O Τσίνο είναι ο μοναδικός που μπορεί να βοηθήσει την ΑΕΚ, χωρίς να παίξει ούτε λεπτό

Η ΑΕΚ έπαθε την πιο βαριά ζημιά αλλά ο Αραούχο ξέρει τι πρέπει να κάνει ακόμα και όταν δεν μπορεί να μπει στο γήπεδο και ο Αλμέιδα έχει στο μυαλό του επιλογές που ίσως να μην είναι και οι προφανείς. Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Με την εξέλιξη του τραυματισμού του Αραούχο, η ΑΕΚ δέχθηκε ένα πολύ βαρύ και σκληρό κτύπημα. Στην πραγματικότητα ήταν το πιο σκληρό που θα μπορούσε να δεχθεί, σε οποιαδήποτε στιγμή, αλλά πολύ περισσότερο όταν σε επτά ματς κρίνεται ένα πρωτάθλημα και ένα Kύπελλο. Διότι ο Τσίνο δεν είναι ούτε μόνο τα γκολ του, ούτε μόνο οι ασίστ του, ούτε μόνο το ασταμάτητο πρέσινγκ του, ούτε κάποιες άλλες πολύ μικρές λεπτομέρειες μέσα σ’ ένα ματς που μπορεί να τις διακρίνει μόνο προπονητή μάτι. Είναι όλα αυτά μαζί και πολλά περισσότερα για το παιχνίδι της ΑΕΚ.

Για να ξέρουμε και τι λέμε, η φετινή ΑΕΚ έφτασε εδώ που έχει φτάσει και διεκδικεί το νταμπλ, έχοντας περπατήσει για τα καλά στον δρόμο της αγωνιστικής απώλειας. Ο Τσούμπερ μπήκε νωρίς μέσα στη σεζόν στο χειρουργείο για να απαλλαχθεί από το πρόβλημα με τους κοιλιακούς. Και έλειψε παραπάνω από δυο μήνες. Τον ακολούθησε για σχεδόν το ίδιο ζήτημα ο Γκατσίνοβιτς που επίσης έλειψε για δυο μήνες, αλλά είχε προλάβει ήδη να γίνει υπερ – επιδραστικός για την ομάδα.

Ο επίσης επιδραστικός Ελίασον έσπασε το πόδι του και έμεινε εκτός για ένα τρίμηνο. Τόσο και λίγο παραπάνω έμεινε ο Μοχαμάντι, που τραυματίστηκε στο τελευταίο ματς του Ιράν στο Μουντιάλ. Ο Φερνάντες που ήρθε τον Γενάρη ταλαιπωρήθηκε αρκετά με τραυματισμούς, το ίδιο και ο Φαν Βέερτ που είχε έρθει από τον Σεπτέμβρη. Ενώ στο φινάλε της κανονικής περιόδου και πριν το ξεκίνημα των πλέι οφς, έμεινε εκτός μάχης και ο Γκαρσία, που μέχρι τότε ήταν ο πρώτος σκόρερ της ΑΕΚ και αυτός με την συμμετοχή στα περισσότερα γκολ.

Μέσα απ’ όλες αυτές τις στραβές, ο Αλμέιδα όχι μόνο δεν λοξοδρόμησε, αλλά κράτησε σταθερή και την ρότα προς την διεκδίκηση των τίτλων. Η αλήθεια μάλιστα είναι πως ο Αραούχο ούτε έχει τα γκολ του Γκαρσία, ούτε την επίδραση στην επιθετική λειτουργία που είχε κυρίως ο Γκατσίνοβιτς αλλά και ο Ελίασον. Όμως ο Τσίνο δίνει πράγματα στην ομάδα, που ούτε ο κόσμος μπορεί να αξιολογήσει, αλλά ούτε και η στατιστική να καταμετρήσει. Για τον Αλμέιδα ήταν υπερ-πολύτιμα και υπέρ – απαραίτητα. Και πρώτος ο Αργεντινός τεχνικός ξέρει πως δεν υπάρχει άλλος παίκτης ούτε στο ρόστερ της ΑΕΚ, ούτε πιθανότατα σ’ ολόκληρο το ελληνικό πρωτάθλημα, που να μπορεί να δώσει, αυτά που δίνει ο Αραούχο. Χωρίς, επαναλαμβάνω, όλο αυτό να έχει να κάνει (μόνο) με την στατιστική.

Δεν υπάρχει άλλος που να το μπορεί... 

Από την άλλη μεριά, η πραγματικότητα είναι, πως ο Τσίνο είναι επίσης ο μοναδικός ποδοσφαιριστής, που μπορεί να βοηθήσει την ΑΕΚ έστω και αν δεν μπορέσει να μπει στο γήπεδο ούτε για ένα λεπτό. Μόνο η παρουσία του, μόνο η αύρα του, μόνο η θετική του ενέργεια, μόνο η αγκαλιά που θα δώσει στους υπόλοιπους και πριν αλλά και στην ανάπαυλα ενός παιχνιδιού, θα είναι τεράστια συνεισφορά.

Ο Αραούχο ξέρει πολύ καλά πως να στηρίξει τους συμπαίκτες του, γιατί του βγαίνει αυθόρμητα και όχι επιτηδευμένα. Ούτε έχει νόρμες, ούτε το κάνει απλώς για να το κάνει. Είναι εκεί με τρόπο ουσιαστικό και υποστηρικτικό. Το έκανε όταν και ο ίδιος ήταν στην ενδεκάδα, θα το κάνει και τώρα που δεν θα μπορεί να είναι ούτε στην αποστολή.

Προφανώς και όλο αυτό, ούτε ισοφαρίζει, ούτε καν μειώνει την ζημιά που έχει πάθει αγωνιστικά η ΑΕΚ. Αλλά ο Αλμέιδα ξέρει πόσο σημαντικό είναι το γεγονός πως τουλάχιστον ακόμα και η παρουσία του Τσίνο, μπορεί να βοηθήσει με κάποιο τρόπο την ομάδα σ’ αυτά τα κρίσιμα ματς που έρχονται για το πρωτάθλημα και για τον τελικό του κυπέλλου. Όσο για το αγωνιστικό κομμάτι, ο Αργεντινός ξέρει καλά πως η ΑΕΚ χωρίς τον Αραούχο θα αλλάξει σημεία της αγωνιστικής φυσιογνωμίας της.

Θα γίνει λιγότερο επιθετική στην άμυνα της και στο πρέσινγκ της, ίσως χάσει ακόμα και σε τρεξίματα. Ωστόσο για να ξέρουμε και τι λέμε, ήδη τώρα που είχε μπει στην τελική ευθεία, ήδη είχε αρχίσει να αλλάζει αυτή την φυσιογνωμία. Ακόμα και εν τη παρουσία του Τσίνο. Ίσως για τη διαχείριση των δυνάμεων.

Τι αλλάζει στην ΑΕΚ, τι σκέφτεται ο Πελάδο

Σίγουρα χωρίς τον Αραούχο, θα χρειαστεί όλη η ομάδα να προσαρμοστεί με την παρουσία ενός άλλου τύπου ποδοσφαιριστή πίσω από τον φορ. Και κυρίως θα πρέπει να προσαρμοστεί σ’ αυτό ο Γκαρσία που είχε μάθει να έχει γύρω του τον Τσίνο και όταν είχε και όταν δεν είχε την μπάλα στα πόδια του. Η λογική λέει πως πιθανότατα θα δούμε πολύ περισσότερο τον Τσούμπερ να καλύπτει το κενό.

Δεν θα μου κάνει όμως καμία εντύπωση, τον πιο πολύ χρόνο ως αντί – Αραούχο, να τον δώσει ο Αλμέιδα στον Πινέδα. Άλλωστε σε αγωνιστικά χαρακτηριστικά, ίσως ο Μεξικανός μπορεί να μπει πιο εύκολα στα παπούτσια του Τσίνο. Ενώ με δεδομένο πως δύσκολα ο Αλμέιδα ειδικά τώρα που έρχονται σερί ντέρμπι, θα αποχωριστεί την ασφάλεια των δυο αμυντικών χαφ, η κάλυψη του κενού του Αραούχο είναι ιδανικός τρόπος για να χωρέσουν στην ενδεκάδα και ο Πινέδα και ο Γκατσίνοβιτς.

Όπως και να έχει, εδώ που έχει φτάσει το πράγμα, ο Αλμέιδα και οι ποδοσφαιριστές του και συνολικά ολόκληρος ο οργανισμός της ΑΕΚ δεν έχουν κανένα περιθώριο να μην προχωρήσουν μπροστά, ό,τι και αν συμβεί. Θα μπει στις κρίσιμες μάχες μ’ όσους είναι παρόντες, ο Τσίνο θα είναι εκεί για να κάνει αυτό που ξέρει, έστω και έξω από τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Και επειδή οι βάσεις που έχουν μπει στο οικοδόμημα από την αρχή της χρονιάς, αυτό το «μέχρι το τελευταίο λεπτό, του τελευταίου ματς» που λέει συνεχώς ο Αλμέιδα, η ΑΕΚ θα το υπηρετήσει «no matter what», που λένε και οι Άγγλοι.