Με μάτι που γυαλίζει...

Στη Sunel Arena η ΑΕΚ Betsson έπρεπε να κάνει ένα παιχνίδι με υψηλή ένταση, ενέργεια και διάθεση για νίκη. Τρεις άξονες που έδειξαν πολλά για τη συνέχεια. Γράφει ο Χρήστος Τσάλτας.

Το σερί των 4 διαδοχικών νικών στο φινάλε του 2024 έδωσε τη θέση του σε δύο πολύ άσχημες ήττες. Κι αν εκείνη από τον Παναθηναϊκό θεωρείται... φυσιολογική, ελέω της διαφοράς δυναμικότητας των δύο ομάδων, αυτή στην Καρδίτσα δεν «καταπίνεται» έως και σήμερα. Διότι ο τρόπος με τον οποίο ηττήθηκε η Ένωση ήταν εκνευριστικός.

Όλα αυτά τα έχουμε αναλύσει και δεν έχει νόημα να επιστρέψουμε σε αυτά. Past is... past που έλεγε και ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς και στο παρόν η Ένωση είχε ένα πολύ δύσκολο και τρομερά απαιτητικό παιχνίδι μπροστά της. Αυτό απέναντι στον ΠΑΟΚ, στη Sunel Arena. Εκεί όπου δεν υπήρχε κανένα αποτέλεσμα πέραν της νίκης, ως επιτρεπτό και αποδεκτό.

Αυτό το σκεπτικό φάνηκε να περνάει σε όλη την ομάδα από τα πρώτα λεπτά. Η προσέγγιση ήταν η σωστή, με το πλάνο να βγαίνει σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό. Η στόχευση των παικτών του Σάκοτα ήταν το ζωγραφιστό. Στα χαρτιά φαινόταν πως ο ΠΑΟΚ είχε μέγεθος με Άπσον, Φόρεστερ, Κρούζερ, Χέντερσον, αλλά η ΑΕΚ είχε ποιότητα την οποία και ξεδίπλωσε. Είχε και κάτι άλλο όμως, το οποίο έκανε τεράστια διαφορά.

Το μάτι των παικτών του Σάκοτα γυάλιζε. Αυτή η θέληση για νίκη είχε εμφανιστεί στο παιχνίδι με την Βόννη, αλλά και σε αυτό κόντρα στον Άρη. Αυτή η... κάψα για το αποτέλεσμα ήταν που οδήγησε τους κιτρινόμαυρους στην όγδοη φετινή νίκη τους στο πρωτάθλημα. Με τρόπο αφοπλιστικό, που δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης της επιβλητικής παρουσίας της Ένωσης στο παρκέ.

Από το πρώτο δεκάλεπτο οι παίκτες του Σάκοτα είχαν τον έλεγχο και το γεγονός πως κέρδισαν και τα τέσσερα δεκάλεπτα, απέναντι σε μια ομάδα που διακρίνεται για το πάθος και την ένταση στο παιχνίδι της, αποτελεί στοιχείο σχολιασμού. Ο ΠΑΟΚ είναι ομάδα που δεν διαθέτει την ποιότητα της ΑΕΚ. Είναι ένα καλοδουλεμένο σύνολο, στο οποίο ξεκάθαρα φαίνονται τα σημάδια σκληρής δουλειάς, αλλά όταν η ΑΕΚ πιάνει ακόμα και το 80% της απόδοσής της, τέτοιες ομάδες τις καταπίνει.

Το λογικό και το αναμενόμενο έγινε στη Sunel Arena, όσον αφορά τη διαφορά των δύο ομάδων. Δεν είναι υπεροπτική, ούτε αλαζονική διατύπωση, είναι η πραγματικότητα. Το παιχνίδι στη Θεσσαλονίκη ήταν ένα... δώρο της ΑΕΚ Betsson στον ΠΑΟΚ, που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, εάν υπήρχε στοιχειώδης σοβαρότητα στην άμυνα.

Στο παιχνίδι της Κυριακής η Ένωση ξεδίπλωσε ποιότητα, αλλά και προσωπικότητα. Το δίδυμο Γκρέι και Χέιλ διέλυσε το αμυντικό πλάνο του Καντσελιέρι. Ο πρώτος έδρασε κατά κύριο λόγο στο δεύτερο ημίχρονο, σκοράροντας με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Ο πρώτος τράβηξε τα βλέμματα στο πρώτο μέρος και έβαλε το... τρένο στις ράγες. Χάρισε μάλιστα και το highlight της σεζόν με το απίστευτο τρίποντο πίσω από το κέντρο, στο οποίο σκανδαλωδώς δεν σφυρίχτηκε φάουλ από τους διαιτητές. Αν αυτή η φάση δεν σφυρίζεται φάουλ, τότε η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. ΞΕΚΑΘΑΡΑ!

Γκρέι και Χέιλ ήταν ορεξάτοι επιθετικά, όμως ο παίκτης που έβαλε όλα τα κομμάτια στη σωστή σειρά ήταν ο Δημήτρης Φλιώνης. Η διαφορά στην εικόνα της ομάδας όταν ήταν στο παρκέ αυτός αντί του Χαμπ ήταν χαοτική. Ο αρχηγός έδωσε ισορροπία στο παρκέ και απέφυγε τις βεβιασμένες ενέργειες. Για ακόμα μια φορά ήταν εξαιρετικός και ουσιαστικός κι ας μην είναι στο 100% του. Όσο έχει αυτή την εικόνα όμως η ΑΕΚ δεν έχει να φοβάται τίποτα και κανέναν, με τον Φλιώνη να δίνει τον ρυθμό.

Η νίκη στη Sunel Arena είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την ΑΕΚ να χτίσει κάτι πολύ καλό για τη συνέχεια της πορείας της. Αυτή η λύσσα για το αποτέλεσμα, αυτή η... κάψα για να δείξει στο παρκέ ποιος είναι το αφεντικό είναι τα στοιχεία που «γεμίζουν» τον κόσμο και ταυτόχρονα στέλνουν μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση πως έστω και πριν από τα κρίσιμα η ομάδα βρίσκει αγωνιστική ταυτότητα.

Βέβαια όλα θα είναι πολύ καλύτερα με την απόκτηση ενός σέντερ που να δίνει όγκο. Θα είναι κρίμα άλλωστε η ομάδα να πυροβολήσει τα... πόδια της. Όσο δεν εντοπίζεται ο «εκλεκτός» σέντερ, τόσο το ερωτηματικό γύρω από την ομάδα θα μένει. Όχι για πολύ ακόμα όμως...

ΥΓ. Μιας και αναφέραμε πιο πάνω το no call στο απίθανο τρίποντο του Χέιλ, υπήρξαν στιγμές που οι διαιτητές δημιούργησαν ένταση. Το κλέψιμο του Καράμπελα που έγινε φάουλ στον Χέντερσον αποτελεί μνημείο, φέρνοντας εκνευρισμό. Το 39-21 σε εκείνο το σημείο έγινε 40-28, διόλου τυχαία θα πει κάποιος πιο πονηρεμένος. Ήταν τέτοια η διαφορά ποιότητας όμως, αλλά και το καθαρό μυαλό της ομάδας, που η Ένωση έδειξε πως ήταν «κλειδωμένη» για έναν και μόνο στόχο: τη νίκη.

ΥΓ2. Ο Χριστινάκης κατάφερε να εκνευρίσει ένα ολόκληρο γήπεδο στην Καρδίτσα με τις αποφάσεις του. Ένας φίλαθλος μάλιστα από την εξέδρα μετά από ένα σφύριγμα για φάουλ του Χόρχλερ ξέσπασε με ατάκα-έπος. «Ρε μεγάλε μπερδεύτηκες δεν είναι ο Κουζμίνσκας».