Ακόμα ένα καρφί στο φέρετρο...

Η ΑΕΚ πάλεψε, είχε διάθεση, έβγαλε ενέργεια, όμως για ακόμα μια φορά έμεινε με άδεια χέρια, διότι πλέον έχει συνηθίσει στην ήττα. Γράφει ο Χρήστος Τσάλτας.

Ο αποκλεισμός από τη συνέχεια του BCL ήταν οδυνηρός για την ΑΕΚ. Τον έκανε ακόμα χειρότερο ο τρόπος με τον οποίο ήρθε. Σε ένα παιχνίδι που κρίθηκε σε τρεις παρατάσεις, που η Ένωση είχε την ευκαιρία όχι απλώς να κερδίσει, αλλά και να καλύψει το -11 του πρώτου γύρου απέναντι στην Χάποελ Χολόν. Τα παιδικά λάθη όμως και η μη συγκέντρωση που έδειξε η ομάδα στα κρίσιμα «είπαν» πολλά για την φετινή προσπάθεια.

Αν το παιχνίδι με την ομάδα του Ισραήλ ήταν ο «καθρέφτης» της φετινής ΑΕΚ, τότε ο αγώνας του Σαββάτου, κόντρα στον Προμηθέα, ήταν μια συνέχεια του αρνητισμού και της εσωστρέφειας. Διότι κάθε ήττα βάζει σε ακόμα μεγαλύτερο προβληματισμό και απογοήτευση την ομάδα του Ηλία Ζούρου, που δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι.

Αυτό έγινε ξεκάθαρο το βράδυ του Σαββάτου στο κλειστό των Λιοσίων. Η ΑΕΚ για ένα ημίχρονο και κάτι ήταν αναιμική και χωρίς ουσία στο παιχνίδι της. Μόλις όμως ο φωτεινός πίνακας έγραψε 41-55, τότε μεταμορφώθηκε προς το καλύτερο και άλλαξε την κατάσταση.

Μέσα σε λιγότερα από 5 λεπτά έτρεξε επί μέρους 20-5, μετατρέποντας το 41-55 σε 61-60 στο τέλος του τρίτου δεκαλέπτου. Και εκεί έκανε τους πάντες να το πιστεύουν. Όμως όπως και στα προηγούμενα παιχνίδια, βρήκε ξανά έναν τρόπο για να χάσει το παιχνίδι. Κάτι που έχει γίνει συνήθεια, ρουτίνα, καθημερινότητα. Όπως θέλετε πείτε το. Το αποτέλεσμα δεν αλλάζει και η ΑΕΚ έχασε ακόμα ένα παιχνίδι. Και μάλιστα στην έδρα της.

Κόντρα στον Προμηθέα η Ένωση ήθελε, αλλά και πάλι δεν μπορούσε να πάρει το παιχνίδι. Διότι με το σκορ στο 85-88 ο Τζόρνταν ΜακΡέι έκανε οδυνηρό λάθος, καταδικαστικό. Εξίσου μεγάλο λάθος ήταν και η πάσα ολόκληρου γηπέδου με το σκορ στο 100-92 απέναντι στην Χολόν μερικές μέρες πριν.

Δεν ήταν όμως, μόνο το λάθος του ΜακΡέι. Διότι για ακόμα μια φορά φρόντισαν και οι 3 διαιτητές να βάλουν το... χεράκι τους στο αποτέλεσμα. Η ΑΕΚ έχει παράπονα από τους διαιτητές, κάτι που φάνηκε και στα λόγια του Ηλία Ζούρου. Και δικαιολογημένα, καθώς στα τελευταία λεπτά δεν υπήρχαν ίδια κριτήρια και στις δύο πλευρές. Σε ένα παιχνίδι τόσο κλειστό, που κρίθηκε στις δύο κατοχές η διαφορά στις βολές (19-30) παίζει ρόλο. Όπως και τα σφυρίγματα που πήρε ο Προμηθέας στο φινάλε.

Από το επιθετικό φάουλ πυο χρεώθηκε ο Μπράντον Νάιτ, μέχρι το φάουλ σε μπάσιμο του Χέιλ μερικές στιγμές αργότερα. Σφυρίγματα που έκριναν εν πολλοίς το παιχνίδι στα Λιόσια.

Η ήττα πονάει, με τον τρόπο που ήρθε ιδίως, αλλά πλέον μοιάζει να γίνεται συνήθεια. Μετά την εντός έδρας ήττα από την Μούρθια γράψαμε πως η ΑΕΚ είναι ομάδα που εθίζεται στην ήττα. Που όσο κι αν το πνεύμα είναι πρόθυμο, η δε σαρξ είναι ασθενής.

Στο παιχνίδι αυτό η ΑΕΚ έδειξε πως μπορούσε. Είχε σε τρομερή κατάσταση τον Τζόρνταν Μόργκαν, που αδίκως δεν αγωνίστηκε στο τέταρτο δεκάλεπτο. Ναι μεν το σχήμα με Κουζέλογλου-Κουζμινσκας αποδίδει στις θέσεις των ψηλών, με τον «Κουζέλ» να βγαίνει μπροστά στο τέταρτο δεκάλεπτο, αλλά ειδικά στο φινάλε του αγώνα ο Μόργκαν έπρεπε να είναι στο παρκέ. Η παρουσία του αποτελούσε φόβητρο και στις δύο ρακέτες και επιπλέον έδειξε πως δεν είναι... ξυλοκόπος αλλά μπορεί να παίξει και να αποδώσει. Το ίδιο και ο Μπράντον Νάιτ, ο οποίος δεν είναι πλέι μέικερ, αλλά στο «2» μπορεί να κάνει εξαιρετικά πράγματα και να δώσει σκορ. Όπως έκανε απέναντι στους Πατρινούς. Έτσι θα κερδίσει περισσότερα και η ομάδα από αυτόν, έστω και τώρα που η σεζόν μοιάζει να μην έχει νόημα και κίνητρο.

Η ήττα από τον Προμηθέα ήταν ένα ακόμα καρφί στο φέρετρο για την ΑΕΚ. Σε μια σεζόν που αλλιώς ξεκίνησε, αλλιώς καταλήγει και ουδείς θα θέλει να την θυμάται όταν θα φτάσει στο τέλος της. Το γεγονός άλλωστε πως έχει φτάσει Μάρτιος και υπάρχει κόσμος που παρακαλεί να τελειώσει άμεσα η σεζόν λέει πάρα πολλά.

Το πιο σημαντικό όμως είναι όλα αυτά που συμβαίνουν φέτος ΠΡΕΠΕΙ να γίνουν μάθημα για την επόμενη μέρα. Για να μην ξαναέρθει σεζόν στην οποία θα παρακαλάει ο κόσμος να τελειώσει από τον Μάρτιο...