Ξεγράψτε την λίγο ακόμα την ΑΕΚ του Ματίας να δούμε κάτι…

Η νταμπλούχος ΑΕΚ του Αλμέιδα πήγε στην Αγγλία να παίξει στα ίσια την πιο φορμαρισμένη ομάδα της Premier League, την κέρδισε ακόμα πιο στα... ίσια και έστειλε το πιο σαφές μήνυμα και εντός και εκτός. Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Η ΑΕΚ δεν ήταν δυνατόν να πάει ως φαβορί στην Αγγλία για να παίξει ένα ματς με την Μπράιτον. Αλίμονο και σ’ όποιον τολμούσε ποδοσφαιρικά να σκεφτεί κάτι τέτοιο. Ούτε τρεις μέρες δεν έχουν περάσει από τότε που ο Τζίμι Κάραγκερ, έλεγε πως «η Μπράιτον παίζει εξωπραγματικό ποδόσφαιρο και νομίζω πως παρακολουθούμε μια από τις καλύτερες ομάδες της Premier League». Το έλεγε αμέσως μετά τη νίκη της Μπράιτον μέσα στο Ολντ Τράφορντ επί της Γιουναίτεντ. Χωρίς καν να δει τους αριθμούς της, που πραγματικά ζαλίζουν.

Αυτή την ομάδα πήγε να αντιμετωπίσει χθες μέσα στο σπίτι της η ΑΕΚ. Και προφανώς δεν μπορούσε να λογιστεί ως το φαβορί. Από την άλλη μεριά όμως, ήταν και πραγματικά ακατανόητο το κλίμα που είχε δημιουργηθεί πριν ταξιδέψει η ΑΕΚ στην Αγγλία. Μόνο που δεν μαζεύτηκαν κάποιοι στο αεροδρόμιο Ελ Βενιζέλος, να μοιράζουν μεγάλους σάκους για να χωρέσουν τα πολλά γκολ με τα οποία ήταν υποχρεωμένοι να γυρίσουν ο Αλμέιδα και οι παίκτες του από το Μπράιτον.

Προφανώς και ήταν ένα ακραίο σενάριο γκαντεμιάς, να χάσει η ΑΕΚ και τους δυο βασικούς στόπερ της, πριν από το πρώτο ευρωπαϊκό παιχνίδι και ειδικά με την συγκεκριμένη φουλ επιθετική ομάδα, για το οποίο μάλιστα συνολικά έχει διαθέσιμους τρεις. Αλλά μήπως δεν της έχει ξανασυμβεί κάτι ανάλογο; Ξεχνάμε πως κάποια στιγμή προς το φινάλε της περυσινής σεζόν, έχασε ταυτόχρονα με τραυματισμό και τον Γκαρσία και τον Φαν Βέερτ. Έπαιξε με τον Τσούμπερ και τις βρήκε τις λύσεις.

Πάντα ο Αλμέιδα τις βρίσκει τις λύσεις. Γιατί είναι ένας προπονητής που έχει μια λύση για κάθε πρόβλημα, όσα περίπλοκο και αν είναι και όχι το αντίθετο. Έτσι κατέκτησε το νταμπλ, έτσι έφτασε την ΑΕΚ ξανά στους ομίλους του Europa. Θα έπρεπε, διάολε, σ’ αυτό τον προπονητή και σ’ αυτό το γκρουπ που έχει δημιουργήσει από πέρυσι και η ΑΕΚ έκανε ότι χρειάστηκε για να το κρατήσει απείραχτο, να υπάρχει λίγη περισσότερη εμπιστοσύνη. Ακόμα και όταν δεν έχει βρει τον περυσινό σαρωτικό ρυθμό. Όχι ακόμα. Ακόμα και όταν δεν κατάφερε στις λεπτομέρειες να προκριθεί στους ομίλους του Champions League ή να κερδίσει το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.

Η εξήγηση του Αλμέιδα, που φάνηκε στην πράξη

Ακόμα και όταν ο Αλμέιδα, παίρνει την απόφαση να πάει σ’ όλα τα ματς των ευρωπαϊκών ομίλων, με δηλωμένους στην λίστα τρείς μόνο κεντρικούς αμυντικούς και όχι τέσσερις. Η δικαίωση του Ματίας δεν ήταν πως στο ματς στο Μπράιτον ο Σιμάνσκι και ο Μήτογλου έκαναν ματσάρα. Αυτό έχει να κάνει με το γεγονός πως ο Αλμέιδα πιστεύει απόλυτα και βλέπει ως εν δυνάμει βασικούς όλους τους παίκτες του ρόστερ, ανεξάρτητα το ματς και τον αντίπαλο. Και έχει κάνει και όλους τους παίκτες να νιώθουν έτσι. Η δικαίωση του Αλμέιδα, αφορά το σκεπτικό του για την επιλογή μόνο τριών κεντρικών αμυντικών. «Προτίμησα να πάρω στην λίστα όλους τους μεσοεπιθετικούς και επιθετικούς» μας είχε εξηγήσει.

Αυτό λοιπόν που έκανε στο Μπράιτον, ήταν η απόλυτη δικαίωση αυτής της απόφασης. Τους ήθελε όλους τους μεσοεπιθετικούς και τους επιθετικούς, διότι δεν πήγε ούτε στην Αγγλία, ούτε θα πάει σε κανένα ματς για να παίξει ταμπούρι ή να κλέψει βαθμούς. Όποιος και αν είναι ο αντίπαλος, όποια αγωνιστικά προβλήματα και αν έχει η ΑΕΚ, όλα τα ματς θα κυνηγήσει να τα κερδίσει. Το ματς στο Μπράιτον, ο Αλμέιδα το διάβασε, το σχεδίασε, το έστησε για να το κερδίσει. Γι αυτό και από τις πέντε αλλαγές, οι τέσσερις ήταν με μεσοεπιθετικούς και επιθετικούς. Και αν δεν ήταν αναγκαστική η αλλαγή του Μοχαμάντι, μπορεί και η πέμπτη τέτοια να ήταν.

Για να την κερδίσει, με το δικό της παιχνίδι 

Ο Αλμέιδα έβαλε την ΑΕΚ μέσα στο γήπεδο της Μπράιτον, για να πάρει τη νίκη. Και ήταν ίσως και ο πιο βασικός λόγος, που τελικά κέρδισε. Άλλωστε η Μπράιτον ήταν πολύ εμφανές πως δεν περίμενε κάτι τέτοιο. Ακόμα και οι Άγγλοι είχαν μασήσει από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, που ήθελε την ΑΕΚ να πηγαίνει μετά φόβου θεού. Τους έμπλεξε και τους βραχυκύκλωσε το γεγονός πως η ΑΕΚ τους πίεσε ψηλά και τους έκλεβε μπάλες όπως συνήθως αυτοί κάνουν ειδικά εντός έδρας. Και μέσα στο πρώτο ημίωρο τους έκανε ένα γκολ και ακόμα δυο τετ α τετ με κάθετες του Αραούχο στον Γκαρσία απ’ αυτές που συνήθως περνάει ο Μιτόμα ή ο Μαρτς σε Ζοάο Πέδρο ή Φέργκιουσον.

Η ΑΕΚ στο μεγαλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού, έπαιξε περίπου όπως συνηθίζει να παίζει η Μπράιτον τα δικά της παιχνίδια. Με ένταση, με πίεση, με ταχύτητα. Σίγουρα με την ίδια νοοτροπία και περίπου με την ίδια αγωνιστική προσέγγιση. Και αυτό ήταν σημείο κλειδί για το ματς. Στην πραγματικότητα η ΑΕΚ, με εξαίρεση τα 13 λεπτά των καθυστερήσεων, δεν πιέστηκε σχεδόν καθόλου. Ούτε αγωνιστικά, ούτε ψυχολογικά. Ούτε καν, όταν η Μπράιτον δυο φορές από το πουθενά, έστησε την μπάλα στην άσπρη βούλα και έσβηνε δις, όλη την προσπάθεια που είχε κάνει η ΑΕΚ για να πάρει το προβάδισμα.

Η πραγματικότητα είναι πως ποτέ στην ΑΕΚ το κλίμα δεν ήταν, άντε να βγάλουμε την υποχρέωση στο Μπράιτον, να χάσουμε το δυνατόν πιο αξιοπρεπώς και να γυρίσουμε να συνεχίσουμε την μάχη στο πρωτάθλημα. Ούτε όταν ανέλυαν και μελετούσαν το εντυπωσιακό ποδόσφαιρο της Μπράιτον, ούτε όταν έμεναν εκτός ο Βίντα με τον Μουκουντί. Δεν άφησε ποτέ ο Αλμέιδα να αισθανθούν στην ΑΕΚ χαμένοι από χέρι. Στη συνέντευξη Τύπου παραμονές του ματς είπε «ήρθαμε για να νικήσουμε». Εντάξει, δεν θα έλεγε κάτι διαφορετικό κανείς προπονητής. Το είπε όμως γιατί το πίστευε, εξ ου και δεν ξέχασε τον Άγγλο συνάδελφο που του φάνηκε αστείο. Στο ξενοδοχείο και στους παίκτες του δε, ο Αλμέιδα το έλεγε ακόμα πιο κατηγορηματικά. «Θα τους νικήσουμε». 

Προφανώς και αυτή η νίκη έχει ένα φορτηγό οφέλη για την ΑΕΚ. Ακόμα και οικονομικά. Μπήκαν άλλα 630 χιλιάρικα στο ταμείο με το καλησπέρα σας. Πρωτίστως όμως ψυχολογικά αλλά και αγωνιστικά. Δεν είναι μικρό πράγμα να κερδίζεις στα ίσια και επειδή είσαι κατά κράτος καλύτερος, μια αγγλική ομάδα σε φουλ φόρμα μέσα στο σπίτι της. Αφήστε που πλέον η ΑΕΚ, μετά την ισοπαλία στο Άμστερνταμ, είναι πρώτη στον όμιλο και την επόμενη αγωνιστική περιμένει τον Άγιαξ στη Νέα Φιλαδέλφεια. Και η αυτοπεποίθηση απ' αυτή τη νίκη στο Μπράιτον, είναι εφόδιο για όλο τον όμιλο. 

Το μοναδικό… πρόβλημα, είναι πως πλέον άπαντες, εντός αλλά και εκτός συνόρων, διαπίστωσαν πόσο μεγάλη ζημιά μπορούν να πάθουν, αν διανοηθούν να ξεγράψουν την αγέλη του Αλμέιδα. Δεν το εμπέδωσαν όταν πέρυσι πήρε το ντάμπλ, δεν το κατάλαβαν όταν μετά τον Βόλο προ ημερών ο Ματίας είπε για το πληγωμένο λιοντάρι που αν σηκωθεί σε καταβροχθίζει. Υποθέτω πως η τρίτη… ειδοποίηση στο Μπράιτον, ήταν και η πιο φαρμακερή.