Ακόμη ένα βήμα προς την οριστική επανασύνδεση με το κοινό του και την πεποίθηση ότι μπορεί το κάτι παραπάνω

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για την 3η σερί νίκη του Άρη που τον φέρνει στην κορυφή αλλά και την διαχείριση του κλίματος ευφορίας με απαίτηση για συνεχή βελτίωση.

Εύκολα, γρήγορα, απλά και καθαρά. Χωρίς άγχος και προβλήματα, ο Αρης ξεπέρασε το εμπόδιο της Λαμίας και έδωσε μια πρώτη απάντηση στο ερώτημα, αν οι δυο νίκες στα ντέρμπι με Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ θα είχαν συνέχεια. Ένα πρώτο τεστ αντοχής, νοοτροπίας και σταθερότητας το γκρουπ του Μάντζιου το πέρασε με επιτυχία. Δεν στραβοπάτησε, όπως συνήθιζε να κάνει μετά από μεγάλες νίκες, καλή ώρα με αντίπαλους όπως η Λαμία. Ένα δεύτερο έρχεται, αμέσως μετά τη διακοπή, πάλι εντός με την Καλλιθέα. Γεμάτος αυτοπεποίθηση από τις δυο νίκες που προηγήθηκαν και τόνωσαν το ηθικό στο εσωτερικό της ομάδας, οι παίκτες του Μάντζιου δεν άφησαν σε κανένα σημείο του παιχνιδιού με τη Λαμία να αμφισβητηθεί η ανωτερότητά τους, ενώ το πολύ γρήγορο γκολ, έδιωξε το όποιο άγχος μπορεί να υπήρχε, κοντρόλαρε τα εντός γηπέδου συναισθήματα και έδωσε τον ρυθμό στην κερκίδα να το διασκεδάσει με συνεχές τραγούδι. Ήταν κάτι που το είχε ανάγκη.

Υπήρχαν στιγμές στο πρώτο ημίχρονο που αυτό που έβλεπες από τους παίκτες του Άρη σου δημιουργούσε ευχάριστα συναισθήματα. Έβλεπες μια ομάδα που προσπαθούσε να παίξει συνδυαστικά και να βγάζει αυτοματισμούς, με την μπάλα κάτω και σε μερικές περιπτώσεις το έκανε με τέτοιο τρόπο που φανέρωνε την περίσσια ποιότητα του ρόστερ. Είχε εντάσεις που της επέτρεπαν να ανακτά άμεσα την κατοχή και αν ήταν λίγο πιο προσεκτικός στην τελική απόφαση το ματς θα ήταν… πολλά με λίγα. Ακόμη και ο συνήθως εγκρατής στις δηλώσεις του Μάντζιος, επέτρεψε στον εαυτό του μια τοποθέτηση για... οκτάστηλο λέγοντας ότι μερικές φορές χαζεύεις με αυτά που βλέπεις από την ομάδα του.

Σίγουρα χαζεύεις με τον Μορόν που με δυο προσωπικά γκολ έβαλε σε ένα ακόμη παιχνίδι φαρδιά πλατιά την υπογραφή του. Πόσο σημαντικό αλήθεια για μια ομάδα να διαθέτει ένα φορ που μπορεί να δημιουργεί φάσεις και να τις τελειώνει για τον εαυτό του, όπως στο δεύτερο γκολ. Η να ξεκλειδώνει ένα παιχνίδι στην πρώτη φάση. Το πιο σημαντικό για μένα όμως είναι ότι βλέπεις τους ποδοσφαιριστές να ευχαριστιούνται αυτό που κάνουν. Να καταλαβαίνουν και οι ίδιοι ότι η ομάδα στην οποία αγωνίζονται έχει την προοπτική να κάνει πρωταθλητισμό. Να τους γεμίζει με υπερηφάνεια που αποτελούν μέλη της. Σημαντικό εχέγγυο επιτυχίας.

Ο Αρης πάτησε χθες κορυφή, κάτι που έχει να συμβεί 1.413 ημέρες, από τις 22 Νοεμβρίου του 2020 όταν και πάλι στον πάγκο ήταν ο Άκης Μάντζιος. Ακόμη και αν σήμερα βρεθεί 2ος ή 3ος, μικρή σημασία έχει αφού το μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση, για τις δυνατότητές του, το έχει στείλει προς πάσα κατεύθυνση. Το πιο σημαντικό είναι να διαχειριστεί με τον ορθό τρόπο αυτή την ευφορία. Να παραμείνει ταπεινός, με διάθεση αυτοκριτικής και συνεχούς προόδου γιατί υπάρχουν πράγματα που επιδέχονται βελτίωσης (ειδικά στην ποιότητα εκτέλεσης και τελικής επιλογής στα τελευταία 16 μέτρα του γηπέδου), αφού μιλάμε για μια ομάδα που μόλις χθες, χρησιμοποίησε για πρώτη φορά βασικό στο πρωτάθλημα τον Χουάνκαρ, και για λίγα λεπτά στο τέλος τον Κουάισον. Και έχει και 2-3 τραυματισμούς εσχάτως να διαχειριστεί. Και την πολυτέλεια να φέρνει από τον πάγκο τον Νταρίντα και να αφήνει εκτός… γιατί δεν χωρούσαν Σαβέριο και Ζουλ..

Έσχατο αλλά όχι ήσσονος σημασίας. Είναι πραγματικά κρίμα για όλο το φετινό team του Άρη η εικόνα του γηπέδου. Ο κόσμος του Άρη σίγουρα πληγώθηκε από την περυσινή κατάληξη της χρονιάς. Η φετινή ωστόσο προσπάθεια δείχνει συγκροτημένη, συμπαγής, εξελίξιμη, πειστική και ορισμένες στιγμές των αγώνων εντυπωσιακή. Ο Άρης δείχνει φέτος ότι μπορεί να κάνει αυτό που κάνεις δεν τολμά ούτε καν να το ψελλίσει. Αλλά αν δεν το πιστέψει ο κόσμος, αυτός ο κόσμος που έχει επιδείξει τόσο υπομονή, τόσο πείσμα, τέτοια αφοσίωσή, πως αλήθεια θα το πιστέψει η ομάδα; Αισθάνομαι ότι αδικεί τη φετινή προσπάθεια μεγάλο μέρος του κόσμου του Άρη. Η διοίκηση στον αγώνα με την Λαμία έκλεισε το μάτι με τις τιμές των εισιτηρίων στα πέταλα, ωστόσο δεν βρήκε ανταπόκριση. Υπομονή θέλει σίγουρα και πιστεύω ότι δεν θα επικρατήσει απογοήτευση στη διοίκηση για αυτήν την μη αναμενόμενη εικόνα του γηπέδου. Ο κόσμος του Άρη σπανίως αδικεί, εύχομαι ο επόμενος αγώνας να αποτελεί την αφορμή για την οριστική επανασύνδεση του Αρειανού με την ομάδα του.