Ετσιθελικό πισωγύρισμα για την ΑΕΚ - Το μήνυμα ήταν «θα μου δείχνετε τον ήλιο κι εγώ θα σας λέω καλό βράδυ»

Ο Κώστας Τσίλης γράφει για το πως αντί για γκάζι προέκυψε όπισθεν για την Ένωση στο Αγρίνιο, για την πιο παράλογη διαιτητική απόφαση και το μήνυμα μπλόκου που πήραν οι παίκτες, για τα παθήματα που δεν γίνονται μαθήματα αλλά και την παράλογη τρέλα να βρεθούν ένοχοι εκεί που δεν υπάρχουν.

Για να τα βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά και να είμαστε καθαροί. Ναι, φυσικά και η ΑΕΚ πέταξε ξανά με πολύ μεγάλη ευκολία τις ευκαιρίες που έφτιαξε στο διάστημα που είχε τον απόλυτο έλεγχο στο παιχνίδι στο Αγρίνιο. Και δεν το κάνει πρώτη φορά φέτος. Ναι, δεν είναι λογικό ούτε να χαρίζεις τέτοια ανισορροπία στον αντίπαλο με το ματς στην κόψη του ξυραφιού, ούτε και να χάνεις εντελώς το μυαλό σου όταν απ’ αυτή την ανισορροπία δέχεσαι γκολ.

Ναι, καμία μα καμία από τις κινήσεις που έκανε ο Αλμέιδα από τον πάγκο, δεν του βγήκαν. Και ακόμα και ναι, η φωνή της πολύχρονης και πολύπαθης ΑΕΚτζήδικης πείρας, μας ψιθύριζε ήδη πως μετά από μια τόσο μεγάλο νίκη σε ντέρμπι και ειδικά πριν από διακοπή, η στραβή παραμονεύει στην γωνιά. Όλα αυτά τα «ναι» να τα βάλουμε με κεφαλαία γράμματα και να τα υπογραμμίσουμε.

Όμως απολύτως τίποτε απ’ όλα αυτά δεν θα χρειαζόταν να μπει στην κουβέντα μας, αν γινόταν στο πρώτο ημίχρονο του παιχνιδιού, το απολύτως προφανές. Να πάρει η ΑΕΚ το πέναλτι, που έγινε με πόδια και χέρια και ο Παναιτωλικός να παίξει για το υπόλοιπο του ματς, με δέκα παίκτες. Προφανώς ουδείς εγγυάται πως το πέναλτι θα έμπαινε ή ξέρει με σιγουριά τι θα γινόταν στη συνέχεια. Μπορεί πάλι να την πάταγε η ΑΕΚ, όπως πέρυσι που το 2-0 έγινε από το πουθενά 2-2. Αλλά με την εικόνα του ματς μέχρι εκείνη την στιγμή, μη κοροϊδευόμαστε, αν έβαζε το γκολ η ΑΕΚ όλα θα γινόντουσαν απλούστατα.

Διάλυση κάθε ποδοσφαιρικής λογικής...

Όσες φορές, απ’ όσες διαφορετικές λήψεις και αν δει κανείς την φάση, η εικόνα είναι ξεκάθαρη. Με τα πόδια του ο τερματοφύλακας του Παναιτωλικός βρίσκει τα πόδια του Περέιρα και με τα χέρια του, τον σπρώχνει κιόλας για να σιγουρευτεί ότι θα πέσει. Όλα αυτά στην μικρή περιοχή. Είναι περίεργο που δεν το είδε ο διαιτητής. Είναι ασύλληπτο που δεν τον κάλεσε ο VAR να το δει. Και πραγματικά περιμένω με ενδιαφέρον αυτά που θα μας αναλύσει ο Λανουά την Τρίτη.

Βεβαίως ό,τι και να πει ο αρχιδιαιτητής, η ουσία είναι πως η ΑΕΚ έχασε τρεις βαθμούς και έκανε ένα πισωγύρισμα εκεί που θα μπορούσε να κτίσει και διαφορά. Μ’ ότι αυτό συνεπάγεται και για την βαθμολογία, αλλά και για την ατμόσφαιρα μέσα στην ομάδα. Διότι ακόμα η ΑΕΚ δεν έχει πάρει τα αποτελέσματα που χρειάζεται για να αναπτύξει αντισώματα απέναντι στην εσωστρέφεια. Παραμένει σχετικά ευάλωτη, ειδικά όταν έρχεται ένα τέτοιο πισωγύρισμα όπως αυτό στο Αγρίνιο.

Στην πραγματικότητα ωστόσο, πρόκειται για ένα ετσιθελικό πισωγύρισμα για την ΑΕΚ. Διότι αν είναι να συζητήσουμε γιατί έδειχναν οι παίκτες της ΑΕΚ να έχουν χάσει το μυαλό τους στο δεύτερο ημίχρονο, διότι αυτή ήταν η εικόνα, δεν γίνεται να μην βάλουμε στο τραπέζι αυτό που έγινε στο πρώτο ημίχρονο. Και για να ξέρουμε και τι λέμε, υπάρχει η φάση της ανατροπής του Περέιρα που ήταν σαν να δείχνουν στον διαιτητή τον ήλιο και εκείνος να απαντά «έχει πανσέληνο απόψε και είναι ωραία", αλλά υπήρχε και κάτι άλλο.

Στο φινάλε του πρώτου ημίχρονου, ο Πιερό σηκώνεται για να διεκδικήσει την μπάλα με παίκτη του Παναιτωλικού στον αέρα, κτυπάνε κεφάλι με κεφάλι και ο Πουλικίδης βγάζει χωρίς δεύτερη σκέψη κίτρινη κάρτα στον επιθετικό της ΑΕΚ. Προσπαθεί μάλιστα να του εξηγήσει πως έχει βγάλει τον αγκώνα του, ενώ στα ριπλέι φαίνεται ξεκάθαρα πως τα χέρια του Πιερό δεν έχουν σηκωθεί ούτε πάνω από το μέση του. Αυτό είναι ένα μήνυμα πως απόψε, εδώ που ήρθατε, κάθε φορά που θα μου δείχνετε τον ήλιο, εγώ θα σας λέω καλό βράδυ. Άντε παίξε μπάλα έτσι, με το μυαλό μέσα στο κεφάλι σου.

Και δεν βάζω καν στην κουβέντα την φάση στις καθυστερήσεις με το χέρι. Δεν την βάζω διότι πραγματικά πλέον δεν είμαι σίγουρος ποια είναι παράβαση και ποια όχι σε τέτοιες περιπτώσεις. Φοβάμαι πως ούτε καν οι διαιτητές το έχουν καθαρό. Αλλά αυτό που έγινε στο πρώτο ημίχρονο ήταν καθαρό και ξάστερο και χωρίς να μπορεί κανείς με ποδοσφαιρική λογική να εξηγήσει το πως δεν δόθηκε πέναλτι. Ή έστω το πως δεν πήγε να το δει στο VAR. Δεν μιλάμε για μια φάση που σηκώνει κουβέντα. Είναι ένα πέναλτι μαρς, η ΑΕΚ έπρεπε να έχει κερδίσει πέναλτι και ο Παναιτωλικός να παίζει με δέκα. Και από εκεί και πέρα η συζήτηση να γίνεται για την διαχείριση από το σημείο που θα στηνόταν η μπάλα στην άσπρη βούλα και μετά.

Οι χαμένες ευκαιρίες και η πραγματικότητα για Βίντα

Από εκεί και πέρα εξυπακούεται πως τέτοια παιχνίδια, όταν κάνεις φάσεις, φτιάχνεις ευκαιρίες, πρέπει να βάζεις γκολ. Η ΑΕΚ κάποια στιγμή αυτό το μάθημα πρέπει να το μάθει. Την έχει πατήσει ήδη τρεις φορές φέτος, σχεδόν με τον ίδιο τρόπο. Ο Αλμέιδα μια χαρά το είχε προετοιμάσει το ματς και εξαιρετικά αποτελεσματική ήταν η δουλειά που έκαναν στο πρώτο ημίχρονο ο Περέιρα με τον Πινέδα στα χαφ.

Λίγο περισσότερο να είχαν βοηθήσει τα δυο εξτρέμ και ειδικά ο Ελίασον, θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Από την άλλη μεριά δεν του βγήκαν του Αλμέιδα καθόλου μα καθόλου οι αλλαγές. Πιο επιθετική και πιο ρισκαδόρικη ήθελε να κάνει την ΑΕΚ, αλλά το αποτέλεσμα ήταν πολύ ασύνδετο ποδοσφαιρικά. Νομίζω κυρίως λόγω της απουσίας του Πινέδα.

Και κάτι τελευταίο. Φυσικά και μια πολύ κρίσιμη στιγμή του ματς, αυτή που αξιοποιεί ο Παναιτωλικός για να προηγηθεί, είναι η ανισορροπία που φέρνει στην ανασταλτική λειτουργία της ΑΕΚ το γεγονός πως παίζει με δέκα για να βγει ο Βίντα λόγω αιμορραγίας. Λόγω δεύτερης αιμορραγίας σ’ ένα κτύπημα που έχει ήδη δεχθεί λίγα λεπτά πριν και πάλι είχε μείνει εκτός για πρώτες βοήθειες.

Επειδή ήδη έχουν ακουστεί πολλά, στο πρώτο κτύπημα, ο Βίντα θέλοντας να γυρίσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στο γήπεδο, δεν στάθηκε καν για να του γίνουν κανονικά ράμματα. Ενώ ακριβώς επειδή ήταν το κτύπημα πάνω από το μάτι, με περίδεση θα έπαιζε σαν… πειρατής. Όπως και κάπως έτσι έπαιξε μέχρι τέλους, όταν την δεύτερη φορά του έγινε περίδεση και αναγκαζόταν συνεχώς να σηκώνει τον επίδεσμο για να δει.

Μέσα σ’ όλα τα στραβά και τα περίεργα δηλαδή που έγιναν στο Αγρίνιο, ήταν μια πολύ άτυχη στιγμή αυτή με το σχίσιμο ακριβώς πάνω από το μάτι του Βίντα. Όπως πάντα συμβαίνει στην ΑΕΚ, όλες τις κακές και άτυχες στιγμές, τις πληρώνει πανάκριβα. Και ειδικά σ’ ένα απόγευμα όπως αυτό στο Αγρίνιο, πολύ περισσότερο. Βεβαίως στο τέλος της ημέρας, ό,τι και αν συζητάμε εμείς, ό,τι και αν συζητήσει την Τρίτη ο Λανουά, η ΑΕΚ τους τρεις βαθμούς τους έχασε.

Φυσικά και είναι επείγουσα ανάγκη να γίνει επιτέλους αποτελεσματική και να μην πετάει ευκαιρίες. Αλλά ακόμα πιο επείγουσα ανάγκη είναι να εμπεδώσει πως περισσότερη ανάγκη από αυτομαστίγωμα, έχει την συσπείρωση και ατσάλωμα απέναντι σε αντιπάλους και... έργα όπως το Αγρίνιο.