Προκρίθηκε αλλά δεν βελτιώθηκε

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για την πρόκριση του Άρη στην επόμενη φάση αλλά και την ανάγκη βελτίωσης αφού εμφάνισε και πάλι αδυναμίες.

Ο Άρης τα χρειάστηκε, δυσκολεύτηκε, αγχώθηκε υπερβολικά κόντρα στην Αραράτ αλλά η δουλειά έγινε και αποφεύχθηκαν τα χειρότερα. Και δεν δυσκολεύτηκε ή αγχώθηκε από τις αρετές ή τον επιθετικό οίστρο της αντιπάλου του, αλλά από την δική του εμφανή αδυναμία να πατήσει σε ένα αγωνιστικό πλάνο που θα του προσδώσει αυτοπεποίθηση και τον έλεγχο του αγώνα. 

Η πρόκριση στην επόμενη φάση του Conference League του προσφέρει καταρχάς δυο σημαντικά πράγματα. Ηρεμία αφού φαινόταν και με γυμνό μάτι ότι ομάδα και προπονητής ήταν βουτηγμένοι στο άγχος και χρόνο που είναι πολύτιμος αφού ο Άρης και στο δεύτερο επίσημο παιχνίδι του εμφάνισε σοβαρές αδυναμίες και προβλήματα που μια καλύτερη ομάδα από την Αραράτ, όπως είναι η Ντινάμο Κιέβου, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα τα τιμωρήσει.

Ο επαναληπτικός του Κλεάνθης Βικελίδης, με εξαίρεση ένα δεκάλεπτο στο ξεκίνημα της επανάληψης, ήταν κάτι σαν προέκταση του πρώτου αγώνα. Από τη μια πλευρά, μια απίστευτα αγχωμένη και μπερδεμένη ομάδα που έμοιαζε να μην πιστεύει στον εαυτό της, αδύναμη να εκμεταλλευθεί την ορμή και τον παλμό του σχεδόν κατάμεστου γηπέδου. Η πίεση ενός κόσμου που ανταποκρίθηκε πλήρως στο κάλεσμα, μέσα στο κατακαλόκαιρο, και προσδοκούσε να δει, πέρα από την αυτονόητη πρόκριση απέναντι σε έναν υποδεέστερο αντίπαλο, κάτι ανάλογο και από την ομάδα. Δηλαδή... να μπαίνει με το μαχαίρι στο στόμα, με διάθεση να πιέσει και να δείξει ποιος είναι το αφεντικό.

Αντ΄ αυτού είδε και πάλι στο πρώτο ημίχρονο μια ομάδα με μεγάλες αποστάσεις, πλάτος μηδέν, έλλειψη δημιουργίας και εκτέλεσης στο τελευταίο μισό, που χρειάστηκε όπως και στο Γιερεβάν, τον Κουέστα για να την κρατήσει στο ματς με την μεγάλη επέμβαση του 17΄. Ούτε η αλλαγή διάταξης και προσώπων με τον Νταρίντα πιο κοντά στον Τζούρασεκ άλλαξαν δραματικά την κατάσταση αφού υπήρχαν στιγμές που οι παίκτες του Άρη δεν είχαν ένα ευδιάκριτο επιθετικό πλάνο και η οπισθοχώρηση του Τσέχου στερούσε μεσοεπιθετικά την ικανότητα του Τσέχου να πατάει περιοχή και να απειλεί.  Τα πιο δύσκολα ματς με την Ντινάμο, ίσως απαιτούν τη χρησιμοποίηση του βελτιωμένου χθες Ζουλ, δίπλα στον Τζούρασεκ, κια την μετατόπιση του Νταρίντα στο "10", όσο παραμένει έξω από τα νερά του ο Ρουπ.

Ο Μενέντες για δεύτερο σερί ματς, ήταν εκτός κλίματος και δεν έκανε ούτε μια σωστή ενέργεια παρότι δεν του έλλειψε η διάθεση, ο Πάλμα πήρε όλα τα στημένα και πολλές ενέργειες που οι περισσότερες ήταν δίχως ουσία, με φωτεινή εξαίρεση την οποία πιστώνεται φυσικά, την ασιστ στο γκολ του Φαμπιάνο. Ο Ρουπ παραμένει βαρύς και ψάχνει τον περσινό… Ρουπ, ενώ ο Μορόν έδειξε ότι μπορεί να γίνει πιεστικός αλλά ακόμη χρειάζεται χρόνο, όπως φάνηκε στις 2-3 περιπτώσεις που πήρε την μπάλα στο κουτί.

Ευτυχώς ήταν σε καλή μέρα η άμυνα και ιδίως ο διαστημικός χθες Φεράρι που... χρεώθηκε τον Σερομπιάν που έκανε "παπάδες" στο πρώτο ματς και τον έβγαλε εκτός εξίσωσης, η σταθερή αξία που ακούει στο όνομα, Φαμπιάνο, ο ξεψαρωμένος «στόπερ» Οντουμπάτζο και ο Εμπακατά του δεύτερου ημιχρόνου. Άντε και ο Σαβέριο που μπήκε φουριόζος στην επανάληψη, έκανε άνω-κάτω την άμυνα της Αραράτ για ένα δεκάλεπτο αλλά μετά… εξαφανίστηκε.

Θα ήταν έγκλημα ένας αποκλεισμός και ο Άρης δεν το διέπραξε. Δεν ξέρω τι μπορεί και τι προλαβαίνει να διορθώσει μέσα σε έξι μέρες ως το πρώτο παιχνίδι την άλλη Πέμπτη με την Ντινάμο Κιέβου, πέρα από τον καλύτερο ρυθμό που δίνουν τα παιχνίδια. Ο Κάρλσον σίγουρα θα δώσει μια ακόμη λύση στην επίθεση που την έχει ανάγκη ο Άρης, όπως είναι σημαντικό να προλάβει τα δυο ματς ο Μπράμπετς. Είναι όμως φανερό ότι ο Τερζής ακόμη ψάχνεται, ειδικά στη μεσαία γραμμή και αν δεν βρει εκεί μια ισορροπία, το πρόβλημα θα παραμείνει και θα αναδεικνύεται κόντρα σε καλύτερες, από την Αραράτ, ομάδες.