Με εγγυητή τον Αλμέιδα, η ΑΕΚ κάνει σωστά, όσα έκανε λάθος το '18

Οι κινήσεις της ΑΕΚ να κρατήσει με μεταγραφή ρεκόρ τον κορυφαίο παίκτη της, να διατηρήσει ανέγγιχτο τον κορμό του νταμπλ, φανερώνουν πως (και χάρη στον Αλμέιδα) αυτό το καλοκαίρι και δεν έχει καμία σχέση με το '18. Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι στο οποίο πραγματικά μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο η τύχη, όμως τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Δείτε λοιπόν μια αλληλουχία γεγονότων στην ΑΕΚ και θα καταλάβετε ακριβώς τι εννοώ. Με την απόκτηση του Πινέδα έκανε την ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία της. Αυτό έγινε μόλις έναν μήνα αφότου κατέκτησε το νταμπλ μετά από 45 χρόνια. Και το σάρωμα των τίτλων έγινε λίγους μήνες, μετά την επιστροφή στο δικό της σπίτι στη Νέα Φιλαδέλφεια, μετά από σχεδόν 20 χρόνια.

Με λίγα λόγια, ούτε τυχαίο ήταν πως τώρα η ΑΕΚ έκανε την πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία της, ούτε ασύνδετο με την κατάκτηση του νταμπλ. Όπως και η κατάκτηση του νταμπλ, δεν ήταν καθόλου ασύνδετη με το καινούργιο γήπεδο και με το γεγονός πως και πάλι η ΑΕΚ απέκτησε έδρα. Όλα αυτά είναι κρίκοι της ίδιας αλυσίδας, όπως και το ρεκόρ στα εισιτήρια που έκοψε στην περυσινή σεζόν, αλλά και το ρεκόρ στην διάθεση καρτών διαρκείας που αναμένεται να πιάσει σε λίγες εβδομάδες. Είναι η «αλυσίδα» μιας νέας εποχής στην οποία μπήκε η ΑΕΚ, κυρίως από την στιγμή που απέκτησε το δικό της γήπεδο, συν το υπερσύγχρονο πάλι δικό της, προπονητικό κέντρο.

Βεβαίως όλοι αυτοί οι κρίκοι ίσως να μην έδεναν ποτέ μεταξύ τους, αν δεν υπάρχει ο Αλμέιδα και αυτό που έφτιαξε πέρυσι το καλοκαίρι και παρουσίασε μέσα στη σεζόν που έφυγε. Είναι η δουλειά του Αργεντινού που έφερε το νταμπλ. Αλλά είναι και το δημιούργημα και η παρουσία του Αλμέιδα, που αποτελεί τον εγγυητή, ώστε η ΑΕΚ να κάνει σωστά αυτό το καλοκαίρι, όλα όσα έκανε λάθος το 2018 μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Τότε που εκείνα τα λάθη, η πηγή του κακού όχι μόνο για μια κακή σεζόν, αλλά για μια εφιαλτική τετραετία.

Καθαρά πράγματα για το καλοκαίρι του 2018

Να είμαστε ξεκάθαροι σε δυο πράγματα. Το πρώτο είναι πως έτσι κι αλλιώς η ομάδα που πήρε το πρωτάθλημα το 2018, δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτή του 2023 που σάρωσε τα πάντα. Η ΑΕΚ το ’18 πήρε έναν παλικαρίσιο και μάγκικο τίτλο, με μια ομάδα χαλκέντερη που όμως ποδοσφαιρικά έκανε υπέρβαση και τρύπησε το ταβάνι της. Αντίθετα στην τωρινή ομάδα τα ποδοσφαιρικά ταβάνια ήταν τόσο ψηλά, όσο για να τα σαρώσει όλα και να είναι η καλύτερη απ' όλους.

Το δεύτερο είναι πως τότε το πρόβλημα δεν ήταν πως έφυγαν πολλοί από εκείνοι την ΑΕΚ. Άλλωστε, πλην Αραούχο, δεν υπήρχε και κανείς απ’ αυτούς που δεν έμειναν, που τον λες και αναντικατάστατο. Τα λάθη έγιναν σ’ εκείνους που ήρθαν για να αντικαταστήσουν αυτούς που έφυγαν, αλλά και στην αναβάθμιση που πρακτικά δεν έγινε ποτέ. Και αυτό δεν είχε να κάνει απαραίτητα μόνο με την ποιότητα όσων ήρθαν.

Ήταν και αυτό, δηλαδή το έλλειμμα ποιοτικών επιλογών αλλά και τα κενά που έμειναν. Για παράδειγμα, αποκτήθηκαν ο Άλεφ και ο Γιαννιώτας προκειμένου να αναβαθμιστούν τα χαφ και τα άκρα, ενώ υπήρχαν και θέσεις από τις οποίες έφυγαν παίκτες και δεν αντικαταστάθηκαν καν. Αλλά δεν ήταν μόνο το ζήτημα της ποιότητας. Θυμίζω πως τότε είχε έρθει ο Μπογιέ, που μετά την ΑΕΚ έκανε εξαιρετικά πράγματα σε μεγάλα πρωταθλήματα. Αλλά εδώ τον φέραμε για να κάνει την δουλειά του Λάζαρου χωρίς τα αγωνιστικά του χαρακτηριστικά να έχουν μ’ αυτό την παραμικρή σχέση.

Μ' έναν χάρτη αποφυγής όλων των λαθών 

Έκανε μια σειρά από τέτοια λάθη η ΑΕΚ εκείνο το καλοκαίρι και την έφεραν σε κατάσταση μετά από μια κατάκτηση πρωταθλήματος, να κατεβαίνει τον Μπράλο χωρίς φρένα, όπως έλεγε και ο Μελισσανίδης. Αυτό το καλοκαίρι όμως, μετά από την κατάκτηση ενός νταμπλ, η ΑΕΚ σαν να έχει βάλει έναν οδικό χάρτη στον οποίο είναι σημειωμένα όλα εκείνα τα λάθη και πορεύεται αποφεύγοντάς τα, ένα προς ένα. Κάτι που συμβαίνει κυρίως επειδή υπάρχει εγγυητής ο Αλμέιδα αλλά και το περυσινό του δημιούργημα.

Ένα δημιούργημα που ο ίδιος ο Αργεντινός τεχνικός είναι πολύ προφανές πως έθεσε ως βασικότατο και θεμελιώδες κομμάτι του σχεδιασμού για τη νέα σεζόν, να μην πειραχτεί καθόλου. Δεν είναι διόλου τυχαίο το γεγονός, πως στην κορυφή της λίστας με τις κινήσεις που πρέπει απαραιτήτως να γίνουν, ήταν η παραμονή του Πινέδα. Και με την εισήγηση του Αλμέιδα, σ’ αυτή δόθηκαν και τα περισσότερα χρήματα. Για τον Ματίας, η μεταγραφή του Μεξικανού, έπρεπε να είναι, ο μεγαλύτερος στόχος του φετινού καλοκαιριού. Και έτσι ακριβώς η ΑΕΚ το διαχειρίστηκε.

Το κεφαλαιώδες του ανέγγιχτου κορμού 

Επίσης σχεδόν ένα 24ώρο πριν κλείσει η απόκτηση του Πινέδα, η ΑΕΚ είχε ανανεώσει το συμβόλαιο του Άμραμπατ. Που ίσως να μην γινόταν αν δεν είχε προκύψει ο σοβαρός τραυματισμός του Φερνάντες. Αλλά όταν προέκυψε η ανάγκη, ο Αλμέιδα στράφηκε στο περυσινό του γκρουπ και όχι οπουδήποτε αλλού. Επίσης σ’ αυτό το πλαίσιο, η ΑΕΚ τους τελευταίους έξι μήνες έχει ανανεώσει τα συμβόλαια του Ρότα, του Μήτογλου, του Σιμάνσκι, του Χατζισαφί και του Γαλανόπουλου. Και αυτό κάτι λέει για την συνοχή του γκρουπ.

Ήταν κεφαλαιώδες για τον Αλμέιδα, να παραμείνει ανέγγιχτο, το γκρουπ το οποίο σάρωσε όλους τους τίτλους την περασμένη σεζόν. Με πιο κομβική κίνηση, να παραμείνει ο καλύτερος παίκτης του περυσινού πρωταθλήματος που ήταν ο Πινέδα, όπως αναγνωρίστηκε και από συμπαίκτες και από αντιπάλους και από φίλους και από εχθρούς. Και πρακτικά αυτό που έχει γίνει μέχρι τώρα στην ΑΕΚ, είναι πως οι δυο μοναδικοί που έχουν αποχωρήσει από το περυσινό ρόστερ είναι ο Τζαβέλλας και ο Φράνσον. Ουδείς άλλος.

Και γιατί άραγε να θεωρούμε πως το να κρατήσει την ίδια ομάδα η ΑΕΚ είναι η σωστή επιλογή; Διότι πολύ απλά μιλάμε για μια ομάδα που πέρυσι πήρε το νταμπλ όχι με υπέρβαση αλλά ούσα η καλύτερη απ’ όλους. Και διατηρώντας αυτόν τον δεμένο και μπαρουτοκαπνισμένο και με μπολιασμένο με την σωστή νοοτροπία κορμό, η ΑΕΚ μπορεί με κάποιες κινήσεις, όχι περισσότερες από τέσσερις ή πέντε, να αναβαθμιστεί. Να γίνει ακόμα πιο ποιοτική, να αποκτήσει ακόμα περισσότερες λύσεις, χωρίς όμως να χάσει καθόλου την συνοχή της και όλη την δουλειά που έγινε μέσα σε μια ολόκληρη σεζόν.

Η μεταγραφή Πινέδα ήταν τεράστια υπόθεση για την ΑΕΚ. Για χίλιους λόγους, αγωνιστικούς και όχι μόνο. Όχι μόνο γιατί μιλάμε για ένα πολυεργαλείο, στο πικ της καριέρας του, που πάνω του «κουμπώνει» ένα ολόκληρο αγωνιστικό μοντέλο. Ούτε μόνο διότι η ΑΕΚ κράτησε τον καλύτερο παίκτη της, από τη σεζόν που πήρε το νταμπλ. Και μάλιστα τον παίκτη που, κακά τα ψέματα, ουκ ολίγοι τον ορέγονταν. Αλλά όταν κάνεις ρεκόρ μεταγραφής στην ιστορία του κλαμπ, για να κρατήσεις τον καλύτερο ποδοσφαιριστή σου, στέλνεις ένα πολύ καθαρό και πολύ ηχηρό μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση. Εντός και εκτός του σπιτιού σου. Αντίθετα μ’ ότι είχε γίνει το ’18, που η εξέλιξη με τους κορυφαίους παίκτες της πρωταθληματικής ομάδας, κόστισε και επικοινωνιακά και αγωνιστικά.