Μετά και την εικόνα και το σκορ με τη Νόα, είναι μονόδρομος για την Ένωση, να ξαναφτιάξει σχεδόν από την αρχή και με δραματικά στενά χρονικά περιθώρια και το αγωνιστικό και το μεταγραφικό της πλάνο και να το υλοποιήσει - Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Είναι δύσκολο κανείς να ξεχωρίσει σ’ ένα τέτοιο απόγευμα όπως αυτό στην Αρμενία, τι είναι χειρότερο για την ΑΕΚ. Το γεγονός πως φορτώθηκε μ’ ένα σκορ 3-1, που θα πρέπει να φτύσει αίμα στην ρεβάνς της Νέας Φιλαδέλφειας για το ανατρέψει ή η συνολικά αποκαρδιωτική εικόνα με τα ίδια αυτοκτονικά της λάθη, που δείχνει πως αντί να προοδεύει, χειροτερεύει. Στην πραγματικότητα όμως, δεν υπάρχει δίλημμα.

Είναι και τα δυο εξίσου τραγικά και κυρίως οδηγούν αμφότερα την ΑΕΚ σε δρόμο που έχει γκρεμό στην άκρη του. Αυτή είναι η πραγματικότητα με την οποία όλοι μέσα στην ομάδα, από τον Αλμέιδα μέχρι και τους ποδοσφαιριστές, μέχρι και όλους στην ομάδα, (θα πρέπει να) έχουν έρθει κατάφατσα μετά από το σκορ αλλά και την εικόνα στο ματς με τη Νόα.

Για να μπορέσει η ΑΕΚ να αποκλείσει τους Αρμένιους, θα πρέπει στη Νέα Φιλαδέλφεια να κερδίσει με τρία γκολ διαφορά. Είτε στην κανονική διάρκεια, είτε με την βοήθεια της παράτασης. Αν δεν το καταφέρει, θα έχει μείνει εκτός Ευρώπης μήνα Αύγουστο. Ιστορικά όσες φορές η ΑΕΚ έχει χάσει το καλοκαίρι την Ευρώπη, αυτός ο αποκλεισμός πήρε μπάλα ολόκληρη την σεζόν της. Πολλώ δε μάλλον αν αυτό το πάθει από κάποια… Νόα.

Επίσης η αγωνιστική εικόνα που έδειξε η ΑΕΚ από το ημίωρο και μετά, δεν ήταν καν το ίδιο κακή μ’ αυτή στα 70 λεπτά με την Εσκάλδες στην Ανδόρρα. Ήταν πολύ χειρότερα. Με πιο χοντρά λάθη, με απείρως μεγαλύτερες επιπολαιότητες, με σαφή αδυναμία σωστής διαχείρισης των συνθηκών του παιχνιδιού. Με τελικές μόνο από στατικές φάσεις. Αντί δηλαδή η ΑΕΚ να γίνεται καλύτερη όσο περνούν τα ματς, δείχνει χειρότερη.

Είναι πολύ ξεκάθαρη η ανάγκη...

Όλα όσα έγιναν στην Αρμενία, δημιούργησαν μια πραγματικότητα για την ΑΕΚ και μια ξεκάθαρη ανάγκη. Να τρέξει σαν να μην υπάρχει αύριο, γιατί κινδυνεύει να χάσει και το τρένο της Ευρώπης και ίσως ολόκληρης της σεζόν. Να τρέξει σ’ όλα τα επίπεδα. Στο αγωνιστικό κομμάτι να τα αλλάξει όλα και να τα ξαναφτιάξει από την αρχή. Διότι αυτό που κάνει μέχρι τώρα στο γήπεδο, δεν της βγαίνει. Ο Αλμέιδα πρέπει τακτικά και αγωνιστικά, να κάνει αυτό που έλεγαν αυτοί που έπαιζαν ζάρια. Να τα σπάσει και να τα ξαναρίξει. Και δεν εννοώ στην φιλοσοφία, αλλά σε καθαρά πρακτικά αγωνιστικά ζητήματα.

Εξυπακούεται δεν είναι ποδοσφαιρικά ορθό να επιχειρήσεις να φτιάξεις την ομάδα από την αρχή μήνα Αύγουστου. Έτσι κι αλλιώς όμως φέτος, αυτή είναι η συνθήκη που έχει δημιουργηθεί. Το βασικό στάδιο της προετοιμασίας πήγε περίπατο διότι έλλειπαν σχεδόν όλα τα βασικά κομμάτια του παζλ και γιατί ακόμα και η δουλειά που έγινε, δεν μπορεί να έχει πρακτικό αντίκρισμα. Η ΑΕΚ δεν γίνεται να πορευτεί με το ίδιο ακριβώς πλάνο και με την τακτική που είχε στα παιχνίδια με την Εσκάλδες και τη Νόα. Δεν βγαίνει, δεν δουλεύει.

Ο Αλμέιδα είναι πλέον σχεδόν υποχρεωμένος να γκρεμίσει ένα σημαντικό κομμάτι απ' όλο αυτό που είδαμε στα προηγούμενα ματς και να το κτίσει από την αρχή. Με πίεση χρόνου μεγάλη φυσικά. Αλλά δεν υπάρχει και καμία άλλη επιλογή και τουλάχιστον υπάρχει μια θεμέλια βάση. Αυτό το πλάνο που εφαρμόστηκε και στα ματς με την Εσκάλδες και στο πρώτο με τη Νόα, δεν βγαίνει, δεν λειτουργεί. Και αφήνω απ’ έξω τα κωμικά λάθη και τις επιπολαιότητες. Είναι η δυσκολία να γίνει η ΑΕΚ επικίνδυνη, να κτίσει σωστά επιθέσεις και σχεδόν αδυναμία να βρει άλλη επιλογή από το να γυρίσει την μπάλα πίσω στον τερματοφύλακα από κάθε σημείο του γηπέδου.

Διότι ναι, έκανε ο Στρακόσια κακή εκτίμηση του αέρα στο γκολ που έφαγε από τον έτερο τερματοφύλακα. Ναι, έκανε λάθος πάσα και στο πρώτο γκολ. Αλλά όταν μέσα σ’ ένα ματς η μπάλα θα γυρίσει στον τερματοφύλακα άπειρες φορές, διότι αυτή είναι η πρώτη επιλογή που έχουν στο μυαλό τους ακόμα και οι εξτρέμ, τότε οι πιθανότητες να γίνει η γκέλα υπερπολλαπλασιάζονται. Αν επιμένεις να παίζεις με την φωτιά, θα καείς. Όποιον και αν έχεις στο τέρμα.

Από την αρχή...

Ο Αλμέιδα το αγωνιστικό του πλάνο πρέπει να το ξαναβάλει στο τραπέζι και τα περισσότερα κομμάτια του να τα σκίσει και να τα γράψει από την αρχή. Αναγκαστικά αυτό πρέπει να το κάνει με πίεση χρόνου, γιατί από την προσεχή Πέμπτη, η ΑΕΚ θα χρειαστεί να παίξει έξι τρομερά σημαντικά ματς, μέχρι σε 16 μέρες. Και πρέπει να το κάνει και με καινούργιους παίκτες. Αυτούς που ήδη έχουν μπει τώρα μόλις στην αγωνιστική εξίσωση, όπως ο Λαμέλα, ο Περέιρα και ο Κοϊτά. Αλλά και με παίκτες που πρέπει να έρθουν με μεταγραφές.

Μεταγραφές...χθες

Εδώ που έφτασε το πράγμα και με την εικόνα με Εσκάλδες και Νόα, η ΑΕΚ πρέπει να φτιάξει σχεδόν από την αρχή και τον μεταγραφικό της σχεδιασμό. Εκκρεμεί και επείγει και τσουρουφλάει η απόκτηση αριστερού μπακ και δεν νομίζω πως η εικόνα του ματς στην Αρμενία εξηγεί το γιατί. Εκκρεμεί η απόκτηση φορ γιατί ο φορμαρισμένος Γκαρσία δεν μπορεί να είναι μόνος του. Αλλά πλέον επείγει να προστεθούν κι άλλες κινήσεις.

Είναι επιβεβλημένη η κίνηση για στόπερ. Το έγραφα μετά το ματς με την Εσκάλδες, το ξαναβρήκαμε μπροστά μας ακόμα πιο επιτακτικά στο πρώτο παιχνίδι με τη Νόα. Και όσο δεν λύνεται, η ΑΕΚ φοβάμαι πως θα το ξαναβρίσκει μπροστά της με όλο και πιο οδυνηρό τρόπο. Η ανάγκη για απόκτηση στόπερ φωνάζει και ούτε καν στην λογική μιας περίπτωσης σαν του Σίσε που κινήθηκε για να πάρει στις αρχές του Ιούλη.

Και δεν είναι καν μόνο το στόπερ. Ήταν και φάσεις στα ματς με την Εσκάλδες που το έδειχναν, αλλά κάποιες στο δεύτερο ημίχρονο του παιχνιδιού με τη Νόα το φωνάζουν, πως υπάρχει ανάγκη και για έναν αμυντικό μέσο. Άλλωστε την είχε δει αυτή την ανάγκη στις αρχές του καλοκαιριού όταν μπήκε στο κυνήγι του Καμάρα, που όμως όταν δεν έγινε, την ξέχασε στο συρτάρι. Εννοώ την ανάγκη. Τώρα λοιπόν, πρέπει να την ξαναβγάλει.

Δεν είναι εύκολο να γίνουν όλα αυτά αρχές Αυγούστου. Ούτε αυτές οι μεταγραφικές κινήσεις, ούτε αυτές οι αλλαγές στο αγωνιστικό πλάνο. Αλλά αυτό που φωνάζει στην ΑΕΚ το ίδιο το ποδόσφαιρο, οι τέσσερις γραμμές του γηπέδου, είναι πως δεν υπάρχει άλλη επιλογή, για να αναστραφεί η κατάσταση. Η ΑΕΚ τώρα είναι υποχρεωμένη να τρέξει. Να τρέξει αγωνιστικά, να τρέξει μεταγραφικά. Για να προλάβει να στρίψει το τιμόνι και να αλλάξει εγκαίρως δρόμο, διότι τώρα πάει ντουγρού για τον γκρεμό. Είναι ακριβώς όπως το είπε ο Αλμέιδα. «Τώρα δεν θα εξηγήσουμε, θα δράσουμε». Και ο Αργεντινός έχει ήδη δείξει πως ξέρει (θυμίζω πως τη σεζόν του νταμπλ δεν δίστασε να πετάξει στα σκουπίδια το σύστημα με τριάδα στα στόπερ που δούλευε όλο το καλοκαίρι, όταν είδε πως δεν τσουλάει) πως να δρα. Το ίδιο και ο Ηλιόπουλος.