Αν δεν βρει το φάρμακο στην αρρωστημένη νοοτροπία του θα έρθουν κι άλλοι… Λεβαδειακοί

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για την εμφάνιση έκτρωμα στη Λιβαδειά και την ωμή παράδοχή του Ουζουνίδη για τα αίτιά της.

Η φετινή σεζόν του Αρη έχει πολλές στιγμές αλλά δυο από αυτές είναι οι κομβικές. Για την πρώτη πρέπει να γυρίσουμε πίσω στον Νοέμβριο όταν η ομάδα του Ακη Μάντζιου τότε, βρέθηκε για τέσσερις αγωνιστικές στην κορυφή της βαθμολογίας, διαψεύδοντας προσωρινά τις Κασσάνδρες που τον είχαν τοποθετήσει, πριν καν ξεκινήσει το πρωτάθλημα εκτός τετράδας. Οι τρεις σερί ήττες απο Παναιτωλικό, Βόλο και ΑΕΚ (μετά απο νίκη επί του Λεβαδειακού καλή ώρα), έφεραν την απομάκρυνση του Μάντζιου, τους πρώτους κλυδωνισμούς και τον Αρη εκτός τετράδας μαζί και την πρώτη αμφισβήτηση για το… ταβάνι της φετινής ομάδας.

Με αρκετό κόπο, αλλαγή προπονητή, συνεχή σκαμπανεβάσματα, ήρθε η προηγούμενη αήττητη και με μηδέν παθητικό τετράδα αγώνων να φέρει πίσω το χαμόγελο, την αισιοδοξία και τον Αρη σε απόσταση μιας νίκης από την 4η θέση. Στη δεύτερη κρίσιμη στιγμή της σεζόν, στον αγώνα με τον Λεβαδειακό όμως, όταν μπήκε δηλαδή πάλι το ΠΡΕΠΕΙ, το ίδιο γκρουπ, με έναν άλλο προπονητή αυτή τη φορά, δεν ανταποκρίθηκε. Κιότεψε. Δεν άντεξε στην ευθύνη. Και όχι απλά έχασε αλλά συνετρίβη από τον Λεβαδειακό, χύνοντας την καρδάρα με το γάλα. Γκρεμίζοντας σαν τραπουλόχαρτο ό, τι με κόπο έχτιζε το τελευταίο διάστημα.

Επιβεβαιώνοντας τους φόβους (που και ο ίδιος ο προπονητής εξέφραζε όλη την εβδομάδα) ότι αυτή η ομάδα, αυτό το συγκεκριμένο γκρουπ, δεν έχει την προσωπικότητα, την νοοτροπία να διαχειριστεί καταστάσεις όταν η μπάλα… καίει και η νίκη είναι μονόδρομος. Πνίγεται στο άγχος της ή αν θέλετε στην κακή νοοτροπία της να νομίζει ότι το πρωτάθλημα αρχίζει και τελειώνει στα ντέρμπι. Δυστυχώς όμως, όπως έχει αποδεχθεί, τον στόχο στο τέλος της ημέρας στον δίνουν οι νίκες με τις ομάδες από τη μέση και κάτω της βαθμολογίας.

Για το χθεσινο ματς δεν έχει και πολλά να πούμε. Δεν υπήρχε ούτε ένας που να διασώθηκε απο το ναυάγιο. Ο καλύτερος παίκτης κόντρα στον Παναθηναϊκό (Βέλεθ), ήταν χθες ο χειρότερος. Όλοι μαζί έκαναν 41 λάθη! Ακόμη και στο πρώτο ημίχρονο, το λιγότερο κακό του Αρη δηλαδή, που ευτύχησε να βρει το γκολ ισοφάρισης-δώρο του Λεβαδειακού άμεσα, οι ποδοσφαιριστές φαίνονταν να είχαν μείνει στις δάφνες της νίκης επί του Παναθηναϊκού. Η στραβή περίμενε στη γωνία. Η δε εικόνα του δεύτερου ημιχρόνου ήταν σοκαριστική. Το πλάνο, κάποια στιγμή με τον Ουζουνίδη να κοιτάει αποσβολωμένος, βυθισμένος στις σκέψεις του, είναι αυτό που λένε οι κινέζοι, μια εικόνα, χίλιες λέξεις. Αδυνατούσε να πιστέψει όσα έβλεπε. Να βάλει σε μια τάξη αυτά που σκεφτόταν. Ισως για αυτό προτίμησε να μην μιλήσει εν θερμώ στο flash interview και τα είπε.. μαζεμένα στη συνέντευξη τύπου. Για να είμαστε δικαιοι βέβαια, τον αιφνιδίασε απόλυτα και ο Νίκος Παπαδόπουλος που αφού... διάβασε τις αδυναμίες του Αρη στο πρώτο ημίχρονο, επιλέγοντας μια πιο αμυντικογενή τακτική, τον χτύπησε εκεί που πονούσε στην επανάληψη με την αλλαγή σχηματισμού και προσώπων. Ο Ρόμο έδωσε ασιστ, Συμελίδης και Πεντρόσο σκόραραν.

Προς τιμήν του, δεν κρύφτηκε πίσω από δικαιολογίες περί καιρικών συνθηκών για παράδειγμα ή έλλειψης ενός καθαρόαιμου εξαριού που θα αναχαίτιζε έστω τις μισές φάσεις του αντίπαλου, αλλά ανέλαβε την πλήρη ευθύνη για την βαριά ήττα. Για μια ακόμη φορά προστάτεψε τους παίκτες του. Σωστή ως προσέγγιση αφού και δεν θα άλλαζε κάτι αν τους τα… έχωνε αλλά και γιατί αυτός έχει την ευθύνη για το οικτρό θέαμα που αντικρύσαμε από τους ίδιους έντεκα που εμπιστεύτηκε. Το ζήτημα είναι αν μπορεί να το αλλάξει. Αν υπάρχει τρόπος και ποιος είναι αυτός, γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που συνέβη και μοιάζει να έχει ριζώσει στο DNA της ομάδας. Να έχει εισχωρήσει στα σωθικά της. Και υπάρχει ένα υπόλοιπο της σεζόν και είναι τέτοια η… σφαλιάρα που εγκυμονεί τον κίνδυνο να εκτροχιάσει εντελώς το γκρουπ, ναρκοθετώντας το μίνιμουμ εναπομείναν στόχο της 5ης θέσης, αφού η 4η… πέταξε από χθες.

Για το καλοκαίρι το φωτογράφισε σε μια αποστροφή του λόγου του, μιλώντας για αναγκαίες αλλαγές στο ρόστερ. Αν και ακούγεται λίγο περίεργο μετά από μια τέτοια βαριά ήττα, ο Ουζουνίδης έχω την αίσθηση ότι και ξέρει μετά από δυο μήνες και κάτι που βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη ποιες είναι οι μεγαλύτερες παθογένειες αυτή της ομάδας αλλά έχει και το know how για αυτά που πραγματικά χρειάζεται να αλλάξει στο μενταλιτέ και στη συνολική δομή και λειτουργία της. Ας τον ακούσει ο Θόδωρος Καρυπίδης και αν τον πιστεύει, ας του δώσει αυτά που θεωρεί ότι θα τον βοηθήσουν να φτιάξει μια ομάδα που δεν θα ζει και αναπνεέι μόνο για τα ντέρμπι…

ΥΓ. Ο Αρης… πιστός στις συνήθεές του, όπως ο ίδιος έκανε ξανά τον κόσμο του να πιστέψει στην ομάδα, ο ίδιος τον… ξενέρωσε με την εμφάνιση-έκτρωμα. Κρίμα για όλους αυτούς που μέσα στη βροχή έκαναν το ταξίδι για να εισπράξουν την παραδοχή από την ομάδα τους, ότι δεν μπορεί να κάνει το βηματάκι παραπάνω και να υπηρετήσει πιο υψηλούς στόχους. Στη Λειβαδειά έδειξαν ότι δεν το λέει η καρδούλα τους. Θα έχουν τουλάχιστον την ευθιξία να κοιταχτούν στον καθρέπτη και να ζητήσουν ευθύνη απο τους ευατούς τους;