Το δώρο της ΑΕΚ στον κόσμο για τις 76 κλεμμένες μέρες, ήταν να μην ξανακοιτάξει πίσω της

Ο κόσμος της ΑΕΚ επιτέλους γύρισε στην θέση του, γέμισε ξανά την ψυχή των παικτών του Αλμέιδα και εκείνοι ως αντίδωρο του έδωσαν χορταστικό ποδοσφαιρικό θέαμα και πρωτιά. Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Στο πρώτο ματς που η ΑΕΚ έπαιξε στη Νέα Φιλαδέλφεια, όταν μπήκε σε ισχύ αυτό το έξοχο μέτρο του κλεισίματος των κερκίδων, αντιμετώπισε τον Βόλο. Κέρδισε με 3-0. Ήταν όμως η πιο παγωμένη εμφάνιση που έκανε εντός έδρας η ομάδα του Αλμέιδα, από τότε που επέστρεψε σπίτι της. Κάτι που φαίνεται και από τις συνολικά 13 τελικές προσπάθειες που έκανε όλες κι όλες στο παιχνίδι. Ίσως τις λιγότερες στην φετινή σεζόν.

Τώρα ήταν το πρώτο ματς που η ΑΕΚ έπαιξε στη Νέα Φιλαδέλφεια, μετά από την άρση αυτού του έξοχου μέτρου των κλεισίματος των κερκίδων, με κόσμο ξανά δίπλα της. Αντιμετώπισε την Κηφισιά, που είναι στο ίδιο… καζάνι με τον Βόλο. Τις 13 τελικές τις έφτασε στο πρώτο τέταρτο. Έκλεισε το πρώτο ημίχρονο έχοντας κάνει κοντά στις 20. Είχε πετύχει δυο γκολ, ο Γκαρσία δεν σταματιόταν ούτε όταν κρεμόντουσαν κανονικά οι αντίπαλοι από την πλάτη του, ο Ελίασον και ο Γκατσίνοβιτς έκαναν πάρτι. Η ΑΕΚ έκανε πάρτι.

Προφανώς και σε σχέση με τις αρχές του Γενάρη, η ΑΕΚ έχει γίνει μια εντελώς διαφορετική ομάδα με την δουλειά που γίνεται στις άδειες από αγωνιστικές υποχρεώσεις εβδομάδες. Έχει γίνει μια ομάδα πολύ κοντά στην περυσινή και σε ορισμένα σημεία της και πολύ καλύτερη. Διότι, για παράδειγμα, o φετινό Λιβάι είναι ακόμα καλύτερος από τον περυσινό έτσι κι αλλιώς υπερηχητικό Λιβάι. Ή πέρυσι δεν υπήρχε ο Λιούμπιτσιτς, που και στο γκολ που πέτυχε αλλά κυρίως στην πάσα που έδωσε στον Πινέδα στο ακυρωθέν γκολ, έδειξε πόσο ποιοτικός είναι.

Όλα αυτά είναι φυσικά δεδομένα που κάνουν διαφορά ανάμεσα στο τωρινό πολύ ζεστό 3-0 της ΑΕΚ με την Κηφισιά και το πολύ παγωμένο 3-0 στις αρχές Γενάρη. Όμως ίσως η πιο σημαντική διαφορά ανάμεσα στα δυο ματς είναι ο κόσμος. Η ενέργεια που και πάλι έδωσαν οι γεμάτες κερκίδες της Νέας Φιλαδέλφειας στους παίκτες και που έριχναν μπόλικους κουβάδες με νερό, στον καλοκουρδισμένο μύλο του Αλμέιδα. Ήταν ασύλληπτη η δίψα που είχε ο κόσμος της ΑΕΚ ξαναδεί την ομάδα του. Έβγαινε αυτό στην ατμόσφαιρα, το εισέπρατταν και οι ποδοσφαιριστές.

Άδικα, άσκοπα, αναίτια... 

Δεν είναι άλλωστε μόνο το πόσο πολύ έλειψε από τους οπαδούς της ΑΕΚ να μπορούν να δουν από κοντά την ομάδα τους. Είναι και το πόσο άδικα και πόσο αναίτια και πόσο άσκοπα τους κλείδωσαν τις πόρτες προς την θέση τους στην εξέδρα. Κόσμος που χρειάστηκε να στερηθεί πράγματα για να αγοράσει ένα διαρκείας, για δυο μήνες το είχε και το καμάρωνε, χωρίς να μπορεί να το χρησιμοποιήσει. Χωρίς κανείς να μπορεί να του δώσει πειστικές απαντήσεις για την χρησιμότητα και την αποτελεσματικότητα του καταπληκτικού αυτού μέτρου που πάρθηκε από την πολιτεία.

Υπήρξε οπαδός της ΑΕΚ που μένει μόνιμα στην Αμερική, συγκεκριμένα στο Νιού Τζέρσει και είχε βγάλει από το καλοκαίρι αεροπορικά εισιτήρια, για να βρίσκεται τον Γενάρη στην Αθήνα και να δει το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και ένα ακόμα ματς στη Νέα Φιλαδέλφεια. Για να μπει για πρώτη φορά στο καινούργιο γήπεδο. Και όταν ήρθε στην Ελλάδα, βρήκε λουκέτο στην εξέδρα. Χρειάστηκε να πληρώσει επιπλέον 250 δολάρια για να αλλάξει τις ημερομηνίες και να μείνει στην Αθήνα για να προλάβει το παιχνίδι με την Κηφισιά. Μάλιστα είχε πάει να βάλει τα κλάματα όταν διαπίστωσε πως μπορεί να το έχανε και αυτό, όταν κάτι κουρασμένα παλικάρια επιχείρησαν να κάνουν άνω κάτω το πρόγραμμα του πρωταθλήματος.

Τέτοιες ιστορίες, σαν αυτή του οπαδού από την Αμερική, είναι άπειρες. Ακόμα και με κόσμο που αυτές οι 76 μέρες που έμειναν κλειστά τα γήπεδα, του στέρησαν ίσως την τελευταία ευκαιρία να δει την ΑΕΚ του από κοντά. Και δεν θέλω να επεκταθώ επ’ αυτού, ούτε να το βαρύνω, αλλά θαρρώ καταλαβαινόμαστε. Και αν όντως ήταν προς μια κατεύθυνση να αλλάξει κάτι, να βελτιωθεί κάτι, να διαμορφωθεί ένα διαφορετικό πλαίσιο χωρίς βία, να το συζητούσαμε. Όλοι μας ξέρουμε πως αυτό το κλείσιμο των κερκίδων, ήταν μια κούφια επικοινωνιακή κίνηση, που κάποια σοφά πλυντήρια θεώρησαν πως θα καλύψει την αδυναμία (φυσικά και την απροθυμία) να καταπολεμηθούν προβλήματα στην ρίζα τους.

Χόρτασαν μπάλα από την ομάδα του Αλμέιδα

Τουλάχιστον ο τρόπος που η ΑΕΚ εισέπραξε και διαχειρίστηκε μέσα στο γήπεδο, αυτή την ενέργεια που της έδωσε ο κόσμος στην επιστροφή του, ήταν μια μικρή ανταπόδοση. Ένα μικρό αντίδωρο των παικτών του Αλμέιδα προς τον κόσμο, γι αυτές τις 76 μέρες γηπέδου που του στέρησαν και που του έκλεψαν. Έστω και αν εξυπακούεται πως ούτε οι ποδοσφαιριστές, ούτε το κλαμπ έχει την παραμικρή ευθύνη γι αυτό. Ο κόσμος που γέμισε ξανά τη Νέα Φιλαδέλφεια, έδωσε ξανά ηλεκτρισμό στους παίκτες του Αλμέιδα και εκείνοι τον αξιοποίησαν δίνοντας ένα πολύ χορταστικό θέαμα μέσα στο γήπεδο. 

Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, ένιωθαν όλοι όσοι βρίσκονταν στο γήπεδο, πως δεν ήθελαν να τελειώσει αυτό το 45άλεπτο. Δεν χόρταιναν αυτό που έβλεπαν στο γήπεδο. Ο Γκαρσία ήταν ασταμάτητος, ο Ελίασον και ο Γκατσίνοβιτς έκαναν πάρτι από τα άκρα στον άξονα και πάλι πίσω στις πτέρυγες, ο Γιόνσον έκοβε τα πάντα και ο Πήλιος έδειχνε πως δικαίως έχει στήριξη του Αλμέιδα αλλά και του κόσμου για την θέση του βασικού αριστερού μπακ. Δυο γκολ έβαλε η ΑΕΚ σε 45 λεπτά, ένα της ακυρώθηκε και ένα πέναλτι έχασε. Και λίγα ήταν. 

Όσον αφορά δε και το καθαρά πρακτικό κομμάτι, η ΑΕΚ κατάφερε αυτή την Κυριακή, ότι δεν μπόρεσε για έξι λεπτά μόλις, την προηγούμενη Κυριακή. Ανέβηκε στην κορυφή της βαθμολογίας. Την βοήθησε η γκέλα του Παναθηναϊκού, την βοήθησε και η ήττα του ΠΑΟΚ από τον Ολυμπιακό. Μικρή σημασία έχει αυτό. Όταν πέρυσι κέρδιζε στο Χαριλάου και ανέβαινε πάλι στην κορυφή, μια αγωνιστική πριν το φινάλε των Play Offs, ελάχιστα την ενδιέφερε αν αυτό συνέβη και λόγω της ήττας του Παναθηναϊκού στο ντέρμπι του Φαλήρου. Φυσικά τώρα η ΑΕΚ πήρε κεφάλι στο πρωτάθλημα, πολύ πιο νωρίς σε σχέση με πέρυσι.

Σκεφτείτε όμως τι συνθήκη διαμόρφωσε τώρα η ΑΕΚ. Έχει πρακτικά πλέον την δυνατότητα, χωρίς να περιμένει κάτι από κανέναν άλλον παρά μόνο από τα δικά της αποτελέσματα, να μπει στα Play Offs οδηγώντας την κούρσα. Να μπει πρώτη δηλαδή, σ’ ένα μίνι πρωτάθλημα απέναντι σε ομάδες που είναι μέχρι τώρα η μόνη που της έχει κερδίσει όλες και η μόνη που δεν έχει χάσει από καμία. Με λίγα λόγια, η ΑΕΚ μπήκε σε μια συνθήκη, που μπορεί να μην κοιτάξει ξανά ποτέ πίσω της και να πάρει το δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα. Φυσικά δεν είναι εύκολο. Δεν χρειάζεται να γράφονται τα αυτονόητα. Αυτή είναι η συνθήκη όμως.

Περί της ατάκας του κόουτς 

Και κάτι τελευταίο, επειδή η τρέλα και η αγάπη του κόσμου για τον Αλμέιδα είναι τέτοια, που έχει και υπερευαισθησία και τις κεραίες του ανοιχτές, έγινε ένας χαμούλης με την ατάκα "αν μείνω στην ΑΕΚ". Βεβαίως θέμα δεν υπάρχει, καθότι είναι μια ατάκα που ο Αλμέιδα χρησιμοποιεί συνεχώς, γιατί δεν θεωρώ τίποτα ως δεδομένο στο ποδόσφαιρο. Κυρίως ως προς τις επαγγελματικές σχέσεις, διότι την δική του επιθυμία την έχει εκφράσει πολλάκις και ξεκάθαρα και είναι να μείνει πολλά χρόνια στην ΑΕΚ. Όπως και την επιθυμία της η ΑΕΚ και ο Μελισσανίδης την έχουν εκφράσει ξεκάθαρα για τον Αλμέιδα. Είναι όμως μια έκφραση που ο Πελάδο χρησιμοποιεί και δείχνει και αυτό, τον χαρακτήρα του. Αυτό τον "τρομερό χαρακτήρα", που είπε και πριν από λίγες μέρες ο Μελισσανίδης. 

Ο Αλμέιδα πριν από λίγες μέρες είπε πως θέλει να μείνει πολλά χρόνια στο σύλλογο και να βραβευτεί και του χρόνου ως καλύτερος προπονητής. Το ίδιο, δηλαδή να μείνει πολλά χρόνια στην ΑΕΚ, είχε πει και στην κουβέντα που μας έκανε πριν μερικές εβδομάδες. Και μάλιστα αναλύοντας και το μακροπρόθεσμο πλάνο του. Ο Αλμέιδα ούτε είναι άνθρωπος που μπουρδολογεί, ούτε φυσικά ακόμα και αν υπήρχε θέμα (που δεν υπάρχει) θα το άνοιγε μ' αυτόν τον τρόπο και σ' αυτό το χρονικό σημείο.  Ως εκ τούτων, δεν υπάρχει στην προκειμένη περίπτωση ούτε φωτιά, αλλά πρακτικά ούτε καν καπνός.