Ο Αλμέιδα έβγαλε από το καπέλο του, τη νταμπλούχο ΑΕΚ

Με κομβικές απουσίες, με κούραση σωματική και πνευματική απ' όσα έγιναν στο Βελοντρόμ, ο τεράστιος προπονητής που λέγεται Αλμέιδα, βρήκε τρόπο να βγάλει απέναντι στον πλήρη ΠΑΟΚ, την ομάδα που πέρυσι σάρωσε τα πάντα και που δεν αντιμετωπίζεται. Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Πέρυσι, ακριβώς την ίδια ημερομηνία, η ΑΕΚ όχι απλώς είχε κερδίσει τον ΠΑΟΚ με 2-0. Όχι απλώς είχε κάνει μια σούπερ εμφάνιση. Αλλά ήταν η πρώτη φορά που φάνηκε πως το αγωνιστικό μοντέλο που εφαρμόζει ο Αλμέιδα, μπορεί να φτάσει πολύ μακριά. Το είχε κάνει με τον Αραούχο να πρεσάρει παντού και να κλέβει όλες τις μπάλες και με τον Γκαρσία και με τον Γκατσίνοβιτς να σκοράρουν.

Τώρα το ματς απέναντι στον ΠΑΟΚ, ο Αραούχο και ο Γκαρσία το είδαν από την κερκίδα χωρίς να μπορούν να βοηθήσουν. Και ο Γκατσίνοβιτς μπορεί να ήταν στον πάγκο, αλλά είχε στα πόδια του μόλις μια προπόνηση σε φουλ ρυθμούς. Εξ ου και δεν υπήρχε καμία δυνατότητα να ξεκινήσει στην βασική ενδεκάδα. Περίπου κάτι αντίστοιχο ίσχυε για τον Πισάρο, ενώ νοκ άουτ ήταν και ο Χατζισαφί και ο Κάλενς και ο Ζίνι.

Επίσης στο αντίστοιχο περυσινό παιχνίδι, σε αντίθεση μ’ ότι συνέβαινε τότε με τον ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ ήταν εντελώς ξεκούραστη καθώς δεν είχε ευρωπαϊκές υποχρεώσεις. Τώρα εκτός από τις πολλές και κομβικές απουσίες, ο Αλμέιδα έπρεπε να διαχειριστεί και την μπόλικη ξοδεμένη ενέργεια από το παιχνίδι στο Βελοντρόμ την περασμένη Πέμπτη. Ένα ματς στο οποίο η ΑΕΚ υποχρεώθηκε να τρέξει πολύ χωρίς την μπάλα στα πόδια της. Κουράστηκε σωματικά, κουράστηκε και ψυχολογικά με τον τρόπο που έχασε.

Τα δεδομένα λοιπόν ήταν, πως ο Αλμέιδα θα έπρεπε να κάνει πάλι τα μαγικά του και να βγάλει έναν λαγό από το καπέλο του, προκειμένου να μπορέσει να βρει τρόπο να κερδίσει έναν ΠΑΟΚ που ήρθε στη Νέα Φιλαδέλφεια χωρίς προβλήματα απουσιών. Και με αέρα στα πανιά του από την ανατροπή που έκανε την προηγούμενη Πέμπτη με την Αμπερντίν. Τι ήταν αυτό που τελικά έκανε ο Αλμέιδα; Δεν έβγαλε από το καπέλο του λαγό. Έβγαλε ολόκληρη την ΑΕΚ που πέρυσι κατέκτησε το νταμπλ.

Ο τρόπος που έπαιξε αυτό το ματς η ΑΕΚ από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό, ήταν αυτός που την οδήγησε πέρυσι εκ του ασφαλούς στην κατάκτηση του νταμπλ. «Έπνιξε» τον αντίπαλο στον πρέσινγκ, δεν τον άφηνε στο μεγαλύτερο κομμάτι του ματς να περάσει ούτε την μεσαία γραμμή, έπαιρνε μπάλες στα πόδια και είχε χίλιους διαφορετικούς τρόπους για να επιτεθεί. Και φυσικά έβαλε γκολ και έκανε ευκαιρίες. Δυο γκολ, ένα δοκάρι και 14 τελικές προσπάθειες αλλά και διπλάσιες φάσεις που με καλύτερη επιλογή στην τελική πάσα θα ήταν ευκαιριάρες.

Ο Αλμέιδα βρήκε τον τρόπο, μέσα από τις απουσίες, να βγάλει στο γήπεδο την αγέλη του και μάλιστα… πεινασμένη. Βρήκε τον τρόπο να μην αφήσει τον ΠΑΟΚ όχι απλώς να τον ζορίσει, αλλά να δυσκολεύεται στο μεγαλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού ακόμα και να περνάει την σέντρα. Βρήκε τρόπο να βάλει εφιαλτικό απόγευμα και στα δυο ακραία μπακ του ΠΑΟΚ αλλά και στα δυο στόπερ του. Δεν είναι δα καθόλου τυχαία και είναι πολύ ενδεικτικό του τι συνέβαινε στο γήπεδο, πως οι δυο από τις πέντε αλλαγές του Λουτσέσκου, ήταν ακραίο μπακ και στόπερ. Σ’ ένα ματς στο οποίο ήταν πίσω στο σκορ και θεωρητικά κυνηγούσε να ισοφαρίσει. Στην πραγματικότητα αυτό που κυνηγούσε, ήταν να περιορίσει την ζημιά του σκορ. Μια ανάλογη τεσσάρα, όπως αυτή στα περυσινά Play Offs.

Το μεγάλο ερώτημα που τίθεται, είναι που θα σταματούσε το σκορ στο παιχνίδι στη Νέα Φιλαδέλφεια, αν τα δεδομένα ήταν ανάποδα. Αν δηλαδή ο Αλμέιδα είχε όλους τους παίκτες στην διάθεση του και ο Λουτσέσκου είχε απουσίες ανάλογης βαρύτητας μ’ αυτές που μετρούσε τώρα η ΑΕΚ. Και αν ακόμα και τα δεδομένα στα ευρωπαϊκά παιχνίδια της περασμένης Πέμπτης ήταν ανάποδα. Διότι ο Αλμέιδα με την κουρασμένη και με ελλείψεις ομάδα του, αντιμετώπισε την πλήρη και με ψυχολογικό αέρα του Λουτσέσκου. Και την ισοπέδωσε. Πόσο άραγε θα πήγαινε το σκορ, αν ήταν αντίστροφα τα πράγματα;

Φυσικά αυτό δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία. Αυτό που μετράει περισσότερο από κάθε τι άλλο, είναι αυτό που περίπου άφησε να εννοηθεί ο Αλμέιδα στην συνέντευξη Τύπου. «Ζήτησα από τους παίκτες μου, να θυμηθούν πράγματα που κάνουν καλά» είπε. Ουσιαστικά αυτό που ζήτησε ήταν να βγει ξανά στο γήπεδο η περυσινή ΑΕΚ. Και με κάποιο τρόπο που μόνο αυτός ο τεράστιος προπονητής που λέγεται Αλμέιδα, μπόρεσε να το κάνει και πράξη.

Βεβαίως για να βγει αυτό, ο Σιμάνσκι ήταν παντού μέσα στο γήπεδο. Ο Πινέδα κατά πρώτο λόγο αλλά και ο Μάνταλος κατά δεύτερο, έκαναν δημιουργικά και ανασταλτικά σχεδόν αψεγάδιαστο ματς. Ο Ελίασον έστησε πάρτι απέναντι στον Μπάμπα και ο Πόνσε το πιο γεμάτο φετινό του παιχνίδι στην ΑΕΚ. Ενώ ο Βίντα και ο Μουκουντί ήταν ξανά οι περυσινοί ανίκητοι. Και από τον πάγκο ερχόντουσαν, όπως γινόταν και πέρυσι, συνεχώς παίκτες που έδιναν όλο και περισσότερα στο παιχνίδι της ΑΕΚ. Ο Πισάρο, για παράδειγμα, όσο έπαιξε, έκανε ματσάρα. 

Η ΑΕΚ πήρε μια τεράστιας σημασίας νίκη. Έκλεισε για τον πρώτο γύρο τον κύκλο των παιχνιδιών με τους ανταγωνιστές για τον τίτλο. Τον έκλεισε με δυο νίκες και μια ισοπαλία. Διόλου άσχημα. Τώρα μέχρι την διακοπή του Νοέμβρη, έχει ένα πρόγραμμα στο πρωτάθλημα, με Κηφισιά και Λαμία, που δεν είναι του σκοτωμού. Κάτι που της επιτρέπει να ανακτήσει δυνάμεις και τις να αφιερώσει στην κομβική για την πορεία της στην Ευρώπη, μάχη με την Μαρσέιγ στη Νέα Φιλαδέλφεια την προσεχή εβδομάδα.

Και κάτι τελευταίο. Εκτός από την καλύτερη φετινή εμφάνιση της ΑΕΚ (ίσως μαζί με το δεύτερο ημίχρονο του ματς με τη Ντιναμό), έπαιξε μπάλα και η Φιλαδέλφεια. Ναι, τα τσιμέντα. Χωρίς να χρειαστεί ούτε καπνογόνα, ούτε λέιζερ, ούτε μπούρδες. Φωνή και ώθηση. Και με τον Γιάνναρο με την φανέλα του ΠΑΟΚ χαμηλά στην θύρα 39 να το απολαμβάνει και ας έχασε η ομάδα του και να μας θυμίζει τι σημαίνει και τι δίνει το πραγματικό ποδόσφαιρο.