Ο Αλμέιδα κυνηγάει αυτό που δεν πέτυχε ο Μπάγεβιτς

Η φετινή ΑΕΚ του Αλμέιδα είναι η μοναδική που ποδοσφαιρικά συγκρίνεται με την ομαδάρα του '90, πήρε την εκδίκηση της για το '96 και τώρα κυνηγάει κάτι που τότε δεν είχε πετύχει. Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Η αλήθεια είναι πως οι συγκρίσεις τις περισσότερες φορές δεν έχουν νόημα. Η ιστορία άλλωστε, προχωράει πάντα μπροστά. Από την άλλη μεριά, η ίδια η ιστορία και η μελέτη της, έχουν πάντα νόημα. Δείχνουν πολλά και συχνά δείχνουν και τον δρόμο. Για την ιστορία λοιπόν, μέχρι και το φετινό πρωτάθλημα, είχαν προηγηθεί συνολικά επτά που η ΑΕΚ τα είχε κατακτήσει όλα εν τη παρουσία του Μπάγεβιτς. Είτε ήταν παίκτης, είτε προπονητής, είτε ακόμα και εκτελεστικός διευθυντής.

Αυτό από μόνο του ως δεδομένο, βάζει έτσι κι αλλιώς τον Μπάγεβιτς σε μια κουβέντα δίπλα σ’ ότι έχει καταφέρει η φετινή ΑΕΚ. Έστω και για πρώτη φορά ως απόντα, μετά από επτά κατακτήσεις πρωταθλημάτων με την παρουσία του. Βεβαίως η πραγματικότητα πως υπάρχουν περισσότεροι λόγοι που μπαίνει στην συζήτηση το όνομα του Μπάγεβιτς. Ένας πολύ βασικός, είναι πως αυτό που ποδοσφαιρικά έφτιαξε ο Αλμέιδα και βγάζει μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, μπορεί να συγκριθεί ευθέως μ’ εκείνο της ΑΕΚ της δεκαετίας του ’90.

Προφανώς ακόμα δεν έχει καταφέρει να κτίσει σερί κατάκτησης πρωταθλημάτων όπως τα τρία εκείνης της ομάδας. Καθαρά ποδοσφαιρικά όμως, είναι ίσως η πρώτη φορά σε μια μακρά περίοδο σχεδόν 30 χρόνων, που το αποτέλεσμα της δουλειάς ενός προπονητή της ΑΕΚ, πλησιάζει τότε πολύ σε αγωνιστική εικόνα, με την ομαδάρα της δεκαετίας του ’90. Σε θέαμα, σε ταχύτητες με την μπάλα, ακόμα και σε ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο. Κάτι που δεν έχει να κάνει (μόνο) με την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Και το 2018 η ΑΕΚ πήρε το πρωτάθλημα με μια δεμένη, σκληρή και αποφασιστική ομάδα, που όμως δεν είχε σχέση μ’ εκείνες του Μπάγεβιτς. Όπως και δεν είχαν σχέση και καμία από τις ομάδες που είχαν αγγίξει τον τίτλο σ’ αυτά τα 30 χρόνια. Όπως η ΑΕΚ του 2004 ή του 2008.

Αυτή η φετινή ΑΕΚ του Αλμέιδα, έπαιξε τέτοια μπάλα, έπαιρνε με τέτοιο τρόπο τα αποτελέσματα και ήταν στα περισσότερα ματς τόσο ποδοσφαιρικά κυρίαρχη, που η σύγκριση με τις ομάδες της δεκαετίας του ’90, έγινε πολύ αυθόρμητα. Και δεν έγινε καθόλου διότι υπήρχε η ανάγκη κάποια στιγμή να βρεθεί επιτέλους μια ΑΕΚ που να μπορεί να συγκριθεί μ’ εκείνη του Μπάγεβιτς. Έγινε καθαρά ποδοσφαιρικά. Και μάλιστα με την κατάκτηση του φετινού πρωταθλήματος, με τον τρόπο που ήρθε, αυτή η ΑΕΚ πήρε και την εκδίκηση της για την ομάδα του ’96. Μια ομάδα που έπαιξε μπαλάρα, που εκείνον τον Παναθηναϊκό που έφτασε στους τέσσερις του Champions League τον διέλυσε σε τρία ματς σε πρωτάθλημα και κύπελλο, αλλά τον τίτλο τον έχασε μ’ εκείνη την κεφαλιά του Μπορέλι. Η φετινή ΑΕΚ του Αλμέιδα, εκείνη την ποδοσφαιρική αδικία για την ΑΕΚ του Μπάγεβιτς, την αποκατέστησε.

Τώρα υπάρχει και κάτι ακόμα που κυνηγάει να πετύχει η ομάδα που έχει φτιάξει ο Πελάδο. Να κερδίσει το νταμπλ, που ούτε η ΑΕΚ των τριών συνεχόμενων πρωταθλημάτων, ούτε εκείνη του ’95 και του ’96 που ήταν ίσως ακόμα καλύτερη, δεν κατάφερε να πάρει. Ο Αλμέιδα κυνηγάει να πετύχει, εκείνο που ο Μπάγεβιτς ως προπονητής δεν κατάφερε. Μόνο ως ποδοσφαιριστής, πριν από 45 χρόνια. Δεν είναι δα και μικρή υπόθεση για να το καταφέρει. Παρόλο που πιθανότατα στο μυαλό του Αλμέιδα, ίσως δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Την έχει διαβάσει πολύ καλά την ιστορία της ΑΕΚ. Από τις πρώτες μέρες που είχε έρθει πέρυσι στην Αθήνα, πριν καν μπει για την πρώτη του προπόνηση. Και την σέβεται και του δημιουργεί και κίνητρα.

Όμως για τον Αλμέιδα αυτό που πάντα μπαίνει μπροστά απ’ όλα, είναι αυτό το γκρουπ που έχει ρίξει πολλή δουλειά και μπόλικο ιδρώτα και ζόρι, να μπορέσει να κατακτήσει όλα όσα του αναλογούν. Και αυτά είναι όλα όσα διεκδικεί. Χωρίς να αλλάζει το σκεπτικό και η στόχευση ούτε όταν έρχεται μια αποτυχία, ούτε και μια επιτυχία. Πάντα η επόμενη είναι που μετράει. Αυτή είναι η σκέψη που βάζει πρώτα και πάνω απ’ όλα ο Αλμέιδα. Το έκανε όλη την χρονιά. Το έκανε κάθε φορά που η ΑΕΚ είχε ένα στραβοπάτημα για να μπορέσει να βγάλει αντίδραση. Το έκανε πριν από το τελευταίο παιχνίδι των Play Offs όταν η ΑΕΚ ήθελε μόλις ένα βήμα για να πάρει το πρωτάθλημα. Το κάνει και τώρα ενόψει του τελικού του κυπέλλου.

Αυτός είναι και ο λόγος που η ΑΕΚ δεν υπάρχει καμία περίπτωση να πάει απροετοίμαστη ψυχολογικά και πνευματικά σ’ αυτό το ματς με τον ΠΑΟΚ. Όπως είχε συμβεί το 2018. Εκείνη η ΑΕΚ κατέκτησε το πρωτάθλημα τρυπώντας τα ταβάνια της. Και ήταν ίσως και λογικό να «αδειάσει». Αυτή η ΑΕΚ, με το πρωτάθλημα κατέκτησε αυτό που ποδοσφαιρικά της άξιζε. Αλλά την δουλειά ως καλύτερη ομάδα της σεζόν, ακόμα δεν την έχει τελειώσει. Εννοείται πως σ’ έναν τελικό τα πάντα μπορούν να συμβούν και όποιος αρχίζει να βάζει στο τραπέζι γκράντε φαβορί, έχει μακρινή συγγένεια με το ποδόσφαιρο. Το μόνο σίγουρο, είναι πως η ΑΕΚ δεν θα πάει ούτε άδεια ψυχολογικά, ούτε ανέτοιμη πνευματικά. Έχει δουλειά που πρέπει να τελειώσει, έχει ένα νταμπλ που θέλει να κατακτήσει μετά από 45 ολόκληρα χρόνια.