Ο Αλμέιδα θα βρει και πάλι την «λίμνη», από πιο ζόρικο μονοπάτι

Η ΑΕΚ έκανε εξαιρετικό επιθετικό παιχνίδι, χωρίς να έχει κανέναν από τους φορ της, κέρδισε εκεί που πέρυσι έχασε και έδειξε πως και φέτος ο Αλμέιδα ξέρει τι πρέπει να κάνει. Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείς φετινό παιχνίδι, στο οποίο η ΑΕΚ να πήγε πλήρης είτε στην Ελλάδα, είτε στην Ευρώπη. Ακόμα και στο πρώτο – πρώτο παιχνίδι της σεζόν, στον τρίτο προκριματικό γύρο του Champions League, ήταν απών και τραυματίας ο αρχηγός Αραούχο, απών καθότι ανέτοιμος ο Πόνσε, ενώ δεν υπήρχε καν στο κάδρο ο Κάλενς.

Στη συνέχεια αυτό πήγε και πάει ακόμα σχοινί κορδόνι, καθώς δεν υπήρξε ούτε ματς που ο Αλμέιδα να είχε γεμάτο το ρόστερ του. Ίσως δεν υπήρξε ούτε καν παιχνίδι, που να μην υπήρχε μόλις μια απουσία. Από δυο και πάνω. Ακόμα και τώρα για το παιχνίδι με τον ΠΑΣ, που ο Ματίας βάσει δεδομένων έκανε υπολογισμούς πως θα μπορούσε να πάει πλήρης, τελικά βρέθηκε με ένα απουσιολόγιο γεμάτο ονόματα. Διότι κάθε φορά ο Αλμέιδα κάνει σχέδια, η φετινή ατυχία της ΑΕΚ γελάει.

Για να έχουμε λίγο μια τάξη μεγέθους, για μια σειρά από λόγους που προέκυψαν όλοι τις τελευταίες ημέρες, η ΑΕΚ βρέθηκε να παίζει σ’ ένα γήπεδο που πέρυσι έχασε, χωρίς τον Αραούχο, τον Γκαρσία, τον Γιόνσον, τον Μουκουντί και τον Πόνσε όχι απολύτως έτοιμος για να μπει στην ενδεκάδα. Γενικώς με σημαντικές απουσίες, αλλά ειδικώς επιθετικά «κουτσουρεμένη». Κατά το λαϊκό γνωμικό όμως, την βρήκε η πάπια την λίμνη. Και δεν εννοώ μόνο για να κερδίσει, που βεβαίως ήταν το πρώτιστο.

Η ΑΕΚ των πολλών και σημαντικών απουσιών από την επιθετική της γραμμή, έκανε επιθετικά ίσως το καλύτερο φετινό πρώτο της ημίχρονο. Παρότι είναι μια ομάδα που έτσι κι αλλιώς σ’ όλα τα ματς δημιουργεί ευκαιρίες με την σέσουλα. Αυτή την φορά στο πρώτο ημίχρονο στα Γιάννενα, έφτιαξε τις περισσότερες κλασικές ίσως από κάθε άλλο ματς. Έβαλε ένα γκολ και έχασε και τρεις φάσεις απ’ αυτές που άλλες δέκα φορές να κάνει τις ίδιες, στις εννέα θα σκοράρει.

Τακτικά και πνευματικά δουλεμένη 

Όλο αυτό έγινε πρώτον διότι ο Αλμέιδα το είχε δουλέψει πολύ το ματς τακτικά και αυτό φάνηκε. Το είχε δουλέψει πολύ και πνευματικά, κάτι που επίσης φάνηκε. Δεν μπήκε η ΑΕΚ στο γήπεδο και ήταν σαν να μην είχε μπει για ένα ολόκληρο ημίχρονο όπως συνέβη και πέρυσι με τον ίδιο αντίπαλο και φέτος στο Ηράκλειο. Μπήκε στο γήπεδο και με την τακτική που έπρεπε και με τη νοοτροπία που έπρεπε.

Ο Τσούμπερ ήταν σε πολύ καλό απόγευμα και αγωνιστικά αλλά και εκτελεστικά. Όπως έχει συμβεί πολλές φορές φέτος και έχει φτάσει να είναι ο πρώτος σκόρερ της ομάδας. Όπως ήταν ο πρώτος σκόρερ στα Play Offs πέρυσι. Το έχει το γκολ ο Ελβετός και ο Αλμέιδα το ξέρει και το αξιοποιεί. Είτε λείπουν οι φορ όπως τώρα, είτε είναι παρόντες. Εξίσου σημαντική με την παρουσία του Τσούμπερ, ίσως και ένα κλικ πιο σημαντικό, ήταν αυτή του Πινέδα.

Δεδομένων των συνθηκών, ο Αλμέιδα δεν προστάτεψε τον ταλαιπωρημένο από το υπερατλαντικό ταξίδι Μεξικανό, όπως είχε κάνει με Ολυμπιακό και με Αστέρα. Και δικαιώθηκε 100%, αφενός διότι ο Πινέδα έδειχνε να ξεπερνάει… παίζοντας την ζαλούρα του από το ζόρικο ταξίδι. Αφετέρου διότι η δημιουργία και ο ρυθμός που έδινε ο Μεξικανός κυρίως στο πρώτο ημίχρονο, ήταν το κλειδί και για να παίρνει η ΑΕΚ μπάλες στα πόδια της αλλά και για να κτίζει επιθέσεις και φάσεις όπως το έκανε.

Θα τα βρει όλα... 

Όσο για την αποτελεσματικότητα, προφανώς και πάλι όχι μόνο δεν πήρε άριστα, αλλά ήταν κοντά στην βάση. Με τέτοιες φάσεις που έφτιαξε η ΑΕΚ στο πρώτο ημίχρονο, είναι στα ποδοσφαιρικά παράδοξα αυτό το φτωχό 1-0. Το ξέρει το ζήτημα ο Αλμέιδα, το δουλεύει πολύ, ο ίδιος μίλησε την Παρασκευή για ανάγκη για καλύτερα τελειώματα και περισσότερα γκολ. Θα το βρει και αυτό στην πορεία, είναι βέβαιο. Όπως βρήκε τον τρόπο να κερδίσει το ματς με τον ΠΑΣ, παρά τις απουσίες.

Όπως γενικώς αυτό που δείχνει ο Αλμέιδα, είναι πως έστω και αν έχει υποχρεωθεί (λόγω Ευρώπης, τραυματισμών και συγκυριών) να περάσει από μια πολύ πιο ζόρικη διαδρομή σε σχέση με πέρυσι, θα την βρει και πάλι την «λίμνη». Άλλωστε για να ξέρουμε και τι λέμε, η ΑΕΚ κέρδισε στα Γιάννενα, που πέρυσι είχε χάσει, κέρδισε στην Λεωφόρο που πέρυσι είχε χάσει, έφερε ισοπαλία με τον Ολυμπιακό σε ματς που έπρεπε να κερδίσει, αλλά τουλάχιστον πήρε τον βαθμό εκεί που πέρυσι είχε χάσει. Με λίγα λόγια και αριθμητικά, μέσα στο κόλπο είναι πάλι και ίσως πολύ πιο μέσα σε σχέση με πέρυσι. Άλλωστε πέρυσι η ΑΕΚ έχανε στα Γιάννενα και πήγαινε στο -7 από τον Παναθηναϊκό, τώρα κέρδισε στα Γιάννενα και πήγε στο -1. 

Και κάτι τελευταίο που έχει την σημασία του. Η ΑΕΚ τελείωσε στα Γιάννενα και την παραφιλολογία, σχετικά με την αγωνιστική της συμπεριφορά πριν από ευρωπαϊκά παιχνίδια. Είναι αλήθεια πως τα ίδια τα αποτελέσματα της, είχαν ρίξει νερό στον μύλο αυτής της παραφιλολογίας. Όμως η εικόνα σ’ όλα τα ματς πριν από Ευρώπη, ακόμα και σ’ αυτά που δεν κέρδισε, δεν ήταν πως υπήρχαν ποδοσφαιριστές που φύλαγαν τα πόδια τους ή που κρατούσαν δυνάμεις. Δεν θα άφηνε τέτοιο πράγμα ο Αλμέιδα να συμβεί. Και στα Γιάννενα θαρρώ ήταν σαφές.