Η ήττα από τον Ιωνικό απλά επισπεύδει τις αναπόφευκτες εξελίξεις

Το χειρότερο για τον Άρη δεν είναι η ήττα αυτή καθ΄ αυτή από τον Ιωνικό.

Σε ένα παιχνίδι η ήττα είναι ένα από τα τρία αποτελέσματα. Είναι αυτή η εικόνα της γενικότερης απάθειας σε όλα τα επίπεδα. Η εικόνα μιας ομάδας που μετά τον αποκλεισμό από τον Ολυμπιακό, μοιάζει να έχει αδειάσει ψυχολογικά. Να έχει ξεμείνει από κίνητρα, ενέργεια, διάθεση και καθαρό μυαλό. Σαν ομάδα αφημένη στη μοίρα της να περιμένει στωικά να τελειώσει η σεζόν κι ας βρισκόμαστε ακόμη στις αρχές Φλεβάρη. Μιας ομάδας χαμένης στη μετάφραση και ενός προπονητή, χωρίς να έχει την αποκλειστική ευθύνη, που μοιάζει πλέον ανήμπορος να σταματήσει τον αγωνιστικό κατήφορο και αντιμετωπίζεται με καχυποψία από τη διοίκηση.

Πώς αλλιώς να εξηγηθεί η επιλογή του να χρησιμοποιήσει στο πρώτο ημίχρονο τον Πίρσμαν σε ρόλο αριστερού εξτρέμ. Η λογική, αν υπάρχει, είναι ότι ψάχνει στα μπακ του να βρει τις λύσεις που δεν παίρνει από τους εξτρέμ του. Η, η επιμονή του στον βαρύ και ασήκωτο Γκρέι τη στιγμή που ο Καμαρά με το που μπήκε στο ματς, έγινε αμέσως αισθητή η παρουσία του. Είναι αυτό που λέμε «ήταν στραβό το κλίμα το έφαγε κι ο γάιδαρος».

Ο Άρης και στη Νίκαια εμφάνισε μαζεμένες όλες τις φετινές του παθογένειες. Πρώτη και καλύτερη την αδυναμία του στα τελευταία 20 μέτρα του γηπέδου. Ακόμη και σε μια μέτρια μέρα, η ομάδα του Πάρντιου τις βρήκε τις ευκαιρίες μέσα στο ματς. Και στο πρώτο ημίχρονο με τον Οντουμπάτζο για παράδειγμα και στην επανάληψη, όταν αμέσως μετά το 1-0, άλλαξε ο σχηματισμός σε 4-4-2 και μάνι-μάνι δημιουργήθηκαν τρεις κλασσικές ευκαιρίες. Το γκολ που δέχθηκε ήταν μια…φωτογραφία όλης της φετινής σεζόν. Ένα λάθος στο κέντρο, μια καραμπόλα, ένα πέναλτι και γκολ. Αν κάτι πάει στραβά…θα πάει ακόμη πιο στραβά.

Ο Άρης πληρώνει ξεκάθαρα κάποιες από τις επιλογές του το περασμένο καλοκαίρι. Εξακολουθεί να μην εισπράττει πράγματα από παίκτες όπως ο Γκρέι, ο Ιτούρμπε, ο Νταμπό, ο Πίρσμαν. Αυτό, σε συνδυασμό με τους πολλούς τραυματισμούς και την ανετοιμότητα αρκετών παικτών, έχουν ευνουχίσει και τον προπονητή, ο οποίος στην προσπάθειά του να αναζητήσει λύσεις που θα δώσουν κάτι καινούργιο, πολλές φορές εισπράττει το αντίθετο αποτέλεσμα. Μοναδική όαση ο Νταρίντα, που έτρεχε ακατάπαυστα μέχρι τέλος και έψαχνε μάταια να βρει στήριγμα σε κάποιον συμπαίκτη του. αλλά ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη και το μεγάλο πρόβλημα του Άρη δεν είναι στα χαφ αλλά στην επίθεση.

Το συμπέρασμα που βγαίνει αβίαστα είναι ότι για τον Άρη είναι πολύ νωρίς ακόμη για να λειτουργεί με αυτόματο πιλότο, αφενός γιατί δεν περιποιεί τιμή για κανέναν στο club και αφετέρου, αν συνεχίσει την αγωνιστική του περιδίνηση, θα διακινδυνεύσει ακόμη και αυτό το τελευταίο αποκούμπι, την ευρωπαϊκή έξοδο μέσω της 5ης θέσης. Τα νούμερα το επιβεβαιώνουν. Ο Άρης έχει βάλει ένα γκολ στα τελευταία έξι παιχνίδια, έχει χάσει κάθε επαφή με την πρώτη τετράδα και κινδυνεύει σοβαρά να βυθιστεί και στην εσωστρέφεια όσο δε σηκώνει κεφάλι. Το χειρότερο από όλα, δε δείχνει καθόλου σφυγμό και κάτι που να δηλώνει ότι μπορεί να ανακάμψει.

Ήδη η απόφαση για απομάκρυνση του προπονητή είναι ειλημμένη και υπάρχει η πεποίθηση ότι δεν έχει πλέον τη δυνατότητα να αλλάξει την κατάσταση. Ο Θόδωρος Καρυπίδης έχει απωλέσει την εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του και απλά απομένει να βρεθεί ο τρόπος ενός διαζυγίου που μοιάζει αναπόφευκτο μήπως και λειτουργήσει ως το αναγκαίο σοκ εντός των αποδυτηρίων. Η επομένη της ήττας από τον Ιωνικό αναμένεται δύσκολη. Ο προπονητής θα φύγει, όπως συνέβη και με τους προκατόχους του. Μένει να δούμε αν η απόφαση αυτή θα είναι αρκετή για να αλλάξει το κλίμα σε μια ομάδα που ξεκίνησε με άλλους στόχους τη σεζόν και έφτασε να παίζει για την 5η θέση, δίχως να έχει σοβαρό αντίπαλο.