Ασύλληπτα όσα έχουν βρει τον Αλμέιδα

Ο Αλμέιδα είχε αδιανόητα πολλές και μεγάλες «γκαντεμιές», αλλά απέδειξε πως είναι ένας προπονητής που έχει μια λύση για κάθε πρόβλημα και όχι ένα πρόβλημα για κάθε λύση. Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Προφανώς και όλοι οι προπονητές ξέρουν καλά πως είναι κομμάτι της δουλειάς τους και οι στραβές και οι ατυχίες και οι τραυματισμοί και πρέπει να μάθουν να ζουν μ’ αυτά. Υπάρχουν ωστόσο κάποιοι που πραγματικά δυσκολεύονται να συμβιβαστούν μ’ όλο αυτό, παρόλο που δεδομένα είναι η καθημερινότητα τους. Έρχεται κατευθείαν στο μυαλό προπονητής της ΑΕΚ, που μάλιστα έφυγε ως επιτυχημενοαποτυχημένος, που όταν του συνέβαινε με γερή στραβή, μπορούσε να φάει τους τοίχους από την ένταση και τον εκνευρισμό και να χάσει τα αβγά και τα καλάθια.

Ο Αλμέιδα δεν είναι καθόλου αυτού του τύπου προπονητής. Ποτέ δεν γκρίνιαζε, ποτέ δεν έπαθε πανικό, ποτέ δεν ήταν στην λογική να αρχίσει να κλαίει πάνω από το χυμένο γάλα. Αυτό το «όσο θα έχω έντεκα παίκτες μέσα στο γήπεδο, θα δίνουμε μάχη», δεν ήταν απλώς μια ατάκα. Ήταν και είναι μια στάση (προπονητικής) ζωής για τον Αλμέιδα. Για να ξέρουμε και τι λέμε, ίσως αν δεν ήταν έτσι και δεν πορευόταν μ’ αυτή την λογική, δύσκολα θα μπορούσε να τα βγάλει πέρα, μ’ όλα αυτά που συνέβησαν όλη την περασμένη σεζόν. Και που συμβαίνουν ακόμα και τώρα.

Η αλήθεια είναι πως είναι πραγματικά ασύλληπτα, όλες αυτές οι στραβές και οι γκαντεμιές που έχει βρει μπροστά του ο Αλμέιδα. Για όσους δεν το έχουν συνειδητοποιήσει, ο Φερνάντες είναι ο έκτος ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ που χρειάστηκε να κάνει χειρουργείο, μέσα σε διάστημα μικρότερο των εννέα μηνών. Συνήθως στο αντίστοιχο διάστημα, με το νόμο των πιθανοτήτων θεωρείται φυσιολογικό και κάτι μέσα στην ποδοσφαιρική ζωή, να υπάρξει ένας σοβαρός τραυματισμός με χειρουργείο. Άντε δυο. Και πάλι όλο αυτό αντιμετωπίζεται ως μια πολύ σοβαρή και δύσκολη ιστορία για την ομάδα και τον προπονητή. Ο Αλμέιδα μετρά συνολικά έξι.

Μεγάλος ο αριθμός, πολλοί οι μήνες

Το ακόμα πιο ασύλληπτο, είναι πως απ’ αυτά τα έξι χειρουργεία σε ποδοσφαιριστές, μόλις τα δυο προέκυψαν από τραυματισμό σε παιχνίδι της ΑΕΚ μέσα στη σεζόν. Ο Ελίασον έσπασε το πόδι του σ’ εκείνο το άτσαλο και αντιεπαγγελματικό μαρκάρισμα στο ματς με τον Αστέρα στην Τρίπολη. Και ο Αραούχο τραυματίστηκε κτυπώντας με το γόνατο στο δοκάρι στην προσπάθεια να στείλει την μπάλα στα δίχτυα στο ματς με τον Άρη στα Play Offs. Μέχρι εκεί. Οι άλλες τέσσερις περιπτώσεις που χρειάστηκαν χειρουργείο, δεν είχαν να κάνουν με μια κακιά στιγμή μέσα σε παιχνίδι της ΑΕΚ.

Ο Τσούμπερ και ο Γκατσίνοβιτς έπρεπε να κάνουν επέμβαση για να απαλλαχθούν μια καλή από το πρόβλημα που τους ταλαιπωρούσε για πολύ καιρό πριν στους κοιλιακούς. Ο Μοχαμάντι κτύπησε σε παιχνίδι της εθνικής Ιράν στον Παγκόσμιο Κύπελλο. Και μάλιστα στο τελευταίο ματς. Ενώ ο Φερνάντες έκοψε το αχίλλειο του εν καιρώ ειρήνης, δηλαδή όσο ήταν στις καλοκαιρινές του διακοπές στην Ισπανία. Σκεφτείτε δε, πως και οι έξι αυτές περιπτώσεις, δεν ήταν και οι μοναδικές με τραυματισμούς μέσα στη σεζόν. Απλώς ήταν οι πιο χτυπητές και κυρίως με το μεγαλύτερο διάστημα απουσίας από την αγωνιστική δράση.

Διότι και σ’ αυτό το κομμάτι, αν κάτσει κάποιος και κάνει μια σούμα, παθαίνει πλάκα. Ο Αλμέιδα έχασε τον Τσούμπερ για τέσσερις μήνες, τον Ελίασον για τέσσερις μήνες, τον Γκατσίνοβιτς για τρείς μήνες, τον Μοχαμάντι για πέντε για μήνες, τον Αραούχο ήδη από τα μέσα Απριλίου και θα πάει μέχρι και τον Αύγουστο και τον Φερνάντες από τώρα και για ένα (τουλάχιστον) επτάμηνο. Και αν εξαιρέσει κανείς τον Φερνάντες, που αφενός τώρα κτύπησε και αφετέρου πάλι λόγω μικροτραυματισμών δεν κατάφερε να βοηθήσει σε πολλά ματς, όλοι οι υπόλοιποι είναι βασικότατα γρανάζια της μηχανής του Ματίας.

Θα έδειχνε τα τρόπαια του νταμπλ για να τον πιστέψουν

Θαρρώ πως εάν ο Αλμέιδα σε συζήτηση με συνάδελφο προπονητή του ανέλυε το πόσους πολλούς και σοβαρούς τραυματισμούς είχε να διαχειριστεί και μετά του έλεγε πως κατέκτησε το νταμπλ, θα χρειαζόταν του δείξει τα δυο τρόπαια για να τον πείσει πως του λέει αλήθεια. Όμως ο Αργεντινός πάντα τις έβρισκε τις λύσεις. Ακόμα και αν χρειαζόταν να πάρει ρίσκα. Ακόμα και αν έπρεπε να ανακατέψει τράπουλα και να αφήσει στο τραπέζι σχηματισμούς που είχαν αποδειχθεί πετυχημένη και έδιναν μπαλάρα που γούσταρε ο κόσμος. Ο Αλμέιδα έδειξε πως είναι ένας προπονητής που έχει μια λύση για κάθε πρόβλημα και όχι ένα πρόβλημα για κάθε λύση.

Και υπάρχει κάτι άλλο που έχει τεράστια σημασία. Βγάζοντας έξω τον Αραούχο που ακόμα είναι στα μισά του δρόμου για την επιστροφή του και τον Φερνάντες που τώρα δυστυχώς ξεκινά την ζόρικη διαδρομή, όλοι οι υπόλοιποι που μπήκαν χειρουργείο και έλλειψαν καιρό, γύρισαν και πάλι δυνατοί. Και εντάχθηκαν στην ομάδα. Σ’ αυτό φυσικά έπαιξε ρόλο το πως το διαχειρίστηκαν και πόσο δούλεψαν οι ίδιοι, αλλά έχει να κάνει και με την στάση και την διαχείριση του Αλμέιδα.

Προφανώς και τώρα ο Αργεντινός σίγουρα θα έμεινε ξάγρυπνος το πρώτο βράδυ που θα έμαθε για τον Φερνάντες. Πρώτον διότι δεν θέλει τίποτα να παθαίνουν τα «παιδιά» του. Και δεύτερον διότι είχε ποντάρει πολλά σ’ αυτά που θα μπορούσε να δώσει στην ΑΕΚ έχοντας κάνει την πρώτη του κανονική προετοιμασία, αυτό το παλικαράκι που κάνει την μπάλα κομπολόι. Όμως και πάλι ο Αλμέιδα, την λύση που απαιτείται για να μην λείψει κανένα εξάρτημα από την μηχανή του, θα την βρει. Όπως και θα βρει τον τρόπο να σταθεί δίπλα στον Φερνάντες με τον τρόπο που απαιτείται, για να τον βοηθήσει να επιστρέψει δυνατός.