Η ΑΕΚ θα μπει στα ματς τίτλου, με τους ίδιους που πλέον ξέρουν καλά την δουλειά, συν Λιούμπι, Πόνσε

Είναι πολύ μεγάλο πλεονέκτημα για την ΑΕΚ, το γεγονός πως μπαίνει σ' αυτά τα Play Offs, με το ίδιο ρόστερ που πέρασε και πέρυσι και βγήκε κερδισμένο απ' αυτή την διαδικασία, συν δυο πολύ ποιοτικές προσθήκες. Γράφει ο Κώστας Τσίλης.

Με τα «αν» φυσικά και δεν γράφεται η ποδοσφαιρική ιστορία. Προφανώς και αν είχε διαχειριστεί με λίγο λιγότερη ποδοσφαιρική αφέλεια το ματς την περασμένη Κυριακή στο Χαριλάου, η ΑΕΚ θα είχε μπει πρώτη στο μίνι πρωτάθλημα των Play Offs. Εννοείται επίσης πως αν δεν είχε πετάξει τόσο τσάμπα τους έξι βαθμούς με Κηφισιά, με Παναιτωλικό και με Πανσερραϊκό, ήδη θα προετοίμαζε την δεύτερη σερί φιέστα τίτλου στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Αυτή την στιγμή όμως, η ΑΕΚ βρίσκεται εδώ που βρίσκεται και επί της ουσίας αυτό που πρωτίστως μετράει, είναι τα δεδομένα. Δεδομένο πρώτο. Η ΑΕΚ μπαίνει ως πρωταθλήτρια. Όποιος το υποτιμήσει αυτό, θα το μετανιώσει δεδομένα. Δεδομένο δεύτερο. Η ΑΕΚ θα αντιμετωπίσει σ’ αυτό το μίνι πρωτάθλημα των Play Offs, πέντε αντιπάλους που κανένας τους δεν έχει καταφέρει ακόμα να την κερδίσει μέχρι τώρα στη σεζόν. Ούτε αυτό είναι μικρή υπόθεση. Το έχω ξαναγράψει. Για να γίνεις βασιλιάς της ζούγκλας πρέπει να σκοτώσεις το λιοντάρι. Ακόμα κανείς δεν έχει δείξει στην πράξη, πως μπορεί να το κάνει.

Το τρίτο δεδομένο, που ίσως είναι και κλειδί, έχει να κάνει με το πως πάει η ΑΕΚ σ’ αυτή την μάχη για την κατάκτηση του τίτλου. Και εξηγούμαι. Η ΑΕΚ μπαίνει σ’ αυτά τα Play Offs για να διεκδικήσει το πρωτάθλημα, ακριβώς με το ίδιο ρόστερ με το οποίο πέρυσι κατέκτησε τον τίτλο, συν την προσθήκη παικτών του επιπέδου του Λιούμπιτσιτς και του Πόνσε. Δεν βάζω τον Πισάρο, γιατί μέχρι τώρα στη σεζόν είναι άφαντος. Πιστεύω πως ενδεχομένως μπορεί να βρει ο Αλμέιδα τον τρόπο να πάρει ακόμα και από τον Μεξικανό ένα λιθαράκι βοήθειας, τώρα που κρίνονται όλα. Αυτό όμως μένει να φανεί στο γήπεδο και τώρα συζητάμε με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν αυτή την στιγμή.

Επίσης υπάρχει και η προσθήκη του Κάλενς, που όμως ήρθε για να αντικαταστήσει την αποχώρηση του Τζαβέλλα. Πολύ περισσότερα πράγματα έχει δείξει και έχει κάνει ο Περουβιανός μέχρι τώρα στη σεζόν, σε σχέση με τα αντίστοιχα περυσινά του Έλληνα στόπερ. Αλλά πρέπει και να δώσει στην ΑΕΚ στα Play Offs, την ίδια σημαντική βοήθεια που έδωσε πέρυσι ο Τζαβέλλας. Και αυτό μένει να το δούμε μέσα στο γήπεδο. Κατά τα άλλα όμως, πρόκειται για το ίδιο ρόστερ που πέρυσι μπήκε σ’ αυτές τις μάχες και βγήκε μ’ ένα πρωτάθλημα. Συν την ποιότητα του Πόνσε και του Λιούμπιτσιτς.

Όσα μπορούν να προσθέσουν ο Λιούμπι και ο Έκι

Δεν είναι απλώς δυο αριθμητικές προσθήκες στο περυσινό ρόστερ. Έχει ήδη φανεί ξεκάθαρα, πως πρόκειται για μια τεράστια ποιοτική αναβάθμιση και με τον έναν και με τον άλλο. Σκεφτείτε πως πέρυσι, η ΑΕΚ μπήκε στα Play Offs και κάποια στιγμή που τραυματίστηκε ο Γκαρσία, ξέμεινε από σέντερ φορ. Τώρα έχει τον Πόνσε, που μετράει μέχρι τώρα ακριβώς τα ίδια γκολ με τον Λιβάι. Και αν βάλουμε και την Ευρώπη, έχει ένα περισσότερο. Όσο για τον Λιούμπιτσιτς, το παιδί είναι ένας… Πινέδα με αφάνα και περισσότερα πατήματα στην αντίπαλη περιοχή.

Είναι ένας χαφ με πολύ μεγάλη ποιότητα στο παιχνίδι του. Σ’ αντίθεση με τον Πινέδα που θέλει πιο πολύ την μπάλα στα πόδια του, ο Λιούμπι κινείται περισσότερο χωρίς αυτήν. Αλλά αυτό το χάρισμα που έχει, τον βοηθά να βρίσκεται πολύ περισσότερες φορές σε θέση βολής για να σκοράρει. Δεν είναι τόσο aggressive όσο ο Πινέδα, αλλά δεν είναι και καθόλου soft. Είναι παίκτης ο Λιούμπιτσιτς, που μπορεί να κάνει την διαφορά στο παιχνίδι της ΑΕΚ, στον βαθμό που το κάνει και ο Πινέδα. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο πως μιλάμε για τις δυο ακριβότερες μεταγραφές στην ιστορία της ΑΕΚ.

Σ’ αυτό το ίδιο ρόστερ δηλαδή που πέρυσι μπήκε στα Play Offs και πήρε το πρωτάθλημα, φέτος για τις ίδιες μάχες προστέθηκε και ένας χαφ της αξίας και της ποιότητας του Λιούμπιτσιτς αλλά και ένας φορ όπως ο Πόνσε που αυτή την στιγμή είναι ο πρώτος σκόρερ της ΑΕΚ. Κάποιος μπορεί να πει, ότι παίκτες από τον περυσινό ρόστερ, δεν έχουν δείξει τα ίδια πράγματα σε σχέση με πέρυσι. Το ακούω και το διαβάζω πολύ αυτό. Αλλά νομίζω πως στην πράξη, αυτό δεν είναι πολύ ακριβές.

Μια μόνο διαφορά...

Η μοναδική πολύ μεγάλη διαφορά στην φετινή αγωνιστική εικόνα και προσφορά ποδοσφαιριστή, σε σχέση με πέρυσι, είναι με τον Αραούχο. Η αλήθεια είναι πως για περισσότερους από έναν λόγους, ο Σέρχιο είναι φέτος πολύ μακριά από τον εξαιρετικά κομβικό ρόλο που είχε πέρυσι. Θα θυμίσω ωστόσο, πως ένα σημαντικό κομμάτι των περυσινών Play Offs, η ΑΕΚ υποχρεώθηκε να το βγάλει χωρίς τον αρχηγό της λόγω του τραυματισμού του. Και επίσης είναι τέτοια η ιδιοσυγκρασία του Αραούχο, που ακόμα και στα χειρότερά του, μπορεί κάπου να προσφέρει μια σημαντική βοήθεια στις φετινές μάχες.

Κατά τα άλλα θα μου επιτρέψετε να σημειώσω, πως η μεγάλη εικόνα για όλους τους υπόλοιπους παίκτες κλειδιά, δεν είναι πως έχουν βοηθήσει λιγότερο ή έδειξαν χειρότερη αγωνιστική εικόνα από πέρυσι. Το αντίθετο. Για παράδειγμα, ο Ελίασον έχει πολύ καλύτερους αριθμούς. Το ίδιο και ο Άμραμπατ. Επίσης ο Βίντα είναι πολύ καλύτερος σε σχέση με πέρυσι. Ο Πινέδα ίσως να μην έχει φτάσει τους περυσινούς αριθμούς του, αλλά είναι ίσως ο πιο κομβικός της ομάδας. Όσο για τον Γκατσίνοβιτς, οι αριθμοί του δεν είναι (ακόμα) ίδιοι με πέρυσι. Αλλά αν δει κανείς προσεκτικά όλα τα ματς, θα διαπιστώσει πως έχει βοηθήσει συνολικά πολύ περισσότερο.

Κάποιος μπορεί να πει πως ο Μουκουντί δεν έχει προσφέρει όσα πέρυσι, κυρίως διότι έχει λείψει πολύ λόγω κυπέλλου εθνών Αφρικής και τραυματισμού. Ενώ και ο Χατζισαφί δεν είναι στα περυσινά επίπεδα, αλλά εκεί έχει έρθει η φόρα του Πήλιου να καλύψει την διαφορά. Βεβαίως η ΑΕΚ είχε από την αρχή μέχρι το τέλος της κανονικής περιόδου του πρωταθλήματος, ζητήματα στην ανασταλτική της λειτουργία. Και είναι ίσως το πιο βασικό που πρέπει να βελτιώσει για τα Play Offs. Αλλά της δίνει μεγάλο πλεονέκτημα το γεγονός πως μπαίνει με ίδιο ρόστερ που πέρασε και βγήκε κερδισμένο από την περυσινή διαδικασία. Που την ξέρει δηλαδή την δουλειά και την έχει ξανακάνει πολύ καλά. Συν δυο πολύ κομβικές προσθήκες.

Και κάτι τελευταίο διότι και η μπουρδολογία πρέπει να έχει ένα όριο. Στα μάτια τα δικά μου είναι ντροπή που στερούν από τον κόσμο της Λαμίας, ένα ματς γιορτή όπως αυτό με την ΑΕΚ. Και είναι γιορτή διότι η ομάδα τους πέτυχε και με το παραπάνω τον φετινό της στόχο και τώρα μπορεί να απολαύσει μεγάλα παιχνίδια χωρίς άγχος. Όμως για να έχουμε και συναίσθηση τι λέμε, τα περισσότερα από τα εισιτήρια που ήδη είχαν προπωληθεί όταν βγήκε η ανακοίνωση για κεκλεισμένων, είχαν πάει σε χέρια οπαδών της ΑΕΚ. Αυτοί έτρεχαν να δουν πως θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω, αυτοί στερήθηκαν την εκδρομή. Και για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας, η ΑΕΚ είναι αυτή που στερήθηκε μ’ αυτό το κεκλεισμένων, ένα γήπεδο με πλειοψηφία δικού της κόσμου.