Ένα 3-0 της ΑΕΚ από το πρώτο ημίχρονο, θα είχε γλιτώσει την φασαρία

Το ποδοσφαιρικά αντικειμενικό του ντέρμπι, ήταν πως η ΑΕΚ κυριάρχησε στο μεγαλύτερο κομμάτι του, αλλά και στο υποκειμενικό που είναι η διαιτησία, υπάρχουν... αντικειμενικά - Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Ας ξεκινήσω μ’ αυτά με τα οποία θαρρώ πως δεν έχουμε λόγο να διαφωνήσει κανείς με κανέναν, διότι είναι πολύ προφανή και αντικειμενικά. Ο τρόπος που η ΑΕΚ μπήκε στο ματς στο Φάληρο, θύμισε πολύ το αντίστοιχο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στον πρώτο γύρο στη Νέα Φιλαδέλφεια. Απλώς τότε προηγήθηκε με 1-0, τώρα με 2-0. Πιθανότατα διότι τότε δεν υπήρχε ο Γκαρσία. Τώρα υπήρχε και άντε να τον σταματήσεις. 

Όπως και σ’ εκείνο το ματς στη Νέα Φιλαδέλφεια, έτσι και τώρα στο Καραϊσκάκη, η ΑΕΚ βρήκε όλους τους τρόπους που απαιτούσαν οι συνθήκες του παιχνιδιού, για να βάλει τον αντίπαλο μέσα στα καρέ του. Του χάλαγε πολύ εύκολα το κτίσιμο των επιθέσεων του και του έπαιρνε την μπάλα, ενώ τάιζε συνέχεια την δεξιά πλευρά που ο Άμραμπατ είχε στήσει ένα μικρό πάρτι με αντίπαλο τον Ορτέγκα.

Έτσι... κυριάρχησε

Η ΑΕΚ είχε ποσοστά κατοχής της μπάλας άνω του 65% σχεδόν σ’ ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο. Είχε κερδίσει και επτά κόρνερ. Είχε πετύχει και δυο γκολ και αν υπήρχε λίγο καλύτερη συνεργασία του Λιβάι με τον Τσούμπερ και τον Γκατσίνοβιτς στο transition μετά από κλεψίματα της μπάλας, σίγουρα θα είχε πετύχει και περισσότερα. Πάντως η εικόνα του γηπέδου, ήταν ακριβώς η εικόνα του 0-2, ίσως και του 0-3. Σ’ αυτό νομίζω δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να διαφωνήσει. Ίσως μόνο αυτοί που νομίζουν πως το ποδόσφαιρο παίζεται με ρακέτα.

Το μεγαλύτερο λάθος λοιπόν που κάνει σ’ όλο αυτό το ματς στο Φάληρο η ΑΕΚ, είναι πως δεν πηγαίνει στα αποδυτήρια μ’ ένα 0-3 ή έστω και μ’ αυτό το διαμορφωμένο το 0-2. Χάνει μια φορά την ισορροπία της η άμυνα, χάνει μια φορά ο Ρότα τον Μασούρα, κάνει ο Ολυμπιακός την πρώτη του τελική στο ματς και το σκορ πηγαίνει στο 2-1. Κόντρα εντελώς στην ποδοσφαιρική συνθήκη που έχει δημιουργηθεί.

Νομίζω πως δεν υπάρχει ουδείς που να θεωρεί, πως όχι με 0-3, που κάλλιστα μπορούσε να είχε φτάσει το σκορ η ΑΕΚ, αλλά με 0-2 αν πήγαινε στο ημίχρονο, η σεμνή τελετή δεν θα είχε τελειώσει και θα είχαμε γλιτώσει όλη την φασαρία. Άλλωστε η φετινή ΑΕΚ, ούτε καν η περυσινή η νταμπλούχα, έχει ήδη αποδείξει πως τα ντέρμπι τα χειρίζεται άψογα. Ήδη πριν απ' αυτό στο Φάληρο, ήταν η μοναδική που δεν είχε χάσει σε κανένα και είχε κερδίσει τα 2 από τα 3. Με 0-2 ημίχρονο και μ’ αυτή την εικόνα του ματς, θα είχε κερδίσει πολύ πιο εύκολα και χωρίς την φασαρία που έγινε και το τρίτο από τα τέσσερα ντέρμπι.

Παραμένω σ’ αυτά που επίσης όλοι μας συμφωνούμε. Η ΑΕΚ έκανε το λάθος για 25 λεπτά στο δεύτερο ημίχρονο να αφήσει την μπάλα στα πόδια των παικτών του Ολυμπιακού. Πιθανότατα διότι δεν είχε τόσες δυνάμεις για να συνεχίσει το αποτελεσματικό πρέσινγκ του πρώτου ημιχρόνου, ειδικά από το 60’ και μετά. Ενώ στον πάγκο δεν υπήρχε ούτε ο Αραούχο, ούτε ο Μάνταλος, να μπουν και να συνεχίσουν με φρεσκάδα, αυτά που έκαναν οι παίκτες που ήταν στο γήπεδο. Μπήκε ο Γιόνσον και ίσιωσε πολύ το πράγμα. Και από την ώρα που ο Δανός βρέθηκε στο γήπεδο, η ΑΕΚ άρχισε ξανά να κάνει ευκαιρίες. Και στο τελευταία 20άλεπτο ήταν πάλι πολύ καλύτερη του αντιπάλου της. 

Περί διαιτησίας...

Πάμε τώρα σ’ αυτά που πιθανότατα δεν θα βρούμε πεδίο συμφωνίας. Στο γκολ που βάζει ο Μασούρας και ακυρώνεται, όλα ανεξαιρέτως τα ριπλέι, εκτός ίσως από ένα από την μπροστινή κάμερα, δείχνουν πεντακάθαρα πως η μπάλα κοντρολάρεται από το τεντωμένο χέρι του. Και μάλιστα σύμφωνα με ρεπορτάζ που άκουσα, ο Μασούρας υποστήριζε πως ο διαιτητής σφύριξε μόλις η μπάλα έφτασε πάνω του. Άρα γενικώς δεν υπάρχει φάση για να συζητάμε. Πάμε παρακάτω.

Ναι, η περιβόητη φάση του Κάλενς με τον Ναβάρο, αν γινόταν ανάποδα θα γκρίνιαζα και θα φώναζα μέχρι και το Πάσχα. Πείτε μου όμως κάτι, αν γινόταν ανάποδα η φάση του Σιντιμπέ στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου, ή του Πινέδα στο δεύτερο ημίχρονο, άραγε ο Ολυμπιακός μέχρι ποιο Πάσχα θα γκρίνιαζε και θα φώναζε; Σίγουρα όχι μόνο μέχρι το φετινό. Και πάμε τώρα να επιστρέψουμε σ’ αυτά που θα πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι. Τουλάχιστον όλοι όσοι ακόμα διατηρούμε το μίνιμουμ της επαφής με την κοινή λογική.

Η ΑΕΚ έχει χάσει συνολικά έξι ολόκληρους βαθμούς, με Κηφισιά, με Παναιτωλικό και με Πανσερραϊκό. Και στα τρία ματς, υπήρχαν διαιτητικές αποφάσεις που πρακτικά, όχι στην θεωρία, διαμόρφωσαν το αποτέλεσμα. Ειδικά το πέναλτι μαρς στον Γκαρσία στο 90’ που δεν δόθηκε ποτέ και η κόκκινη μαρς στον Θυμιάνη (σκόρερ των δυο γκολ των Σερρών), που επίσης δεν δόθηκε ποτέ. Η ΑΕΚ λοιπόν, που ελέγχει τα πάντα και φέρνει και τον διαιτητή που θέλει σ’ ολόκληρο ντέρμπι, κάθεται και πετάει έξι βαθμούς με Κηφισιά, Παναιτωλικό και Πανσερραϊκό, τους οποίους θα έπαιρνε όχι αν έπαιρνε υπέρ της σφυρίγματα, αλλά αν δεν είχε καραμπινάτα εις βάρος της.

Η ουσία που δεν είναι υποκειμενική

Όσοι δεν έχουν μνήμη χρυσόψαρου, φυσικά και θυμούνται ακριβώς τι συνέβαινε σε ματς με ομάδες όπως η Κηφισιά, όπως ο Παναιτωλικός ή Πανσερραϊκός, όταν πραγματικά υπήρχε μια ομάδα που έκανε κουμάντα και διαφέντευε το ελληνικό ποδόσφαιρο. Τότε που καμία τέτοια ομάδα, δεν έπαιρνε ούτε σπόρι και ο πρωταθλητής έβγαινε από τον Δεκέμβρη. Και για να ξέρουμε και τι λέμε, με την ομάδα που έχει και φέτος η ΑΕΚ του Αλμέιδα, αν ίσχυε αυτό, 10 βαθμούς μπροστά θα ήταν ήδη. Προσθέστε πέντε, σ’ αυτούς που ήδη έχει .

Για να το κλείσω. Είναι Γενάρης, η ΑΕΚ είναι έναν βαθμό πίσω από την κορυφή και κανείς δεν ξέρει αν θα μπορέσει να πάρει ξανά το πρωτάθλημα. Στο πρώτο μισό της σεζόν, μαζί με ματς Ευρώπης και με μόνιμα γεμάτο απουσιολόγιο, ήταν αήττητη στα ντέρμπι με κερδισμένα τα δυο από τα τρία. Τώρα κέρδισε και τέταρτο, έχοντας απόλυτη κυριαρχία επί του αντιπάλου της, στο μεγαλύτερο κομμάτι του ματς. Μεγαλύτερη κατοχή μπάλας, περισσότερες τελικές. Μπορούμε να συζητάμε και να κάνουμε και πολύ μπούγιο και θόρυβο. Καθαρά ποδοσφαιρικά όμως, ήταν ένα ντέρμπι, που πολύ απλά αν η ΑΕΚ είχε κάνει ένα 0-3 στο πρώτο ημίχρονο, όπως ήταν το παιχνίδι για να γίνει, πάλι τρεις βαθμούς θα έπαιρνε, αλλά έχοντας αποφύγει το μπούγιο και τον θόρυβο. Στην ουσία φυσικά η νίκη είναι τεράστια. Δεν έκρινε τίποτα. Έδειξε απλώς, αυτό που φαίνεται από την αρχή της σεζόν. Πως η ΑΕΚ και φέτος, είναι και έτοιμη και δουλεμένη για να διεκδικήσει τα πάντα μέχρι το τελευταίο λεπτό, του τελευταίου ματς.