Μπήκαν στο αυτοκίνητο και στο αεροπλάνο και έκλεισαν τα μάτια

Στη Φιλαδέλφεια απόψε, εκεί που η ΑΕΚ σηκώνει την πρώτη κούπα μετά από 30χρόνια, κλείνεις τα μάτια και πηγαίνεις, κλείνεις τα μάτια και τους βλέπεις όλους. Γράφει ο Κώστας Τσίλης

«Ρε φίλε είμαι σ’ ένα συνέδριο στο Σικάγο, είναι να επιστρέψω το Σάββατο στο Λονδίνο, όμως άλλαξα τα αεροπορικά εισιτήρια και θα έρθω Αθήνα για να είμαι την Κυριακή στη Φιλαδέλφεια. Μήπως θα κάνουμε κάτι με εισιτήριο για το γήπεδο;». Ο Ιάκωβος όλο αυτό με την αλλαγή του αεροπορικού εισιτήριου το έκανε χωρίς δεύτερη σκέψη για το κόστος, για την ταλαιπωρία. Ούτε καν για το αν θα μπορέσει ή όχι να μπει στο γήπεδο.

Η φράση «φιέστα πρωταθλήματος επιτέλους στο σπίτι μας», οδηγούσε το χέρι του χωρίς το… μυαλό να εμπλακεί σχεδόν καθόλου στις αποφάσεις. Έτσι έγινε και με τον Γιώργο που πέταξε δυο ρούχα και ένα κιτρινόμαυρο κασκόλ σε μια βαλίτσα και ξεκίνησε την Παρασκευή το πρωί από την Βοστόνη. Έτσι κι ο Κώστας με τον Άγγελο από το Βερολίνο που έκαναν δέκα βάρδιες άνω – κάτω για να αφήσουν τα πόστα τους και να ταξιδέψουν στη Νέα Φιλαδέλφεια. Έτσι και τα παιδιά από το Λονδίνο ή από τις Βρυξέλλες. Ή από την Χίο, τις Σέρρες, την Κομοτηνή και το Ηράκλειο.

Η ΑΕΚ ετοιμάζεται απόψε να σηκώσει πρωτάθλημα στη Νέα Φιλαδέλφεια, για πρώτη φορά μετά από σχεδόν 30χρόνια. Ενδιάμεσα υπήρξε μόνο ο τίτλος του 2018, που η ΑΕΚ κατέκτησε όταν ακόμα ήταν χωρίς το δικό της σπίτι. Και χρειάστηκε να ανέβει σε (ανοιχτό) λεωφορείο για να φτάσει να κάνει την φιέστα της στη Νέα Φιλαδέλφεια, εκεί που είναι η καρδιά και η πρωτεύουσα του κιτρινόμαυρου πλανήτη. Τώρα όμως τα πράγματα είναι αλλιώς. Τώρα η ΑΕΚ είναι ξανά στο σπίτι της. Και αν οι εκτιμήσεις αναφέρουν πως εντός και πέριξ της Opap Arena θα βρεθούν απόψε 100χιλιάδες άνθρωποι, είναι γιατί η καρδιά οδηγεί τα πόδια χωρίς δεύτερη σκέψη.

Από το Σικάγο και την Βοστόνη, από το Λονδίνο, από το Βερολίνο, από τις Σέρρες και την Κομοτηνή και το Ηράκλειο, κόσμος φόρεσε το κιτρινόμαυρο κασκόλ του, μπήκε σ’ ένα αεροπλάνο ή σ’ ένα αυτοκίνητο και απλώς έκλεισε τα μάτια. Ο δρόμος τον βγάζει στης Φιλαδέλφειας τα μέρη. Εκεί που τον καλούν οι θύμισες του, οι γνώριμες μουσικές του, οι κιτρινόμαυρες εικόνες του, οι πατεράδες, οι παππούδες, οι φίλοι που στέκουν πιά ψηλά και θωρούν από τον ουρανό. Με κλειστά τα μάτια και μόνο με την καρδιά, τυφλά σχεδόν, χιλιάδες κόσμος θα φτάσει ξανά στα μέρη του, στο σπίτι του, όχι απλώς για να πανηγυρίσει την κατάκτηση ενός πρωταθλήματος. Αλλά για να το πιάσει εκεί που το άφησε πριν από 30χρόνια και να αρχίσει να γεμίζει ξανά τα κενά που δημιούργησαν αυτές οι τρεις δεκαετίες.

Η ΑΕΚ ετοιμάζεται απόψε να σηκώσει το 13ο της πρωτάθλημα. Το πρώτο της επιστροφής της στο σπίτι. Το πρώτο χωρίς τον τεράστιο Μίμη της και τον γιγανιαίο Στέλιο της. Χωρίς τον Κώστα μας και χωρίς τον Κώστα μας. Χωρίς τον πατέρα, τον παππού, τον κολλητό, τον αδελφό. Χωρίς έγραψα; Λάθος γράψτε. Μ’ όλους αυτούς που θα είναι και αυτοί στης Φιλαδέλφειας τα μέρη το βράδυ. Κάποιοι στους δυο από τους τέσσερις πυλώνες του γηπέδου, κάποιοι άλλοι μέσα στις καρδιές του κόσμου εντός και εκτός του γηπέδου. Γιατί αυτή είναι η Φιλαδέλφεια και το σπίτι της ΑΕΚ. Εκεί κλείνεις τα μάτια και πηγαίνεις. Κλείνεις τα μάτια και τους βλέπεις όλους.

Το βράδυ ο Σέρχιο θα σηκώσει ως πρώτος αρχηγός αυτή την κούπα. Ένα παιδί από την Αργεντινή που μέχρι πριν από επτά χρόνια πιθανότατα δεν ήξερε καν πως υπάρχει μια ομάδα που λέγεται ΑΕΚ. Και τώρα γι αυτή την ομάδα δίνει τα γόνατα του, την ψυχή του, τα πάντα του. Από τους πρώτους που μπήκε σ’ ένα αεροπλάνο από την Ισπανία, έκλεισε τα μάτια και ήξερε καλά που θα βγάλει σήμερα ο δρόμος. Ο καταλληλότερος για να σηκώσει πρώτος την κούπα και να την δώσει μετά στον Μάτιας και σ’ όλα τα υπόλοιπα μέλη της αγέλης του. Όλα όπως πρέπει θα γίνουν. Ταιριαστά, τακτοποιημένα. Και εκεί που πρέπει. Η ΑΕΚ πέρασε πολλά και έχασε πολλούς και πολλά για να ξαναγυρίσει στο σπίτι της. Από απόψε αρχίζει να τα ξαναπαίρνει πίσω.