Απέναντι στην Χάποελ Χολόν η ΑΕΚ δεν... μπορούσε να κερδίσει. Και η εικόνα της στα 55 λεπτά αγώνα ήταν η μεγαλύτερη απόδειξη σε μια σεζόν παταγώδους αποτυχίας. Γράφει ο Χρήστος Τσάλτας.
Είναι κάποιες φορές που τα λόγια μοιάζουν τόσο φτωχά να περιγράψουν κάποια πράγματα. Που κάποιες φορές ίσως να μην μπορείς να εξηγήσεις με απλές λέξεις όσα έχουν συμβεί σε ένα παιχνίδι. Η αναμέτρηση της ΑΕΚ κόντρα στην Χάποελ Χολόν ήταν το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Διότι όσοι βρέθηκαν στο κλειστό των Λιοσίων, ή όσοι παρακολούθησαν την αναμέτρηση από την τηλεόραση αφενός χόρτασαν μπάσκετ, αφετέρου, είδαν μια ομάδα με τάσεις αυτοκτονίας, όχι απλώς να μην μπορεί να κρατήσει διαφορές που έχτιζε, αλλά στο τέλος να χάνει το παιχνίδι και μαζί τον βασικότερο στόχο όλης της σεζόν.
Η ΑΕΚ χτίστηκε το περασμένο καλοκαίρι με στόχο την ευρωπαϊκή διάκριση. Η περσινή πορεία είχε ανοίξει την όρεξη, φέτος η σεζόν είναι ιστορική, ελέω της συμπλήρωσης 100 χρόνων από την ίδρυση του συλλόγου και έτσι στην ομάδα μπάσκετ θέλησαν το βήμα παραπάνω. Το Final 4 του BCL ήταν ο μεγάλος στόχος. Μόνο που η Ένωση δεν θα πάει καν στα προημιτελικά της διοργάνωσης, με την πορεία της να σταματάει στους 16. Αποτυχία.
Πριν από το παιχνίδι οι πιθανότητες δεν ήταν με το μέρος της ομάδας του Ηλία Ζούρου. Η νίκη του Προμηθέα απέναντι στην Μούρθια έκανε τον βαθμό δυσκολίας ακόμα πιο υψηλό, ενώ στην πορεία και η ίδια η ΑΕΚ έκανε τη ζωή της ακόμα πιο δύσκολη. Η Χάποελ Χολόν παρατάχθηκε με 10άδα, αγωνίστηκαν 8 παίκτες όμως όλοι τους ήταν ουσιαστικοί και αποδοτικοί. Κάτι που συναντάς σπάνια.
Την ίδια ώρα η ΑΕΚ είχε έναν συγκλονιστικό Μιντάουγκας Κουζμίνσκας να κάνει απίθανα πράγματα, σε εμφάνιση καριέρας, που όμως δεν ήταν αρκετή. Από... κοντά ήταν ο Τζόρνταν ΜακΡέι με τους 27 πόντους που πέτυχε όμως πέραν των δύο παικτών η Ένωση δεν είχε λύσεις. Ο Ραντλ είχε ένα ξέσπασμα στην τρίτη περίοδο με διαδοχικά σουτ, όμως στα τελευταία λεπτά ήταν αρνητικός. Λάθη, άστοχες προσπάθειες, κακές άμυνες. Συν τοις άλλοις οι κιτρινόμαυροι έχασαν και τον Λάνγκστον Χολ με 5 φάουλ με τον Αμερικανό να δίνει ισορροπία στο γκρουπ και να αποδεικνύει ξανά πως επί Ζούρου είναι πολύτιμος.
Η ήττα στα Λιόσια πονάει. Ο τρόπος που ήρθε όμως πονάει... τριπλά. Διότι στην δεύτερη παράταση και με το σκορ στο 100-90 στο 48' όλοι πίστευαν πως τα πάντα είχαν κριθεί. Η ΑΕΚ όμως βάλθηκε να τρελάνει τους πάντες. Παιδαριώδη λάθη, κάκιστες αντιδράσεις και έχασε μέσα από τα χέρια της μια νίκη που σε εκείνο το σημείο έμοιαζε σίγουρη.
Το παιχνίδι αυτό, η εξέλιξή του, αλλά και η κατάληξη, ήταν ο καθρέφτης όλης της σεζόν. Θα μπορούσε κάποιος ξεκάθαρα να πει πως αυτή η εικόνα είναι όλη η πορεία της ΑΕΚ. Μιας ομάδας που γέννησε προσδοκίες στο ξεκίνημα, όμως την κρίσιμη ώρα τα γκρέμισε όλα. Σε αρκετές στιγμές (και) στο παιχνίδι με την Χολόν δεν εκδήλωνε καν επίθεση. Κάτι που πλέον μόνο τυχαίο δεν μπορεί να θεωρηθεί.
Πλέον αυτό που έμεινε για την ΑΕΚ είναι το πρωτάθλημα και ο στόχος της εξάδας. Ας μην γελιόμαστε όμως, στο πρωτάθλημα η Ένωση δεν έριξε ποτέ βάρος, πώς θα το κάνει τώρα μετά από τέτοια απογοήτευση και έπειτα από την απώλεια του βασικότερου στόχου; Η σεζόν έχει γράψει «αποτυχία» και πλέον περιμένουμε το φινάλε της για να δούμε τις δομικές αλλαγές που προανήγγειλε ο Μάκης Αγγελόπουλος, αλλά και το πώς η ομάδα θα αφήσει πίσω τον εφιάλτη της φετινής σεζόν.
Όσο πιο γρήγορα τελειώσει, τόσο καλύτερα για όλους.