Ξέρω τι έκανες το καλοκαίρι

Ο Αλέξης Σαββόπουλος κάνει ένα πρώτο απολογισμό των φετινών θερινών μεταγραφών του Αρη.

Οι μεταγραφές ολοκληρώθηκαν και έφτασε η ώρα να κάνουμε μια πρώτη ανάλυση για τον υπερδραστήριο και πάλι μεταγραφικά Άρη.

Ας ξεκινήσουμε από κάποιες αναγκαίες επισημάνσεις που έχουν τη σημασία τους. Πρώτη και καλύτερη ότι για πρώτο καλοκαίρι μετά από χρόνια, ο Αρης δεν είχε την λαιμητόμο του CAS για περιορισμό μεταγραφών, έτοιμη ανά πάσα στιγμή να πέσει στο κεφάλι του και να του θέσει αυστηρούς και οδυνηρούς περιορισμούς. Άρα είχε απόλυτη μεταγραφική ελευθερία κινήσεων. Επίσης είχε ξανά τεχνικό διευθυντή μετά την περίοδο Χαριστέα (άσχετο αν αποχώρησε για λόγους υγείας αφού συμμετείχε στο πρώτο σκέλος των μεταγραφών). Είχε θεωρώ ακόμη και μια ξεκάθαρη άποψη για το ποιους πρέπει να κρατήσει και ποιους να διώξει, η ομάδα καθώς και ένα ξεκάθαρο πλάνο πωλήσεων (Πάλμα). Επομένως οι ανάγκες της ομάδας ήταν λίγο-πολύ γνωστές σε ποσοστό 90%, πριν ακόμη ολοκληρωθούν τα πλει-οφ. Ακόμη και οι έξτρα πωλήσεις που προέκυψαν για Πίρσμαν- Εμπακατά ήταν φανερό, ότι το club δεν καιγόταν να τους κρατήσει και επομένως ήταν εντός προγράμματος.

Πολύ σημαντικό επίσης το γεγονός ότι ήταν ειλημμένη απόφαση η ομάδα να συνεχίσει με τον ίδιο προπονητή (Τερζή) και μάλιστα είχε ανακοινωθεί στη συνέντευξη τύπου. Έναν άνθρωπο που για πρώτη φορά θα έκανε προετοιμασία (που ουσιαστικά δεν έγινε με την κλασσική έννοια του όρου), πρώτη φορά θα δημιουργούσε το επιτελείο του και θα αναλάμβανε να χτίσει μια ομάδα καινούργια. Αυτό εξ αντικειμένου είχε ένα ρίσκο και θα έπρεπε να συνεκτιμηθεί στα ποιοτικά χαρακτηριστικά των μεταγραφών, διότι υπάρχουν παίκτες που για να σε βοηθήσουν πρέπει ο προπονητής να κάνει ξεκάθαρο τον ρόλο και τις απαιτήσεις που έχει η ομάδα από αυτούς και μετά να εισπράξει τα αγωνιστικά τους στοιχεία στο χορτάρι.

Η αξιολόγηση πρέπει να περιλαμβάνει τρεις άξονες. Ο πρώτος είναι η αριθμητική προσέγγιση. Αν κάλυψε δηλαδή τα κενά, ο δεύτερος η ποιοτική προσέγγιση και ο τρίτος η χρονική διάσταση. Δηλαδή πότε ενσωματώθηκαν στο ρόστερ.

Ξεκινώντας από το ποσοτικό κριτήριο αν και ήρθαν 18 νοματαίοι, δεν το ικανοποίησε σε απόλυτο βαθμό από τη στιγμή που είναι με ένα φορ και δίχως τρίτο τερματοφύλακα. Έχει δηλαδή ελλείψεις σε δυο νευραλγικές θέσεις και ενώ οδεύουμε στην 4η αγωνιστική και ήδη έχει… πετάξει για μια ακόμη σεζόν το ευρωπαϊκό πουλάκι! Χωρίς τον Μορόν η ομάδα είναι «γυμνή» στην γραμμή κρούσης, και ο προπονητής θα αναγκαστεί να πάει σε αλχημείες, εφόσον βέβαια δεν καλυφθεί το κενό από την αγορά των ελεύθερων. Η προσθήκη ενός τρίτου τερματοφύλακα πρέπει να γίνει, αλλά αυτό το κενό, εύκολα ή δύσκολα θα καλυφθεί.

Πάμε τώρα να τα αναλύσουμε λίγο ανά θέση. Η άμυνα ποιοτικά και αριθμητικά μοιάζει να έχει την καλύτερη σύνθεση των τελευταίων ετών. Τρεις εξαιρετικούς και έμπειρους στόπερ με γνώση του ελληνικού πρωταθλήματος και των ιδιαιτεροτήτων του club, τέσσερα καλά μπακ (με εξαίρεση λίγο τον Ματαρίτα που δεν τον έχουμε δει ακόμη σε βάθος) και δυο τερματοφύλακες που δίνουν σιγουριά.

Στη μεσαία γραμμή η ομάδα είναι πλήρης (ίσως και υπεράριθμη), στη λογική ότι υπάρχει περιθώριο για ροτέισον και ευελιξία σε σχηματισμούς. Στη θέση του αμυντικού χαφ, έχει πλέον τρεις επιλογές εφόσον ξεκαθάρισε ότι ο Ντουκουρέ θα παραμείνει τουλάχιστον ως τον Γενάρη αν και θα επαναλάβω ότι ήταν λάθος ο αποκλεισμός του από την ευρωπαϊκή λίστα (θα έδινε ηρεμία στη μεσαία γραμμή). Ο Βερστράτε θεωρητικά προορίζεται για βασικός, αλλά δεν γίνεται να μην επισημανθεί ότι ήρθε αργά. Αυτό που εγώ προσωπικά περιμένω να δω είναι η διαχείριση του Ζουλ από τον Μάντζιο που… βρήκε τον Καμερουνέζο τραυματία, με το που ανέλαβε.

Στις θέσεις «8» και «10» όπου και εδώ φαίνεται να υπάρχει πληρότητα και μια δεδομένη ποιότητα, έχουμε ακόμη κάποια ερωτηματικά. Το πιο βασικό, τι μέρος του λόγου είναι ο Ρουμπέν Πάρντο που προστέθηκε κι αυτός σχετικά πρόσφατα και ήταν ανενεργός από το φινάλε της περασμένης σεζόν. Υπάρχουν οι δοκιμασμένοι Νταρίντα και Ρουπ και μην ξεχνούμε ότι έρχεται από πίσω και ο Μάνου Γκαρθία. Από σοβαρό τραυματισμό φυσικά αλλά που ξέρεις τι να περιμένεις και τι μπορεί να σου δώσει. Όσο για τους δυο Κροάτες, Τζούρασεκ και Πάβισιτς, έχει ενδιαφέρον να δούμε πως θα τους αξιοποιήσει ο Μάντζιος, με βάση τα χαρακτηριστικά τους, γιατί αν δεν κάνω λάθος, αποκτήθηκαν νωρίς με γνώμονα ότι η ομάδα θα παίξει 4-3-3 και μάλιστα ως εξάρια ενώ φαίνεται να είναι περισσότερο οκτάρια…

Στην επίθεση, ο Μορόν βοήθησε με το καλημέρα και όποτε τροφοδοτήθηκε με ορθολογικό τρόπο και όχι με μπαλιές στο πουθενά, είτε δημιούργησε ο ίδιος τα γκολ ή τα προκάλεσε αυτός. Έλειπε ένας τέτοιος παίκτης που και το κουτί μπορεί να γεμίσει και μια εκτελεστική ικανότητα φαίνεται να την έχει και καλή κίνηση στους χώρους. Γενικά είναι μια αξιόλογη επιλογή που όμως δεν έχει κανέναν από πίσω με τους κινδύνους που εγκυμονεί κάτι τέτοιο.

Στα εξτρέμ ήταν κοινό μυστικό, ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ο Πάλμα θα έφευγε όπως και έγινε. Ο Ματέο πουλήθηκε επίσης νωρίς και ήταν επίσης γνωστό ότι το club δεν σκόπευε να ανανεώσει το συμβόλαιο του Ιτούρμπε. Άρα ο Άρης πήρε την απόφαση να στήσει από την αρχή τα… φτερά της επίθεσης. Αριθμητικά τα κενά καλύφθηκαν και σχετικά νωρίς με εξαίρεση τον Σουλεϊμάνοφ που ήρθε όταν έφυγε ο Πάλμα, αλλά κανείς από όσους ήρθαν, δεν ήρθε έτοιμος. Μέχρι και πριν την διακοπή ο Κάρλσον μπορούσε να προσφέρει 60-65΄ ποιοτικά λεπτά με εντάσεις και μετά… σβήνει και τις περισσότερες φορές γίνεται αλλαγή, ο Μενέντες (τον λες και μοιραίο προσώρας) μοιάζει να έχει πρόβλημα προσαρμογής και ψυχολογίας, θυμίζοντας τον Μαντσίνι των πρώτων μηνών, ο Σαβέριο πάνω που πήγε να δείξει τραυματίστηκε και ο Σαμόρα που παραλίγο να δοθεί δανεικός, δείχνει να κερδίζει το πρώτο στοίχημα της παραμονής και θα αναζητήσει για τον εαυτό του να γίνει ο νέος Πάλμα. Επομένως πλην του Κάρλσον που έστω και χωρίς διάρκεια στην απόδοσή του, έχει συμμετοχή σε τρία φετινά γκολ, οι υπόλοιποι ακόμη περιμένουμε να δούμε αν θα καταφέρουν να μπουν στα παπούτσια όσων αποχώρησαν με πρώτο και καλύτερο τον Σουλεϊμάνοφ.

Συμπερασματικά ο Άρης ήξερε πριν καν τελειώσει η προηγούμενη σεζόν με ποιον προπονητή θα πορευτεί και ποιες ήταν οι ανάγκες του σε επίπεδο παικτών. Στον ήδη μεγάλο αριθμό παικτών που ήταν δεδομένο ότι θα έρχονταν (εντέλει 18) και όχι όλοι δοκιμασμένες λύσεις, πρόσθεσε το ίδιο το club και το ερωτηματικό ενός άπειρου προπονητή που θα καλούνταν να στήσει και να… δέσει μια ομάδα καθώς και την προβληματική κατάσταση με τον τεχνικό διευθυντή. Αυτή την κατάσταση, αναλαμβάνει να φέρει στα μέτρα του ο Άκης Μάντζιος με τους συνεργάτες του, ώστε μετά και τη μεγάλη διακοπή του Οκτωβρίου, να μπορέσουμε με μεγαλύτερη ασφάλεια, να εκτιμήσουμε, ποιους στόχους θα μπορέσει το club, να υποστηρίξει ρεαλιστικά.