Διώξτε πια τον «τσαρλατάνο» μπας και δει η ομάδα άσπρη μέρα!

Με τα αρνητικά αποτελέσματα να διαδέχονται το ένα το άλλο η λύση της συνεργασίας με τον προπονητή του νταμπλ του 2023 μοιάζει η μοναδική λύση για να μπει φρένο στην αγωνιστική κατηφόρα!

Ένα ακόμη ντέρμπι, εκτός έδρας αυτή τη φορά, μια ακόμη χαμένη ευκαιρία, ένα ακόμη τρίποντο που δεν ήρθε ποτέ. Για κορυφή προφανώς και δεν θα μπορούσε εδώ και καιρό να γίνει λόγος, μια θέση, έστω, στο Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης σεζόν θα μπορούσε να διασκεδάσει κάπως τις εντυπώσεις αλλά όσο περνούν τα παιχνίδια το πράγμα δυσκολεύει ολοένα και περισσότερο.

Ο αριθμός των ηττών μόνο στο πρωτάθλημα φλερτάρει επικίνδυνα με διψήφιο νούμερο, η εικόνα τόσο σε αγωνιστικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο είναι έως και αποκαρδιωτική. Και το χειρότερο όλων, ο πρώτος που δείχνει ανίκανος να διαχειριστεί τα όσα συμβαίνουν είναι ο έχων την ευθύνη για όλα μέσα στο κλαμπ, ο άνθρωπος που βρίσκεται στην άκρη του πάγκου. Αλλοπρόσαλλες αντιδράσεις, ακατανόητες δηλώσεις, εμφανής δυσκολία στη διαχείριση της κατάστασης!

Η κατάκτηση τίτλων ή, στη χειρότερη περίπτωση, η σθεναρή διεκδίκησή τους μέχρι και την τελευταία στιγμή, όσα χρόνια βρίσκεται ο πάλαι ποτέ top class κεντρικός χαφ στο τιμόνι, μοιάζουν φέτος με όνειρο θερινής νυκτός. Πολλά λάθη στο σχεδιασμό, μεταγραφές που δε βγήκαν, μεταγραφές που δεν έγιναν παρά το ότι οι ανάγκες «φώναζαν» από μακριά, μηδενική ενίσχυση το Γενάρη και ιδού τα αποτελέσματα.

Ποδόσφαιρο που σε καμία περίπτωση δε θυμίζει, δεν πλησιάζει καν, αυτό που έκανε όλους τους φιλάθλους, ακόμη και εκείνους των αντιπάλων, να…βγάζουν το καπέλο. Συμπεριφορά έως και φοβική μέσα στις τέσσερις γραμμές, πολλοί παίκτες «γερασμένοι», χωρίς φλόγα αλλά και ουσία στο παιχνίδι τους, τουλάχιστον προβληματική διαχείριση τόσο σε επίπεδο προετοιμασίας όσο και σε επίπεδο κοουτσαρίσματος από το προπονητικό τιμ.

Κάπως έτσι, με τα ίδια λάθη να επαναλαμβάνονται αλλά και πολλά καινούρια να προστίθενται κάθε φορά, η νταμπλούχος του 22-23 μοιάζει σκιά του όχι και τόσο παλιού, καλού της εαυτού. Με την ευθύνη, αν όχι αποκλειστικά σίγουρα στο μεγαλύτερό της μέρος, προφανώς και να βαραίνει τον προπονητή στον οποίο, όλοι μας το γνωρίζουμε πολύ καλά, η διοίκηση έχει παραδώσει τα κλειδιά. Εύλογα λοιπόν ολοένα και περισσότεροι μπορούν να αναρωτιούνται «αν δεν φύγει και τώρα τότε πότε;», «πώς είναι δυνατόν να μην έχει παραιτηθεί ακόμη;», «πόσο ακόμη θα παίζει με τα νεύρα των φιλάθλων;» και πολλά άλλα συναφή! Με την κατάσταση στο απροχώρητο είναι τώρα πια η στιγμή να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους χωρίς περιστροφές. Πόση υπομονή να κάνουν αλήθεια οι οπαδοί, πόση «ποδοσφαιρική ατίμωση» να αντέξουν; Διώξτε επιτέλους αυτόν τον "τσαρλατάνο" τον Γκουαρντιόλα μπας και δει η Σίτι καμιά άσπρη μέρα! Τι, όχι;

ΌΧΙ ΒΕΒΑΙΑ, σε αυτό φαντάζομαι πως συμφωνούμε! Και για να προλάβω τυχόν…καλοπροαίρετους, εννοείται πως ΔΕΝ συγκρίνω προπονητικά τον Πεπ με τον Αλμέιδα. Έχοντας όμως, προφανώς, κατά νου τα πολύ διαφορετικά στάνταρντς στη δουλειά των δύο, τις πολύ διαφορετικές προδιαγραφές, απαιτήσεις, συνθήκες αλλά και δυσκολίες του πρωταθλητισμού σε Αγγλία και Ευρώπη σε σχέση με τον πρωταθλητισμό στην Ελλάδα, δεν μπορεί να μην τις βλέπετε κι εσείς τις ομοιότητες στα…τρέχοντα!

Και ναι, ουδείς αναντικατάστατος, ουδείς αλάνθαστος και ουδείς στο απυρόβλητο. Ακόμη και ο Γκουαρντιόλα κάποια στιγμή μπορεί, ή θα μπορούσε, να δει την πόρτα της εξόδου. Δεν είναι αυτό το ζήτημα. Το ζήτημα είναι πως όταν συνεργάζεσαι με έναν προπονητή που έχει αποδείξει πως μπορεί να σε οδηγήσει στην κορυφή ακόμη και μια καταστροφική σεζόν μπορεί, πρέπει αν με ρωτάτε, να του «συγχωρεθεί»! Είτε τον λένε Πεπ και έχει σηκώσει Τσάμπιονς Λιγκ, είτε τον λένε Ματίας, Πέδρο, Ραζβάν ή Χοσέ Λουίς και έχει σηκώσει Σουπερλίγκ!