Στενάχωρο το σκορ για την ΑΕΚ, τεράστια αξία το μήνυμα που έστειλε

Ναι, είναι μικρό το σκορ για την μπάλα που έπαιξε η ΑΕΚ και τις ευκαιρίες που έφτιαξε. Ναι, είναι στενάχωρο που ενώ είχε την δυνατότητα, δεν καθάρισε την πρόκριση από το πρώτο ματς. Αλλά η εικόνα που έδειξε στο γήπεδο, ήταν ένα τόσο ισχυρό μήνυμα και ενόψει της συνέχειας, που μπαίνει πολύ πάνω από οτιδήποτε άλλο - Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Έκανα μια προσπάθεια να ανακαλέσω από μνήμης ή ακόμα και να το ψάξω στα κιτάπια, αν υπήρχε άλλο ματς με τα χαρακτηριστικά ντέρμπι, που η ΑΕΚ να έκλεισε το πρώτο 45άλεπτο με ποσοστό κατοχής πάνω από 72% και να έχει κάνει δέκα τελικές χωρίς να έχει δεχθεί ούτε μια από τον αντίπαλο της. Και μέσα σ’ αυτά και χαμένο πέναλτι. Νομίζω πως η ΑΕΚ είχε κάνει μια περίπου ανάλογη καθολική επικράτηση στο γήπεδο επί του ΠΑΟΚ στο περυσινό 2-0 πάλι στη Νέα Φιλαδέλφεια ή στο 4-0 στα Play Offs την σεζόν του νταμπλ. Όπως επίσης και μια σχεδόν ίδια αιχμαλωσία, είχε κάνει πέρυσι στα Play Offs, στο 3-0 απέναντι στον Παναθηναϊκό.

Όμως νομίζω πως αυτό το τωρινό πρώτο 45άλεπτο, ήταν μια κανονική αιχμαλωσία στον αντίπαλο, που δύσκολα μπορεί να βρεις σε ματς με χαρακτηριστικά ντέρμπι. Δεν ήταν μόνο πως ο ΠΑΟΚ δυσκολεύτηκε πολύ ακόμα και να περάσει την σέντρα και το έκανε μόνο στο πρώτο 20άλεπτο όταν δοκίμασε να βγει ψηλά και να πιέσει. Ήταν και ο τρόπος που η ΑΕΚ έβαζε την μπάλα στην αντίπαλη περιοχή. Κάθε φορά, όλο και πιο επικίνδυνα και όλο και πιο κοντά στην εστία του Κοτάρσκι. Εξ ου και έχασε δυο ευκαιρίες, μια με τον Λαμέλα και μια με τον Μουκουντί, μέσα από την μικρή περιοχή. Αφήνω έξω το πέναλτι.

Είναι ποδοσφαιρικά στενάχωρο για την ΑΕΚ, να κάνει ένα τόσο γεμάτο πρώτο 45άλεπτο και τόσο τέλειο τακτικά και να πηγαίνει στο ημίχρονο χωρίς καν να έχει πάρει προβάδισμα. Επίσης στενάχωρο ποδοσφαιρικά είναι και το γεγονός, πως όταν βρήκε γρήγορο γκολ στο δεύτερο ημίχρονο και το γήπεδο σηκώθηκε στο πόδι ενώ ο ΠΑΟΚ έδειχνε στα χαμένα, άφησε το μομέντουμ να πάει στα σκουπίδια, χωρίς να βάλει δεύτερο γκολ. Στην ΑΕΚ ήξεραν πως ένα τέτοιο ζευγάρωμα, δεν θα τελείωνε την υπόθεση πρόκριση από το πρώτο παιχνίδι. Έτσι όπως κύλησε όμως και κυρίως έτσι όπως έπαιξε η ΑΕΚ, θα μπορούσε να την είχε τελειώσει.

Στην πραγματικότητα βέβαια, ακόμα και αυτό το φτωχό έτσι κι αλλιώς και πολύ περισσότερο με βάση την εικόνα του ματς, 1-0, είναι νίκη. Είναι και προβάδισμα ενόψει της ρεβάνς. Αλλά στα μάτια τα δικά μου και νομίζω και της πλειοψηφίας των οπαδών της ΑΕΚ, υπάρχει κάτι που προκύπτει απ’ αυτή την βραδιά στη Νέα Φιλαδέλφεια και είναι ακόμα πιο σημαντικό από το τελικό σκορ. Έχει να κάνει μ’ αυτό που έδειξε η ομάδα μέσα στο γήπεδο. Με το μήνυμα που έστειλε, για τις τεράστιες ποδοσφαιρικές δυνατότητες, που έχει αυτό το υλικό, με την καθοδήγηση φυσικά του Αλμέιδα.

Αιχμαλωσία που προέκυψε από πλάνο και ποιότητα

Αυτή η αιχμαλωσία στο μεγαλύτερο κομμάτι του ματς και κυρίως στο πρώτο ημίχρονο, αυτές οι φάσεις που η μπάλα κρύφτηκε, δεν προέκυψαν τυχαία. Ήταν αποτέλεσμα του τακτικού πλάνου του Αλμέιδα. Ήταν και αποτέλεσμα της τεράστιας ποιότητας που κουβαλάνε παίκτες όπως ο Λαμέλα, όπως ο Μαρσιάλ, όπως ο Γκαρσία, όπως ο Πινέδα, όπως ο Περέιρα. Ήταν προφανώς αυτό που μπορεί να κάνει η φετινή ΑΕΚ. Με τον προπονητή της και με τους παίκτες που έχει στο ρόστερ. Και φυσικά με το ρολάρισμα μέσα στο γήπεδο, που εννοείται πως θέλει και τον χρόνο του.

Ειδικά όταν περνάει και μέσα από παίκτες όπως ο Λαμέλα, που τώρα στα τελευταία τρία ματς έχει αρχίσει να γίνεται παράγοντας των παιχνιδιών της ΑΕΚ ή όπως του Περέιρα που έκανε τώρα ίσως το καλύτερο παιχνίδι του με τα κιτρινόμαυρα. Δύο παίκτες που αποκτήθηκαν μόλις το περασμένο καλοκαίρι και ίσως χρειαζόντουσαν λίγο περισσότερο χρόνο προσαρμογής και κουμπώματος στην ομάδα, σε σχέση με τον Μαρσιάλ που το έκανε σε χρόνο μηδέν. Και που μπορεί να έχασε πέναλτι, αλλά έδωσε την ασίστ για το γκολ του Λαμέλα και χόρεψε ουκ ολίγες φορές την άμυνα του ΠΑΟΚ.

Ναι, είναι μικρό το σκορ για την μπάλα που έπαιξε η ΑΕΚ και τις ευκαιρίες που έφτιαξε. Ναι, είναι στενάχωρο που ενώ είχε την δυνατότητα, δεν καθάρισε την πρόκριση από το πρώτο ματς. Αλλά η εικόνα που έδειξε στο γήπεδο, ήταν ένα τόσο ισχυρό μήνυμα και ενόψει της συνέχειας, που μπαίνει πολύ πάνω από οτιδήποτε άλλο. Και σημειώστε και κάτι που έχει την σημασία του. Μετά το ζόρικο βράδυ στο Φάληρο, όλοι περίμεναν πως η ΑΕΚ θα βουλιάξει στην εσωστρέφεια. Ίσως και να τους έκανε το χατίρι να άρει την εμπιστοσύνη της στον Αλμέιδα.

Τι έκανε στην πραγματικότητα η ΑΕΚ; Πήρε πρόκριση μέσα στο Χαριλάου επί του Άρη για το κύπελλο, έκανε τρεις συνεχόμενες νίκες, τις δυο εκτός έδρας και την μια με 4-0 επί του Άρη και κέρδισε και τον ΠΑΟΚ για το κύπελλο με.. αιχμαλωσία. Όλο αυτό πλέον δεν είναι καν αντίδραση. Είναι μια απάντηση και ένα μήνυμα για τη συνέχεια. Φυσικά και η ΑΕΚ ακόμα δεν έχει καταφέρει απολύτως τίποτα. Έχει πολύ δρόμο μπροστά της και πολλά να κάνει. Ξεκάθαρα όμως, αυτός ο δρόμος στον οποίο έχει μπει, είναι ο σωστός.

Και κάτι τελευταίο. Δυστυχώς, δεν γίνεται κανείς να αλλάξει κανέναν και με κανέναν τρόπο. Ούτε να του μάθεις να χάνει χωρίς να ψάχνει φαντάσματα, ούτε να του μάθεις να σέβεται χωρίς να προκαλεί, ούτε τίποτα. Αδιαφορείς και πας παρακάτω και κάνεις την δουλειά. Έτσι το βλέπω εγώ, μπορεί και να έχω λάθος. Και σ’ ένα τέτοιο βράδυ, ούτε καν έχει νόημα να ασχοληθείς με το γεγονός πως ο Οζντόεφ έβγαλε ολόκληρο το ματς και ο Λόβρεν αποβλήθηκε τόσο αργά. Ας ασχοληθεί ο ιστορικός του μέλλοντος. Η ΑΕΚ ας κρατήσει την σούπερ εμφάνιση. Ας κρατήσει επίσης και αυτή την συγκλονιστική ατμόσφαιρα και ενέργεια που ήρθε από την εξέδρα. Όπως και ας κρατήσει το γεγονός πως επιτέλους ένας παίκτης που προσέφερε και άφησε το στίγμα του στην ΑΕΚ, αποχαιρέτισε και τον αποχαιρέτισαν όπως του άξιζε και του έπρεπε.