Ποδοσφαιρική δικαιοσύνη και στο «Βικελίδης» και στη βαθμολογία

Ο Βασίλης Μοιρώτσος γράφει για τον «με το μαχαίρι στα δόντια» Παναθηναϊκό που βρίσκει και πάλι το αίσθημα του καλύτερου στο γήπεδο.

Πήρε τη νίκη ο Παναθηναϊκός πετυχαίνοντας το δεύτερο γκολ στο «Βικελίδης» στο 86', σε ένα ματς που όσο παρέμενε το 1-1 θα μπορούσε να πάει προς οποιαδήποτε από τις δύο πλευρές. Πήρε τη νίκη γιατί στάθηκε τυχερός στη φάση που σκόραρε ο Παλάσιος, αλλά αυτή την τύχη του τη χρωστούσε το ποδόσφαιρο το τελευταίο διάστημα: του τη στέρησε στα δοκάρια με Ιωνικό, ΟΦΗ και κυρίως με την ΑΕΚ, που αν η μπάλα στο πλασέ του Ιωαννίδη πήγαινε μερικά εκατοστά πιο δίπλα θα είχε φύγει έχοντας το συν εφτά από την «OPAP Arena». Και θα μιλούσαμε από τότε σε διαφορετική βάση.

Ο Παναθηναϊκός κέρδισε τον Άρη γιατί στο τέλος της βραδιάς εκείνος ήταν η καλύτερη ομάδα στο γήπεδο. Άρα δίκαια πήρε τους τρεις βαθμούς. Όχι πως ενθουσίασε με την εικόνα του στο γήπεδο, ούτε έπαιξε κάποιο ποδόσφαιρο που σε κάνει να τρίβεις τα μάτια σου. Πλην όμως είχε τρία στοιχεία που σε σχέση με τον αντίπαλό του έκαναν τη διαφορά.

1. Ήταν πάρα πολύ συγκεντρωμένος σχεδόν σε όλο το ματς. Πολύ προσεκτικός σε κάθε κίνηση, σε κάθε πάσα, σε κάθε επιθετική ή αμυντική προσπάθεια. Δε θα βγουν όλα. Αλλά αν είσαι συγκεντρωμένος θα βγουν τα περισσότερα. Και αν είσαι συγκεντρωμένος οι λεπτομέρειες μπορεί να παίξουν καθοριστικό ρόλο. Ο Άρης δεν είχε την ίδια συγκέντρωση, για την ακρίβεια υπήρχαν στιγμές που δεν είχε καθόλου. Ο Ενκουλού 2-3 φορές έκανε παράλληλη πάσα στην περιοχή, κίνηση... εγκληματική ποδοσφαιρικά.

2. Ήταν ψυχικά έτοιμος και σίγουρα πολύ ψύχραιμος για ένα τέτοιο παιχνίδι, ακόμα και όταν του στράβωσε. Σε αντίθεση με ό,τι συνέβη για παράδειγμα στην Τρίπολη. Δεν έπαιξε σαν τη γάτα με το ποντίκι τον αντίπαλο, όπως έκανε στη Λεωφόρο με τον ΟΦΗ, αλλά άλλο Λεωφόρος και άλλο Βικελίδης. Άλλο ΟΦΗ και άλλο Άρης. Όμως σου έδινε την εντύπωση πως και την ισοφάριση αργά ή γρήγορα θα την έβρισκε και αν κάποιος ήταν πιο κοντά στο δεύτερο γκολ στο δεύτερο μέρος αυτός ήταν ο Παναθηναϊκός.

3. Ήταν Παναθηναϊκός... πρώτου γύρου, όχι όσον αφορά την ποιότητα του ποδοσφαίρου, αλλά το αίσθημα το καλύτερου. Πιο ομάδα στο γήπεδο από τον αντίπαλο. Και αν δούμε τη μεγάλη εικόνα, στο φινάλε κέρδισε η καλύτερη από τις δύο ομάδες που βρέθηκαν στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Έκανε τον Άρη από ένα σημείο και μετά να τον φοβάται, κυρίως μετά τις αλλαγές, την είσοδο των Σπόραρ, Βέρμπιτς, Παλάσιος και τη μετατόπιση του Μπερνάρ από το αριστερό άκρο (εξαφανίζεται εντελώς εκεί ο Βραζιλιάνος) στον άξονα της μεσαίας γραμμής.

Βρήκε και παίκτες να «πατήσει» ο Παναθηναϊκός για να γυρίσει το ματς, σε αντίθεση με προηγούμενα παιχνίδια του. Ο Ρούμπεν έδειξε να επιστρέφει στα καλά του επίπεδα και η πάσα που βγάζει στον Ιωαννίδη στη φάση του 1-1 είναι καταπληκτική. Σε σωστό χρόνο και χώρο ώστε να τη βρει μπροστά του ο Έλληνας φορ και να δημιουργήσει την επικίνδυνη κατάσταση που έφερε και το γκολ. Ο ίδιος ο Ιωαννίδης είναι εκείνος που με τον αλτρουισμό του και με τα όσα κάνει στο γήπεδο καταφέρνει να κερδίζει με το σπαθί του τη θέση από τον Σπόραρ. Δύο ματς, δύο ασίστ, αλλά τι ασίστ. Για ένα «εννιάρι», εκεί που βρέθηκε ο Ιωαννίδης και με τη Λαμία και με τον Άρη, πιθανότατα θα είχαμε εκτέλεση. Εκείνος αποφάσισε να σιγουρέψει τα γκολ. Και κέρδισε τα εύσημα.

Ο τρίτος είναι ο Ντάνιελ Μαντσίνι. Ο Αργεντινός ήρθε στον Παναθηναϊκό ως η πιο ακριβή και σίγουρα η πιο φανταχτερή μεταγραφή του Ιανουαρίου. Ήρθε για να παίξει άμεσα, να φανεί άμεσα, να κάνει τη διαφορά άμεσα. Και δείχνει να σηκώνει όλο αυτό το βάρος που ξαφνικά βρήκε μπροστά του. Στο «Βικελίδης», γνωρίζοντας ακόμα και τις... γραμμές, ήταν καταπληκτικός. Στα μάτια του έβλεπες την πίστη πως ο Παναθηναϊκός θα γυρίσει το ματς.

Η νίκη απέναντι στον Άρη είναι η πιο σημαντική έως τώρα για την ομάδα του Γιοβάνοβιτς. Τον διατηρεί στην κορυφή, έστω και αν αυτή περνάει και από τα... δικαστήρια, αλλά κυρίως του χαρίζει χρόνο. Και τον αποσυμπιέζει από την αφόρητη πίεση που έχει κατακλύσει πλέον την ομάδα. Δεν είναι δικό μας συμπέρασμα, ο ίδιος ο Γιοβάνοβιτς το λέει πια μετά από κάθε ματς.

Επιπλέον του χαρίζει πολύτιμο χρόνο. Χρόνο που τον χρειάζεται. Αν πάρει το ματς με τον Βόλο το Σάββατο στη Λεωφόρο, σε μια αγωνιστική που υπάρχει το ντέρμπι ΠΑΟΚ - ΑΕΚ μπορεί να πάει στο Καραϊσκάκη να παίξει ως πρώτος, ανεξάρτητα από την απόφαση της... μεζούρας. Αλλάζουν οι ισορροπίες αν το καταφέρει, θα έχει διαφορετική διαχείριση ενός τόσο μεγάλου ματς και θα ξέρει πως αν φύγει αλώβητος από το Φάληρο μπορεί πια να μπει στα Play Offs από θέση ισχύος.