Είναι όμορφη η εικόνα του Μπακασέτα μέσα στη Νέα Φιλαδέλφεια

Ο Μπακασέτας μπήκε για πρώτη φορά με την... μπάλα στο καινούργιο γήπεδο της ΑΕΚ και αυτό από μόνο του έχει και την ομορφιά του και την σημειολογία του. Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Μοιάζει λίγο με περίεργο παιχνίδι της μοίρας, το γεγονός πως η εθνική ομάδα έχει βρει την έδρα «που ο αντίπαλος θα ξέρει πως θα περάσει δύσκολα», όπως είπε ο Πογιέτ, στο καινούργιο σπίτι της ΑΕΚ. Εκεί δηλαδή που επί σχεδόν μια 20ετία, εξωθεσμικοί αλλά ακόμα και θεσμικοί ποδοσφαιρικοί παράγοντες της χώρας, όχι απλώς δεν βοήθησαν την ΑΕΚ για να επιστρέψει, αλλά έβαλαν και όσα εμπόδια μπορούσαν. Αλλά προφανώς συμφωνούμε όλοι, πως η εθνική (πρέπει να) είναι πάνω και έξω απ’ όλα αυτά.

Από τις εικόνες που βγήκαν από την πρώτη προπόνηση των παικτών του Πογιέτ στη Νέα Φιλαδέλφεια, υπήρχε μια που ήταν η πιο όμορφο απ’ όλες. Και με σημειολογία. Ο Μπακασέτας πάτησε για πρώτη φορά το χορτάρι του καινούργιου γηπέδου της ΑΕΚ για να κάνει προπόνηση. Στο μυαλό του αρχηγού της εθνικής δεν είμαι, αλλά μπορώ να υποθέσω πως δεν ήταν μια απλώς μια ακόμα μέρα στην δουλειά. Ήταν κάτι πολύ παραπάνω και πολύ πιο ιδιαίτερο.

Ήταν η πρώτη φορά που ο Μπακασέτας πάτησε το χορτάρι της Νέας Φιλαδέλφειας, αλλά όχι και η πρώτη φορά που πήγε στο γήπεδο. Είχε βρει την ευκαιρία σ’ ένα κενό με την Τράμπζονσπορ, να πεταχτεί Αθήνα και να έρθει για το ματς με τον ΠΑΟΚ στον πρώτο γύρο. Το ξαναγράφω, μέσα στο μυαλό του Μπακασέτα δεν είμαι, αλλά διάολε μπορείς να καταλάβεις πολλά από τις εκφράσεις και από τις αντιδράσεις ενός ανθρώπου, για το πως αισθάνεται. Και εκείνο το απόγευμα στην Φιλαδέλφεια, ο Μπακασέτας δεν ήταν απλώς ένας ποδοσφαιράνθρωπος που ήρθε να δει ένα ματς σ’ ένα καινούργιο γήπεδο.

Άλλωστε δεν είναι δα και κανένα κρατικό μυστικό, πως ο αρχηγός της εθνικής έχει συναισθηματικούς δεσμούς με την ΑΕΚ. Το γεγονός πως δεν το πούλησε ούτε για μια στιγμή στα χρόνια που φορούσε την κιτρινόμαυρη φανέλα, απλώς αποδεικνύει την γνησιότητα αυτών των δεσμών, αλλά και την ποιότητα που έχει ο Μπακασέτας ως άνθρωπος. Και φυσικά το γεγονός πως ακολούθησε άλλους ποδοσφαιρικούς δρόμους, είναι μια άλλη, μεγάλη και ελαφρώς (εως βαρέως) πονεμένη ιστορία. Όμως τώρα αυτό δεν έχει την σημασία του, γιατί ο χρόνος πίσω δεν γυρνά.

Είναι πραγματικά μια όμορφη εικόνα με τον Μπακασέτα μέσα στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας. Η συντριπτικότατη πλειοψηφία των οπαδών της ΑΕΚ, θα έλεγαν πως η εικόνα θα ήταν ακόμα ομορφότερη, αν φορούσε και την κιτρινόμαυρη φανέλα μέσα στη Νέα Φιλαδέλφεια. Λογική σκέψη και ακόμα πιο λογικοί οι συνειρμοί. Ακόμα και καθαρά ποδοσφαιρικά, μιλάμε για έναν παίκτη που φέτος έχει μέχρι στιγμής 11 γκολ και 11 ασίστ και είναι απολύτως δίκαια (και) λόγω προσωπικότητας ο αρχηγός της εθνικής μας ομάδας. Για πολλούς, καθαρά ποδοσφαιρικούς, λόγους, είναι ο πιο ολοκληρωμένος Έλληνας ποδοσφαιριστής. Αλλά όταν οι οπαδοί της ΑΕΚ βλέπουν και μιλούν για τον Μπακασέτα, η προσέγγιση δεν είναι καν μόνο ποδοσφαιρική.

Για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε, προφανώς και με όρους ρεαλιστικούς και επαγγελματικού ποδόσφαιρου, οποιαδήποτε συζήτηση που θα περιλαμβάνει στην ίδια πρόταση την ΑΕΚ και τον Μπακασέτα, δεν μπορεί να είναι κοντινή χρονικά. Μιλάμε άλλωστε για έναν ποδοσφαιριστή, που πέρυσι το καλοκαίρι η Τραμπζονσπόρ ζητούσε καμιά 20αριά εκατομμύρια, μόνο για να καθίσει στο τραπέζι να ανοίξει συζήτηση για την πώληση του. Αλλά από την άλλη μεριά, θαρρώ πως άπαντες έχουν την αίσθηση πως το κεφάλαιο Μπακασέτας για την ΑΕΚ δεν έχει κλείσει. Ούτε το αντίστροφο.

Απλώς τα πάντα στην ποδοσφαιρική ζωή, είναι θέμα timing. Είτε για κακό, είτε για καλό. Με την περίπτωση του Μπακασέτα και της ΑΕΚ, το κακό έχει ήδη γίνει την άνοιξη του 2019. Τώρα αυτό που μένει, είναι να γίνει και το καλό. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο στο σωστό timing που, πάντως, ουδείς μπορεί να προβλέψει και να πει με σιγουριά πότε θα είναι. Απλώς, για περισσότερους από έναν λόγους, μοιάζει νομοτελειακό μόνο αυτό το «θα είναι».