ΑΕΚ 2023-24, περσινά…γλυκά σταφύλια!

Με μοναδική ουσιαστική, μέχρι στιγμής, προσθήκη, όχι μεταγραφή, τον Ζίνι η Ένωση δε συνεχίζει απλά από εκεί που σταμάτησε αλλά δείχνει έτοιμη για εκτόξευση στ΄ αστέρια προτού καλά καλά κάνει τα φετινά της «ψώνια»!

Ακριβώς όπως το λέει η παροιμία «Της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά», έτσι και του Ιουλίου τα καμώματα ή τα…κατορθώματα τα βλέπει ο Μάιος και ξεκαρδίζεται. Πρωταθλητής ή, τέλος πάντων, επιτυχημένος δεν αναδείχθηκε κανείς από τα φιλικά του καλοκαιριού. Και ακόμη και μετά από το εντυπωσιακό 5-0 επί της Σαχτάρ η ΑΕΚ κάθε άλλο παρά νομιμοποιείται να πανηγυρίζει λες και κατήγαγε κάποιον περηφανή θρίαμβο.

Δικαιούται όμως, αυτό είναι απολύτως βέβαιο, να αισθάνεται πολύ καλά με τον εαυτό της, μετά από το 3-0 επί της Αντβέρπ η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα είχε ένα ακόμη παιχνίδι με πρόσημο όχι απλώς θετικό αλλά θετικότατο. Κι αν ένα πράγμα μπορεί, με βάση και την εικόνα τους στο χορτάρι, να κάνει τους «κιτρινόμαυρους» έστω και κατά τι πιο αισιόδοξους απ’ όσο κατά κανόνα επιτρέπει η καλοκαιρινή περίσταση είναι η ίδια η φύση της ομάδας.

Μιας ομάδας που δε φτιάχνεται, δεν είναι πια under construction όπως πριν από περίπου ένα χρόνο, αλλά παγιώνεται έως και καθιερώνεται με τα ίδια ακριβώς, ή σχεδόν, υλικά με αυτά που την οδήγησαν στην κατάκτηση του νταμπλ. Αυτή ακριβώς η μαγιά, η ισχυρή και ικανότατη βάση πάνω στην οποία καλείται φέτος να προσθέσει, ήταν, στα χαρτιά, το συγκριτικό πλεονέκτημα της Ένωσης έναντι των υπολοίπων.

Και αυτή ακριβώς η μαγιά, η ισχυρή και ικανότατη βάση αποδεικνύεται και στην πράξη, μπορούμε να το πούμε με βεβαιότητα κι ας είναι νωρίς στη σεζόν -για αυτή την έκδοση της ομάδας που έρχεται από το 21-22 μήπως είναι και αργά- το ισχυρότερο χαρτί για την ΑΕΚ! Με έναν προπονητή που είναι πια απολύτως ξεκάθαρο, όχι μόνο λατρεύεται αλλά και λατρεύει να βρίσκεται στην άκρη του συγκεκριμένου πάγκου.

Με ποδοσφαιριστές σίγουρα υψηλού, υψηλότατου, για τα ελληνικά στάνταρντς και όχι μόνο, επιπέδου. Με μια φιλοσοφία τόσο ξεκάθαρη όσο και λειτουργική, ασφυκτική πίεση στον αντίπαλο στα υψηλά μέτρα, κλέψιμο και άμεση εκδήλωση επίθεσης στον πυρήνα της. Αλλά και με χαρακτηριστικά παικτών που επιτρέπουν και την κυκλοφορία της μπάλας με υπομονή όποτε χρειάζεται αλλά και την επίθεση στον ανοιχτό χώρο όταν οι συνθήκες το απαιτούν.

Αυτά δεν είναι παρά κάποια μόνο από τα γνωρίσματα της νταμπλούχου Ελλάδας που φαίνονται με γυμνό μάτι και την αφετηρία του 23-24, σκοπός δεν είναι η για πολλοστή φορά ανάλυση της στρατηγικής και της φιλοσοφίας στο παιχνίδι της Ένωσης αλλά η ανάδειξη της δύναμης της συνέχειας, μη σας πω της συνήθειας.

Χρόνια είχαμε, τολμώ να πω από τη δεύτερη θητεία του Ερνέστο Βαλβέρδε στον Ολυμπιακό, να δούμε ελληνική ομάδα με τέτοιου είδους…ταυτότητα. Ομάδα που να μην είναι απλά ίδια και απαράλλαχτη με την αμέσως προηγούμενη σεζόν αλλά και να πείθει, παράλληλα, πως δε χρειάζεται καλά καλά να αλλάξει ούτε στο ελάχιστο. Παρά το ότι στην προκειμένη περίπτωση, για την ΑΕΚ, έχει προστεθεί το άχθος των ευρωπαϊκών υποχρεώσεων.

Όσο περισσότερο βλέπω το «δικέφαλο» στα φιλικά προετοιμασίας του τόσο περισσότερο πείθομαι πως η πρόκριση στους ομίλους του Champions League δεν είναι άπιαστο όνειρο, δε θα πρέπει καν να θεωρείται όνειρο αλλά στόχος. Στόχος απόλυτα πραγματοποιήσιμος…με βάση τον ανταγωνισμό, αν με ρωτάτε, οι πιθανότητες μου μοιάζουν περισσότερες από 50% για μια θέση στο πάρτι των αστέρων.

Δε λέω, προς Θεού, πως η ΑΕΚ δε θα πρέπει να ενισχυθεί, εχθρός του καλού είναι πάντα το καλύτερο. Λέω όμως, πλέον, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, πως το μείζον, το σημαντικό, η διατήρηση του ήδη υπάρχοντος έμψυχου δυναμικού, προεξάρχοντος, είχε μαλλιάσει η…ηλεκτρονική μου πένα, του Ορμπελίν Πινέδα, έχει επιτευχθεί.

Με δυο τρεις στοχευμένες κινήσεις η Ένωση θα μπει στην κούρσα των εγχώριων διοργανώσεων, απολύτως δικαιωματικά, ως φαβορί! Όχι γιατί ο ανταγωνισμός είναι αμελητέος αλλά επειδή ο ανταγωνισμός, με την εξαίρεση του Παναθηναϊκού που εξακολουθεί να υπολείπεται, άποψή μου, σε ποιότητα της ΑΕΚ, χρειάζεται χρόνο.

Με αυτές τις δύο τρεις κινήσεις μάλιστα, και εδώ εντοπίζω το παράδοξο, να δείχνουν περισσότερο απαραίτητες για τα εντός παρά για τα εκτός συνόρων. Την τρέχουσα έκδοση οι υπόλοιποι μνηστήρες της Super League την ξέρουν, τη μελετούν, όσο περνά ο καιρός θα βρίσκουν ολοένα και περισσότερους τρόπους να την αντιμετωπίσουν.

Στην Ευρώπη το δημιούργημα του Αλμέιδα είναι, ουσιαστικά, άγνωστο ακόμη, ας όψεται εκείνο το περιβόητο 3-2 στο «Βικελίδης». Ίσως σε αυτό ακριβώς το γεγονός να κρύβεται και μια μεγάλη ευκαιρία για την Ένωση, ευκαιρία να πιάσει εξ απήνης τους αντιπάλους των προκριματικών και να τους αφήσει πίσω της.

Προφανώς και το 2023 «ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο» στο διεθνές ποδόσφαιρο αλλά, όπως και να το κάνουμε, όσο και να λειτουργήσει το σκάουτινγκ, όσο και δουλέψει το βίντεο, το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένη αυτή η ΑΕΚ δύσκολα θα το αντιληφθούν ή θα το νιώσουν προτού την αντιμετωπίσουν. Κι αν δεν πείθεστε από μένα, ρωτήστε την Αντβέρπ και τη Σαχτάρ!