Για σένα το μυαλό μου το διαλύω...

Η ΑΕΚ Betsson έχει μια τρομερή ικανότητα τη φετινή σεζόν, να εκνευρίζει, με τον τρόπο που χάνει, ακόμα και τον πιο ήρεμο φίλαθλό της. Γράφει ο Χρήστος Τσάλτας.

Αν βγάλεις από την εξίσωση τα παιχνίδια κόντρα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, στα οποία η διαφορά δυναμικότητας άγγιζε το.. χάος, η ΑΕΚ Betsson μετράει ήττες από ΠΑΟΚ, Προμηθέα, Περιστέρι και τώρα την Καρδίτσα. Αφήνοντας εκτός κουβέντας την αναμέτρηση στην Πάτρα, για την οποία έχουμε κάνει ανάλυση επί παντός, οι τρεις τελευταίες ήττες ήταν αρκετά εκνευριστικές, σε όλα τα επίπεδα.

Η Ένωση αυτή τη φορά κατάφερε να ξεπεράσει τον εαυτό της, με τον τρόπο με τον οποίο λύγισε από μια ψυχωμένη ομάδα μεν, που δεν είχε όμως τον καλύτερο παίκτη της ετοιμοπόλεμο. Πραγματικά η μάχη θα ήταν άνιση αν έπαιζε και ο Ουότσον στο παρκέ, καθώς ήδη οι κιτρινόμαυροι έχασαν όλες τις μάχες κάτω από τα καλάθια, με τον Οκόρο να κερδίζει πόντους για νέο συμβόλαιο σε καλό πρωτάθλημα, τον Τρέβιον Άλεν να μετατρέπεται σε... Ρέι Άλεν και τον Ματ Λιούις να δείχνει ηγετική στόφα και αποτελεσματικότητα.

Πραγματικά αυτή η ήττα για την Ένωση ήταν τρομερά σκληρή. Σε ένα παιχνίδι στο οποίο όταν πάταγε το γκάζι έχτιζε διαφορές, αλλά και όταν έβγαζε νευρικότητα δεχόταν διαδοχικά καλάθια. Μέσα σε όλα πρέπει να κρατήσουμε ένα πράγμα, την αδυναμία εξασφάλισης του αμυντικού ριμπάουντ.

Αυτή η αδυναμία, αυτή η πληγή πλέον έχει εξελιχθεί στον απόλυτο κρυπτονίτη μιας ομάδας που έχει μεν ταλέντο, αλλά δεν έχει συνέπεια στο παιχνίδι της. Το να δέχεσαι 85 πόντους από την Καρδίτσα που έπαιζε χωρίς τον Νέιτ Ουότσον είναι τεράστιο σημείο προβληματισμού.

Ο τρόπος με τον οποίο οι Θεσσαλοί είχαν 2/6 βολές στα τελευταία 50 δευτερόλεπτα και η ΑΕΚ δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει ριμπάουντ, μετά τις δύο χαμένες βολές του Άλεν είναι εξοργιστικό. Η φάση βέβαια είναι οριακή για το αν η μπάλα πατάει γραμμή την ώρα που κάνει την πάσα ο Χέιλ και θα έπρεπε να γίνει challenge. Σε εκείνη τη στιγμή άλλωστε θα έπρεπε να τα παίξει όλα για όλα η ομάδα.

Το ότι δεν πήρε ριμπάουντ όμως ήταν το γεγονός της βραδιάς. Για ακόμα ένα παιχνίδι ο Γκόλντεν έδειξε ότι δεν μπορεί τις παραπάνω ευθύνες, ακόμα κι αν δεν το επιδιώκει. Η απουσία του Γκρέι έφερε τεράστιο έλλειμα μεγέθους, ενώ και με τον Σκορδίλη η κατάσταση δεν άλλαξε ουσιαστικά.

Η απουσία του Φλιώνη «βέβαια» φώναξε σε όλη την τέταρτη περίοδο. Εκεί όπου η ΑΕΚ ήθελε καθαρό μυαλό, γινόταν το ένα λάθος μετά το άλλο και μόλις η ομάδα κατάλαβε πού βρισκόταν το ταμπλό έγραφε 81-74. Δεν γίνεται η Ένωση να βρίσκεται κάθε φορά με την πλάτη στον τοίχο για να γυρίσει ο διακόπτης, ειδικά σε ένα παιχνίδι σαν αυτό που θα μπορούσε να το φέρει τα μέτρα της.

Η ήττα αυτή είναι σκληρή για τον τρόπο με τον οποίο ήρθε. Για ακόμα ένα παιχνίδι η απουσία κλασσικού σέντερ έκανε τη διαφορά και όσο δεν βρίσκεται ο παίκτης στην αγορά που να καλύπτει όλα τα κουτιά, πολύ φοβάμαι ότι θα έρθουν ανάλογες εξίσου εκνευριστικές βραδιές σαν αυτή. Ίσως θα πρέπει να αρχίσει να κάνει συμβιβασμό στη συγκεκριμένη θέση η Ένωση και να δει τι της φέρνει η αγορά. Ίσως από τα κοψίματα του ΝΒΑ προκύψει κάτι. Έχει ήδη χαθεί χρόνος και ενώ η ομάδα θα μπορούσε να είναι καβάλα στ' άλογο για την τρίτη θέση πλέον έχει μπει σε τετραπλή ισοβαθμία και μπλέξιμο.

Υπάρχει χρόνος για να γυρίσει το φύλλο. Πλέον όχι πολύς και η ΑΕΚ πρέπει να κάνει... σπριντ για να μην γκρεμίσει το potential που έχει σαν ομάδα.

Κλείνοντας θα ήταν παράλειψη να μην γίνει αναφορά στην Καρδίτσα. Ομάδα που αποπνέει υγεία, με στενευμένες κινήσεις και ανθρώπους που αγαπούν το μπάσκετ. Το φετινό ρόστερ τρυπάει κάθε βράδυ το ταβάνι του και πραγματικά αυτή η -μπασκετική- πρόταση από την Θεσσαλία αξίζει τον σεβασμό και την αναγνώριση όλων.