Απαγορεύεται η ΑΕΚ να μη βάλει τον πήχη στην Ευρώπη

Μεγάλα κλαμπ τρέφονται από τίτλους και νταμπλ, αλλά έχουν απόλυτη ανάγκη να αφήνουν και το στίγμα τους στην Ευρώπη και η ΑΕΚ και μπορεί και οφείλει να το βάλει ως προτεραιότητα. Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Το νέο της γήπεδο η ΑΕΚ δεν το έφτιαξε μόνο για να μπορέσει να επιστρέψει σπίτι της και επιτέλους μετά από 20 χρόνια όταν παίζει εντός έδρας να είναι να πραγματικά εντός έδρας. Ήθελε και να αποκτήσει ένα σύγχρονο γήπεδο, που θα ακολουθήσει τις σύγχρονες επιταγές. Το έφτιαξε έτσι ώστε να πάρει την πιστοποίηση του τετράστερου από την ΟΥΕΦΑ. Όχι για την μόστρα, ούτε γιατί έτσι θα ήταν κάτι μοντέρνο και σύγχρονο. Αλλά για να μπορέσει να διεκδικήσει και όπως όλα δείχνουν (αν δεν συμβεί κάτι συγκλονιστικά στραβό) να πάρει έναν ευρωπαϊκό τελικό όπως αυτός του Conference league.

Δεν χρειάζεται υποθέτω και μεγάλη ανάλυση, για το πόσο σημαντική υπόθεση είναι για το πρεστίζ του ελληνικού ποδοσφαίρου αλλά και το προφίλ της ΑΕΚ, να γίνει ένας ευρωπαϊκός τελικός στη Νέα Φιλαδέλφεια. Τα οφέλη είναι πολλαπλά και σε πολλούς τομείς. Προφανώς και αυτό το… εντός έδρας, ανοίγει την όρεξη για να φτάσει η ΑΕΚ εκεί που δεν έχει φτάσει ποτέ. Και αν μια τέτοια συζήτηση γινόταν πέρυσι το καλοκαίρι θα έμοιαζε από ουτοπία μέχρι και κωμωδία, φέτος δεν είναι ακριβώς έτσι. Κυρίως γιατί η ομάδα του Αλμέιδα απέδειξε πέρυσι πως μπορεί να βάλει τον πήχη πολύ ψηλά.

Φέτος ο τελικός του Conference League ήταν ανάμεσα στην Γουέστ Χαμ και την Φιορεντίνα. Ναι, καμία από τις δυο δεν είναι ούτε Μάντσεστερ, ούτε Λίβερπουλ, ούτε Ιντερ, ούτε Μίλαν. Αλλά για να ξέρουμε και τι λέμε, τόσο η ΑΕΚ όσο και όλες οι ελληνικές ομάδες, έχουν ακόμα δρόμο μπροστά τους και μπόλικη (και απαραίτητα μεθοδική) δουλειά ακόμα και για να σκεφτούν πως μπορούν να γίνουν Γουέστ Χαμ ή Φιορεντίνα.

Να γίνει... Βασιλεία ή Αλκμάαρ

Από την άλλη μεριά όμως, στα ημιτελικά του Conference έφτασαν τη σεζόν που πέρασε η Αλκμαάρ και η Βασιλεία. Και μάλιστα έβγαλε την ψυχή και στην Γουέστ Χαμ και στην Φιορεντίνα, μέχρι να της αφήσουν να προκριθούν στον τελικό. Η ΑΕΚ λοιπόν, σίγουρα έχει δρόμο και μπορεί να μην γίνει ποτέ Γουέστ Χαμ. Όμως πρέπει να επιδιώξει, να βάλει τον πήχη, να γίνει κάποια στιγμή είτε Βασιλεία, είτε Αλκμάαρ. Καμία από τις δυο δεν είναι κανένα μεγαθήριο ούτε στην Ευρώπη, ούτε καν στην χώρα της. Μεθοδικότητα, δουλειά και στόχος απαιτείται.

Ο πήχης για την ΑΕΚ πρέπει να μπει, επιβάλλεται να μπει, στο να μπορέσει να αφήσει το στίγμα της στην Ευρώπη. Για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε, δεν έπιασε κανέναν καμία τρέλα και αμόκ αλαζονείας επειδή ήρθε ένα νταμπλ και άρχισε σπέκουλα περί ευρωπαϊκής κούπας. Αλίμονο μας. Σίγουρα όμως, απαγορεύεται για την ΑΕΚ να μην βάλει ως πρώτο στόχο να δείξει και να κάνει πράγματα στην Ευρώπη φέτος. Είτε καταφέρει να μπει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, είτε βρεθεί να παίζει σε μια από τις άλλες δυο διοργανώσεις.

Πρώτος ο Μελισσανίδης έβαλε εκεί τον πήχη. Θυμάστε πως μετά την λήξη του τελικού του κυπέλλου στον Βόλο, μπήκε στα αποδυτήρια, έριξε το αμίμητο «δεν είστε ομάδα εσείς, είστε τρομοκράτες» και η επόμενη κουβέντα του ήταν «τώρα να πάμε καλά στην Ευρώπη και στο Champions League». Το ίδιο σκέφτεται και ο Αλμέιδα που μπορεί φέτος να μπαίνει για πρώτη φορά ως προπονητής σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, αλλά ως παίκτης τις έχει φάει με το κουτάλι. Και ξέρει πόσο σημαντικό είναι να παίζει και να δείχνεις πράγματα στην Ευρώπη. Για το κλαμπ αλλά και για τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές.

Διαφορετική λάμψη

Προφανώς για έναν μεγάλο σύλλογο όπως η ΑΕΚ, έχουν σημασία και τα πρωταθλήματα και τα κύπελλο και εν προκειμένω τα νταμπλ. Αλλά τα μεγάλα ευρωπαϊκά βράδια όπως με την Μίλαν, όπως με την Σέλτικ όπως με την Ρεάλ, είναι μια άλλη φάση και διαφορετικής λάμψης σελίδες στο βιβλίο της ιστορίας του κλαμπ. Τα έχει ανάγκα αυτά τα βράδια η ΑΕΚ, όπως και διαδρομές σαν αυτή του 2018, που διακόπηκε μ’ ένα «α ρε Μασούντ» λίγο πριν τους «16». Και τότε μάλιστα κατέρρευσε και ο μύθος πως δεν μπορούν να χωρέσουν τα… καρπούζια του πρωταθλήματος και της Ευρώπης στην ίδια μασχάλη.

Εκείνη η ΑΕΚ, μ’ ένα ρόστερ που οριακά είχε στο βασικό ροτέισον 13-14 παίκτες, προχώρησε στην Ευρώπη, κατέκτησε το πρωτάθλημα και πήγε στον τελικό του κυπέλλου. Με τους παίκτες και να παίρνουν ενέργεια και αγωνιστικό ρυθμό από τα συνεχόμενα ματς αλλά και να γουστάρουν και να αποκτούν ακόμα μεγαλύτερο κίνητρο όσο προχωρούσαν παράλληλα σε Ελλάδα και Ευρώπη. Και μεταξύ μας, παρόλο που με τα «αν» δεν γράφεται η ποδοσφαιρική ιστορία, αν γινόταν η φετινή ΑΕΚ να κουμπώσει σ’ εκείνη τη σεζόν, θα είχαμε ακόμα πιο ωραία πράγματα να συζητούσαμε και για την Ευρώπη.

Η ουσία βεβαίως, είναι το τώρα. Και στο τώρα αυτή η ΑΕΚ πρέπει να έχει ως πρώτο στόχο το τι θα κάνει στην Ευρώπη. Της έκανε τεράστια ζημιά εκείνο το στραπάτσο με την Βελέζ. Ίσως μάλιστα, λέω ίσως, να μην είχε στραβώσει τόσο πολύ εκείνη η σεζόν, αν το πράγμα είχε πάει αλλιώς στα προκριματικά. Θα μου πείτε, έτσι όπως είχε δομηθεί εκείνη η ομάδα, ποδοσφαιρικά καθαρά, δεν θα μπορούσε να πάει αλλιώς. Το έχει ανάγκη η ΑΕΚ, όχι απλώς να μην ξαναζήσει Βελέζ, αλλά να το βάλει ως πρώτη προτεραιότητα να κάνει πράγματα στην Ευρώπη.

Η ΑΕΚ χρειάζεται προκρίσεις γιατί χρειάζεται βαθμούς στην ΟΥΕΦΑ. Η ΑΕΚ χρειάζεται μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές γιατί μεγαλώνουν το κλαμπ. Και καθαρά ποδοσφαιρικά, σε μια δεύτερη σεζόν του Αλμέιδα στον πάγκο και με μια ακόμα μεγαλύτερη ποιοτική αναβάθμιση του νταμπλούχου ρόστερ, είναι και ποδοσφαιρικά ορθολογικό να το επιδιώξει. Κάτι που θαρρώ πως πρώτος ο Αργεντινός τεχνικός το έχει στο μυαλό του.