Μ’ αυτούς που φέρνει η ΑΕΚ από τον πάγκο, μπορεί να παίζει και με την φωτιά χωρίς να καίγεται

Ο Κώστας Τσίλης γράφει για ένα ματς που είχε όλα όσα χρειάζονται για να «μυρίσει» γκέλα, που όμως η ΑΕΚ το πήρε κυρίως διότι η ποιότητα της έχει μπει μπροστά και έχει αρχίσει να καθαρίζει την μπουγάδα.

Η ποδοσφαιρική ζωή της ΑΕΚ, είναι γεμάτη από παιχνίδια σαν αυτό απέναντι στην Καλλιθέα, που έψαχνε στο τέλος να βρει πως στον γέρο διάολο, είχε πετάξει τους βαθμούς. Τέτοιου είδους ματς στα οποία ερχόταν με φόρα από κάτι σημαντικό που είχε πετύχει, που τα έκανε όλα σωστά στο γήπεδο, αλλά με κάποιο μαγικό τρόπο στο τέλος όλα γινόντουσαν μούσκεμα. Μάλιστα αυτή την φορά, με τέτοια καταιγίδα στο ημίχρονο, ο κίνδυνος για το μούσκεμα ήταν ακόμα πιο ορατός.

Δεν νομίζω πως υπήρχε ουδείς στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας, ειδικά μετά το δοκάρι στην οβίδα του Γκαρσία, που ήταν και το δεύτερο στην βραδιά για την ΑΕΚ, που να μην άρχισε να κάνει μαύρες σκέψεις. Αφού η ΑΕΚ δεν τελειώνει το ματς με δεύτερο γκολ με τόσες φάσεις, στο τέλος να δεις, θα στραβώσει. Ήρθε και η κόκκινη στον Γκατσίνοβιτς στο 89’, να κάνει τους εφιάλτες για γκέλα να κάνουν… πάρτι.

Όμως αυτή ήταν από τις φορές, που η ΑΕΚ έπαιξε μεν με την φωτιά, αλλά όχι μόνο δεν κάηκε, αλλά βγήκε και κερδισμένη. Διότι έγινε η μοναδική από τους διώκτες του Ολυμπιακού, που δεν είχε απώλειες στην αγωνιστική. Όχι πως η ΑΕΚ βάσει εικόνας, άξιζε να χάσει βαθμούς. Αλίμονο. Το ακριβώς αντίθετο. Βρήκε όλους τους τρόπους να ξεπεράσει την έλλειψη συνεχής της αρχικής ενδεκάδας, καθότι ήταν σχήμα με οκτώ αλλαγές και την κόπωση από την μάχη της Πέμπτης μέχρι παρατάσεως αλλά και το γεγονός πως είχε υποχρεωτικά πειραματικές επιλογές σε κάποιες θέσεις.

Η ΑΕΚ βρήκε ένα γκολ νωρίς με τον Μήτογλου που σταθερά από την στιγμή που μπήκε στην ενδεκάδα είναι από τους κορυφαίους της σε κάθε ματς και πλέον και σκόρερ της. Επίσης βρήκε τρόπους να κάνει πολλές και καλές ευκαιρίες για δεύτερο γκολ. Θα μπορούσε δηλαδή έτσι κι αλλιώς εύκολα να είχε κάνει το 2-0 και να μην είχε περάσει κανένα άγχος στα τελευταία λεπτά. Ωστόσο υπάρχει κάτι που έχει πολύ μεγάλη σημασία και θα πρέπει να μετριέται όπως του αρμόζει.

Η ΑΕΚ είχε στον πάγκο της τον Μαρσιάλ, τον Λαμέλα, τον Γκαρσία, τον Περέιρα, τον Λιούμπιτσιτς. Αυτούς μπορούσε να φέρει στο ματς και αυτούς έφερε. Κοιτάς τα ονόματα στον πάγκο και δεν πιστεύεις αυτά που διαβάζεις. Με τόσο μεγάλη ποιότητα από τον πάγκο, δεν γίνεται στο τέλος να μην πάρει αυτός που θέλεις. Ειδικά από την στιγμή που ο Αλμέιδα διάβασε και το πως και το που έπρεπε να κτυπήσει ο καθένας απ’ αυτούς τους ποιοτικούς που έριξε στο ματς ως αλλαγή.

Ξαναδείτε όμως τα ονόματα για τα οποία μιλάμε και τα οποία ήρθαν από τον πάγκο ως αλλαγή. Βεβαίως όλοι αυτοί, συνήθως είναι βασικοί. Συνήθως. Αλλά υπάρχουν όπως αυτό με την Καλλιθέα, που έπρεπε και το απαιτούσαν οι συνθήκες να μείνουν στον πάγκο. Αφήστε που ακόμα και έτσι, η ΑΕΚ είχε ήδη μπόλικη ποιότητα και στην ενδεκάδα που ξεκίνησε. Χωρίς αυτούς τους πέντε που ήταν στον πάγκο. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, πως ο Γκατσίνοβιτς που έπαιξε ως το αριστερό της μπακ, πήγε να βάλει το γκολ της χρονιάς με ανάποδα ψαλίδι από την γωνία της μεγάλης περιοχής. Και η μπάλα κτύπησε στο δοκάρι.

Φυσικά και φέτος υπήρχαν ματς, που η ποιότητα δεν βοήθησε την ΑΕΚ να αποφύγει γκέλες σε ματς που δεν ήταν ντέρμπι. Όπως για παράδειγμα με τον Λεβαδειακό. Αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι κανόνας. Δεν γίνεται. Ο κανόνας είναι παίκτες σαν τον Λαμέλα, τον Μαρσιάλ, τον Γκαρσία ή τον Φερνάντες και τον Κοϊτά, την στιγμή τους να την βρούνε. Και να δώσουν στην ΑΕΚ αυτό που χρειάζεται. Με τον Πινέδα να βάζω καν στην συζήτηση, διότι είναι πάντα η κολώνα του παιχνιδιού της ΑΕΚ και μια κατηγορία μόνος του.

Από τον πάγκο ήρθε ο Λαμέλα, έστησε την μπάλα, πήρε λίγη φόρα και έστειλε την μπάλα στις… αράχνες. Αντί, καλό βράδυ, τρεις βαθμοί. Θα μπορούσε να το είχε κάνει νωρίτερα ο Γκαρσία, όταν είχε τραντάξει το δοκάρι. Ή όταν ο Μαρσιάλ έκανε ένα μαγικό. Δεν είχε λογική ποδοσφαιρική αυτό το ματς να μην τελειώσει με περισσότερα από ένα γκολ από την ΑΕΚ. Είχε συνθήκες για να τελειώσει έτσι. Αλλά όπως το διαχειρίστηκε η ΑΕΚ, δεν είχε ποδοσφαιρική λογική να μην το κερδίσει. Και έτσι τελικά έγινε, σε ένα τρίποντο που μπορεί στο τέλος να μετρήσει και χρυσάφι. Κυρίως διότι ήρθε σε μια στιγμή που η ΑΕΚ ήταν και κουρασμένη και καταπονημένη και με απουσίες και σε περίεργη βραδιά γενικώς. Αλλά έπρεπε και πρέπει και από εδώ και πέρα, πλέον σε τέτοιες περιπτώσεις, να μιλάει η ποιότητα της. Κάτι διαφορετικό θα είναι παράλογο.

Πλέον η ΑΕΚ έκλεισε μια εβδομάδα στην οποία πήρε έξι σημαντικούς βαθμούς για το πρωτάθλημα και μια τεράστια πρόκριση για το κύπελλο. Και αυτό που έχει μπροστά της, είναι μια ολόκληρη γεμάτη εβδομάδα, για να ετοιμαστεί για το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Αυτό που δεν έχει σίγουρα, είναι χρόνο να καθυστερήσει άλλο την υπόθεση μεταγραφής του αριστερού μπακ. Φάνηκε και τώρα και ας έκανε ματσάρα ο Γκατσίνοβιτς ως αριστερό μπακ.

Και κάτι τελευταίο. Γούσταρα πολύ που ο Οντουμπάτζο αποθεωνόταν από τον κόσμο από την πρώτη στιγμή που βγήκε για ζέσταμα και μέχρι το τέλος του ματς. Και δεν τον αποθέωναν τόσο ή όχι μόνο για την γκολάρα στην Τούμπα που έδωσε την πρόκριση επί του ΠΑΟΚ, αλλά πολύ περισσότερο για να του δείξουν πως τους έχει όλους δίπλα του, απέναντι στην χυδαιότητα και τον εσμό του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας.