Αργεντινή - Κροατία 3-0 ή... πηγαίνοντας μπροστά με πίσω βήματα!

Ο Στέφανος Αβραμίδης αποχαιρετά τον Γιάννη Διακογιάννη και γράφει για τη βραδιά του Λιονέλ Σκαλόνι.

Ήταν δύσκολη, στριφνή, βαριά μέρα η χθεσινή! Έφυγε ένας μεγάλος, ο μεγαλύτερος όλων, ο άνθρωπος, η.. .φωνή που «τράβηξε» πολλούς από εμάς, τους περισσότερους, σε αυτόν τον τόσο όμορφο, ιδιαίτερο, συναρπαστικό, αν με ρωτάτε, χώρο της αθλητικής δημοσιογραφίας! Ο Γιάννης Διακογιάννης ήταν δάσκαλος για ολόκληρη τη γενιά μας, ακόμη και για αυτούς που δεν δίδαξε στην πραγματικότητα ποτέ, ήταν σημείο αναφοράς, κίνητρο προσωποποιημένο να γινόμαστε όλο και καλύτεροι, τουλάχιστον να το προσπαθούμε! 

Και ήταν, όπως καταλαβαίνετε, πολύ φορτισμένη συναισθηματικά η ατμόσφαιρα μέσα στην οποία «συναντηθήκαμε», για μια ακόμη φορά, με το ποδόσφαιρο στον ημιτελικό της Αργεντινής με την Κροατία στο «Λουσάιλ Αϊκόνικ Στέντιουμ» παρακολουθώντας το ματς προετοιμάζοντας μια ακόμη «Ώρα Μουντιάλ»!

Και τι ματς, αλήθεια, ήταν αυτό! Άρχισε, τηλεοπτικά, με το Σωτήρη να τιμά τη μνήμη του εκλιπόντος ακριβώς όπως του έπρεπε, με σεβασμό, μέτρο και την μπάλα στο χορτάρι, κύλησε, αγωνιστικά, με τον μεγαλύτερο όλων να δίνει μια ακόμη θρυλική παράσταση, αυτή τη φορά με πιο άξιους από ποτέ συμπαραστάτες αλλά και πιο έτοιμο από ποτέ...καθοδηγητή από τον πάγκο! Ο Λιονέλ Σκαλόνι κατάφερε όχι απλά να αρθεί στο ύψος της περίστασης αλλά να την καθορίσει κιόλας, με ξεκάθαρο και αποτελεσματικό, όπως περίτρανα αποδείχθηκε, πλάνο, πέτυχε να εμφανίσει κόντρα στην Κροατία μια...πανέξυπνη, κυνική και κλινική εκδοχή της Αργεντινής που χωρίς, η αλήθεια είναι, να εντυπωσιάσει, χωρίς καν να είναι θεαματικά καλύτερη από τον αντίπαλο, πήρε μια ανέλπιστα εύκολη και ξεκούραστη νίκη-πρόκριση στον τελικό του Μουντιάλ του Κατάρ!

Βάζοντας τους ποδοσφαιριστές του πίσω από την μπάλα, αφήνοντας την σε κροατικά πόδια, κλείνοντας παράλληλα όλους τους διαδρόμους αλλά και τους χώρους ανάμεσα στις γραμμές ο προπονητής της «αλμπισελέστε» έως και υποχρέωσε τους «βατρένι» να «ανέβουν» αφήνοντας πρόσφορο έδαφος στα νώτα της άμυνάς τους για όποιον, βλ. κυρίως Χούλιαν Άλβαρεζ, θα μπορούσε να τον εκμεταλλευτεί! 

Το σχέδιο «κλέβουμε την μπάλα και προσπαθούμε να απειλήσουμε σε πρώτο χρόνο» δεν είναι δα και νεωτερισμός, με τη διαφορά ότι σε αυτή του την έκδοση προέβλεπε πολύ προσεκτικές, απολύτως υπολογισμένες κινήσεις, σε κάθε περίσταση γρήγορης μετάβασης από φάση άμυνας σε φάση επίθεσης η Αργεντινή έστηνε συνεργασίες δύο, το πολύ τριών παικτών, Μέσι, Άλβαρεζ και όποιος ήταν πλησιέστερος από την τετράδα της μεσαίας γραμμής τραβούσαν το…δρόμο τους! Με αυτό τον τρόπο το «μπλοκ» στην ανασταλτική λειτουργία έμενε σταθερό και συμπαγές, ακόμη και σε περίπτωση γρήγορης ανάκτησης από το Μόντριτς και την παρέα του δε χανόταν σε καμία περίπτωση ο έλεγχος!

Όσο για τις λιγοστές περιπτώσεις στις οποίες οι Λατινοαμερικάνοι έκαναν παιχνίδι κατοχής, το σχέδιο ήθελε το Μέσι να «διαβάζει» τους, έως και απρόσμενα, διαθέσιμους χώρους είτε οδηγώντας την μπάλα είτε εντοπίζοντας με διαγώνιες πάσες τους ακραίους, με κάθετες τον Άλβαρεζ ή και τον Μακάλιστερ που συχνά έκανε την κίνηση από τη μεσαία γραμμή στην αντίπαλη περιοχή! Την ελευθερία του Λίο στον αγωνιστικό χώρο «προστάτευε» με την παρουσία του ο Ντε Πολ ως πρώτη...ασφαλιστική δικλείδα στην πλάτη του αλλά κάθε άλλος που δε συμμετείχε στην ανάπτυξη, δεν ήταν λίγες οι φορές που με παγίδες οι Κροάτες πήραν την μπάλα από τον ηγέτη της Αργεντινής, ήταν ολοένα και λιγότερες οι περιπτώσεις που κατάφεραν αυτό ακριβώς να το εκμεταλλευτούν εκδηλώνοντας αιφνιδιασμό!

Με λίγα λόγια η ιδέα του Σκαλόνι, λειτούργησε στο 100%, ήταν «κάνουμε επίθεση έχοντας ως προτεραιότητα στο μυαλό μας πώς θα καταφέρουμε να αμυνθούμε σωστά!», μοιάζει πολύ πιο απλοϊκή ως σκέψη κατόπιν εορτής! Το να πάρεις όμως μια τέτοια απόφαση σε έναν ημιτελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου, να προσαρμόσεις, μη σας πω να αφοσιώσεις την ανάπτυξή της ομάδας σου όχι στο πώς θα απειλήσεις αλλά, αντιθέτως, στο πώς θα...αφοπλίσεις τον αντίπαλο δεν είναι καθόλου εύκολο, πόσω μάλλον δημοφιλές! 

Με αυτήν ακριβώς την «αντεστραμμένη» προσέγγιση ο Σκαλόνι κατάφερε να επικρατήσει κατά κράτος σε όλους τους τομείς, η Αργεντινή πέτυχε τρία γκολ, έφτιαξε πολλές ακόμη ευκαιρίες, κινδύνευσε ελάχιστα, αν θέλετε να μιλήσουμε για «μάχη», σα να την κέρδισε κατά κράτος σαλπίζοντας...υποχώρηση! Τουλάχιστον ενδιαφέρουσα, έως και ριζοσπαστική, σίγουρα αποδοτική η, στρατηγική, ποδοσφαιρική του πρόταση! Θα χρειαστεί ακόμη μία...