στην Αθήνα, κοντά στη θάλασσα».

Για την σχέση του με τον Ολυμπιακό:  «Με τον Ολυμπιακό έχω έναν βαθύ και αιώνιο δεσμό με τον κόσμο, με το κλαμπ και με την ομάδα. Είναι κάτι περισσότερο από τη μισή μου ζωή. Μετά από δεκαπέντε χρόνια χωρίς καλά αποτελέσματα, φτάσαμε τον σύλλογο στην κορυφή του Ευρώπη. Εύχομαι κάθε παίκτης για να το ζήσει. Αλλά αυτό δεν σού προσφέρεται απλόχερα. Ακόμα περισσότερο αφού πήγα από τον Παναθηναϊκό στον Ολυμπιακό. Δούλεψα και κέρδισα αυτό το σεβασμό. Αλλά όταν σ' αγαπούν είναι 'η ζωή μου, ο θάνατος σου'. Είναι πολύ ξεχωριστό να βρεις μια τέτοια σχέση, αλλά απόψε, αυτό είναι ένας αγώνας μπάσκετ. Εμείς είμαστε στο άλλο στρατόπεδο και θα αντιμετωπίσουμε ένα από τα καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη».

Για το στιλ παιχνιδιού του προπονητικά:  «Θέλω ένα σύγχρονο μπάσκετ, να τρέχουμε πολύ, να τρέχουμε στον αιφνιδιασμό, να έχουμε ελευθερία και να μην εκτελούμε συστήματα όπως τα ρομπότ. Επίσης να είμαστε σε θέση να ελέγξουμε, να καταλάβουμε πότε πρέπει να τρέξουμε περισσότερο ή να πιέσουμε στο μισό γήπεδο. Ονειρεύομαι ότι μακροπρόθεσμα, οι παίκτες θα το επιτύχουν αυτό χωρίς να χρειαστεί να παρέμβω. Θα είναι κάτι πανέμορφο. Δεν είμαι ο τύπος που θα πω ότι δεν πρέπει να δεχθούμε περισσότερους από 60 ή 70 πόντους σε μια εποχή που παίζουμε με περισσότερες κατοχές και όπου υπάρχει περισσότερο ταλέντο».

Για το πώς αποφάσισε να ανοίξει το κεφάλαιο της προπονητικής:  «Κατά τη διάρκεια της καριέρας μου δεν φανταζόμουν τον εαυτό μου απαραίτητα ως προπονητή, αλλά είχα εμμονή με το μπάσκετ, πώς να βελτιώσω το παιχνίδι μου και το παιχνίδι των συμπαικτών μου. Είχα μεγάλες συζητήσεις μαζί τους και με τους μεγάλους προπονητές που είχα την ευκαιρία να δουλέψω μαζί. Αφού σταμάτησα, σκέφτηκα να κάνω ένα διάλειμμα για ένα - δύο χρόνια, αλλά όταν ο ατζέντης μου Μίσκο Ραζνάτοβιτς με έπεισε να πάρω την ομάδα νέων της EuroLeague, γρήγορα κατάλαβα ότι το είχα στο αίμα μου».

Για τις προσφορές από άλλες ομάδες της Euroleague πριν τη Μονακό:  «Είχα προσφορές από την EuroLeague, αλλά ήταν θέμα τιμής να ξεκινήσω από τα χαμηλά, όπως όταν ήμουν παίκτης – στη Λάρισα, μετά στο Μαρούσι πριν από τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Για να αποδείξω στον εαυτό μου και στους άλλους ότι άξιζα να είμαι εκεί και θα μπορούσα να είμαι ο εαυτός μου, να έχω τη δική μου ταυτότητα».

Για τους τελικούς του 2016 ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό:  «Πιθανώς να είχα πετύχει κάποια τρελά πράγματα στα τελευταία τρία παιχνίδια αυτών των τελικών. Ήταν ντέρμπι. Φέραμε ακόμα έναν τίτλο στον Ολυμπιακό. Ήταν γλυκόπικρο που το έκανα αυτό εναντίον του Δημήτρη Διαμαντίδη, του φίλου και συμπαίκτη μου στην εθνική ομάδα, του οποίου ήταν το τελευταίο ματς. Αλλά για εμάς αυτό το σουτ έγραψε ιστορία».

Μπες ΕΔΩ και βρες όλα τα video της EuroLeague!

Για το ότι έχασε τον πατέρα του στα 15 του:  «Μας άφησε ενάμιση μήνα μετά τη διάγνωση. Ένα απίστευτο σοκ. Ήμασταν όλοι πολύ κοντά. Με τη μητέρα μου, με τον αδερφό μου ακόμα σφίγγουμε τους δεσμούς μας για ξεπεράσουμε αυτή τη δοκιμασία και να για να θυμόμαστε πάντα, μέχρι σήμερα. Η επιθυμία μου για ενασχόληση με το μπάσκετ είχε γίνει επί 1000. Ήμουν έτοιμος για οτιδήποτε, ήμουν έτοιμος να σπάσω τους τοίχους και τα εμπόδια. Θα ονειρευόμουν να μπορούσε να είναι εκεί πάντα και να με βλέπει, αλλά αυτό είναι αδύνατο, αυτή είναι ζωή. Μπορώ τουλάχιστον, λόγω της αφοσίωσής μου σε αυτό που κάνω, να συνεχίζω να αποδίδω και να είμαι υπερήφανος».