Πρόκριση να 'ναι κι όπως να 'ναι

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για τον αυριανό επαναληπτικό του Άρη με την Αραράτ και την… υποχρέωση πρόκρισης.

Ο Αύγουστος για τον περισσότερο κόσμο είναι ταυτισμένος με τα μπάνια του λαού και τις λίγες ή πολλές στιγμές χαλάρωσης και ξεκούρασης πριν τον δύσκολο χειμώνα. Για τις ελληνικές ομάδες, τα τελευταία χρόνια, τον Αύγουστο όχι μόνο δεν έχουν χρόνο να χαλαρώσουν αλλά δουλεύουν… υπερωρίες, συμμετέχοντας πλέον όλο και πιο νωρίς στους προκριματικούς γύρους των ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Είναι ο μήνας που κρίνεται ο πρώτος στόχος της σεζόν. Αν δηλαδή θα φορέσουν και… μακρυμάνικα και άρα θα είναι μεγάλη η διαδρομή (τουλάχιστον ως τα Χριστούγεννα) ή αν το όνειρο μιας ευρωπαϊκής διάκρισης γίνει… θερινής νυκτός.

Ο Άρης με την επιεικώς μέτρια εικόνα του στο πρώτο φετινό του ευρωπαϊκό παιχνίδι στην Αρμενία έδωσε δικαιώματα, έσπειρε τον σπόρο της αμφιβολίας και έβαλε- αδικαιολόγητα- τόσο μεγάλο άγχος στις πλάτες του εν όψει της ρεβάνς. Ας είμαστε ρεαλιστές. Η Αραράτ δεν έχει να χάσει τίποτα αύριο βράδυ. Μόνο να κερδίσει και μια πρόκριση στον 3ο γύρο για μια ομάδα με μόλις επτά χρόνια ζωής θα συνιστά υπέρβαση. 

Αντίθετα ο Άρης έχει μόνο να χάσει σε περίπτωση… ατυχήματος. Ενδεχόμενος αποκλεισμός θα φέρει τέτοιους κλυδωνισμούς στο κιτρινόμαυρο καράβι που, τέτοια εποχή, θα είναι εξόχως δύσκολο, να τους διαχειριστεί. Σε ένα club ευάλωτο στις… κρίσεις, μια άσχημη εξέλιξη αύριο, θα ρίξει μπόλικο νερό στο μύλο της εσωστρέφειας και θα προκαλέσει πολλά προβλήματα. Πάντα σε σκηνικά κρίσης, τα όποια προβλήματα, μικρά ή μεγάλα, διογκώνονται…

Γίνεται πρόδηλο, ότι ο Άρης, αν και φανερά ανέτοιμος ακόμη, θα πρέπει να διέλθει όλα τα μέσα για να βρίσκεται την Πέμπτη το βράδυ στον επόμενο γύρο. Να βρει τον τρόπο να κάμψει την αντίσταση μιας ομάδας, που δεν είναι μεγαθήριο ασφαλώς, αλλά δεν είναι και… αμελητέα ποδοσφαιρική ποσότητα, όπως αποδείχθηκε στο πρώτο παιχνίδι. Το μεγάλο βάρος πέφτει στον προπονητή και τους παίκτες. Ο κόσμος θα είναι και πάλι εκεί και είναι δεδομένο ότι θα μπει στην εξίσωση. Θα δώσει… boost ενέργειας στην ομάδα που τη χρειάζεται τέτοια εποχή. Γκολ όμως δεν μπορεί να βάλει. Αυτό είναι δουλειάς των παικτών και της προετοιμασίας που έχει γίνει από τον προπονητή.

Στο πρώτο παιχνίδι, ο Άρης είχε ένα υπερβολικά μεγάλο αριθμό παικτών σε κακή μέρα. Επιθετικά και αμυντικά. Για αυτό και ο Τερζής θα επιδιώξει με κάποιες αλλαγές προσώπων να μακιγιάρει αδυναμίες που εμφανίστηκαν, τόσο σε φάση άμυνας, τόσο και σε φάση επίθεσης. Αυτό που κατά βάση όμως θα κάνει τη διαφορά, στα δικά μου μάτια, είναι η διάθεση που θα βγάλουν στο χορτάρι οι παίκτες. Τα τρεξίματα και οι εντάσεις. Αν ο Άρης έχει τα στοιχεία αυτά, με την ποιότητα που διαθέτει και είναι σαφώς μεγαλύτερη από αυτή της Αραράτ, και με τη δύναμη της έδρας, θα κάνει τη δουλειά.

Ο Άρης θα έχει, αν όλα πάνε καλά, στην επόμενη φάση, ένα μεγαλύτερο εμπόδιο να ξεπεράσει. Η Ντινάμο Κιέβου, δεν έχει καμία σχέση με την Αραράτ. Συνιστά όμως και μια… χρυσή ευκαιρία. Μια πρόκριση τον κάνει ισχυρό στα πλει-οφ και θα του κλείσει το μάτι σε πιθανή συμμετοχή στους ομίλους. Εξέλιξη που μπορεί να του αλλάξει τη χρονιά, αγωνιστικά και οικονομικά…

ΥΓ. Ο Αανέμπα, θεωρώ ότι από τις διαθέσιμες επιλογές που υπήρχαν στους στόπερ, ήταν η καλύτερη επιλογή. Και ηλικιακά και με βάση τα αγωνιστικά του χαρακτηριστικά. Και από μια αγορά, που μπορεί να μην την ξέρει, ο Παλίκουτσα, αλλά μπορεί να προσφέρει λαβράκια…