Ο Μαρσιάλ, ο Φερνάντες, ο Πιερό και η κινητή μονάδα «Νέα Φιλαδέλφεια»

Ο Κώστας Τσίλης γράφει για όσα συμβαίνουν στην ΑΕΚ όταν η παραγωγικότητα σε φάσεις γίνεται αποτελεσματικότητα, ξεχωρίζει τρία πρόσωπα, αλλά υποκλίνεται στα... χιλιάδες

Νωρίς το μεσημέρι της Κυριακής, ένας φίλος για να ενισχύσει την έτσι κι αλλιώς έμφυτη ΑΕΚτζήδικη απαισιοδοξία, μου θύμισε με εκτενή ανάλυση την σεζόν 87-88, όταν υπήρχε ματς στην Πάτρα για το πρωτάθλημα, ρεβάνς με τον Ολυμπιακό στο κύπελλο μετά από τρεις μέρες. Δόθηκε βάρος σ’ ένα από τα δυο (δεν χρειάζεται να διευκρινίσω ποιο), στο τέλος έγινε και τα δυο κουλουβάχατα.

Ωστόσο ήδη από την ώρα που μου ανέπτυξε αυτόν τον κίνδυνο να επαναληφθεί κάτι ανάλογο αρχικά στον Βόλο, είχα στο μυαλό μου πως αυτή η ΑΕΚ δεν έχει καμία σχέση μ’ εκείνη του ’88. Και ας διεκδίκησε το πρωτάθλημα μέχρι τέλους με την Λάρισα. Η τωρινή ΑΕΚ έχει απείρως ποιοτικό ρόστερ, χωρίς την παραμικρή σύγκριση. Και είναι και μια απείρως πιο παραγωγική ομάδα στο επιθετικό κομμάτι. Εννοώ σ’ αυτό των ευκαιριών.

Επομένως για να καθαρίζει και μάλιστα εύκολα παιχνίδια όπως αυτό στον Βόλο, χρειάζεται απλώς αυτή την παραγωγικότητα σε ευκαιρίες, να την μετατρέπει και σε αποτελεσματικότητα. Όλα τα υπόλοιπα έρχονται μόνα τους. Λόγω ποιότητας. Η ΑΕΚ κέρδισε πολύ εύκολα στον Βόλο, παρόλο που έκανε συνολικά δέκα τελικές λιγότερες σε σχέση με το ματς με τον Λεβαδειακό στη Νέα Φιλαδέλφεια, στο οποίο κόλλησε στην ισοπαλία πριν από τις γιορτές.

Απλώς αυτή την φορά, η ΑΕΚ έστειλε την μπάλα στα δίχτυα στις τέσσερις απ’ αυτές τις 17 τελικές. Παρότι πάλι στο πρώτο ημίχρονο έχασε μαρς ευκαιρίες και μάλιστα από τον Μαρσιάλ που έχει δείξει μέχρι τώρα πως όταν βρίσκει εστία, είναι και δίχτυα. Όμως στο 55ο λεπτό, το ματς το είχε πάει στο 3-0. Το είχε τελειώσει δηλαδή. Και εκεί για να μπορέσει ο Αλμέιδα να κάνει διαχείριση ενόψει της ρεβάνς του κυπέλλου και με δεδομένες τις επιλογές που είχε στον πάγκο, έκανε τον Χατζισαφί στόπερ και τον Γκατσίνοβιτς αριστερό μπακ και η άμυνα έγινε σουρωτήρι. Αλλά στην πράξη η ΑΕΚ κέρδισε εύκολα. Και κέρδισε εύκολα διότι ήταν αποτελεσματική.

Ξέρετε κάτι, μια ομάδα με τέτοια ποιότητα στην επίθεση της, πρακτικά δεν δικαιολογείται να μην είναι αποτελεσματική. Ο Μαρσιάλ έχει ασύλληπτη ικανότητα να βρίσκεται στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη στιγμή, για να έχει το τέρμα και τον τερματοφύλακα στο έλεος του. Δυο φορές συνέβη στο πρώτο ημίχρονο, την μια αντέδρασε ο τερματοφύλακας, την άλλη το δοκάρι. Τρίτη φορά δεν θα μπορούσε να μην έχει γκολ.

Έχει φτάσει τα έξι γκολ ο Γάλλος. Έχει δώσει και δυο ασίστ. Και συνεχίζει να είναι από τους πλέον επιδραστικούς παίκτες τόσο στο παιχνίδι της ΑΕΚ, όσο και στους αριθμούς της. Μάλιστα αποδείχθηκε στον Βόλο, πως δεν είναι καλή ιδέα να τον αρχίσεις στις (ατιμώρητες από κάρτα) κλωτσιές για να το βγάλεις εκτός παιχνιδιού. Θα τον θυμώσεις και αυτό δεν θα είναι για καλό σου. Αν δείτε το βλέμμα του Μαρσιάλ μετά τις συνεχόμενες τρεις γερές κλωτσιές, θα καταλάβετε τι εννοώ.

Βεβαίως για να είμαστε δίκαιοι, αυτή την φορά σχεδόν όλη την δουλειά στην παραγωγικότητα της ΑΕΚ σε φάσεις, την πήρε πάνω του ο Φερνάντες. Δεν σκόραρε ο ίδιος, αλλά όλα τα υπόλοιπα τα έκανε. Και μπορεί να είναι πολύ νωρίς ακόμα για απολογισμούς και ταμεία. Όμως ξεκάθαρα για την ΑΕΚ είναι κέρδος φέτος ο Φερνάντες. Ένας φουλ ταλαντούχος ποδοσφαιριστές, ακόμα στα 25 του σε ηλικία, έχει γίνει παράγοντας όσων κάνει η ομάδα φέτος. Και έχει και το μέλλον μπροστά του για ακόμα καλύτερα πράγματα.

Δύσκολα μπορεί να σταματήσει κάποιος τον Φερνάντες στο ένας εναντίον ενός. Πολλές φορές ούτε καν στο ένας εναντίον δυο. Αν υπάρχει κάτι που πρέπει να δουλέψει πολύ και να βελτιώσει πολύ, είναι τις αποφάσεις του αφού έχει στείλει τους προσωπικούς του αντιπάλους για χόρτα. Αυτό πρέπει να είναι το άμεσο και μεγαλύτερο στοίχημα του. Είναι κρίμα να μην μπορεί να του πάρει την μπάλα ο αντίπαλος και να την στέλνει μόνος του εύκολα πάνω σ’ αυτόν. Αλλά γενικώς, μόνο να κερδίσει έχει η ΑΕΚ από την περίπτωση του Φερνάντες.

Το ίδιο ισχύει και για τον Πιερό. Ναι, όταν είναι καλά ο Γκαρσία που παρεμπιπτόντως έφτασε τα δέκα γκολ στη σεζόν, δεν μπορεί να γίνει κουβέντα για το ποιος θα είναι ο βασικός φορ. Ωστόσο ο Φραντζί την θέση την ξέρει άριστα, την έχει μελετήσει και την έχει δουλέψει. Και σε κινήσεις και σε τελειώματα. Είναι τεράστια πολυτέλεια για οποιαδήποτε ομάδα, να έχει σέντερ φορ σαν τον Πιερό. Ειδικά αν δεν χρειάζεται να βασίζει πάνω του, όλους τους τύπους παιχνιδιού της.

Αυτό που κάνει φέτος ο κόσμος...

Για το αγωνιστικό δεν θέλω να γράψω κάτι άλλο. Ούτε για την ρεβάνς του κυπέλλου. Νωρίς είναι ακόμα που θα έλεγε και μια ψυχή. Θέλω να κλείσω με τον κόσμο. Φυσικά και δεν είναι η πρώτη φορά τώρα στον Βόλο, που η ΑΕΚ είχε πολύ κόσμο δίπλα της. Έχει αποδειχθεί και δεν έχει νόημα να αραδιάσω παραδείγματα, πως ακόμα και στον Αρκτικό κύκλο να πάει η ΑΕΚ για να παίξει φιλικό, θα εμφανιστεί εσκιμώος οπαδός της. Με φανέλα Ευρυπίδη Κατσαβού. Όμως αυτό που γίνεται φέτος, δεν περιγράφεται μ’ ένα απλό, ο κόσμος είναι πάντα δίπλα στην ομάδα.

Στον Βόλο είχε πάνω από 12 χιλιάδες οπαδούς. Μετά από γιορτές που συνήθως δεν αφήνουν στον προϋπολογισμό όχι λεφτά για βενζίνη, αλλά ούτε για κουλούρι. Εν μέσω τριημέρου. Και δεν ήταν η πρώτη φορά φέτος που οι οπαδοί της ΑΕΚ το έκαναν. Στην Λαμία είχαν γεμίσει το γήπεδο. Όχι μεταφορικά. Κυριολεκτικά. Σ’ όλες τις κερκίδες, σε κάθε γωνιά, είχε οπαδούς της ΑΕΚ. Στις Σέρρες είχε 4 χιλιάδες. Που για να ταξιδέψεις από την Αθήνα θες και πολύ χρόνο και πολλά λεφτά. Είχε κόσμο ακόμα και στο Ηράκλειο, που ταξίδεψε ενώ ήξερε πως δεν θα μπει στο γήπεδο. Απλώς για να βρίσκεται δίπλα στην ομάδα. Στο αεροδρόμιο και στο ξενοδοχείο.

Αυτό που γίνεται φέτος, είναι μια μετακίνηση σε κάθε εκτός έδρας ματς ολόκληρου του (πάντα κατάμεστου) γηπέδου της Νέας Φιλαδέλφειας. Διότι με τέτοιο έμοιαζε τώρα το Πανθεσσαλικό ή πριν αυτό της Λαμίας. Κινητή μονάδα «Νέας Φιλαδέλφειας», που έχει αρχίσει να περνάει στους παίκτες και την ενέργεια της Νέας Φιλαδέλφειας. Το μοναδικό εκτός έδρας παιχνίδι που δεν έχει κερδίσει φέτος η ΑΕΚ, παρουσία του κόσμου της, ήταν αυτό στις Σέρρες. Με τα δυο μαρς πέναλτι που δεν της δόθηκαν.