Η ΑΕΚ είναι αυτοκαταστροφική, οι Γερμανοί καταστροφή και ο στόχος, ζωτικός

Ο Κώστας Τσίλης για όσα έκανε και δεν έκανε η ΑΕΚ στο Χαριλάου, για όσα της... έκαναν αλλά και για το πολύ σημαντικό που έχει μπροστά της

Στο ποδόσφαιρο οι λεπτομέρειες παίζουν τεράστιο ρόλο. Ίσως το μεγαλύτερο, ειδικά όταν όλα είναι οριακά. Στο ματς με τον Ατρόμητο στη Νέα Φιλαδέλφεια, το πλασέ του Μάνταλου στις καθυστερήσεις μετά το γύρισμα του Κοϊτά, πήγε στα δίχτυα και η ΑΕΚ πήρε τους τρεις βαθμούς. Στο παιχνίδι τώρα στο Χαριλάου, το πλασέ του Λιούμπιτσιτς πάλι στις καθυστερήσεις, πάλι από το ίδιο σημείο, μετά το γύρισμα του Φερνάντες, κοντράρει και πάει κόρνερ. Και η ΑΕΚ χάνει δυο βαθμούς.

Σε ματς που πηγαίνουν και κρίνονται στο όριο, αυτά τα παιχνίδια μπορεί να σου παίξει το ποδόσφαιρο. Βεβαίως το ζητούμενο ήταν να μην χρειαστεί να φτάσει η ΑΕΚ ούτε το παιχνίδι με τον Ατρόμητο στο όριο και ας δικαιώθηκε στο τέλος, ούτε αυτό στο Χαριλάου, που δεν δικαιώθηκε στο τέλος. Και ειδικά αυτό με τον Άρη, είχε πολλούς λόγους να κάνει τα πάντα, προκειμένου να μην αφήσει το παιχνίδι να κυλήσει στην κόψη του ξυραφιού.

Με επτά απουσίες, οι πέντε βασικών και υπερασημαντικών ποδοσφαιριστών, ξέρεις πως σε μια δύσκολη έδρα, μ’ έναν ζόρικο αντίπαλο, όσο θα αφήσεις το ματς να κυλάει χωρίς να σκοράρεις, τόσο το παιχνίδι με την φωτιά θα χοντραίνει. Διότι όλο και περισσότερο θα μειώνονται οι δυνατότητες για να κτυπήσεις. Η ΑΕΚ όμως και έπαιξε με την φωτιά, αλλά και κάποια στιγμή αποφάσισε να βουτήξει μέσα. Με το… κεφάλι.

Έπαιξε με την φωτιά και μετά βούτηξε και μέσα...

Έπαιξε με την φωτιά, διότι στο πρώτο ημίχρονο που βρήκε τους τρόπους και να κάνει κυριαρχικό παιχνίδι και να φτάσει με καλές προϋποθέσεις στην αντίπαλη περιοχή, πάρθηκαν οι χειρότερες αποφάσεις στην τελική προσπάθεια. Ο Κοϊτά τα κάνει όλα σωστά, αλλά αντί στο τέλος να «σπάσει» την μπάλα στο πέναλτι, αποφασίζει να εκτελέσει από πολύ πλάγια και η μπάλα πηγαίνει άουτ. Ο Ελίασον έχοντας δίπλα του στην μικρή περιοχή και τον Πιερό και τον Λαμέλα, αντί για να τους δώσει πάσα, εκτελεί πάνω στην κίνηση στην αγκαλιά του Κουέστα. Και ο Σιμάνσκι μ’ όλο το τέρμα πιάτο μπροστά του, σουτάρει με τσάφ.

Υπήρχαν και άλλες φάσεις λιγότερο σημαντικές απ’ αυτές στο πρώτο ημίχρονο, που και πάλι πάρθηκαν κακές αποφάσεις στην τελική προσπάθεια. Αλλά αυτές οι τρεις ήταν οι καθοριστικές και οι πιο ξεκάθαρες πως θα μπορούσαν να δώσουν γκολ στην ΑΕΚ, αν είχε γίνει σωστά η τελική προσπάθεια. Και εκεί που η ΑΕΚ έπαιζε μόνο με την φωτιά καθώς άφηνε να περάσουν καλές φάσεις χωρίς να τις εκμεταλλευτεί, αποφάσισε να κάνει και βουτιά με το… κεφάλι. Μέσα στην φωτιά.

Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί διαφορετικά η τρέλα που έπιασε τον Μήτογλου για να κυνηγήσει τον Μορόν και να του κάνει φάουλ για κόκκινη. Και το γεγονός πως τρελάθηκε το μυαλό του με την ντρίμπλα που του έκανε ο επιθετικός του Άρη, δεν είναι επιχείρημα που στέκει ούτε σε αυλή σχολείου σε ματς με παιδιά από το γυμνάσιο και πάνω. Πολύ περισσότερο για επαγγελματία ποδοσφαιριστή. Ήταν μια στιγμή απόλυτης αυτοκαταστροφής. Από τις πολλές που είχε η ΑΕΚ και στην φετινή, αλλά και στην περυσινή σεζόν. Απ’ αυτές που είχε, θα προσθέσω και στο ματς στο Χαριλάου, όταν δεν μπορούσε να γίνει αποτελεσματική όταν έπρεπε. Αλλά αυτή με την τρέλα που έπιασε τον Μήτογλου, ήταν η απόλυτη.

Οι Γερμανοί ξανάρθανε

Βεβαίως για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε, το ποδόσφαιρο στους κανονισμούς του, δεν γράφει πουθενά πως πρέπει να τιμωρείται ως αυτούσια η αυτοκαταστροφικότητα. Αντιθέτως γράφει πως το παίξιμο της μπάλας με το χέρι, είναι φάουλ. Και σχεδόν τα ριπλέι ή τουλάχιστον τα τρία εξ αυτών, έδειξαν πεντακάθαρα πως παίκτες του Άρη έπαιξε την μπάλα με το χέρι, πριν φτάσει στον Μορόν και ακολουθήσει το μαρκάρισμα του Μήτογλου. Το εντυπωσιακό και συνάμα το περίεργο της υπόθεσης, είναι το γεγονός πως ποτέ το VAR δεν δείχνει στον διαιτητή αυτή την εικόνα. Παρότι αυτός είναι ο μόνος λόγος που μπορεί να τον φώναξε, διότι κατά τα άλλα η κόκκινη του Μήτογλου ήταν καθαρή πέραν πάσης αμφιβολίας.

Το VAR φωνάζει τον διαιτητή να δει την φάση. Με τα πλάνα που όλοι είδαμε όμως, του δείχνει μόνο την στιγμή που γίνεται το μαρκάρισμα του Μήτογλου. Όχι το πως φτάνει με το χέρι η μπάλα στον Μορόν. Εξ ου και ο διαιτητής έμεινε μόλις 10 δευτερόλεπτα στο VAR. Τόσο χρειαζόταν για να ξαναδεί μόνο το μαρκάρισμα και να θεωρήσει πως πήρε την σωστή απόφαση. Διότι το ξαναγράφω, η αποβολή ήταν ξεκάθαρη. Το ίδιο και το χέρι όμως, πριν από το μαρκάρισμα πάνω στον Μορόν. Αλλά αυτό ως δια μαγείας εξαφανίστηκε. Όπως, θυμίζω, εξαφανίστηκε στην Τούμπα το πέναλτι πάνω στον Πιερό και η αποβολή του Χατζισαφί.

Συμπτωματικά πάλι με Γερμανό διαιτητή. Και φαίνεται πως το έχουμε βρει τώρα το έργο. Από τους Έλληνες, θα πηγαίνουμε στους Γερμανούς και τούμπαλιν. Σχεδόν την ΑΕΚ φέτος δεν την έχει παίξει άλλη εθνικότητα. Και όλοι κάπως βρήκαν έναν τρόπο για να την πετσοκόψουν είτε χωρίς το VAR, είτε ακόμα και με το VAR, όπως έγινε στο Χαριλάου. Υποθέτω θα πει κάποιος, ότι η ΑΕΚ όσο ήταν με έντεκα, το ματς δεν το κέρδιζε. Σωστά. Ούτε θα βάλω το χέρι μου στην φωτιά πως ακόμα και αν δεν υπήρχε η αποβολή θα το κέρδιζε. Μόνο που ο Γερμανός δεν μας άφησε ποτέ να το μάθουμε. Ειδικά σ’ ένα ματς που η ΑΕΚ είχε κοντά στο 75% κατοχή μπάλας και δεν είχε απειληθεί καθόλου.

Έχει σημαντικό στόχο να κυνηγήσει

Φυσικά πλέον ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Ό,τι έγινε στο Χαριλάου και ό,τι έγινε γενικώς στην σεζόν μέχρι τώρα, έγινε. Δεν αλλάζει. Το πρωτάθλημα δεν χάθηκε με την ισοπαλία με τον Άρη. Είχε ήδη χαθεί όχι στο ένα, αλλά στα δυο ματς με τον Ολυμπιακό την προηγούμενη εβδομάδα. Αυτή είναι η πραγματικότητα.. Από εκεί και πέρα, είναι ξεκάθαρο στα μάτια τα δικά μου πως ένα ματς που δεν μπορείς να κερδίσεις, πρέπει να μην το χάσεις. Και σ’ αντίθεση μ’ ότι έγινε την περασμένη Κυριακή στο ντέρμπι, που η ΑΕΚ το έφαγε στο 90’, αυτή την φορά στο Χαριλάου δεν έχασε. Σ’ αυτό τουλάχιστον, δεν ήταν αυτοκαταστροφική.

Είναι σημαντικό που δεν μειώθηκε η διαφορά απ’ αυτούς που την κυνηγούν στην υπόθεση του καλού ευρωπαϊκού εισιτηρίου. Είναι μεγάλη υπόθεση για την ΑΕΚ να το κρατήσει και ας μην είναι τίτλος. Είναι ο τρόπος για να εξασφαλίσει σε ποσοστό άνω του 90% την παρουσία της σε ευρωπαϊκή League Phase την επόμενη σεζόν. Και άρα να στρώσει τον δρόμο της, εκεί που πέρυσι τον Αύγουστο τον γέμισε με αγκάθια. Η ΑΕΚ την έχει ανάγκη την Ευρώπη και ως εκ τούτου έχει ανάγκη να πάρει το καλό ευρωπαϊκό εισιτήριο μέσα από τα πλέι οφ.

Εξυπακούεται πως συζητάμε για έξι εντελώς διαφορετικά παιχνίδια απ’ αυτά που έχουν γίνει μέχρι τώρα. Ειδικά από την στιγμή που αυτό το μίνι πρωτάθλημα, ξεκινά σε τρείς εβδομάδες από τώρα. Είναι σημαντικά μεγάλο το διάστημα που έχει μπροστά της η ΑΕΚ και να επουλώσει τις αγωνιστικές πληγές αλλά και να αποσυμπιέσει την τεράστια πίεση που της θόλωνε την σκέψη. Μια πίεση που όπως φάνηκε και από το ξέσπασμα του Αλμέιδα μετά το ματς με τον Άρη, ξεπερνά το όριο αυτής της φυσιολογικής που υπάρχει όταν φτάνει το κτίσιμο κομμάτι της σεζόν. Και ζητείται, απαιτείται, αποσυμπίεση.